Morgunblaðið - 29.07.1983, Blaðsíða 26
26
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 29. JÚLÍ 1983
t
Faöir minn,
ÞORGRÍMUR GUÐBRANDSSON,
frá Bræðraá,
Kirkjuvegi 18, Keflavík,
andaöist þann 27. júlí í Sjúkrahúsi Keflavíkur. Jaröarförin auglýst
síðar.
Sigfús G. Þorgrímsson.
t
Maöurlnn minn og bróöir,
GABRÍEL SYRE,
andaöist í Landspítalanum aöfaranótt 28. júlí.
Kristín Einarsdóttír Syre,
Valborg Syre.
t
Eiginkona mín og móöir,
JÓRUNN BJÖRNSDÓTTIR,
Lindargötu 10, Reykjavík,
andaðist 26. júlí sl. Jaröarförin fer fram frá Fossvogskirkju miö-
vikudaginn 3. ágúst kl. 10.30.
Sigurjón Hildibrandsson,
Þorbjörg Jóna Sigurjónsdóttir.
t
Eiginmaöur minn, faöir, tengdafaðir, afi og langafi,
JÓN EINARSSON,
fyrrv. bifreióarstjóri,
Fannborg 1, Kópavogi,
veröur jarðsunginn frá Dómkirkjunni föstudaginn 29. júlí kl. 10.30.
Blóm vinsamlegast afþökkuö.
Magnea G. Ágústsdóttir,
Steinunn Jónsdóttir,
Lilja Ágústa Jónsdóttir, Vilhjálmur Jóhannesson,
Magnea Jónsdóttir, Einar Aóalsteinsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Þökkum innilega auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og útför
konu minnar, móöur okkar, tengdamóöur og ömmu,
JAKOBÍNU KRISTJÁNSDÓTTTUR,
Hátúni 10a.
Sérstakar þakkir til lækna og hjúkrunarfólks á Vífilsstaöaspítala
fyrir frábæra hjúkrun og aöhlynningu alla.
Ólafur Pétusson, Anný Ólafsdóttir,
Kristján Ólafsson, t órunn Friðriksdóttir
og barnabörn.
Lokað
veröur í dag frá kl. 10—13 vegna jaröarfarar Jóns
Einarssonar.
Hjólbarðastöðin sf.
Skeífunni 5.
Opið ti kl. 10 virka daga
Útfararkransar og kistuskreytingar með stuttum
fyrirvara. Allar skreytingar unnar af dönskum skreyt-
ingameistara.
FlÓra, Hafnarstræti 16,
8ími 24025.
Minning:
Marinó G. Jóns-
son yfirsímritari
Fæddur 23. júlí 1906
Dáinn 22. júlí 1983
Vinur minn og mágur Marinó G.
Jónsson, fv. yfirsímritari, andað-
ist aðfaranótt 22. þ.m., einum sól-
arhring fyrir 77 ára afmælið. Mar-
inó háði harða baráttu við sjúk-
dóm, sem mannlegur máttur ræð-
ur ekki við enn sem komið er.
Hann vissi að hverju stefndi en
ávallt bar hann sig eins og hetja
og kvartaði eigi, uns yfir lauk.
Marinó var fæddur á ísafirði 23.
júlí 1906, sonur Jóns Guðbrands-
sonar skósmiðs frá Kýrunnarstöð-
um í Hvammssveit og Valgerðar
Hafliðadóttur frá Fremri-Bakka í
Langadal N-ís.
Á þeim árum er Marinó var að
alast upp á ísafirði var félagslíf
ungmennafélagsins Árvakurs í
blóma. íþróttir mikið iðkaðar. Ár-
ið 1922 er Marinó var 16 ára var
hann sendur á vegum Árvakurs á
fimleikanámskeið til Reykjavíkur.
Hann var mjög fær fimleikamað-
ur og þjálfaði margan ungan
mann á Isafirði og síðar í Vest-
mannaeyjum í fimleikum.
í ársbyrjun 1925 fór Marinó í
nám í Loftskeytaskólann í Reykja-
vík. Áður en hann lauk námi kom
Ottó Arnar skólastjóri að máli við
hann og réði Marinó, í forföllum,
sem loftskeytamann á enska tog-
arann Imperialist, sem Helliers-
bræður gerðu út frá Hafnafirði.
Skipstjóri var hinn landskunni
togarskipstjóri og síðar útgerðar-
maður Tryggvi ófeigsson. Þetta
lýsir best hve ótakmarkað traust
Ottó Arnar skólastjóri bar til hins
unga nemanda síns. Marinó lauk
námi frá Loftskeytaskólanum 5.
júlí 1926. Hann bvrjaði að starfa
hjá Landssíma Islands 14. júlí
sama ár. Fyrst á viðgerðarverk-
stæði Landssímans undir stjórn
H. Kragh. Einnig í línuviðgerðum
undir stjórn C. Björnæs.
