Morgunblaðið - 10.11.1982, Blaðsíða 23

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 10. NÓVEMBER 1982
71
Johnson sæti í sögutíma hjá
Angus.
„Heyröu, er þaö Grænland,
sem allt er á kafi í snjó? Já, nú
man ég þetta,“ segir Brian hugsi.
„Hvernig er þaö,“ segir hann
svo. „Fáið þið einhverjar
hljómsveitir í heimsókn. Ég man
aö Led Zeppelin og Purple fóru
einhvern tíma þarna uppeftir, var
þaö ekki?“
Honum var tjáö aö svo væri
og aö auk þeirra heföu Slade,
Nazareth, Clash, Stranglers,
Human League, auk ýmissa
smærri banda, lagt leið sína til
landsins.
Hvernig litist AC/DC á aö
bregða sér til íslands?
Þeir félagar litu hvor á annan.
„Eigiö þiö einhverja 20.000
manna höll þarna uppfrá?"
spuröi Angus loks.
Þegar hann heyröi, aö þaö
eina sem hægt væri að bjóöa
upp á væri Laugardalshöllin,
sem tekur 5.000, í hæsta lagi
6.000 manns, og aö hún væri
aðeins föl yfir sumartímann
þyngdist á þeim brúnin.
„Þaö væri kannski ekki svo
vitlaust aö skreppa þangaö,"
bætti Angus viö. „Eigum við
marga aðdáendur á íslandi?"
Þegar honum var tjáö, aö
plötur þeirra seidust álíka vel
hérlendis og jafngilti gullplötu í
Bandaríkjunum (höföatalan sí-
vinsæla aö sjálfsögöu tekin meö
í reikninginn) kom annaö hljóö í
strokkinn.
Mér fannst kominn tími til aö
tala um eitthvaö annað en ís-
land, svo ég spuröi þá félaga aö
því hvort þessi sífelldi þeytingur
kæmi ekki illa niöur á fjölskyldu-
lífinu. Ég sá reyndar strax, aö
þetta var hálfvitlaus spurning
þar sem kona Angus og dóttir
Brian Johnson voru meö þeim.
„Oft er það svo,“ svarar Ang-
us. „Ég tek konuna alltaf meö ef
ég get. Hún hitti mig, eða ég
hana öllu heldur, þegar ég var á
eilífum feröalögum og hér áöur
fyrr vorum við oft 10—11 mán-
uði á ári á sífelldum ferðalögum.
Þetta er misjafnt og fer mjög eft-
ir því hvaö viö erum lengi aö
ferðast í einu.“
Viö ventum okkar kvæöi í
kross.
Angus hinn vannærði
Hvernig bar stofnun hljóm-
sveitarinnar aö og hvar var hún
stofnuö?
„Hún var stofnuö í Ástralíu í
desember áriö 1973. Viö erum
reyndar fæddir hérna í Skot-
landi. Þetta var reyndar aöallega
hugmynd Malcolm. Hann fékk
mig til liðs viö sig og hefur senni-
lega vonast til þess aö vekja
samúö áheyrendanna með því
aö tefla mér fram því ég var svo
ferlega mjór. Fólk myndi hugsa:
„Greyiö strákurinn, hann er enn-
þá horaðri og væskilslegri en
bróöir hans. Hann hlýtur aö vera
vannæröur."
Hver var fyrsti söngvari sveit-
arinnar?
„Bon var fyrstur. Nei, reyndar
ekki. Við vorum meö einhvern
gaur hjá okkur, en hann tók ekk-
ert upp meö okkur. Bon var bara
bílstjóri hjá okkur fyrstu mánuö-
ina. Við tókum upp nokkur
„demo-tape“, en engar plötur.
Ég man aö viö Malcolm vorum
einhverju sinni að pískra um þaö
í aftursætinu aö viö þyrftum
endilega aö fá nýjan söngvara
því þessi gaur var alveg aö
AC/DC é fullri ferö í „Highway to Hell'
drepa okkur. Hann var alveg
vonlaus. Bon heyröi þetta og
sagöi: „Hey, ég get vel sungiö.“
Viö réðum hann strax, hann gat
ekki verið verri en sá sem fyrir
var, og hvílíkur söngvari hann
reyndist vera. Hann var alveg sér
á báti.“
„Stórkostlegur,“ skaut Brian
Johnson inn í.
Þær sögur gengu eftir aö Bon
lést, að dauði hans heföi fært
hljómsveitinni þá athygli, sem
hún þurfti nauðsynlega á aö
halda. Ertu sammála því, Ang-
us?
„Nei, þaö er alls ekki rétt. Viö
höföum alltaf stóran aödáenda-
hóp, sérstaklega í Evrópu. Plötur
okkar komust á „topp-10“-list-
ana beggja vegna Atlantshafsins
áöur en Bon dó. Bæöi „Highway
to Hell“ og eins “If you Want
Blood“, sem er hljómleikaplata.
Sú plata var hér á lista í tæplega
tvö ár. Frá því „Let There be
Rock“ kom út höföum viö mjög
tryggan aðdáendahóp. Hún
beindi athyglinni almennilega aö
okkur og þegar “Highway to
Hell“ kom út slógum viö í gegn,
sem hljómsveit um allan heim.
Ég veit reyndar ekki um ísland."
Röddin að gefa sig?
Gátuð þiö fundið einhverja
breytingu í viöhorfum að-
dáenda til hljómsveitarinnar
eftir aó Brian Johnson tók vió
af Bon Scott?
„Ég get auövitaö ekki svarað
því þar sem ég hef engan sam-
anburö,“ segir Brian.
„Nei, þaö held ég ekki,“ segir
Angus. „Viö reyndum Brian á
nokkrum tónleikum i Belgíu og
þaö gekk prýöilega.“
Reynduð þiö marga söngvara
áður en Brian var tekinn inn?
