Morgunblaðið - 11.02.1982, Page 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 11. FEBRÚAR 1982
+
Eiginmaöur minn,
ÞÓRDUR INDRIÐASON,
Keisbakka, Skógarströnd,
lést í Landspítalanum 9. febrúar.
Arína Gudmundsdóttir.
+
Maðurinn minn,
JÓHANNES KOLBEINSSON,
húsgagnasmióur,
Furugerði 1, Reykjavík,
andaðist 9. febrúar.
Valgerður K. Tómasdóttir.
+
Minningarathöfn um
PÉTUR SÆMUNDSEN,
bankastjóra
frá Blönduósi,
verður i Dómkirkjunni föstudaginn 12. febrúar kl. 10.30. Útförin fer
fram frá Blönduósskirkju laugardaginn 13. febrúar kl. 14.00.
Þeim sem vildu minnast hans er bent á líknarstofnanir.
Guðrún Sæmundsen
og synir.
Faöir okkar,
BJARNI MARTEINSSON
frá Eskifirðí,
veröur jarðsunginn frá Fossvogskirkju í dag fimmtudaginn 11.
febrúar kl. 1.30.
Herborg Bjarnadóttir,
Guðlaug Bjarnadóttir,
Hilmar Bjarnason,
Steingrímur Bjarnason,
Agla Bjarnadóttir,
Eðvarð Bjarnason,
Magnús Bjarnason.
+
Móðir okkar og amma,
ASLAUG ÁGÚSTSDÓTTIR,
Hjarðarhaga 44,
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni föstudaginn 12. febrúar kl.
13.30.
Þeim sem vildu minnast hennar er bent á byggingasjóö KFUM og K.
Ágúst Bjarnason, Ólöf Bjarnadóttir,
Anna Bjarnadóttir, Áslaug Jónsdóttir.
+
Eiginmaöur minn, faöir okkar, tengdafaöir og afi,
KÁRI JÓNASSON,
Skólatröð 1, Kópavogi,
verður jarösunginn frá Fossvogskirkju föstudaginn 12. febrúar kl.
10.30.
Þeim sem vildu minnast hans er bent á líknarstofnanir.
Fjóla Jóelsdóttír,
Hrund Káradóttir, Steingrímur Steingrímsson,
Jóhann Kárason, Amalía Þórhallsdóttir,
Ásdís Káradóttir, Rúnar Þór Stefánsson
og barnabörn.
+
Utför fööur míns, fósturföður, tengdafööur og afa,
EINARS STEINDÓRSSONAR,
fyrrverandi framkvæmdastjóra í Hnífsdal,
er lést að heimili sínu, Engjavegi 29, isafiröi, 6. febrúar sl., fer fram
frá Hnifsdalskapellu laugardaginn 13. febrúar kl. 2.
Hansína Einarsdóttir, Kristján Jónasson,
Ágúst Jónsson, Birna Geirsdóttir
og barnabörn.
+
Innilegar þakkir fyrir auösýnda samúö og hlýhug við andlát og útför
ástkærrar dóttur okkar, móöur, systur og mágkonu,
SIGRÍDAR SIGFÚSDÓTTUR,
Réttarbakka 17.
Sigfús Jóhannsson, Guðrún Gunnarsdóttir,
Þórir Ólason,
Lára Sigfúsdóttir, Guömundur Jónsson,
Jóhann Sigfússon, Unnur Sigfúsdóttir.
Ingibjörg Guðmundsdóttir
frá Stóru-Avík - Minning
i
Hún Inga er fallin fyrir sigð
dauðans. Það eru leiðarlok allra,
og þykir öllum sárt, þeim er missa
góða vini, en gleðistund hin mesta,
þeim er héðan hverfa, eftir að
hafa þolað vanheilsu og þungar
þrautir um langt árabil. Svo mikil
verða viðbrigðin, að hverfa nú
heilir í skaut ættingja og vina,
sem fagna þeim heilshugar á fegra
landi í öðrum heimkynnum al-
heimsins.
