Morgunblaðið - 04.06.1982, Blaðsíða 27

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 4. JÚNÍ1982
27
Minning:
Hallbera Jónína
Hannesdóttir
A uppstigningardag 20. maí
1982 andaðist á Landspítalanum í
Reykjavík heiðurskonan Hallbera
Jónína Hannesdóttir frá Hamri í
Nauteyrarhreppi, en við þann bæ
var hún oftast kennd af okkur,
sem hana þekktum er hún átti
heima vestur við Djúp.
Halla var fædd 31. júlí 1895 í
Furufirði í Grunnavíkurhreppi.
Foreldrar hennar voru þau Hír-
amía Jónsdóttir og Hannes Hall-
dórsson. Stuttu eftir fæðingu
missti Halla móður sína og fór
hún þá í fóstur til móðursystur
sinnar, Hallberu Hansínu Jóns-
dóttur, og manns hennar, Sigurð-
ar Jónssonar, sem bjuggu í Furu-
firði.
Furufjörður liggur fyrir opnu
hafi í norðaustur á milli Dagmála-
horns að suðaustanverðu og fjalls-
ins Ernis að norðvestanverðu og
Minning:
eru bæði fjöll þessi um 500 m á
hæð og því mjög tignarleg á að
líta. Straumar og vindar báru því
oft ýmiss konar verðmæti með sér
upp á sendna fjöruna og þá sér í
lagi rekavið. Hlunnindi þessi, út-
ræði og talsverðir landkostir buðu
upp á það að hér bjó oftast fjöldi
fólks og margbýlt, enda Furu-
fjörður talinn mikil og góð jörð.
Hér fór því fram fjölþætt atvinnu-
starfsemi og heimilin því góður
skóli fyrir ungmenni. Hér bjuggu
og oftast miklir hagleiksmenn og
konur.
Við þessar aðstæður ólst Halla
upp og fór strax að taka þátt í
hinu daglega starfi bæði til sjós og
lands, eða um leið og kraftar
leyfðu. Fljótlega kom í ljós að
telpan var dugleg og því sama
hvort hún vann kvenmannsverk
eða karlmannsverk.
Frá Furufirði fór Halla að Stað
í Grunnavík til séra Jónmundar
Halldórssonar og var þar um
nokkurt skeið, en þaðan lá leið
hennar til Bolungavíkur, en árið
1924 kemur hún að Hamri í Naut-
eyrarhreppi til hjónanna Hávarð-
ar Guðmundssonar og Sigríðar
Guðmundsdóttur, sem þar bjuggu.
Þau hjón voru einstök í sinni röð
hvað góðsemi og greiðvikni snert-
Sjálf eignuðust þau 7 börn. Það
elsta, Kristín, dó nýfætt. Hin eru,
Kristín, húsfreyja í Reykjavík,
maður hennar er Theodór Helga-
son, þau eiga 4 börn, Jón á Hóli,
Guðmundur í Búðardal, Sigur-
björg Kristjana í Reykjavík, Arni
bóndi á Hóli og Grétar Bæring,
bóndi á Þorbergsstöðum. Kona
hans er Mundhildur Birna, þau
eiga 3 börn.
Síðustu 4 árin dvaldi Þuríður í
Reykjavík hjá dætrum sínum og
dótturdóttur, sem veittu henni þá
bestu umönnum sem hún gat
óskað sér. Aðeins síðustu 3 vik-
urnar naut hún hjúkrunar á
Heilsuverndarstöðinni og þar
fjaraði út hennar lífskraftur í
hægum svefni 7. maí sl. Sendi ég
börnum hennar samúðarkveðjur.
Blessuð sé hennar minning.
Ég veit að henni hafa oft dottið
í hug ljóðlínur skáldsins sem hún
dáði:
..Dæm nvo mildan dauda, drottinn þínu barni,
eina og léttu laufi, lyfti bl«r frá hjarni.
Eins og lítill lækur, Ijúki sinu hjali,
þar sem lygn í leyni, liggur marinn svali.“
Bænin er heyrð og birtan hinu-
megin. í guðs friði.
Steinunn Þorgilsdóttir.
ir. Hér urðu þáttaskil í lífi Höllu
og er ljóst að hlýhugur Hamars-
hjónanna og þeirra opnu armar
hafa hrifið hana svo mjög að á
Hamri fannst henni að hún ætti
ávallt heima eftir það. í minn-
ingargrein að Hávarði látnum,
sem einn nágranni hans skrifaði,
segir svo: „Hafa nákunnugir sagt
mér að þau hjón muni hafa alið
upp 15 börn, mörg þeirra frá æsku
til fullorðinsára, flest börnin þeim
óvandabundin, — áttu engan að —
enda má með sanni segja að ávallt
stóðu dyr á Hamri opnar fyrir
þeim, sem minna máttu sín í líf-
inu, börn og gamalmenni, sem þar
dvöldu, áttu þar öruggan sama-
stað.“
Ljóst er að Halla hefur orðið
fyrir miklum áhrifum frá þeim
hjónum hvað allt viðmót og góð-
semi snertir og bar hún þess ljóst
merki alla tíð, — hún vildi ávallt
hjálpa þeim sem minna máttu sín,
það var hennar skemmtun og
ánægja.
