Morgunblaðið - 29.04.1982, Side 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 29. APRÍL 1982
t
Eiginkona mín, móöir okkar, tengdamóóir og amma,
KATRÍN ODDSDÓTTIR,
Rauðalæk 73,
lóst í Landspítalanum 27. þ.m.
Eiríkur Ásgeirsson,
Oddur Eiríksson, Katrín Finnbogadóttir,
Hildur Eiríksdóttir, Magnús Pétursson,
Halldór Eiríksson, Svanlaug Vilhjólmsdóttir,
Ásgeir Eiríksson, Kristrún Davíósdóttir,
og barnabörn.
t
Móðir okkar og tengdamóöir,
UNA SIGFÚSDÓTTIR,
Hávallagötu 7,
lést að morgni 28. apríl i Öldrunardeild Landspítalans aö Hátúni
10B.
Ámundi Óskar Sigurósson, Kristín Helga Hjálmarsdóttir,
Júlíanna Siguróardóttir, Páll Sígurösson,
Sigriöur Sigurðardóttir, Kristján Fr. Jónsson.
t
Utför
SÓLVEIGAR GUDMUNDSDÓTTUR,
Stigahlíö 42,
veröur gerð frá Dómkirkjunni í dag 29. apríl kl. 13.30.
Hólmfríöur Magnúsdóttir,
Vigfús Magnússon,
Guömundur K. Magnússon.
Faöir okkar,
STEFÁN BJARNASON,
verkfræóingur,
verður jarösunginn frá Fossvogskirkju, föstudaginn 30. apríl kl.
3.00. Blóm og kransar afþakkaöir, en þeir sem vildu minnast hans
láti líknarstofnanir njóta þess.
Börn hins látna.
t
Móöir okkar, tengdamóöir og amma,
STEINUNN GUÐBRANDSDÓTTIR,
Njarövíkurbraut 19,
Innri-Njarövík,
veröur jarösungin frá Innri-Njarövíkurkirkju, laugardaginn 1. maí,
kl. 2.
Blóm og kransar vinsamiega afþakkaö, en þeim er vilja minnast
hinnar látnu er bent á aö láta Krabbameinsfólagiö njóta þess.
María Þorsteinsdóttir, Hákon Kristinsson,
Guöbrandur Þorsteinsson, Þóra Erlendsdóttir,
Guóný Þorsteinsdóttir, Ingimundur Eiríksson,
Sigurður Þorsteinsson, Ásdís Minný Siguröardóttir
og barnabörn.
Sólveig Guðmunds-
dóttir - Minningarorð
Fædd 29. apríl 1901
Dáin 17. apríl 1982
í dag fer fram frá Dómkirkj-
unni í Reykjavík útför Sólveigar
Guðmundsdóttur, sem lést 17. þ.m.
Sólveig var gift Magnúsi Vigfús-
syni, húsasmíðameistara, sem dá-
inn er fyrir nokkrum árum. Þau
Sólveig og Magnús bjuggu í mörg
ár á Bókhlöðustíg 11 hér í borg
ásamt þremur börnum sinum. Við
þetta hús og heimili eru margar
okkar bestu minningar frá skóla-
árunum tengdar, en við vorum
bekkjarsystur Hólmfríðar, dóttur
þeirra.
Á Bókhlöðustígnum var jafnan
gestkvæmt, og fyrir utan vini og
ættingja þeirra hjóna sem oft litu
inn, stóð heimilið opið vinum og
skólafélögum barnanna á heimil-
inu. Oft var þar margt um mann-
inn og stundum jafnvel hlaupið
upp á Bókhlöðustíg í löngu frímín-
únum í MR. Húsmóðirin á heimil-
inu tók þessu innrásarliði ætíð
opnum örmum. Hún virtist alltaf
hafa tíma til að ræða við unga
fólkið og bera því góðgerðir.
Pönnukökurnar hennar og ísinn
gleymast seint. Ef til vill lýsir það
Sólveigu best og viðhorfi okkar til
hennar, að ekki var amast við því
þótt hún væri einhvers staðar
nærri þegar við vorum að
skemmta okkur.
Ekki er hægt að minnast Sól-
veigar án þess að getið sé Magnús-
ar, manns hennar. Svo sem skilj-
anlegt er hittum við Magnús ekki
eins oft og Sólveigu, en jafnan tók
hann okkur vel þegar við hittum
hann og sló þá gjarnan á létta
strengi.
Eftir því sem árin liðu fækkaði
fundum okkar og Sólveigar, en
þegar við hittumst var eins og við
hefðum hist í gær. Voru þá gjarn-
an rifjaðar upp gamlar minningar
og skemmt sér yfir þeim. Fjöl-
skyldan var þá flutt af Bókhlöðu-
stígnum og var því ekki lengur „í
þjóðbraut". Hafði Sólveig oft á
orði að hún saknaði „ungviðisins".
