Morgunblaðið - 14.08.1982, Blaðsíða 26

26
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 14. AGUST 1982
Guðrún Pálsdóttir
— Minningarorð
Fædd 4. september 1896
Dáin 3. ágúst 1982
í dag er til moldar borin, 85 ára
að aldri, frú Guðrún Pálsdóttir, til
heimilis að Háaleitisbraut 121 hér
í borg.
Guðrún fæddist að Halakoti í
Biskupstungum 4. september 1896.
Foreldrar hennár voru Guðbjörg
Ögmundsdóttir og Páll Árnason
og var hún elst af fimm dætrum
þeirra hjóna. Hinar eru Guðbjörg,
Anna, Margrét og Katrín yngst,
en hún dó um tvítugs aldur. Olst
Guðrún upp í Halakoti og síðar á
Eyrarbakka, þar til hún fór að
vinna fyrir sér, fyrst á Sandlæk í
Gnúpverjahreppi en síðan í Geira-
koti í Flóa.
í Geirakoti kynntist Guðrún
manni sínum, Guðmundi Einars-
Minning:
Fæddur 9. júní 1959
Dáinn 4. ágúst 1982
I dag er til moldar borinn frá
Landakirkju í Vestmannaeyjum
Birgir Traustason.
Þegar ungir menn eru skyndi-
lega burtu kallaðir verður manni á
að spyrja. Hver er tilgangurinn?
Og maður svarar sjálfum sér með
annarri spurningu: Eru þeir ekki
kallaðir til starfa á öðru tib'eru-
sviði? Birgir var burtu kallaður
aðeins 23 ára gamall. Hann fædd-
ist 9. júní 1959 hér í húsinu hjá
ömmu og afa. Gleðin yfir nýfædda
og fyrsta barnabarninu eru okkar
syni, syni bóndans á bænum. Hófu
þau búskap í Geirakoti hjá
tengdaforeldrum Guðrúnar og
eignuðust þar börnin sín þrjú, þau
Bjarneyju, Sigríði og Einar. Arið
1929 fluttu þau að Stekkum í Flóa
og stunduðu þar og að Svanavatni
búskap til ársins 1940. Þá fluttu
þau sig að Stöðlum í Ölfusi og
bjuggu þar uns Guðmundur and-
aðist úr lungnabólgu árið 1951.
Brá Guðrún þá búi og flutti heim-
ili sitt til Reykjavíkur ásamt
börnum sínum, þeim Sigríði og
Einari, en Bjarney var þá gift og
flutt að heiman. Bjó Guðrún á
Njálsgötu 87 í ein þrettán ár en
fluttist síðan á Háaleitisbraut 121,
þar sem hún bjó til æviloka.
Börn þeirra Guðrúnar og Guð-
mundar, Bjarney, Sigríður og Ein-
fyrstu minningar um hann. Svo
kom dásamlegur tími, með litla
vininn í vöggunni og síðan hlaup-
andi milli herbergja í íbúðinni.
Síðan stofnuðu foreldrar hans sitt
eigið heimili og hann fylgdi þeim.
Þá var skarð fyrir skildi hjá
ömmu og afa. Þó átti hann alla tíð
heima hér í bænum og þegar hann
hafði aldur til urðu ferðirnar
margar austur á Fífilsgötu þar
sem hann var alltaf sami aufúsu-
gesturinn.
Hann var einn af Vestmanna-
eyjabörnunum sem fermd voru í
Skálholtskirkju vorið 1973 vegna
jarðeldanna í Heimaey.
ar, eru öll einstakt dugnaðar- og
mannkostafólk. Barnabörnin urðu
fjögur og barnabarnabörnin voru
orðin átta er Guðrún lést.
Sjálf kynntist ég Guðrúnu fyrir
rúmum áratug, er móðir mín gift-
ist Einari syni hennar og verð ég
ævinlega þakklát fyrir þau kynni.
Ég hef ekki þekkt margar sam-
heldnari og ástúðlegri stórfjöl-
skyldu en fjölskyldu Guðrúnar.
Þar standa allir saman, jafnt í
gleði sem sorg svo aðdáunarvert
er. Og þar skipaði Guðrún lang-
amma þann heiðurssess sem henni
bar, enda var hún elskuð og virt af
öllum í fjölskyldunni og engin
fyrirhöfn talin of mikil til að gera
henni lífið sem bærilegast. Á efri
árum átti hún erfitt með gang
vegna kölkunar í mjöðmum. Það
hindraði hana þó ekki í því að
sinna þeim heimilisstörfum sem
hún mögulega gat, eins lengi og
henni var unnt.