Halla eignaðist þrjá syni með
Guðmundi Torfasyni frá Bolunga-
vík, Halldór, f. 12. júlí 1925, Viggó,
f. 12. maí 1927, þriðji drengurinn,
sem er tvíburi á móti Viggó, dó
skömmu eftir fæðingu. Halldór
ólst að öllu leyti upp á Hamri og
var þar þó að Halla færi í vinnu á
ýmsum bæjum á Langadalsströnd
tíma og tíma. Viggó fór í fóstur til
vinkonu Höllu, Vigdísar Jónsdótt-
ur, móðursystur þess sem þetta
skrifar, og Þorsteins Ólafssonar
en þau voru þá búsett á Ármúla í
sömu sveit. Kom Halla með Viggó
10 vikna gamlan á hestbaki frá
Hafnardal, en hún var þá þar í
vinnu, út yfir Selá að Ármúla.
Treysti Halla þessari vinkonu
sinni vel til að sjá um hinn unga
svein og sá í raun að þar var hon-
um vel borgið, en eflaust hefur
móðurástin kallað á og tár hrotið
af hvarmi, er hin unga móðir sneri
við frá Ármúla áleiðis inn í Hafn-
ardal að áliðnum túnaslætti 1927.
Vigdís frænka mín hefur sagt mér
að sér hafi fundist á Höllu að hún
gæti aldrei fullþakkað henni upp-
eidið á syninum og allt til síðustu
stundar sýndi hún það í verki.
Síðustu árin, sem Hávarður bjó
á Hamri, var Halla ráðskona hjá
honum, en þá var Sigríður orðin
sjúklingur og lá á sjúkrahúsi. Há-
varður dó 8. febrúar 1945 og þá um
vorið var jörð og áhöfn seld og
flutti Halla þá með Halldóri syni
sínum til Reykjavíkur. Ekki gat
Halla fest þar rætur því hugurinn
var ávallt vestur við Djúp. Fór
hún því aftur upp úr 1950 og gerð-
ist ráðskona hjá Jóni Jóhannes-
syni, sem þá bjó í Hafnardal. Hjá
þeim Jóni og Höllu var alltaf
nokkuð af börnum bæði á sumrin
svo og á vetrum. Áttu börn þessi
ógleymanlegar stundir í Hafnar-
dal og hefur umhyggja Höllu fyrir
velferð þeirra þar mestu um ráðið.
Litu þau á hana sem sína aðra
móður. Eftir að Jón hætti búskap í
Hafnardal fór Halla alltaf á
hverju sumri vestur að Djúpi og
var þá á Rauðamýri hjá ólafi
bróður mínum og Jónu konu hans.
Þar gerðist sama sagan, hlýleiki
og alúð Höllu í garð barna var
með þeim eindæmum að börn
þeirra hjóna virtu hana og dáðu.
Halla vann fulla vinnu þar til _
fyrir rétt ári og þá lengst af í ORA
í Kópavogi. Leysti hún verk sín
þar vel af hendi eins og hennar
var von og vísa. Hún bjó þá hjá
Halldóri syni sínum að Fögru-
brekku 24 í Kópavogi og Huldu
konu hans. Var henni alveg ómet-
anlegt að fá að vinna og geta það,
það var hennar besta meðal. Féll
henni aldrei verk úr hendi og var
oftast með prjónana sína, ef hún
var ekki við sín venjulegu störf.
Ljóst er að þeir eru orðnir nokkuð
margir sokkarnir og vettlingarnir,
sem Halla er búin að prjóna, þæfa
og strjúka fyrir smáa hönd og fót
með ósk um vellíðan og velfarnað
þess er átti að njóta. Launin í pen-
ingum fyrir það starf hafa senni-
legast ekki verið mikil, enda mun
hugur Höllu hafa verið sá, er hún
var að starfi, að sá nyti vel er
fengi, að launum var síðast spurt.
Ég hugsa að það kerfi sem við
búum við í dag og kallast starfs-
mat með ætluðu mikilvægi starfs-
ins fyrir þjóðfélagið að leiðarljósi
mundi setja starf Höllu neðarlega
í launastigann og líta á starf
hennar sem gagnslítið fyrir þjóð-
félagið, en ég hygg og veit að er
Halla mætir frammi fyrir dómara
þeim sem dæmir að lokum, að þá
verði matið annað á gildi starfs
hennar.
Mikilvægi þegna eins og Höllu
og hennar líka fyrir hvert þjóðfé-
lag er mikið og ef sá þáttur í þjóð-
félagskeðjunni, sem þetta fólk er í,
brysti, er víst að eftir yrði spotta-
drasl eitt.
Ég mun ávallt minnast Höllu á
Hamri sem hraustrar og kátrar
með hlýju og gleði í viðmóti með
sinn bjarta svip.
Ég sendi svo að lokum sonum
hennar, Halldóri og Viggó, og fjöl-
skyldum þeirra innilegar samúð-
arkveðjur.
Blessuð sé minning hinnar látnu
heiðurskonu.
