Morgunblaðið - 28.08.1983, Side 37

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 28. ÁGÚST 1983
37
Sonus Futurae eins og hljómsveitin var skipuð þar til fyrir skemmstu.
Framtíöarhljómurinn
enn við góða heilsu
— Sonus Futurae í gang á ný meö haustinu
MAN EINHVER eftir Sonus Futurae? Kannski ekki, en fyrir þá sem
höfóu gaman af fyrstu hljómplötu sveitarinnar, Þeir sletta skyrinu sem
eiga þ aö, sem kom út sl. vetur, er rétt að minna á að flokkurinn hefur
ekki liðið undir lok þótt hljótt hafi verið um hann lengi vel.
Sjóbandið stofnað
um borð í Eddunni
— hætti eftir aðeins þrjú lög
Þær mannabreytingar hafa orö-
iö í hljómsveitinni, að Jón Gúst-
afsson hefur hætt og í hans stað
hafa komiö tveir hljómborösleikar-
ar. Annar heitir Hlynur Halldórs-
son, hinn Ólafur Héðinn Friöþjófs-
son. Hvorugur hefur gert sig
heimakominn í rokkinu til þessa,
þannig aö þeir stiga sín fyrstu spor
í þeim efnum innan Sonus Futurae.
Aörir i hljómsveitinni eru þeir
Þorsteinn Jónsson/hljómborö og
Kristinn Þórisson/gítar.
Aö sögn Þorsteins hefur svo lítiö
boriö á hljómsveitinni í sumar
vegna þess aö tekiö hefur tíma aö
finna nýja menn i sveitina og þess
utan telja þeir sig ekki eiga neitt
erindi á dansleikjamarkaöinn.
Sonus Futurae er fyrst og fremst
tónleikasveit.
„Þaö hefur einnig tafiö fyrir
okkur, aö viö höfum veriö aö bíöa
eftir trommuheila frá Bandaríkjun-
um svo lengi,“ sagöi Þorsteinn.
„Stefnan er aö æfa upp nýtt pró-
gramm og kýla á tónleikaröö í
október eöa nóvember. Áöur en af
því verður ætlum viö aö fínpússa
nýtt „image", þ.e. búninga og ann-
aö.“
Aöspuröur um tónlistarbreyt-
ingu svaraöi Þorsteinn því til, aö
þaö væri helst aö lögin væru
þyngri en áöur og meira í þau lagt.
Um áramótin væri vonast til þess
aö hægt væri aö hefja upptökur
fyrir aöra plötu, 8—10 lög helst, og
síöan væri bara aö leita aö útgef-
anda. Nokkurt tap heföi oröiö á
Þeir sletta skyrinu ... og þess ekki
aö vænta, aö Hljóöriti gæfi út aöra
plötu meö flokknum.
Eins og við höfum áður skýrt
frá á Járnsíðunni er alltaf veriö
að stofna hljómsveitir af og til
Rokkstjörnur
eldast eins
og annað fólk
Robert Plant horfir til himins.
Hann yngist samt ekki.
Viö skýröum frá því fyrir
skemmstu, aö Mick Jagger
heföi oröiö fertugur, nánar til-
tekiö þann 26. júlí sl. En Jagg-
er er ekki sá eini í rokkinu,
sem eldist (spekingslega til
oröa tekiö, ekki satt).
Robert Plant, fyrrum andlit
Led Zeppelin, og Phil Lynott,
sem gegnt hefur sömu stööu
innan Thin Lizzy, áttu báöir af-
mæli á laugardag i síöustu
viku, 20. ágúst. Hvorugur er
neitt unglamb; Plant varð 36
og Lynott 33.
um allan bæ. Það er þó fremur
sjaldgæft að þær séu stofnaöar
á hafi úti. Járnsíðan (að sjálf-
sögðu á staönum) varð hins
vegar vitni að stofnun og upp-
lausn Sjóbandsins í síóustu
viku.
Ævintýrið geröist um borö i
Ms Eddu, þar sem 30 manna
hópur á vegum Farskips var á
leiö á Donington-rokkhátíðina.
Um borð voru fjórir kunnir
popptónlistarmenn og aö sjálf-
sögöu gátu þeir ekki setiö á sór
og stofnuöu hljómsveit.
í þessum sérstæða flokki, sem
hlaut nafniö Sjóbandiö, voru þeir
Eiríkur Hauksson, söngvari
Deildar 1, Pétur Kristjánsson,
síöast höfuöpaur Start, Guö-
mundur Gunnarsson, trommari
úr Tappa Tíkarrassi og Siguröur
Sigurösson úr Centaur. Eiríkur
lék á gítar og söng, Pótur á
bassa og söng og Siguröur söng
með og lék á munnhörpu af
snilld.
Sjóbandiö lék aöeins þrjú lög
við þetta tækifæri, m.a. Wild
Thing, og var forkunnarvel tekiö
af fjöldamörgum gestum í reyk-
salnum á Ms Eddu.