„Ja, þaö voru nokkrir, sem viö
vorum aö hugsa um. Margir
höföu mælt sérstaklega meö
Brian og töldu hann hæfa okkur
best og það varö raunin. Hann
hefur staöiö sig eins og hetja,“
segir Angus og hlær.
Sumir vilja halda því fram,
Brian, aö rödd þín sé að gefa
sig og segjast heyra greini-
legan mun á þeim tveimur plöt-
um, sem þú hefur sungiö á. Á
„To Those About to Rock“ sé
augljóst, aö þú eigir mun erfiö-
ara meö aö ná háu tónunum en
áóur. Ertu aö tapa röddinni
smám saman?
„Þaö getur vel veriö aö heyrn-
in sé eitthvaö tekin aö gefa sig,
en ekki röddin. Hver segir, aö ég
eigi erfiðara meö að ná háu tón-
unum? Þótt ég syngi ekki aiveg
eins frá plötu til plötu þýöir það
ekki aö röddin sé aö fara. Þetta
eru öðru vísi lög. Sjáðu bara til á
eftir. Ég hef aldrei sungið hærra
og betur en einmitt núna: Rödd-
in aö gefa sig ...“ tautar hann
hneykslaöur.
„Þaö er alltaf til fullt af fólki
sem segir aö því hafi fundist
miklu meira gaman af tónlist
okkar fyrir nokkrum árum,“ segir
Angus. „Þetta fólk þreytist aldrei
á aö setja út á allt, sem það get-
ur. Þetta er ekkert nýtt og er
bara eitt af því sem viö veröum
aö taka.“
Næsta plata
Hvenær megum við eiga von
á næstu plötu ykkar?
„Þaö fer nú eftir ýmsu. Við
höfum ekki farið í tónleikaferöa-
lag í nokkurn tíma og viljum
gjarnan halda eitthvaö áfram
eftir aö viö Ijúkum yfirreiðinni um
Bretland," segir Angus. „Þaö er
gott aö feröast dálítiö og skvetta
úr klaufunum. Það er ekki gott
aö gera of mikiö af þessu, en
hæfilegur skammtur gerir manni
gott.“
Verður tónlistin þá eitthvað í
líkingu við þaö sem veriö hefur
á síöustu plötum ykkar.
Tempóið hefur dottið töluvert
niöur. Verður engin breyting
þar á?
„Nei, ég hugsa aö þetta veröi
nokkuð beint framhald af „To
Those About to Rock“. Auövitað
veröa einhverjar breytingar, en
stefnan veröur sú sama. Annars
verður þetta bara að ráöast af
því hversu mikla peninga plötu-
fyrirtækiö okkar er reiðubúiö aö
leggja í plötuna. j gamla daga
var okkur sagt aö fara í stúdíó
og rumpa þessu af á sem
skemmstum tíma. Þaö útskýrir
kannski hraðann á tónlistinni á
fyrstu plötunum okkar,“ segir
Angus og hlær rosalega.
„Nú höfum viö tíma til aö velta
hlutunum aðeins fyrir okkur og
þaö gerir þaö auðvitaö aö verk-
um aö viö eyöum meiri tíma í
upptökur en áður. Viö viljum fá
sérstakt „sánd“, sem er hreint
ekki hægt aö ná fram í hvaða
stúdíói sem er. Láttu mig vita
það, við lentum í ógurlegum
vandræðum meö síðustu plöt-
una okkar. Þaö haföi ekkert meö
„pródúserinn" okkar að gera
eins og sagt var í blööunum. Viö
fórum úr einu stúdíóinu í annaö.
Viö vorum hreinlega í stúdíóleit.
Viö viljum þaö besta. Þaö sem
flestum þykir gott er okkur ekki
nóg.“
Hversu löngum tíma eyöiö
þió í upptökur á plötu, ef viö
tökum t.d. þá síðustu?
„Viö erum ekki svo lengi i
sjálfu stúdíóinu ioksins þegar viö
komumst á skrið. Þá finnst
okkur best aö vinna í löngum
skorpum. Það tekur okkur ekki
meira en 3—4 vikur. Viö erum
ekki mikiö fyrir þaö að drolla.
Þaö tekur dágóöan tíma aö
koma öllu í rétt lag þegar komiö
er í stúdíóiö."
Svo aödáendur ykkar mega
bíða í hálft ár í viöbót efftir
næstu plötu?
„Það gæti farið svo,“ segir
Angus. „Þaö þarf þó alls ekki aö
vera. Þaö fer allt eftir því hversu
lengi viö veröum á þvælingi um
Evrópu. Kannski veröum viö til-
búnir með plötu fyrir febrúarlok.
Hver veit?“
...
Þeir voru áa
æg?>ir
meö tilveruna þessir gallhörðu aödáendur.
Peter Pan
Svona áöur en við hættum.
Enginn virðist vita meó vissu
hvaö þú ert gamall, Angus.
Hver er þinn rétti aldur?
„Hvaða máli skiptir þaö nú.
Breytir þaö einhverju fyrir að-
dáendur? Ég á við, þú myndir
aldrei spyrja Peter Pan aö því
hversu gamall hann væri. Ég er
Peter Pan hjá AC/DC. Aldur
skiptir ekki máli. Ég gæti veriö
17 ára og ég gæti verið sjötugur.
Mick Jagger hefur aldrei verið
betri en núna. Hann stendur á
fertugu, karlinn. En viljirðu hafa
einhvern ákveöinn aldur, haföu
þaö þá 17,“ segir Angus. Hann
og Brian hlæja eins og vitlausir.
Þar meö slitum við spjallinu. Eg
þakkaði pent fyrir mig og haföi
mig á brott.