Morgunblaðið - 29.04.1982, Qupperneq 35

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 29. APRIL 1982
35
Bodil Sahn
In memoriam
Bodil Sahn kom til okkar í
þriðja bekk í Gaggó. Það var í
Gagnfræðaskóla Reykvíkinga við
Tjörnina 1937. Hún vakti tölu-
verða athygli í bekknum, dökk
yfirlitum, snaggaralegt svipmót
og fas suðrænna en okkar hérna
norður við heimsskaut, og þó ekki
lengra að komin en úr Danmörku.
Sumum þótti fyndið að hún talaði
með dönskum hreim, svoleiðis
málfar var á þeim árum efni í
heilar revíur á þessum útkjálka
konungdæmisins. Hitt var þó öllu
merkilegra að hún fékk hærri ein-
kunnir í íslensku en flestir hinna
innfæddu.
Þeim sem höfðu einhvern snefil
af bekkjarmetnaði þótti ekki ónýtt
að hafa svona pre-manneskju í
hópnum sem hélt upp í Mennta-
skóla og hugði á stúdentspróf. Þar
var fyrir í fjórða bekk ámóta hóp-
ur námshesta úr gagnfræðadeild
lærða skólans og þóttist hagvanur.
Snemma kom þó í ljós að Tjarn-
arbakkaliðið stóð á engu lægra
plani menningarinnar en nýju
bekkjarsystkinin, og raunar ofar
ef stúlkur einar voru taldar.
Auðvitað þótti engum mikið, að
Bodil tæki minnst 10 í dönsku, en
hún lék sama leikinn í öðrum
þjóðtungum, fornum og nýjum,
sem verið var að kenna okkur í
máladeild. Kom þar, að miðlungs-
fólk og þaðan af lakara fékk ekki
betur séð en kennarar væru
haldnir bódilardellu, þegar þeir
aftóku að gefa því sæmilega fyrir
þokkaleg verkefni í skriflegu, á
þeirri forsendu að maður hlyti að
hafa kíkt á hjá Bodil Sahn. Manni
sárnar enn í ag. En svo gat líka
allur almenningur tekið því rólega
þegar kom að hámenningunni,
bókmenntum og listum. Þá sner-
ust tímar einatt upp í prívat kon-
versasjón Bodilar og kennara um
Anatole France og Elliot, Picasso,
Braque og Rodin og allskonar
spámenn og spekinga — og leið-
indaskjóður — í fortíð og nútið.
Nú mætti ætla, að mara þessar-
ar ógnar alvöru hafi þrúgað allt
umhverfi og áhrifasvæði hinnar
miklu námsmeyjar, en það var nú
eitthvað annað. Enginn hló inni-
legar en Bodil Sahn að fáránlegum
uppátækjum og skringilegri fram-
göngu bekkjarsystkinanna, og
frómt frá sagt var sjaldan gert
langt hlé á skrípalátum, bulli og
vitleysu og öðrum skemmtileg-
heitum í trássi við námskröfur.
Bodil var jafnan tilbúin í grín og
glens, og tækist einhverjum að
krota afkáranlegan þvætting eða
hæpna fullyrðingu á blaðsnifsi og
lauma upp á borð hjá henni, nægði
það til að hlátursprengja hana, og
þar með alvöru kennslustundar-
innar, jafnvel þótt við værum
stödd á hátindi klassískrar menn-
ingar í kvæðum Horatíusar og
þeirra bræðra.
Það er þessi hláturmilda, káta,
eldklára og „kjekka" Bodil sem við
bekkjarsystkinin gleymum aldrei.
Arin hafa liðið í samræmi við
hraða nútímans, og hefur teygst
misjafnlega á samböndum okkar
sem kvöddum Menntaskólann
1940, en aldrei hafa þau slitnað
alveg. Bekkurinn tvístraðist út um
allar jarðir, en Bodil Sahn fór þó
ekki langt. Að loknu Háskólaprófi
hélt hún beint upp í Menntaskóla
aftur, og kenndi þar tungumál
meðan henni entist heilsa. Það er
því engin smáskari sem fékk að
njóta góðs af gáfum hennar og
þekkingu þar á liðnum áratugum,
þótt enganveginn sé unnt að jafna
slíku við uppfræðslu og menntun
okkar sem fengum að kíkja á hjá
henni í þýskum stíl og franskri
ritgerð, okkar bekkjarsystkinanna
sem kveðjum Bodil Sahn í dag, og
þökkum henni samveruna.