Á 25 ára stúdentsafmæli okkar
hafði Sólveig opið hús fyrir bekk-
inn og var þar margt um manninn.
Hafði þetta samkvæmi verið
ákveðið mörgum árum áður og
þarna fannst okkur við vera orðn-
ar menntskælingar í annað sinn,
komnar í heimsókn á Bókhlöðu-
stíginn.
Sólveig hafði mikið yndi af
klassískri tónlist og var á Bók-
hlöðustígsárunum byrjuð að safna
hljómplötum, sem síðar áttu eftir
að verða safn, mikið að vöxtum.
Veitti það henni margar ánægju-
stundir eftir að um fór að hægjast
og erillinn á heimilinu minnkaði.
Oft brá hún plötu á fóninn og
hlustaði með okkur og þannig
opnaði hún fyrst manna augu
okkar fyrir gildi sígildrar tónlist-
ar. Hjá henni kynntumst við
+
Faöir okkar og fósturfaöir,
BJÖRN KETILSSON,
Skipasundi 7,
veröur jarösunginn frá Fossvogskirkju, föstudaginn 30. apríl, kl.
13.30.
Þeim sem vildu minnast hans skal bent á líknarstofnanir.
F.h. aöstandenda
Ragna Björnsdóttir,
Árni Björnsson,
Halldór Björnsson,
Stella Guömundsdóttir.
t
Þökkum innilega samúöarkveöjur, vinsemd og hlýhug viö andlát
og útför föður okkar,
MAGNUSAR VÍGLUNDSSONAR,
ræöismanns Spénar,
Brekkulæk 6.
+
SIGRfOUR JÓNA JÓHANNSDÓTTIR
fré Hleiöargaröi,
Einholti 8B, Akureyri,
sem andaöist 22. apríl, veröur jarösungin 30. apríl frá Saurbæjar-
kirkju, Eyjafiröi, kl. 14.00.
Frímann Jóhannesson,
Jóhannes H. Snorrason, Helga Egílsdóttir,
Arnaldur E. Snorrason, Sigríöur Halldórsdóttir,
Jón Snorrason, Auöur Hermannsdóttir
og aðrir vandamenn.
+
Móðir okkar, tengdamóöir, amma og langamma,
ÞORBJÖRG GUDMUNDSDÓTTIR,
fyrrverandi Ijósmóöir fré Ólafsvík,
Héageröi 67,
veröur jarösungin frá Fossvogskirkju, föstudaginn 30. aþril, kl.
10.30 f .h
Guömundur Ársælsson, Guóríöur Guóleifsdóttir,
Ingibjörg Steinþórsdóttir, Guólaugur Guömundsson,
Bergþór Steinþórsson, Dagmar Guömundsdóttir,
Aóalheiöur Kristjénsdóttir,
Oddgeir Steinþórsson, Ingibjörg Guömundsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Okkar innilegustu þakkir fyrir auösýnda samúö og vinarhug viö
andlát og útför móöur okkar, tengdamóöur og ömmu,
SIGRÍÐAR GUDMUNDSDÓTTUR,
Klapparstíg 12.
Kamma N. Thordarson, Jón Benediktsson,
Kristin Sigurjónsdóttir, Leifur Björnsson,
Þórunn Sigurjónsdóttir, Benedikt Ólafsson,
Örn Sveinsson, Anna Júliusdóttir
og barnabörn.
Geirlaug Herdís Magnúsdóttir,
Magnús Magnússon,
Víglundur Magnússon,
Haraldur Magnússon.
+
Okkar innilegustu þakkir fyrir auösýnda samúö og vinarhug viö
andlát og útför
JÚLÍUSAR JÓHANNESSONAR,
Ægisíóu 127.
Helga Guöjónsdóttir,
Sigríöur Júlíusdóttir,
Péll Símonarson,
Svava Júlíusdóttir,
Guðmundur Ingi Sigmundsson,
Bjarki Júlíusson,
Ingibjörg Höskuldsdóttir,
Bryndís Júliusdóttir,
Valur Júlíusson
og barnabörn.
+
Innilegar þakkir færi ég öllum þeim sem auösýndu okkur samúö
og vinsemd viö andlát og útför systur okkar,
FANNÝJAR ÓLAFSDÓTTUR,
Stykkíshólmi,
sem lézt 17. apríl sl.
Fyrir mína hönd og systkina minna,
Þorkell Ólafsson.
Útför 1
KARLOTTU S. ÞORSTEINSDÓTTUR,
fer fram frá Þjóökirkjunni í Hafnarfiröi, föstudaginn 30. april, kl.
14.00.