II
Ingibjörg Guðmundsdóttir
fæddist í Stóru-Ávík í Árnes-
hreppi í Strandasýslu þann 1.
september 1914 og ólst þar upp
með foreldrum sínum Guðmundi
Jónssyni og Önnu Benediktsdóttur
frá Öxnadal. Einn átti hún bróður,
Jón, sem var nokkrum árum eldri
(f. 1910) bóndi í Stóru-Ávík frá
1938. giftur Unni Jónsdóttur frá
Seljanesi og áttu þau 11 börn. Jón
lést árið 1974.
Inga átti því langa samleið með
þeim hjónum og börnum þeirra,
sem hændust mjög að þessari góðu
frænku sinni, og hefur sú tryggð
þeirra og vinátta haldist ávallt
síðan.
Við Ingibjörg vorum bræðra-
börn, og var mikil vinátta milli
heimilanna á Steinstúni og í
Stóru-Ávík, en þar sem svo langt
var á milli þessara bæja, þá voru
heimsóknir fremur strjálar meðan
við vorum í bernsku, en við vorum
jafnaldrar og fermingarsystkini.
Síðar fluttu foreldrar mínir að
Hrauni, næsta bæ við Stóru-Ávík,
en eftir það var ég sjaldan heima.
Stóra-Ávík var talin ein af betri
jörðum sveitarinnar, og bjó Guð-
mundur faðir Ingibjargar, þar
jafnan góðu búi, og reisti mynd-
arlegt íbuðarhús árið 1926. Var
hann framtakssamur í búskapar-
háttum, svo sem í jaðarbótum og
fleiru, á sinni tíð.
Stórbrotið landslag er í Stóru-
Ávík. Hamrar miklir eru við sjó-
inn, þar sem brimaldan fellur að
klettum með miklum gný í norðan
hafróti, svo löðurstrókar þeytast
hátt í loft upp. Er það stórfengleg
sjón á að horfa og skilur eftir
óafmáanleg áhrif í sálum barna,
er alast upp við slík náttúrufyrir-
bæri. En annarsstaðar, einnig
skammt frá bænum, eru friðsælar
víkur og vogar, þar sem ekki örlar
við stein á kyrrum góðviðris-
dögum. Þar er víða fagurt og frið-
sælt, og klettablóm skarta þar á
hverri syllu.
Þarna voru helstu leiksvæði
barna úr Stóru-Ávík og frá
Hrauni, en þar áttu þá heima náin
frændsystkini Ingu á bernskudög-
um hennar. Einkum voru það þau
systkinin Guðmundur og Fanney á
Hrauni, sem voru leikfélagar
+
Bróöir okkar,
INGIMUNDUR ÁGÚST KONRÁÐSSON,
verður jarösunginn frá Hallgrjmskirkju föstudaginn 12. febrúar kl.
3 e.h.
Systkinin.
+
Eiginmaöur minn, faöir okkar, tengdafaöir og afi,
SVAVARÁRNASON,
Ásbúö 38, Garðabæ,
veröur jarösunginn frá Fossvogskirkju föstudaginn 12. febrúar kl.
1.30.
Ingunn Ólafsdóttir,
synir, tengdadætur og barnabörn.
Skrifstofur okkar
veröa lokaöar vegna minningarathafnar um
PETUR SÆMUNDSEN,
bankastjóra,
frá kl. 10—12 föstudaginn 12. febrúar.
Félag íslenzkra iönrekenda,
Útflutningsmiöstöð iönaöarins.
Allar afgreiösludeildir bankans veröa
lokaðar
fyrir hádegi föstudaginn 12. febrúar 1982 vegna
minningarathafnar um Pétur Sæmundsen banka-
stjóra.
lönaöarbanki íslands hf.
Vegna minningar-
athafnar
um Pétur Sæmundsen bankastjóra veröa skrifstofur
sjóösins lokaöar fyrir hádegi föstudaginn 12. febrúar
1982.
lönþróunarsjóöur.
Vegna minningar-
athafnar
um Pétur Sæmundsen, bankastjóra, veröur verk-
smiöjan lokuö, föstudaginn 12. febrúar milli kl.
10 og 12 f.h.
