Morgunblaðið - 07.07.1981, Page 37

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 7. JÚLÍ1981
37
Minning:
Leó F. Sigurðsson
útgerðarmaður
I dag er einn af merkari borgur-
um Akureyrar, Leó Fossberg Sig-
urðsson, eins og hann heitir fullu
nafni, sjötugur. Leó er borinn og
barnfæddur Akureyringur, sonur
merkishjónanna Sigurðar Bjarna-
sonar, kaupmanns og útgerðar-
manns, og Önnu Jósepsdóttur.
Heimili þeirra hjóna var annálað
fyrir smekkvísi, rausn og mynd-
arskap, og þær heimilisvenjur sem
þar ríktu, hafa áreiðanlega reynst
Leó og öðrum systkinum hans gott
veganesti í lífinu.
Leó stundaði nám í Gagnfræða-
skólanum á Akureyri og útskrif-
aðist gagnfræðingur þaðan. Strax
að námi loknu, gerðist Leó starfs-
maður föður síns, en Sigurður rak
þá stóra verzlun með allskonar
byggingarefni. Síðar sneri Sigurð-
ur sér að útgerð og gerðist um-
fangsmikill útgerðarmaður á
þeirra tíma mælikvarða. Sigurður
Bjarnason var mikill athafna- og
dugnaðarmaður, og hagleikur
hans og snyrtimennska í öllum
rekstri var annáluð. Á sínum tíma
þegar hin mikla heimskreppa
skall yfir, hafði hún í för með sér
gífurlega erfiðleika í öllum rekstri
og fór Sigurður ekki varhluta af
þeim frekar en aðrir. Það sem
verra var, var að um þessar
mundir fór heilsu Sigurðar mjög
hrakandi, sem hafði í för með sér,
að daglegur rekstur útgerðarinnar
lagðist með vaxandi þunga á
herðar Leós sonar hans. Var slíkt
mikið álag á ungan og óreyndan
æskumann. En á þessum erfiðu
árum fékk Leó sína eldskírn og þó
dýrkeypt væri, öðiaðist hann
reynslu og þjálfun, sem varð
honum ómetanleg síðar í lífinu.
Eftir andlát föður síns, yfirtók
Leó atvinnurekstur hans og hefur
útgerð og hagnýting sjávarafla
verið ævistarf hans síðan. Eins og
hjá svo mörgum útgerðarmönnum
hafa í lífi Leós Sigurðssonar
skipst á skin og skúrir, og vegferð
hans hefur ekki alltaf verið dans á
rósum.
Snemma á hjúskaparárum sín-
um urðu þau hjón fyrir því mikla
áfalli, að heimili þeirra brann til
kaldra kola. Misstu þau búslóð
sína alla og stóðu sem næst slipp
og snauð á götunni. Þetta var á
styrjaldarárunum, og þessar
hrellingar bættust ofan á óskap-
lega þungar áhyggjur sem Leó
hafði einmitt haft þá sömu daga
vegna þess, að óvenjulegur dráttur
hafði orðið á, að fréttist af ferðum
skips hans „Súlunnar" sem þá var
í söluferð til Englands. Sem betur
fór, rættist nú úr um það. Gamla
„Súlan“ skilaði sér heilu og
höldnu, og þeim er þetta ritar er
minnisstætt, að andstreymið út af
brunanum virtist gjörsamlega
verða að engu, slík var gleðin og
fögnuðurinn, þegar fréttin barst
um að skip og skipshöfn væru heil
á húfi.
Leó Sigurðsson, hefur alla tíð
verið traustur, forsjáll og dugandi
útgerðarmaður. Sérstaklega hefur
það verið áberandi, af hve miklum
myndarskap, hirðusemi og natni,
hann hefur rekið útgerð sína, og
hve sýnt honum hefur verið um að
áhöfn byggi við hinn besta búnað
og önnur góð skilyrði. Með sanni
má segja að skip Leós hafi alla tíð
skipað þann sess, að vera talin
með meðlimum fjölskyldunnar.