á Donington - hátíöinni
an. Ekki aöeins var kerfið loksins
botnkeyrt, heldur var Ijósasjóiö
loksins nýtt til fullnustu, enda orö-
iö almyrkvaö þegar sveltin sté á
sviö. Þaö var vissulega sérstök
stund; steikjandi hiti, stjörnubjart-
ur himinn og stillilogn. Eitthvaö
annaö en rokrassgatiö hér heima
meö rigningu í kaupbæti.
Þaö fór ekkert á milli mála, aö
Whitesnake var þaö sem allt sner-
ist um og flestir höföu komiö til aö
sjá. Beggja vegna sviösins voru
strengd upp risastór áklæöi meö
mynd af tákni flokksins, hvítum
snáki, og meö því aö beita Ijósun-
um tókst aö fá kvikindið til aö
opna giniö og vera þannig enn
áhrifaríkara en ella. Mér telst til, aö
þessar snákamyndir hafi vart veriö
undir 300 fermetrum hvor. Slepp-
um því, þaö var tónlistin, sem átti
aö ræöa um.
Meö Coverdale í broddi fylk-
ingar og nýjasta meðliminn, Cozy
Powell aö baki, hóf Whitesnake
leik sinn á gamalkunnum lögum.
Greinilegt var þó, aö vissrar tauga-
veiklunar gætti hjá sexmenningun-
um, enda fyrstu meiriháttar tón-
leikar þeirra saman frá því Mel
Galley og Colin Hodginson bætt-
ust í hópinn. Þegar á tónleikana
leiö jókst sjálfstraustiö hjá með-
limunum og þegar Micky Moody
tók gítarsóló sitt var Ijóst, aö
Whitesnake var reiöubúin aö
bjóöa öllum byrginn.
Sólóiö hans Moody var tiltölu-
lega einfalt, en eins og hljómburö-
arkerfinu var beitt naut þaö sín
stórkostlega. Tæknimennirnir lóku
sér aö því aö færa hljóminn á milli
hátalaranna vinstra og hægra
megin við sviöiö og síöan renndu
þeir því yfir í heilmikla samstæöu,
sem var skáhallt út frá svæöinu
hægra megin í ca. 60 metra fjar-
Billy Gibbons úr ZZ Top.
lægö, og þaöan yflr í aöra sam-
bærilega í svipaöri fjarlægð vinstra
megin. Þannig gengu hljómarnir í
hring um fremsta kjarna áhorfend-
anna og aö upplifa þetta var væg-
ast sagt sérstakt og mikilgenglegt.
I 60 metra fjarlægö frá sviöinu var
styrkurinn slíkur, að menn þurftu
aö hrópa til þess aö geta haldiö
uppi eðlilegum samræðum. Enda á
þaö aö vera þannig á þungarokks-
samkundum.
Og þaö var einmitt hávaöinn,
sem Cozy Powell nýtti sór til fulln-
ustu þegar hann tók trommusóló
sitt. Sólóiö var reyndar aö mestu
undirleikur hans á trommurnar viö
tónlist af nýjustu sólóplötu hans,
Octopuss, sem leikin var af segul-
bandi. En hvílík áhrif! Aöalverkiö
hét 633 Squadron og hófst á miklu
loftvarnarsírenuvæli. Um leið voru
öll Ijósin á sviöinu slökkt og myrk-
ur grúföi yfir. i skjóli hávaöans
læddust fjórar þyrlur frá breska
flughernum, RAF, yfir mannfjöld-
ann og eins og hendi væri veifað
kviknaöi skyndilega á átta köstur-
um upp á himnum. Þaö tók lýöinn
augnablik aö átta sig á þessu, en
þegar honum var Ijóst hvaö var aö
gerast rak hann upp skaðræðis-
öskur til merkis um samþykki sitt
og velþóknun. Áfram hélt Powell
eins og honum væri borgaö á
hvert högg og hann hlaut aö laun-
um þrumuundirtektir er einkasýn-
ingu hans lauk meö því aö heljar-
ins bál kviknaöi framan viö settiö
hans.
Eftir þessi ósköp voru menn viö
öllu búnir og hljómsveitin greini-
lega einnig. Hún geymdi vinsæl-
ustu lögin sín þar til í lokin og ekki
bar á öðru en liöið kynni vel aö
meta. Þaö skorti a.m.k. ekki undir-
tektirnar. Þvi miöur tók þetta enda
allt of skjótt, þannig aö áöur en
varöi var allt horfiö og minningin
um þessa sérstæöu upplifun var
rétt eins og draumur.
Svona í lokin: Þaö er óg viss um,
aö veröi efnt til hópferöar á Don-
ington-hátiöina næsta sumar,
munu allir sem fóru núna fara aftur
þrátt fyrir aö hafa misst af tveimur
sveitum fyrir skipulagsmistök Far-
skips. Tónleikar á borð viö þetta
eru upplifun sem ekki veröur feng-
in nema meö því aö vera á staön-
um, stífur af hamingju. Um leiö og
ég lýk þessu hjali um tónleikana
þakka ég öllum samfylgdina.
— SSv.