Morgunblaðið - 14.08.1982, Blaðsíða 32

32
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 14. ÁGÚST 1982
mmmn
y".'yrn' nm Synmcm
„\?at> uib \>etto er, c<k '&q hef
þ'ev í?o kr» / bilþúott á Kr>O/0uo
Jú þetta er póstsendingin frá Jaka-
bóli!
Með
morgunkaffinu
l*ú hefur eflaust orðiö fyrir þvi,
þegar allt sem maður tekur sér
fyrir hendur, virðist ætla að mis-
takast?
HÖGNI HREKKVÍSI
„ SNAUTAC>U BURT; |CA^TA(^SKÖMM\,,
111 meðferð á dýr-
um varðar við lög
Við hina
fullorðnu
að sakast
Klsa skrifar: „Kæri Velvakandi.
É(í heyrði af tilviljun fyrir
nokkrum dögum í barnatíma út-
varpsins þátt, þar sem fjallað var
um umjíenfíni barna og voru þau
m.a. hvött til að taka til á lóðinni
sinni. Þennan þátt mætti gjarnan
endurtaka.
Það er annars yfirgengilegt
hversu foreldrar láta það undir
höfuð leggjast að kenna börnum
sinum góða umgengnissiði. Eitt
góðviðriskvöld um daginn fékk ég
mér gönguferð um hverfi, sem á að
heita með þeim „betri“ í bænum.
Mér varð gengið fram hjá snotru
húsi og þar fyrir utan var maður að
gljáfægja slíkan dýrindisbíl, að þar
gat verið sjálfur forsetabíllinn —
og ekkert minna. Þá labbaði ég inn
á stíg sem lá meðfram húsinu. Á
lóðinni á bak við var sandkassi og
þar var öðruvísi um að litast en
götumegin. Allt umhverfis sand-
kassann úði og grúði af plastdrasli,
pappafernum og hvers kyns rusli,
og er erfitt að lýsa þeim ósköpum.
Og ég stóðst ekki freistinguna,
heldur tók mynd af herlegheitun-
um og er filman nú í framköllun.
Hvernig uppeldisáhrif hefur það
á börn að líða þeim slíka um-
gengni? Þarna er við hina full-
orðnu að sakast en ekki börnin.
Og fróðlegar eru þessar andstæð-
ur hjá sumu fólki. Það keppist við
að eignast allt það dýrasta og fín-
asta, en gleymir á sama tíma að
kenna börnum sínum sjálfsögðustu
umgengnisháttu. Nei, þá er betra
að ætla sér af og reyna að skapa
sér og börnum sínum heimili og
umhverfi með nokkrum menning-
arbrag."
Eðvald Marelsson skrifar:
„Velvakandi.
Nú nýverið átti undirritaður
samtal við formann kattavinafé-
lagsins, frú Svanlaugu Löve. Með-
al annars kom fram í máli hennar,
að nokkuð væri um að fólk, er
flytti búferlum, skildi eftir heimil-
isköttinn sinn, þá væri einnig að
fólk losaði sig við dýrin með því að
fara með þau út fyrir bæinn, og
fleygja þeim þar út.
Ekki ætla ég undirritaður að
leiða getum að því, hvernig heim-
ilisdýri líður, sem fleygt er á kalda
götuna, eða hvernig ævi þess verð-
ur. Sennilega kann enginn þá sögu
til hlítar. Sem betur fer er þó til
dæmi um vegfarendur, er hafa
aumkað sig yfir þessi ólánsömu
dýr og tekið þau í fóstur eða komið
þeim í hendur dýralæknis.
En hvað er það sem rckur fólk
til slíkra óhæfuverka, sem að
framan greinir? Getur verið um
hugsunarleysi að ræða? Það getur
varla verið, þvi hver maður með
sæmilega dómgreind, getur séð,
hve þetta er mikil illmennska.