Það var því voðalegt áfall fyrir
Leó og alla fjölskyldu hans, þegar
gamla „Súlan" fórst í aftakaveðri
1943, og sárast var fyrir hann hið
mikla manntjón sem varð í því
sambandi. Þá var Leó vini mínum
brugðið og sleginn slíkum harmi,
að orð fá ekki lýst. En sem betur
fór, reyndist trúin á handleiðslu
forsjónarinnar, sem honum hafði
svo dyggilega verið innrætt í
bernsku, og sá mikli kjarkur,
seigla og þol, sem hann hafði svo
ríkulega hlotið í vöggugjöf, sá
styrkur sem dugði til þess að
herða hann í lífsbaráttunni og
verða honum hvatning til frekari
framkvæmda.
Síðan er Leó búinn að láta
byggja fleiri „Súlur“ og skip hans
sem nú ber það nafn og er í gangi,
mun vera eitt af fullkomnustu
skipum sinnar tegundar í íslenska
fiskiskipaflotanum, enda reynst
hið mesta happaskip á öllum
sviðum.
I einkalífi sínu hefur Leó verið
mikill gæfumaður. Hann kvæntist
ungur Láru Pálsdóttur Vatnsdal,
mikilli myndar- og heiðurskonu.
Hefur Lára búið manni sínum
fallegt, vistlegt og notalegt heim-
ili. Ástríki þeirra hjóna er mikið,
og frú Lára hefur reynst manni
sínum einstök stoð og stytta í
Minning um
fjóra JC-félaga
Þann 27. maí 1981 voru margir
JC-félagar léttir í skapi, þeir voru
að ferðbúast á 20. landsþing JC
Island sem haldið var á Akureyri.
En um kvöldið dró skyndilega
stórt ský fyrir sólu, fjögurra
félaga okkar úr JC Borg var
saknað. Þeir höfðu valið þann
kostinn að fljúga á lítilli einka-
flugvél TF-ROM, en komust aldrei
norður. Þessir ungu efnismenn
hétu: Hjörleifur Einarsson, Jó-
hann Kr. Briem, Magnús Indriða-
son og Þorvaldur Rafn Haralds-
son.
Segja má að eins og þungur
skuggi hafi ríkt yfir öllu þinghald-
inu á Akureyri. Erfitt er að lýsa
hugarástandi manna í biðinni
miklu, en einna helst einkenndist
það af kvíða og sorg, þó alltaf væri
lifað í þeirri von að þeir félagar
væru lífs en ekki liðnir. Oft var
hugurinn bundinn við þá félaga og
ástvini þeirra sem áttu hvað
sárast um að binda.
Það hefur verið erfitt hlutskipti,
að verða að sætta sig við, að sjá á
eftir þeim félögum yfir móðuna
miklu. Þessi atburður hefur snert
JC-félaga djúpt og þeirra verður
lengi minnst. Á Evrópuþingi
JC-hreyfingarinnar, höldnu í
Wexford á Irlandi, stóðu nær 900
manns upp á miðvikudagskvöldið
10. júní og höfð var „mínútu
þögn“, í samúðarskyni. En daginn
eftir fréttum við, sem stödd vorum
á þinginu, að flak flugvélarinnar
hefði fundist. Þannig er lífið
tilviljunum háð, eða er lífsmunst-
ur okkar fyrirfram ákveðið?, því
svari hver fyrir sig.
Eg kynntist þeim félögum mis-
jafnlega mikið, hitti þá misjafn-
lega oft. Eitt höfðu þeir sameigin-
erilsamri og harðri lífsbaráttu.
Þau hjón hafa eignast 6 mann-
vænleg börn, fjóra syni og tvær
dætur, sem öll eru uppkomin og
hafa stofnað sín eigin heimili og
barnabörnin eru orðin álitlegur
hópur.
I dag þegar vinur minn Leó
stendur á sjötugu, getur hann litið
stoltur og ánægður yfir farinn
veg. Hann hefur með árvekni og
einstökum dugnaði sigrast á mikl-
um erfiðleikum og náð slíkum
árangri að útgerð hans stendur
með miklum blóma og efnahagur
hans er traustur. Hin síðari ár
hefur hann notið stuðnings sonar
síns Sverris, hins mesta efn-
ismanns, en hann hefur starfað
hjá föður sínum sem fulltrúi og
verið honum ómetanleg stoð og
stytta. Virðist líkt samstarf feðga
ætla að ganga í erfðir í fjölskyld-
unni Og er það vel, og lofar góðu.