Jón Múli Árnason
Kveðja frá Mennta-
skólanum í Reykjavík
Bodil Sahn menntaskólakennari
var burtkvödd af þessum heimi
hinn annan dag í sumri eftir lang-
varandi örkuml og veikindi. Á
meðan henni entust kraftar,
kenndi hún dönsku og ensku við
Menntaskólann með miklum og
góðum árangri, enda harðdugleg-
ur kennari.
Síðari hluta ævinnar helltist yf-
ir hana hvert slysið og óhappið á
fætur öðru, svo að kennsluferill
hennar hér varð miklu styttri en
efni stóðu til, því að ítrekuð
beinbrot ollu því, að hún gat ekki
lengur komist ferða sinna um
skólahúsin. Hún lét af kennslu um
áramótin 1975—1976, en var við
vörzlu í bókasafni skólans um
skeið eftir að kennslustörfum
lauk. Hún lét af störfum árið 1978.
Eins og oft vill verða, rofnuðu
mjög tengslin, eftir að daglegum
samskiptum lauk, þótt hún byggi
síðustu árin aftur innan sjónmáls
frá skólanum. Bodilar verður
ávallt minnst í Menntaskólanum í
Reykjavík sem afburða-einbeitts
og duglegs kennara, og hið sama
má vafalaust segja um velflesta
nemendur hennar fjölmarga.
Skólinn og ég sendum Jóni Snorra
og frú Ásu innilegustu samúð-
arkveðjur.
Guðni Guðmundsson
Emilía Þorgrímsdóttir
Brúarhlíð - Minning
Fædd 2. desember 1924
Iláin 14. apríl 1982
Ilún er farin hún Emma. Ég
vissi reyndar að Blakkur beið
tygjaður í varpa. En mér finnst
eins og ég hafi átt eftir að kveðja
og þakka fyrir samfylgdina. Og nú
hafa þau bæði fengið vængi til að
hlífa fótunum sínum og ber hratt
undan, svo leiðir hljóta að skiljast
um sinn, en ég ætla að fleirum en
mér sé svipað innanbrjósts, svo fé-
lagslynd og hress sem hún Emma
var alla tíð, dugleg og ósérhlífin.
Hún var ein af þessum hetjum
hversdagsins, sem láta ekkert
buga sig. Það skilja eflaust ekki
allir, þeir sem aldrei kenna sér
meins svo heitið geti, hvað það er
að lifa, stríða og vinna með var-
anlegri dags daglegri hömlun
vegna meinsemdar, missa aldrei
kjarkinn, en: lyfta makka létt í
fang,/ láta blakkinn fljúga. Og
það gerði hún Emma svo sannar-
lega. Hann var ekkert allra með-
færi hann Blakkur hennar, en hún
náði á honum tökum og sat. Þann-
ig var hún, jafnvel með brákaðan
hæl smalaði hún daglangt og neit-
aði að yfirgefa sína gangnaröð
fyrr en í áfangastað var komið.
Og þannig hygg ég að verið hafi
lífshlaup hennar alloft, ekkert
meðalmannsverk né veifiskata-.
Hún hló að erfiðleikunum og
harkaði af sér mótlætið.
Og það var gott að vinna með
henni Emmu, það geta bæði
gangnamenn, kvenfélagskonur og
ungmennafélagar borið vitni um.
Þar lá þjóðbraut um hlað og
heimilið þeirra Guðmundar og
Emilíu í Brúarhlíð stóð öllum
opið, jafnt á nótt sem degi, til
fyrirgreiðslu og aðhlynningar
gestum og gangandi, við bensín-
afgreiðsluna sem eldhúsborðið i
kaffi og mat. Öll sú þjónusta verð-
ur ekki tíunduð né metin að verð-
leikum, enda alltaf innt af hendi
sem sjálfsagður hlutur, án endur-
gjalds.