Guðrún var ein af þessum fal-
legu, gömlu konum, sem bera ell-
ina vel, þrátt fyrir sjúkdóma og
Eftir að skólagöngu lauk, stund-
aði Birgir almenn verkamanna-
störf, þó helst sjómennsku og þá
lengst af á Vestmannaeyjatogur-
unum, þar sem hann naut sín vel
og þótti mjög duglegur sjómaður.
Birgir var þannig gerður að öllum
sem nálægt honum voru, þótti
vænt um hann. Hann átti heita
trú, var mjög tilfinninganæmur og
mátti ekkert aumt sjá. Eins og
gefur að skilja um svo ungan
mann, er ekki hægt að telja fram
sérstök afrek eða hetjudáðir. En
hlýjar minningar eru okkur efst í
huga og þær geymum við til ævi-
loka.
Á síðari árum átti hann við erf-
iðan sjúkdóm að stríða. Sjúkdóm
sem var honum óyfirstíganlegur.
En nú hefur algóður Guð leyst
hann frá því stríði og við höfum
þá bjargföstu trú, að hann sem
öllu ræður muni af miskunn sinni
veita honum þann frið og ró sem
honum auðnaðist ekki í jarðlífinu.
Við biðjum góðan Guð að blessa
foreldra hans og bræður og alla
aðstandendur.
Við þökkum Birgi hjartanlega
fyrir allar þær gleðistundir, sem
hann hefur veitt okkur og tökum
undir með skáldinu sem segir:
„Víst er það gott að geta
gefíð þann hljóm í strengi
sem eftir að ævin er liðin
ómar þar hlýtt og lengi."
Amma og afi.
lasleika. Hún fylgdist vel með at-
burðum líðandi stundar og átti
létta lund og gott skopskyn. Fólki
leið ósjálfrátt vel nálægt henni,
svo hlý í viðmóti og brosandi var
hún alltaf.
Mér og fjölskyldu minni tók
Guðrún opnum örmum frá fyrstu
kynnum og börnum mínum var
hún jafnástúðleg og sínum eigin
langömmubörnum. Ósjaldan vék
hún einhverju að þeim svo lítið
bar á og ófáa sokkana og vettl-
Ingibjörg var fædd í Kaup-
mannahöfn 13. september
1903. Foreldrar voru Björn
Sigurðsson, bankastjóri og
Sigrún Bergmann. Ingibjörg
ólst upp með móður sinni til
sex ára aldurs í Kaupmanna-
höfn, en síðan í Reykjavík. Það
var einstakt ástríki á milli
móður og dóttur. Ingibjörg tók
stúdentspróf frá Menntaskól-
anum í Reykjavík.
Hún varð gjaldkeri Lands-
banka Islands, síðar aðal-
gjaldkeri. Þar fór tryggur
starfskraftur. Ég átti því láni
að fagna að þekkja Ingibjörgu
um margra ára skeið.
Hún var góður og elskulegur
félagi. Áttum við margar
hugljúfar stundir saman, sem
ekki gleymast, bæði utanlands
og innan. Ingibjörg hafði verið
veik í lengri tíma. Hennar lífs-
þráður var mjög sterkur og
lífslöngunin mikil.
Leiðrétting
í AFMÆLISGREIN Huldu Á.
Stefánsdóttur um Steindór
skólameistara Steindórsson í
blaðinu á fimmtudaginn, urðu
þau leiðu mistök að föðurnafn
eiginkonu Steindórs misritað-
ist. Hún hét Kristbjörg Dúa-
dóttir, en ekki Búadóttir eins og
stóð í greininni. Biður blaðið
Steindór og greinarhöf. afsök-
unar á þessum mistökum.
ingana prjónaði hún handa eldri
dóttur minni meðan hún enn hafði
þrek til.
Og núna er hún langamma, einn
af fastapunktum tilverunnar, þar
sem hún sat prjónandi í stólnum
sínum á Háaleitisbrautinni, horf-
in þessum langömmubörnum sín-
um. Hennar verður sárt saknað af
þeim öllum og ég vona að seinna
meir, er þau yngri hafa vit og
þroska til, skynji þau hve dýrmætt
það er að hafa átt og þekkt lang-
ömmu af þessari kynslóð, sem nú
er óðum að hverfa á braut. Við
sem eldri erum vitum öll hve mik-
ils virði tengslin við hana voru
okkur öllum. Við söknum hennar
öll sárt og þá ekki síst systur
hennar, sem nú sjá á bak þeirri
elstu í systrahópnum.