Á þessum merku tímamótum,
sendi ég mínum gamla leikbróður
og félaga innilegustu árnaðaróskir
og bið honum og fjölskyldu hans
heilla og blessunar um alla fram-
tíð. Jón G. Sólnes
Afmælis- og
minningargreinar
ATHYGLI skal vakin á því, að afmælis- og
minningargreinar verða að berast blaðinu með góðum
fyrirvara. Þannig verður grein, sem birtast á í
miðvikudagsblaði, að berast í síðasta lagi fyrir hádegi
á mánudag og hliðstætt með greinar aðra daga.
Greinar mega ekki vera í sendibréfsformi. Þess skal
einnig getið, af marggefnu tilefni, að frumort ljóð um
hinn látna eru ekki birt á minningarorðasíðum
Morgunblaðsins. Handrit þurfa að vera vélrituð og
með góðu línubili.
legt, þeir voru allir áhugasamir,
glaðværir, þróttmiklir og sam-
viskusamir félagsmálamenn, og
við þá voru bundnar miklar vonir.
Magnús var talinn meðal bestu
leiðbeinenda hreyfingarinnar í
ræðumennsku. Hann hafði lagt
þar mikið að mörkum og það sem
meira var, að hann var ávallt
reiðubúinn til að taka að sér
leiðbeinendastörf. í vetur vann
hann í frístundum að endurskoðun
á ræðunámskeiði I fyrir JC-hreyf-
inguna. Eg hitti hann síðast í
maíbyrjun, þá ræddum við um
þetta verk og útgáfumöguleika.
Honum var umhugað um að nám-
skeiðið yrði gefið út fyrir lands-
þingið og sú ósk hans rættist.
Magnús hefur unnið margvísleg
störf á vegum hreyfingarinnar og
á síðasta starfsári var hann for-
maður byggðamálanefndar JC ís-
lands, þar sem megináhersla var
lögð á verkefni undir kjörorðinu
„Leggjum öryrkjum lið“. Á lands-
þinginu ætlaði hann að flytja
lokaskýrslu um verkefnið.
Jóhann hafði nýlega verið kos-
inn forseti JC Borgar. Að vera
kosinn forseti síns félags er meðal
stærstu tækifærum innan JC og
var nýi forsetinn sérstaklega
áhugasamur og hafði ýmis áform
á prjónunum. Eg hitti hann síðast
um miðjan maí á horni Skóla-
vörðustígs og Laugavegs. Þar
ræddum við um landsþingið,
framtíðaráformin og skiptumst á
skoðunum. Það ríkti mikill bar-
áttuvilji hjá honum og undir lok
samtals okkar sagði hann: „Við
skulum starfa vel saman á næsta
starfsári, náir þú kjöri sem næsti
landsforseti." Jóhann var hvers
manns hugljúfi enda hafði hann
jafnan gamanyrði á vör, og vandi
sig á að hugsa áður en hann talaði.
Þá Hjörleif og Rafn hafði ég
minni samskipti við. Þeir unnu
mikið að innra starfi í sínu félagi,
leystu sín verkefni með ágætum
og voru ungir áhugasamir
athafnamenn. Telja má fullvíst,
að þeir deyi ungir sem Guðirnir
elska.
Við skulum bera harm okkar í
hljóði og standa þétt saman í
minningu þeirra. Eg votta fjöl-
skyldum þeirra og hinum fjöl-
mörgu vinum þeirra dýpstu samúð
mína, og veit að þar mæli ég fyrir
munn allra JC-félaga á íslandi.
Eggert J. Levy,
landsforseti JC ísland.
Þriggjavi
• •
oppun
Góð hótel oq íbúðir, með eða án fæðis.
íslenskt leiguflug alla leið í sólna og sjóinn.
FERÐAMIDSTODIIM SS