Haustið 1926 veiktist annar
símritaranna í Vestmannaeyjum
og var Marinó sendur þangað í
forföllum hans.
Dvöl Mairnós í Eyjum varð
lengri en til stóð eða 20 ár.
Eg var ungur að árum er Mar-
inó kom til Eyja; 8 ára gamall. Það
fór samt ekki fram hjá mér að
koma þessa gjörvilega unga
manns vakti athygli ekki síst hjá
unga fólkinu. Hann tók þátt í
leikjum þess og brátt leituðu til
hans ungir strákar til að fá hann
til að leiðbeina þeim og æfa fim-
leika.
Marinó var afar vel liðinn af öll-
um sem honum kynntust. Hann
var glaðsinna, bjartsýnn, áræðinn
en jafnframt gætinn. Hann hafði
ekki dvalið lengi í Eyjum er hann
í félagi við Sigurjón heitinn Jóns-
son bifreiðastjóra réðst í að kaupa
nýjan vörubfl. Marinó var próf-
laus. Sigurjón tók hann í nám í 3
tíma, þá var bílprófið þreytt og
gekk slysalaust. Marinó ók salti,
fiski og kolum í sínum frítíma.
Hann sagði mér síðar að erfitt
hefði honum reynst í fyrstu að
„bakka" inn um þröngar dyr fisk-
verkunarhúsanna. Marinó og Sig-
urjón seldu síðar bílinn reynsl-
unni ríkari.
Marinó hafði góða leikhæfileika
og lék í nokkrum leikritum í Eyj-
um og hlaut góða dóma.
Árið 1929, 8. júní, kvæntist Mar-
inó systur minni Jakobínu Þór-
unni. Þau eignuðust þrjú börn,
Sigurð Emil forstjóra, Sigurður er
kvæntur Ágústu Sigurjónsdóttur
og eiga þau 6 börn. Agnesi sem er
gift Kristni Guðbjörnssyni tækni-
fulltrúa, eiga þau 2 börn, og Jón
Val forstjóra. Jón Valur er kvænt-
ur Sabinu Marth, þau eiga 4 börn.
Það var mikið áhugmál hjá ungu
hjónunum að eignast þak yfir höf-
uðið. Það var ekki auðhlaupið að
því á kreppuárunum. Það mun
hafa verið 1935 að Marinó hlotn-
aðist 1.500 króna lán úr lánasjóði
símamanna til að festa kaup á eða
byggja eigið húsnæði.
Bjartsýni og áræði ungu hjón-
anna réðu því að sótt var um lóð
og hús teiknað. Marinó stóð i
samningum við umboðsmenn H.
Benediktsson & Co og Völundar
hf. í Eyjum um úttekt á efni. Synj-
un barst frá höfustöðvunum í
Reykjavík. Nokkru síðar frétti
Marinó að forstjóri Völundar hf.
Sveinn M. Sveinsson væri farþegi
með m/s Dronning Alexandrine á
leið til Danmerkur. Bjartsýni
Marinós réði því að hann fór um
borð er skipið kom við í Vest-
mannaeyjum og náði tali af
Sveini. Samningar tókust og efnis-
úttekt var heimiluð. Hygg ég að
Sveini hafi þótt nokkuð koma til
þrautseigju Marinós í þessu hjart-
ans máli hans. Húsið að Ásavegi 5
komst upp. Ungu hjónin fluttu inn
1936. Þar bjuggu þau í góðu yfir-
læti til 1946 er þau fluttu til
Reykjavíkur í nýtt hús að Blöndu-
hlíð 13, sem við í sameiningu höfð-
um fest kaup á. Foreldrar mínir,
Þorsteinn Hafliðason og Ingibjörg
Þorsteinsdóttir, sem Marinó hafi
ávallt reynst sem besti sonur,
fluttu samtímis frá Eyjum og
fengu íbúð í Blönduhlíðinni.
Elskuleg systir mín fékk ekki
lengi að njóta sælunnar í nýja
húsinu. í ársbyrjun 1948 veiktist
hún af ólæknandi sjúkdómi. Hún
andaðist 8. júní 1948, aðeins 42 ára
að aldri, eftir 19 ára ástríkt hjóna-
band. Það var mikið áfall og erfið-
ir tímar fyrir Marinó og börnin
þrjú.
Sjö árum síðar kynntist Marinó
góðri og kærleiksríkri konu,
Hjördísi Ólafsdóttur Hjartarson-
ar og Kristínar Benediktsdóttur,
sem bæði eru fædd og uppalin í
Reykjavík og búa að Hraunteigi
58.