Glit Höföabakka.
hennar. Ein var þar sú klettasylla,
er þau öll höfðu mest dálæti á, í
hömrunum innanvert við Hrafna-
klett og gáfu þau henni nafnið:
„Hillan okkar fagra.“ Undu þau
sér þar löngum, og söfnuðu þar
saman leikföngum sínum: Skelj-
um, hornum, leggjum o.fl. sem
börn hafa sér til leiks og ánægju.
Eg man, að eitt sinn, er ég kom í
heimsókn, sem ungur drengur, til
þessa frændfólks míns, þá sýndu
þau mér þetta uppáhalds leik-
svæði sitt, og undum við okkur
þarna lengi dags, við leik og gam-
an. Eg heyrði Ingu löngu síðar
tala um að einna mestar mætur
héfði hún alltaf síðan haft á þess-
um stað í landi Stóru-Ávíkur,
vegna þeirra kæru bernskuminn-
inga, er við hann voru tengdar, er
hún undi þar með kærum leikfé-
lögum.
Anna, móðir Ingibjargar, var
góð kona, hlý í viðmóti við alla og
góðum gáfum gædd, en átti jafnan
við vanheilsu að stríða. Var mikið
ástríki milli þeirra mæðgna. Hún
andaðist árið 1937 og var þá 62 ára
gömul.
Sá atburður gerðist í Stóru-
Ávík árið 1927 er Ingibjörg var 12
ára gömul, að á heimilið kom fær-
eysk stúlka, ung og glæsileg, og
var þá barnshafandi. Hún hét
Sofie Jacobsen. Ó1 hún barn sitt
10. ágúst og tók Sigríður Guð-
mundsdóttir í Litlu-Ávík á móti
barninu í forföllum ljósmóður,
sveitarinnar. Var það síðasta
barnið sem hún tók á móti. Þetta
var sveinbarn og var skírt Ólafur.
Soffía dvaldist í Stóru-Ávík í eitt
ár, en sveinninn varð eftir, og naut
mikils ástríkis Önnu og Guðmund-
ar og þá ekki síður Ingibjargar,
sem annaðist hann eins og lítinn
bróður. Þótti henni, eins og öð-
rum, sárt að skilja við drenginn,
sem þeim þótti svo vænt um, er
hann síðan flutti alfarinn til Fær-
eyja, þá fjögurra ára gamall, til að
alast þar upp hjá föður sínum og
móður, svo sem eðlilegt var.
Eftir lát Önnu, móður sinnar
gerðist Ingibjörg bústýra hjá föð-
ur sínum og annaðist hann um
tuttugu og tveggja ára skeið, uns
hann lést árið 1959 þá 87 ára gam-
all. Gengdi hún þar öllum störfum
úti jafnt sem inni, eins og sveita-
konur verða jafnan að gera, enda
var hún á þeim árum, vel hraust
og dró ekki af sér.
Eftir það lá leið hennar að
heiman. Fór hún fyrst til Húsa-
víkur og var þar í vist um tíma. En
þá varð hún fyrir því óláni að
veikjast af berklum, sem hún fékk
í augun, og varð að gjalda þess æ
síðan. Lá nú leið hennar til Akur-
eyrar, þar sem hún var undir
læknishendi og dvaldi þá hjá þeim
góðu hjónum Óskari Sæmunds-
syni og Guðrúnu Magnúsdóttur,
frá Kjörvogi, frænku sinni, sem
veitti alla þá umönnun og hjálp,
sem unnt var að láta í té. Þaðan
fór hún svo suður og var á Lands-
pítalanum í Reykjavík um átta
mánaða skeið, og hlaut þá nokk-
urn bata á augunum, þótt ætíð
bæri hún mjög skerta sjón upp frá
því.
Varð hún nú aftur vinnufær,
enda skorti hana ekki starfslöng-
un og starfsþrek að öðru leyti.
Gerðist hún nú bústýra hjá Ragn-
ari Jónssyni, hæstaréttarlög-
manni, og starfaði þar um tólf ára
skeið.
Að loknu þessu tímabili átti hún