Morgunblaðið - 10.02.1981, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 10. FEBRÚAR 1981
HÖGNI HREKKVÍSI
íiw&téÁ
love 75...
... að minnast
þess að skammar-
yrði særa.
Kominn timi
til að stöðva
slík vinnu-
brögð
Útivinnandi hárgreiðslu-
sveinn skrifar:
„Kæri Velvakandi.
Mig langar að skrifa þér
bréf til birtingar vegna grein-
ar, sem birtist í dálkum þínum
laugardaginn 31. janúar frá
„Einni bálvondri". Hún skrifar
þarna um minnihlutahóp hár-
greiðslukvenna sem starfar á
ólöglegan hátt.
1. Ileilbrigðiseftirlitið gæti
ekki gefið samþykki sitt fyrir
rekstri á hárgreiðslustofu með
engri aðstöðu í heimahúsi.
2. Skattyfirvöld yrðu ef-
laust ekki hrifin ef þau vildu
líta á bókhald sem ekki er til.
3. Þessar heimavinnandi
hárgreiðsludömur hafa ekki
aðgang að námskeiðum sem
haldin eru af meistarafélaginu
til að kynna nýjungar og
breyttar vinnuaðferðir. Þar af
leiðandi geta þær ekki boðið
sömu þjónustu og almennar
hárgreiðslustofur,
Nú langar mig að skora á
þessa bálvondu konu að hafa
samband við hárgreiðslu-
meistarafélagið og láta vita
hvar þetta ar. Og fleiri ættu
að láta til sín heyra í þessu
sambandi. Formaður er: Sig-
ríður Finnbjörnsdóttir, sími
25230. Hægt er að ná í hana í
þessum síma frá kl. 9—18 á
virkum dögum.
Þessi heimavinna er búin að
viðgangast allt of lengi og tími
til kominn að stöðva slík
vinnubrögð.
Virðingarfyllst."
Ef þú ert ánægður
með sjálfan þig
Einar Ingvi Magnússon
skrifar:
„Heill og sæll Velvakandi.
Fyrir skömmu lá leið mín
niður í Austurstræti og inn í
bókabúð Eymundssonar. Það
er í sjálfu sér ekki neitt
merkilegt við það, en þar inni
rakst ég á mörg falleg plaköt
eða veggspjöld með mörgum
góðum boðskap prentuðum á.
Mér fannst margar setn-
ingarnar eiga svo brýnt er-
indi til okkar, að mig langar
að geta hér nokkurra, sem
hvað mest snertu mig.
í leit að ein-
hverju betra
Eftir að hafa flett þeim yfir
fannst mér ég vera ríkari en
ég var er ég kom inn. Vonandi
tekur bóksalinn ekkert fyrir
þaðl! „Hamingjuna er að
finna á veginum ekki á enda
vegarins." Þegar ég las þessi
orð og hugleiddi boðskap
þeirra, varð mér hugsað til
fólks í dag, er það hleypur frá
einum stað til annars, ætíð í
leit að einhverju betra eða
meira en það hefur, í staðinn
fyrir að vera ánægt og ham-
ingjusamt og njóta nútíðar-
innar.
Að láta hiÖ liðna
spilla hinu ókomna
Þá las ég: „Til að komast á
leiðarenda, er að byrja þar
sem þú ert“. Margur maður-
inn er niðurbrotinn og ein-
blínir á tímann sem liðinn er,
tímann sem hann notfærði
sér ekki eins og vert var.
Hann er sár og finnst allt
vera um seinan — lætur
þannig hið liðna spilla því
sem ókomið er.
Að muna það sem
er mikilvægt
I framhaldi af þessari hug-
leiðingu var önnur mynd með
áletruninni: „Ég er tilbúinn
að halda áfram, svo lengi sem
ég færist framávið". Þetta er
einnig góður boðskapur, því
að oft er það ákaflega mikil-
vægt að kunna að gleyma því
sem miður hefur farið og
muna það sem er ánægjulegt
og mikilvægt. Þá varð fyrir
augum mér setning sem mér
finnst geyma skemmtilegan
boðskap og vert er að hug-
leiða að lokum: „Ef þú ert
ánægð(ur) með sjálfa(n) þig,
nýturðu góðs félagsskapar
allan sólarhringinn".
Guð blessi ykkur öll.“
COSPER
Hann borðar þetta mögglunarlaust, en ég verð að segja með
hverri skeið drullukaka!
Þessir hringdu . . .
Hver man
kvæðið og
höfundinn?
St.Þ. hringdi og kvaðst muna
slitur úr kvæði sem hann langaði
til að fá rifjað upp. — En þetta er
bara héðan og handan sem ég man
úr kvæðinu, en kannski nóg til að
einhvér geti hjálpað upp á sakirn-
ar. Það fjallar um hjón sem búa
niðri við sjávarströndina og hann
stundar sjósókn með búskapnum.
Ég held að fyrsta vísan sé svona:
Hann skammt upp frá ströndinni
byggt hafði bæ.
og byttan hans stóð þar við sjáinn.
Hann fátækur var, en þó ánægður æ
á engum sást glaðari bráin.
Svo fórst hann í róðri og ein
vísan er svona:
Hún stóð þó upp aftur og studdist
þá við
og starði með ekka út á sjáinn.
t hug hennar var ekki hvild eða ró,
Þvf hann sem hún unni var dáinn.
Þau áttu son og vegna ótta við
að eins færi fyrir honum vildi
konan ekki að hann færi á sjóinn:
... og sist mátti hann róa út á
sjáinn.
Þvi þá getur brimað og þá getur
hvesst.
og þá er hann óðara dáinn.
Og:
Að hann skákaði i skóla
það skást henni fannst...
Og það verður úr að hann fer í
skóla, en krakkarnir öfundast við
hann út af ástundunarsemi hans
við námið, þegar þeir slógu sér
svona út, og sögðu við hann:
Skoðaðu heiminn og skunda með
088
og skruddunum fleygðu út i bláinn
og láttu svo eins og að lifið sé hnoss
en láttu ekki sem þú sért dáinn.
Síðustu vísurnar tvær eru eitt-
hvað á þessa leið.
Hann labbaði drukkinn eitt
laugardagskvöld,
en Ijós voru hvarvetna dáin,
niður á bryggju en kjör voru köld,
hann kolsteyptist beint út i sjáinn.
Og lifið var horfið á litilli stund,
hann lá þarna i fjörunni dáinn.
Hann sofnaði eilffum brennivins-
biund
og bylgjurnar léku við náinn.
Kærar þakkir
til Verslunar-
bankans
Starfsmaður á Grensásdeild
hringdi í Velvakanda og bað fyrir
kærar þakkir frá starfsfólki og
sjúklingum á Grensásdeild Borg-
arspítalans til Verslunarbankans,
fyrir sendinguna 4. þ.m. — Hún