Jóhann Þórðarson
Sveinsína Þuríður
Bæringsdóttir
Fædd 21. apríl 1890
Daín 7. maí 1982
„Af eilífðar Ijósi bjarma ber
er hrautina þunjru greiðir.
Vort líf sem svo stutt og stopult er
það stefnir á æðri leiðir.
()g upphiminn fegri en auga sér
mót öllum oss faðminn breiðir.**
(E. Ben.)
Laugardaginn 15. maí sl. var til
moldar borin að Hvammi í Dölum,
Sveinsína Þuríður Bæringsdóttir,
síðast húsfreyja á Hóli í
Hvammssveit.
Þuríður var fædd í Ásgarði í
Hvammssveit 21. apríl 1890. For-
eldrar hennar voru Bæring Jóns-
son og kona hans Margrét Sigurð-
ardóttir, merkishjón af breiðfirsk-
um ættum. Þau eignuðust 9 börn
sem nú eru öll látin.
Ung var Þuríður heitin tekin í
fóstur af öldruðum barnlausum
hjónum, sem bjuggu á Laugum í
Hvammssveit. Þau voru Árni
Jónsson og Kristín Jónsdóttir
Magnússonar skálds á Laugum.
Hjá fósturforeldrunum ólst Þuríð-
ur upp í ástríki og eftirlæti fram
yfir fermingaraldur. Þau veittu
henni það besta sem þau áttu,
fróðleik um reynslu langrar ævi
og innrættu henni guðstrú og
kærleika. Það var Þuríði leiðarljós
langa ævi.
Arið 1909 andaðist fósturfaðir
hennar, en Kristín lifði 10 árum
lengur. Þau árin naut hún góðrar
umhyggju fóstudótturinnar og hjá
henni andaðist Kristín árið 1919,
80 ára. Árið 1917 giftist Þuríður
Ingvari Kristjánssyni, Breiða-
bólsstað. Þar bjuggu þau fyrstu 2
árin, fluttust þau þá að Hóli í
Hvammssveit og voru þar nokkur
ár sem húshjón og síðar á fleiri
bæjum. Bújarðir lágu ekki á lausu
í þá daga og Ingvar var eftirsóttur
verkamaður. Síðar hófu þau þó
sjálfstæðan búskap, fyrst í Vogi,
svo í Litla-Galtardal. Árið 1943
fluttust þau svo að Hafursstöðum
og bjuggu þar til ársins 1956, að
þau fluttu sig enn bæjarleið að
Hóli í Hvammssveit. Tóku þá syn-
ir þeirra við búskapnum og keyptu
jörðina. Hjá þeim dvöldu svo for-
eldrarnir, ánægð og frjáls og unnu
fyrir heimilið meðan kraftarnir
entust. Þó að hallaði undan fæti
og heilsan bilaði, nutu þau vernd-
ar og umhyggju hjá börnum sín-
um.
Fyrstu kynni okkar Þuríðar
heitinnar voru þegar við vorum
fyrir innan fermingu og lásum
saman greinarnar í Helgakveri.
Hún var um tíma að læra hjá föð-
ur mínum. Þuríður var greind og
námfús, hún var glaðlynd og hlát-
urmild. Flestöll ár okkar löngu
ævi, vorum við sveitungar og mörg
ár nábúar. Þuríður heitin hlaut í
vöggugjöf sérstaklega góða skap-
gerð og ávaxtaði vel það pund.
Aldrei sá ég hana reiða, aldrei
heyrði ég hana tala illa um aðra,
öllum erfiðleikum tók hún með
jafnaðargeði og góðvild til allra.
Hún var þakklát fyrir allt sem
henni var vel gert og fannst að
hún ætti öllum gott að gjalda.
Heldur var hún hlédræg og hafði
sig lítt að starfi út á við, en hugs-
aði vel um börn sín og heimili.
Hún var hög í höndunum og fór
vel með efni sín. Alltaf glansaði
heimili hennar af hreinlæti, þó að
húsakynnin væru oft þröng og
laus við þægindi.
Gott var að koma til þeirra
hjóna, þeim var það ánægja að
sýna öðrum greiðvikni og hjálp-
semi. Þau voru mjög barngóð og
undu börn sér vel í návist þeirra.
t
Þökkum hjartanlega ættingjum og vinum stuöning og samúð sem
okkur var sýnd vlö andlát og jarðarför eiginmanns mins, fööur
okkar, tengdafööur og afa,
GUDMUNDAR GUDMUNDSSONAR,
Efri-Brú, Grímsnesi.
Einnig færum viö læknum og hjúkrunarfólki á Vífilsstaöa- og Land-
spitala innilegustu þakkir fyrir hlýju og umönnun um árabil.
Blessun Guös fylgi ykkur öllum.
Arnheiöur Bóövarsdóttir. Bóövar Magnús Guömundsson,
Steinunn Anna Guömundsdóttir, Guölaugur Torfason,
Ingunn Guömundsdóttir, Bergur Jónsson,
Guömundur Guömundsson, Svala Árnadóttir
og barnabörn.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- , --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

—
alla föstudaga
Hafóu samband
EIMSKIP
82.06
Síml 27100
*