Morgunblaðið - 28.08.1983, Page 20
20
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 28. ÁGÍJST 1983
*
Á ferö meö Stuðmönnum
um Skagafjörð og nærsveitir
— „Þeir eru æði“, — sagði ljóshærða stúlkan við
dansfélaga sinn, sem kinkaði kolli og bætti við:
„frábærir“, — og það lék enginn vafi á því við hverja
var átt. Á sviðinu voru STUÐMENN, einhver vins-
ælasta hljómsveit sem ísland hefur alið, „frábærir
atvinnumenn að sunnan“, svo gripið sé til orðalags er
notað var um skemmtikraft einn í kvikmyndinni
„Með allt á hreinu“. Nú erum við hins vegar stödd á
dansleik í samkomuhúsinu Miðgarði í Skagafirði og
það er mikið fjör í mannskapnum, eins og jafnan þar
sem Stuðmenn koma fram. Þeir félagar hafa að
undanförnu verið á yfirreið um landið og hvarvetna
komið fram fyrir fullu húsi við afar góðar undirtekt-
ir enda jarðvegurinn vel undirbúinn. Kvikmynd
þeirra „Með allt á hreinu“ fór sigurför um landið
síðastliðinn vetur og nýlega kom út hljómplatan
„Grái fiðringurinn“, sem hlotið hefur góðar undir-
tektir. Ferill Stuðmanna, sem raunar er einstakur í
sögu íslenskrar rokktónlistar, verður ekki rakinn hér,
heldur munum við fylgjast með þeim einn dag á ferð
þeirra um landið.
MAGNAST
Saga okkar hefst skömmu fyrir hádegi,
þegar Stuðmenn vöknuðu af værum
blundi á gistiheimili Hansínu á Akur-
eyri, þar sem þeir höfðu bækistöð í
þessari lotu ferðarinnar. Þetta var sól-
bjartur laugardagur og Stuðmenn voru
furðu sprækir þótt þeir hefðu kvöldið
áður verið að spila á dúndrandi dans-
■ði og tekið seint á sig náðir. Líklega
kemst þetta upp í vana. Fyrir höndum áttu þeir nú
rúmlega tveggja klukkustunda akstur í Skagafjörð.
Farkosturinn var ekki af lakari gerðinni, stór og
glæsilegur langferðavagn frá Teiti Jónassyni, með
myndbandstæki og öllu tilheyrandi, enda lifum við
nú á öld tækninnar. Á leiðinni styttu menn sér stund-
ir við að horfa á eitt meistaraverka Woody Allen á
milli þess sem þeir virtu fyrir sér gamalkunna ásýnd
fósturjarðarinnar. Einhver hafði á orði að eiginlega
væri skömm að því að eyða tímanum í að horfa á
ameríska kvikmynd þegar náttúra landsins skartaði
sínu fegursta úti fyrir, en það var snarlega þaggað
niður í honum með þeim rökum að svo oft hefðu þeir
farið þessa leið að þeir kynnu landslagið utanbókar
en hins vegar höfðu fæstir séð myndina áður, og við
það sat.
Á leiðinni ræddum við lítillega um ferð þeirra
félaga um landið, feril hljómsveitarinnar, og muninn
á „bransanum" nú á þessu öðru tímabili hljómsveit-
arinnar, sem kalla má, því eins og kunnugt er störf-
uðu þeir ekki saman undir nafni Stuðmanna um
nokkura ára skeið. Jakob taldi helsta muninn þann,
að hljómsveitin væri nú betur samæfð en áður og
þakkaði það því, að fjórir þeirra, Ásgeir, Egill, Tómas
og Þórður, hafa leikið saman í nokkur ár undir
merkjum Þursaflokksins, og hefði slík samæfing
mikið að segja. Valgeir taldi það einnig mikinn kost
að nú hefðu þeir úr mun fleiri lögum að moða, sem
mörg hver væru vel þekkt og vinsæl enda hefði það
sýnt sig á dansleikjunum að fólk væri vel með á
nótunum og tæki óspart undir. Stuðmenn sögðust
mundu taka til við handrit að nýrri kvikmynd að
lokinni þessari ferð, en að öðru leyti væri framtíðin
óráðin. Um það hvort kvikmyndin yrði tekin upp á
Indlandi, eins og fram hefur komið, sögðu þeir að það
myndi ráðast af handritinu, en hins vegar hefði
kunningi Jakobs boðið þeim aðstöðu til kvikmynda-
gerðar þar í landi hvað svo sem úr yrði.
