Morgunblaðið - 07.07.1981, Blaðsíða 15

15
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 7. JÚLÍ 1981
Rögnvaldur Sitrurjónsson
ummælum sínum. (Þetta voru
einnig „rök“ hans á fundinum með
stjórnum FÍT og SÍ.) En svo
skömmu seinna í þessu eintali
sínu í útvarpinu varð honum illa á
í messunni, því að þá neitar hann
allt í einu að hann hafi nokkurn
tíma sagt neitt niðrandi um títt-
nefnda píanista. Hvar er þá öll
stríðnin? Mér er spurn: Heitir
þetta ekki á íslensku máli að verða
tvísaga? Nú er mér ómögulegt að
sjá, hvað ummæli mín um einn
eða annan listamann úti í heimi,
þótt sönn væru, koma Wiesbad-
en-konsertinum við, enda breytir
það engu um kjarna málsins.
Verkin tala: Það var ekki íslensk-
ur píanisti sem lék með Sinfóníu-
hljómsveit íslands í Þýskalandi.
Þetta er kjarni málsins.
Þau ummæli mín í útvarpsvið-
talinu, að fyrirrennarar S.B. í
starfi, hafi haft vakandi auga á
tónlistarlífinu í landinu, fór mjög
fyrir brjóstið á S.B., og kemur
hann með þá fullyrðingu, að aldrei
hafi komið fram fleiri íslenskir
sólistar með hljómsveit SÍ en
einmitt síðastliðinn vetur. Hann
telur upp átján sólista. Eftir því
að dæma hefðu íslenskir sólistar
átt að koma fram á sautján til
átján tónleikum af þeim tuttugu
sem haldnir voru sl. vetur. Þetta
er ég ansi hræddur um að tón-
leikagestir muni ekki kannast við.
Og þetta væri heldur ekki æski-
legt, en það er önnur saga. En
þegar S.B. telur upp 18 sólista, þá
telur hann alla með sem tóku þátt
í óperuuppfærslum, eingöngu til
þess að slá ryki í augu hlustenda,
að þvi er virðist. Sannleikurinn er
sá, að 6 íslenskir sólistar komu
fram á fimm tónleikum, en þar að
auki er rétt að telja stóru hlut-
verkin í óperuuppfærslunum, svo
sem hlutverk Sieglinde Kahman
og Guðmundar Jónssonar í
Othello. En annars voru það 3
hljóðfæraleikarar og 3 einsöngv-
arar. Talan 18 er því fjarri öllu
lagi.
Aður en ég lýk máli mínu, vil ég
taka fram, að þótt mér hafi orðið
tíðrætt um íslenska píanista, og
það að gefnu tilefni, þá fer því eigi
að síður fjarri að ég hafi endilega
viljað — sem formaður FÍT — að
íslenskur píanisti veldist sem ein-
leikari í þessa fyrstu stóru hljóm-
leikaferð Sinfóníunnar; ekki endi-
lega píanisti, heldur hitt að ein-
leikarinn sé íslenskur. Ég tel að
betur hefði verið að málum staðið
— og til meiri sóma fyrir land og
þjóð —* ef einhverjum góðum
íslenskum einleikara — eða ein-
söngvara — hefði verið gefinn
kostur á að koma fram með
Sinfóníuhljómsveitinni í Þýska-
landi. Og ég vil undirstrika að
gagnrýni mín og félaga minna í
FÍT beindist eingöngu gegn vali á
einleikara á Wiesbaden-tónleikun-
um, en alls ekki gegn ferðinni til
Austurríkis, enda kemur það skýrt
fram í samþykkt aðalfundar FÍT,
sem birtist í fjölmiðlum. Og til að
taka af allan vafa, leyfi ég mér að
vitna í samþykktina, þar sem segir
m.a.: Óþarfi er að taka fram, að
fundurinn gleðst yfir persónulegu
boði til Manuelu Wiesler og Páls
P. Pálssonar, að vera leiðtogi og
einleikari hljómsveitarinnar á
ferð hennar um Austurríki. Til-
vitnun lýkur. Svo læt ég lokið að
fullu og öllu af minni hálfu
skrifum um þetta mál, ég vona að
þessar umræður geti orðið, þrátt
fyrir allt, til góðs í framtíðinni og
megi margt af þeim læra.
Jeppi
ónýtur
eftir veltu
BorKarnesi. 6. júli.
UM KLUKKAN sex á laugar-
dagsmorgun var bifreið velt í
Húsafelli. Bifreiðin, sem er
jeppabifreið, er talin ónýt en
tvennt sem í henni var slapp
án meiðsla og þykir það
mesta mildi. Að sögn lögregl-
unnar í Borgarnesi, leikur
grunur á að ökumaðurinn
hafi verið ölvaður.
Mikil umferð var um héraðið
í góða veðrinu um helgina og
að sögn lögreglunnar var mik-
ið um útköll en ekki alvarleg.
Tveir ökumenn óku útaf vegin-
um nálægt Langá á Mýrum og
einn enn hitti ekki á veginn
hjá Munaðarnesi. Þá voru tveir
ökumenn teknir grunaðir um
ölvun við akstur. - IIBj.
Leiðrétting
ÞAU LEIÐU mistök urðu í grein
um þróun heyrnleysingjafræðslu á
íslandi í Morgunblaðinu síðastlið-
inn sunnudag að rangt var farið
með nöfn. Þar stóð eftirfarandi:
„Fyrir tilstilli séra Ólafs var
komið á skólaskyldu heyrnar- og
mállausra barna ..." en átti að
standa: „Fyrir tilstilli séra Páls
hafði áður verið komið á skóla-
skyldu heyrnar- og mállausra
barna ...“. Beðist er velvirðingar
á þessum mistökum. Því má bæta
við að séra Páll Pálsson var
þingmaður Vestur-Skaftfellinga í
átta ár, eða frá 1869 til 1873 og
1875 til 1879. Meðal þeirra mála
sem hann náði fram á þingi var
lögleiðing skólaskyldu fyrir
heyrnar- og mállausa á íslandi, en
það var árið 1872, eins og fram
kemur í greininni.
Karlmanna- og
kvenbuxur,
pils o.fl.
Komiö, geriö góö kaup
Verksm.-salan
Skeifan 13,
suðurdyr.
LAUGAVEGI 47 SIMI17575