í öðru lagi, þá hljóta slík verk að
hafa aðdraganda, ég hef ekki trú á
að það gerist bara svona allt í
einu. Þannig er ljóst að hugsun er
á bak við.
En víkjum að öðru sem einnig er
vert að hugsa um: Hvernig barna-
uppalendur er þetta fólk? Hvernig
ferst því við börnin sín? Ég tala
nú ekki um börn annarra? Og enn
getur maður spurt: Hvernig eru
samskipti þessa fólks við aðra, í
daglegu lífi?
Eg vona, að þessar hugleiðingar
mínar veki fólk til umhugsunar
um þessi mál, og þær verði til þess
að fólk, sem verður vart við slík
óhæfuverk, sem að framan grein-
ir, kæri þau til lögreglu, því hafa
ber í huga að ill meðferð á dýrum
varðar við lög.“
Í Valhöll — eldað að víkingasið.
Við komum ör-
ugglega aftur
Sigríður Guðmundsdóttir skrifar:
„Kæri Velvakandi.
Okkur langar til þess, tvenn
hjón, að þakka fyrir alveg stór-
kostlegar stundir sem við áttum í
Valhöll á Þingvöllum um síðustu
helgi.
Þannig var, að maðurinn minn
átti afmæli og við ákváðum, ásamt
öðrum hjónum, að gera nú eitthvað
sniðugt. Þá heyrðum við auglýsing-
una frá Valhöll um að „Prófessor-
inn“ yrði sýndur þar um helgina.
Og við ákváðum bara að slá til og
skreppa á Þingvöll og fá okkur að
borða og horfa á leikinn.
Og það verð ég að segja, að þessi
helgi verður okkur alveg ógleym-
anleg, svo vel heppnuð var hún.
Maturinn ljúffengur og þjónustan
til fyrirmyndar. Svo var það leik-
sýningin. Ég hló svo mikið, að ég
hélt, að ég yrði ekki eldri. Það sem
prófessorinn gat leikið sér með töl-
ur.
Þetta var vel til fundið hjá þeim
í Valhöll að vera með svona sýn-
ingu. Það var eitthvað svo
skemmtilegt andrúmsloft þarna, að
sitja svona, fyrst allir að borða,
síðan allir að horfa á leikinn og
loks voru allir orðnir eins og stór
fjölskylda í afmælishófi og tóku
lagið á eftir.
Við viljum bara segja við leikara
og starfsfólk Hótels Valhallar:
Þökk fyrir okkur, við komum ör-
ugglega aftur.“
Fyrirspurn til
Svavars Gestssonar:
Hvar á að
auka fram-
leiðni?
Bergur skrifar:
„Mig langar til að koma á
framfæri við Svavar
Gestsson, ráðherra, fyrir-
spurn sem varðar fram-
leiðniaukningu þá sem
hann talar mikið um þessa
dagana, og er eitt af stóru
trompunum hjá Alþýðu-
bandalaginu í væntanlegum
efnahagsráðstöfunum rík-
isstjórnarinnar.
Nú vitum við öll hvernig
ástandið er í sjávarútvegi
og landbúnaði, allt í kalda
koli, offramleiðsla, sölu-
stopp o.s.frv. Iðnaðurinn er
þannig leikinn eftir lang-
varandi gjaldeyrisútsölu og
í rökréttu framhaldi af
henni, tertubotna- og köku-
innflutning frá Danmörku,
fatainnflutning frá Hong
Kong, húsgagnainnflutning
frá Danmörku og Ítalíu,
sælgætisinnflutning héðan
og þaðan o.s.frv. o.s.frv. að
ólíklegt er að Svavar eigi
við framleiðniaukningu í
þessum greinum. Nú reyni
fyrirtækin að brölta samt,
þá eru þau hundelt þannig
með sköttum að lífsvon
þeirra er lítil sem engin.
Þess vegna spyr ég og lái
mér hver sem vill: Hvar á
að auka framleiðni og
hvernig?"