Þegar rennt var í hlað í Miðgarði, um miðjan dag,
biðu nokkrar ungar stúlkur á tröppum samkomu-
hússins í því skyni að tryggja sér borð á ballinu um
kvöldið. Sannaðist þar hið fornkveðna að ekki er ráð
nema í tíma sé tekið. Kom nú til kasta aðstoðar-
manna hljómsveitarinnar við að koma fyrir tækja-
búnaði og var það ærið verk og tímafrekt. Þar voru
fremstir í flokki rótararnir Guðmundur og Bergur
ásamt ljósameistaranum Alfreð Alfreðssyni, en úti í
sal var komið fyrir 24 rása hljóðblöndunarborði
(mixer), sem hljómsveitin keyrir tónlist sína í gegn-
um, og var þar hver rás fullnýtt. Við borðið sat
hljóðstjórinn Júlíus Agnarsson og hélt öllum þráðum
i hendi sér. Við hljóðfæraburðinn og uppsetningu
nutu tæknimennirnir og rótararnir aðstoðar Jóns bíl-
stjóra og Halls Helgasonar, en aðalhlutverk Halls í
ferðinni er að annast uppákomu á dansleikjunum og
kemur hann þá fram í hlutverki „Sneglu-Halla“.
Eftir að Stuðmenn höfðu prófað hljómburðinn í
húsinu var haldið út á Sauðárkrók þar sem þeirra
beið kvöldverðarboð hjá venslafóiki Valgeirs og sögðu
þeir félagar að slík heimboð væru algeng á ferðum
þeirra enda hefðu þeir í gegnum árin eignast marga
góða vini og kunningja víða um land. Að kvöldverði
loknum var gengð til stofu og settist Jakob þar við
píanó og upphófst nú söngur mikill og gleðskapur þar
til tími var kominn til að halda aftur í Miðgarð og
hefja dansleikinn.
Stuðmannaballið í Miðgarði var í rauninni annað
og meira en venjulegur dansleikur, þetta var eins
konar sambland af skemmtun, hljómleikum og
sveitaballi, og það er einstakt að verða vitni að því að
hljómsveit hafi upp undir fimmtíu frumsamin lög á
efnisskránni, þar sem flest þeirra njóta slíkra vin-
sælda að „salurinn" tekur undir og syngur fullum
hálsi. Stemmningin í salnum var enda eftir því. Að
öðru leyti sveif andi hinna íslensku sveitaballa yfir
vötnum með tilheyrandi áfengisneyslu og svipting-
um. Slagsmál sáust þó varla enda héldu Stuðmenn
fólkinu vel við efnið á dansgóifinu.
Eftir því sem leið á dansleikinn magnaðist kraftur
stuðsins, en pásurnar notuðu Stuðmenn til að skipta
um búninga, sem voru mismunandi í hverju „setti“,
eins og það er kallað á fagmálinu. „Sneglu-Halli“
framdi gjörning og söng nokkur gömul rokklög við
góðar undirtektir og hljómsveitin færðist öll í
aukana undir lokin. Tommi bassaleikari sveif þá yfir
sviðinu í kaðli, en bitinn sem hélt uppi kaðlinum
bognaði óvænt og munaði minnstu að bassaleikarinn
kæmi niður með höfuðið á undan og var þetta óund-
irbúna atriði til að auka enn á stemmninguna.
Hver skýringin er á hinum miklu vinsældum Stuð-
manna skal ósagt látið en víst er að þeir hafa aldrei
tekið sig svo hátíðlega sem hljómlistarmenn að þeir
hafi gleymt því að vera skemmtilegir, eins og'sannað-
ist þetta kvöld. Og þegar þetta tvennt fer saman,
góður hljóðfæraleikur og skemmtilegur húmor hlýt-
ur dæmið að ganga upp.
— Sv.G.
Ekið um landið á öld myndbandalækninnar.
Ungar stúlkur i Sauðárkróki fi eiginhandaráritun, enda ekki i hverju degi
sem Stuðmenn eiga leið um bæinn.
Brugðið i leik í búningsherberginu.