Hjördís og Marinó gengu í
hjónaband 28. janúar 1956. Hjör-
dís hafði áður verið gift Evert
Kristni Magnússyni. Hann lést af
slysförum 8. júní 1946. Þeirra son-
ur er Evert bakarameistari á
Húsavík kvæntur Sigríði Héðins-
dóttur og eiga þau eitt barn. Hjör-
dís og Marinó eignuðust eina dótt-
ur, Valgerði, sem er gift Valdimar
Guðmundssyni tæknifræðingi.
Þau eiga eina dóttur, sem skirð
var 12. júní sl. og hlaut nafnið
Hjördís. Daginn eftir, 13. júní, var
Marinó fluttur fárveikur á sjúkra-
hús og átti þaðan ekki aftur-
kvæmt.
Hjónaband Hjördísar og Marin-
ós var afar kærleiksríkt.
Hjördís var mjög nærgætin og
reyndist Marinó sérstaklega vel í
hvívetna og ekki síst í veikindum
hans seinni árin.
Kæra Hjördís, við Nanna vitum
að þú saknar kærleiksríks föru-
nauts, en minning um mætan
mann er styrkur þeim, er honum
voru kærastir.
Blessuð sé minning Marinós G.
Jónssonar.
Hafsteinn Þorsteinsson
Marinó fæddist á ísafirði. For-
eldrar hans voru Valgerður Haf-
liðadóttir og Jón H. Guðbrandsson
skósmiður. Marinó missti ungur
föður sinn og ólst upp hjá móður
sinni á ísafirði.
Marinó varð glæsimenni. Hann
var fimleikamaður góður og
fékkst við að kenna íþróttir á veg-
um ungmennafélagsins Árvakurs.
Einnig var hann liðtækur leikari.
Haustið 1925 var erfitt um
vinnu á ísafirði. Fór Marinó þá til
Reykjavíkur í Loftskeytaskólann
til að læra símritun. Eftir stutta
dvöl á skólabekk bauðst honum af-
leysingastarf á togaranum Im-
perialist undir stjórn hins lands-
kunna skipstjóra Tryggva Ófeigs-
sonar. Marinó tók þetta starf,
enda þótt fyrirvarinn væri ein-
ungis tveir tímar. Þegar verunni á
Imperialist lauk var skólinn búinn
og fór hann beint í prófin. Næsta
haust fór Marinó til Vestmanna-
eyja til að leysa þar af í tvær til
þrjár vikur við símstöðina. Var
þetta upphafið að áratuga starfi
fyrir Landssímann. Dvölin í Vest-
mannaeyjum lengdist um tuttugu
ár eða svo, vegna þess að þar
kynntist Marinó fyrri konu sinni,
Jakobínu Þ. Þorsteinsdóttur.
Marinó og Jakobína eignuðust
þrjú börn, Sigurð Emil, Agnesi og
Jón Val, sem öll búa nú í Reykja-
vík og eiga maka og börn. Til
Reykjavíkur flutti fjölskyldan
1942, sex árum síðar lést Jakobína,
aðeins 42ja ára. Var það fjölskyld-
unni mikið áfall, en Marinó lét
ekki bugast og hélt heimili með
börnum sínum. Kvennafræðarinn
var þá gjarnan hafður í eldhúsinu
til hliðsjónar við bakstur og önnur
störf. Valgerður móðir hans kom
suður til aðstoðar. Það varð svo að
ráði að hún flyttist til hans fyrir
fullt og allt, en hún varð bráð-
kvödd fyrir utan hús hans, fáum
dögum áður en hún ætlaði vestur
að sækja eigur sínar. Tvisvar
hafði Marinó ráðskonu um tíma,
og var það mjög til góðs fyrir son-
inn unga, þótt Agnes systir væri
alltaf á næstu grösum eins og lítil
mamma.
Marinó kvæntist seinni konu
sinni, Hjördísi Ólafsdóttur, 28.
janúar 1956. Hún átti ungan son
frá fyrra hjónabandi, Evert Ev-
ertsson, sem Marinó gekk í föður
Birting afmœlis- og
minningargreina
ATHYGLI skal vakin á því, að afmælis- og minn-
ingargreinar verða að berast blaðinu með góðum
fyrirvara. Þannig verður grein, sem birtast á í mið-
vikudagsblaði, að berast í síðasta lagi fyrir hádegi á
mánudag og hliðstætt með greinar aðra daga. í
minningargreinum skal hinn látni ekki ávarpaður.
Þess skal einnig getið, af marggefnu tilefni, að frum-
ort ljóð um hinn látna eru ekki birt á minningar-
orðasíðum Morgunblaðsins. Handrit þurfa að vera
vélrituð og með góðu línubili.