Anton Helgi Jónsson, Margrét Sveinsdóttir,
Kristín Þorsteins, Bragi Helgaaon
og barnabörn.
heimssöngvurum og óperum,
ljóðasöng og sinfóníum Beet-
hovens.
Þegar við nú kveðjum Sólveigu
hinstu kveðju er okkur efst í huga
innilegt þakklæti fyrir allt það
góða sem við nutum á heimili
þeirra hjóna og fyrir að hafa átt
athvarf hjá þeim. Oft höfum við
undrast hvernig Sólveigu tókst að
halda öllu í röð og reglu á heimil-
inu, sinna gestum og hafa þar að
auki nægan tíma fyrir börn sín og
vini þeirra. Vegarnestið sem hún
veitti okkur verður aldrei full-
þakkað.
Börnum þeirra hjóna, Hólm-
fríði, Vigfúsi og Guðmundi,
tengdabörnum og barnabörnum
vottum við innilega samúð.
Dadda og Dumma.
í dag verður gerð frá Dómkirkj-
unni útför Sólveigar Guðmunds-
dóttur, Stigahlíð 42, Reykjavík.
Ég kynntist Sólveigu fyrst á
menntaskólaárum mínum. Við
bekkjarfélagar Guðmundar, sonar
Sólveigar og Magnúsar heitins
Vigfússonar, húsasmíðameistara,
vorum tíðir gestir á heimili þeirra
hjóna. Sólveig tók okkur ævinlega
opnum örmum, hlustaði á það,
sem okkur lá á hjarta; hún auð-
sýndi okkur alveg ótrúlega góðvild
og gestrisni.
Upp á síðkastið hittumst við
Sólveig einkum á tónleikum Sin-
fóníuhljómsveitarinnar, en þar
hafði hún verið fastagestur frá
upphafi; mér þótti vænt um að
geta gengið að því vísu, að ég hitti
Sólveigu, ef ég sótti þessar sam-
komur.
Ég votta sonum og dóttur Sól-
veigar samúð mína, sérstaklega
vini mínum Guðmundi, en ég veit
að missir hans er mikill, eirjs sam-
rýnd og þau mæðginin voru.
Ég mun ávallt minnast Sólveig-
ar með hlýhug og virðingu.
Eggert Briem
Sólveig fæddist og ólst upp að
Indriðastöðum í Skorradal. I einu
rita sinna segir Halldór Kiljan
Laxness frá því hvernig Skorra-
dalurinn kom honum fyrir sjónir
líklega rétt eftir 1920. Eftir erfiða
ferð yfir Dragann lýsir hann feg-
urð og unaði Skorradals þar sem
vinalegir burstabæir klúktu í tún-
um, fuglasöngur allt um kring og
ilmur af birki. „Ég hélt að þetta
væri eilífðin sjálf,“ segir hann.
Ferill hennar var líkur margra
samsystra hennar sem fæddust
um aldahvörfin. Hún fluttist á
mölina — hingað til Reykjavíkur,
giftist og eignaðist börn. Helgaði
heimilinu krafta sína, því hún var
svo heppin að giftast vönduðum og
duglegum manni.
Enginn skyldi halda að hún hafi
þá farið varhluta af amstri. í
kreppunni var litla sem enga
vinnu að fá hér og þá varð maður-
inn hennar, Magnús Vigfússon,
byggingameistari, að fara út á
land þar sem hann dvaldist við
vinnu allt sumarið og á meðan
varð Sólveig ein að sjá um börnin
og heimilið. Ekki það að þetta yrði
henni skotaskuld því hún var
sjálfstæð og verkgjörn.
Þegar vinnan glæddist í stríðinu
urðu þau hjón efnuð en það steig
þeim ekki til höfuðs, þau voru of
heilsteypt til þess. Þau eignuðust
þrjú börn sem öll hafa lokið há-
skólaprófi, en bæði Magnús og
Sólveig tilheyrðu þeirri kynslóð
sem ekki gat svalað menntunar-
löngun sinni. Sólveig leit samt
ekki upp til menntunar vegna ein-
hvers stimpils, heldur var viðhorf
hennar bundið þeirri lífssýn að
einstaklingur sem þroskast eins
og menntun og skólun ætti að
veita, hann gæti betur notið hæfni
sinnar og nýst samféiagi sínu.
Ég kynntist Sólveigu ekki fyrr
en eftir lát manns hennar. Þá var
að mestu leyti að baki það verk-
svið sem henni hafði verið úthlut-
að; móðir og húsfreyja á gest-
kvæmu heimili. Gestrisnin sem
alla tíð hafði einkennt heimilið
var söm og áður, þó ekki væri eins
fjölmennt dags daglega eins og á
Bókhlöðustígnum, enda var húsið
rétt við MR, svo skólasystkin
barnanna voru inná gafli daglega
og ekki lengi að klára nýsteiktar