Guðrún hafði árlangt kennt
þess meins er dró hana til dauða.
Hún vissi sjálf hvert stefndi og
tók því æðrulaust. Og nú á ári
aldraðra vildi ég mega óska þess
að allt gamalt fólk fengi að njóta
þess heiðurssætis í sinni fjöl-
skyldu, sem Guðrún naut, og þess
atlætis sem hún bjó við hjá sínum
nánustu.
„Far þú í friði,
friður 6uðs þig blessi,
hafðu þokk fyrir allt og allt."
Hrefna S. Einarsdóttir
1
Dauðinn var svo fjarri
henni. Ingibjörg andaðist 7.
ágúst eftir langt dauðastríð.
Hvíldin var henni kærkomin.
Hennar nánustu munu sakna
vinar í stað. Einnig ungu vin-
irnir hennar, sem hún bar
fyrir brjósti. Þeir munu minn-
ast hennar alla tíð og þakka
henni fyrir allar góðu og
skemmtilegu stundirnar, megi
þeir muna Ingibjörgu alla tíð.
Ég lýk svo þessum fáu orð-
um: „Þar sem góðir menn fara
eru guðs vegir“.
Vinkona
Birting
afmælis- og
minningar-
greina
ATHYGLI skal vakin á því, að
afmælis- og minningargreinar
veröa að berast blaöinu með góð-
um fyrirvara. Þannig verður
grein, sem birtast á í miðviku-
dagsblaði, að berast í síðasta lagi
fyrir hádegi á mánudag og hlið-
stætt með greinar aðra daga. (
minningargreinum skal hinn
látni ekki ávarpaður. Þess skal
einnig getið, af marggefnu til-
efni, að frumort ijóð um hinn
látna eru ekki birt á minningar-
orðasíðum Morgunblaösins.
Handrit þurfa að vera vélrituð og
með góðu línubili.
+
Systir okkar,
SIGRÍÐUR GÍSLADÓTTIR,
Sólvallagötu 19,
lést í Landspítalanum 12. ágúst.
Ingileif Gísladóttir,
Halldór Gíslason.
t
Móðir okkar og tengdamóðir,
HILDUR Þ. KOLBEINS,
Meöalholti 19, Reykjavík,
andaöist í Landakótsspítala aö morgni 13. ágúst.
Börn og tengdabörn.
+
Unnusti minn, faðir, sonur og bróöir,
GUDLAUGUR GÍSLI REYNISSON
frá Bólstaö
til heimílís aö Hamrahlíö 17, Reykjavík,
lést á Borgarspítalanum þriöjudaginn 10. ágúst.
Útförin fer fram frá Fossvogskirkju mánudaginn 16. ágúst kl.
10.30.
Kolbrún Hermannsdóttir,
Sigurjón Helgi,
Þóra Þorbergsdóttir, Hjólmar Böövarsson,
og systkini hins lótna.
+
Innilegar þakkir fyrir auösýnda vináttu og hlýhug vegna andláts
HÁKONAR EIRÍKSSONAR.
Marte Elín Jóhannsdóttir,
Jónína Steinþórsdóttir
og aörir vandamenn.
+
Öllum þeim fjölda fólks, nær og fjær, sem heiöraö hafa minningu
eiginmanns míns, fööur okkar, tengdafööur og afa,
INGIMARS HARALDSSONAR,
húsasmíöameistara,
Fýlshólum 11, Reykjavík,
meö minningargjöfum, samúöarkveöjum og á annan hátt, sendum
viö einlægar og hlýjar kveöjur. Styrkur sá, sem þið hafiö veitt
okkur, er ómetanlegur.
Þakkir til ykkar felast í gjöf, sem afhent hefur verlö til Krabba-
meinsfélags íslands.
Viröingarfyllst,
Sigríöur Ágeirsdóttir,
Haraldur Ingimarsson, Ellnborg Angantýsdóttir,
Jensína Ingimarsdóttir, Einar Jónsson,
Guörún Ingimarsdóttir, Hilmar Þorkelsson
og barnabörn.
Birgir Traustason
Vestmannaeyjum
Minning:
Ingibjörg Elísabet
Bergmann Björnsdóttir