Hann er ekki vanur að bera til-
finningarnar utan á sér hann
Guðmundur í Brúarhlíð, og ég veit
að hann gerir það ekki heldur nú,
en við sem til þekkjum tökum þátt
í sorg hans og missi og telpnanna
hans, sem eiga um svo sárt að
binda.
Smáatriðin úr lífi Emmu og
uppvexti eru mér ekki kunn, en
síðustu 20 árin hef ég sem granni
séð hvernig henni spilaðist úr því
sem á höndina kom og gefið var.
Það hefðu ekki aðrir gert betur.
En þá má ekki gleyma að geta
hans Guðmundar, mannsins henn-
ar, þess einstaka prúðmennis og
hlutdeildar hans í heimilisönnum
bæði utan húss og innan bæjar. Sú
saga verður að vísu ekki rakin hér
og nú, en honum sendar innileg-
ustu samúðarkveðjur og fyrirbæn-
ir um langan starfsdag enn, því
hún Emma okkar var kölluð burt
á miðjum starfsdegi og átti ýmsu
ólokið.
Engum treysti ég betur en Guð-
mundi í Brúarhlíð að ljúka því
dagsverki, sem öðrum, með heiðri
og sóma, á sinn hljóðláta farsæla
hátt.
Guðríður G. Helgadóttir,
Austurhlíð.
Kópavogur:
Opið bréf til fræðsluyfirvalda
Morgunblaðinu hefur bor-
ist til birtingar opið bréf til
fræðsluyfirvalda frá 67 nem-
endum í framhaldsdeildum
Víghólaskóla. Bréfið er svo-
hljóðandi:
„Kópavogur er stærsti kaup-
staður á landinu, og þess vegna
finnst okkur framhaldsnemum, og
eflaust öllum öðrum, það hart, að
við, sein stundum nám i fram-
haldsdeildum Víghólaskóla sem
eru reknar með fjölbrautasniðí
(uppeldisbr., heilsugæslubr. og
viðskiptabr.), getum ekki lokið
námi okkar í okkar eigin bæjarfé-
lagi þar sem þessar deildir bjóða
aðeins upp á tveggja ára fram-
haldsnám. Sl. haust samþykkti
bæjarstjórn Kópavogs að settur
yrði á laggirnar fjölbrautaskóli í
Kópavogi. Þetta varð okkur nám-
fúsum nemendum mikið tilhlökk-
unarefni, þar sem við sáum fram á
að geta lokið námi okkar í Kópa-
vogi. Ennþá bólar ekkert á þessum
blessaða fjölbrautaskóla.
Við lítum á það sem sjálfsagðan
rétt að geta lokið framhaldsnámi
án þess að sækja skóla í önnur
byggðarlög. Fjölbrautaskóla með
eininga- og áfangakerfi þarf ekki
að stofna frá grunni, því nú þegar
er kominn vísir að honum í fram-
haldsdeildum Víghólaskóla og
Menntaskóla Kópavogs. Eftir
hverju er beðið??? Fáum við að
halda áfram í fjölbraut í Kópa-
vogi???
Slg Félagsmálastofnun
III Reykjavíkurborgar
Fósturheimili
Félagsmálastofnun Reykjavíkurborgar óskar eftir
fósturheimili til frambúöar fyrir börn á aldrinum
8—12 ára. Æskileg staösetning stór-Reykjavík-
ursvæöiö. Upplýsingar í síma 74544 fyrir hádegi.
Vírbindivélar fyrir skreið
Utvegum meö
stuttum
fyrirvara:
handknúnar,
loftknúnar,
sjálfvirkar
vírbindivélar
TRAUST hf
Box 118 — 121 Reykjavík — sími 91-26155
HRADFERÐ
Komdu fyrir kl. 10.00,
myndirnar tilbúnar
kl. 17.00.
Framköllun samdægurs
er ný þjónusta sem þú færö aöeins hjá
okkur. Komdu í einhverja afgreiösluna
milli kl. 8.30 og 10.00 aö morgni, og náöu
í tilbúnar litmyndir kl. 17.00—18.00 síö-
degis.
Aö sjálfsögöu kemur hraöinn ekki niöur á
gæöunum.
Viö reynum betur.
Hafnarstræti 17, Suöurlandsbraut 20
og hjá Magasín, Auðbrekku 44—46, Kópavogi.
BBl