Morgunblaðið - 31.08.1983, Síða 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 31. ÁGÚST 1983
„Þorir varla að gera áætlanir eins og kerfið er í dag.“ Vernharður Gunnarsson. „Hef gaman af þvi að vinna í húsinu sjálfur.“ — Arnór Þórhallsson uppi á þaki.
„Erum ekki að biðja um gjöf
— aðeins viðráðanleg lán “
segja húsbyggjendur
SVO VIRÐIST SEM ungu fólki reynist erfitt að koma sér upp eigin
húsnæði þessa dagana, og nú síðast voru stofnuð óformleg samtök
húsbyggjenda og -kaupenda um úrbætur í húsnæðismálum. En
hvernig er að vera húsbyggjandi í dag? Blm. Mbl. fór á stúfana og
ræddi við nokkra húsbyggjendur í Suðurhlíðunum í Reykjavík.
„Erum ekki að biðja um gjafir — aöeins viðráðanleg lán.“ Hjónin Kristín
Traustadóttir og Jón Ingimarsson fyrir framan hús sitt við Reynihlíð.
„Tímabært að stofna samtök“
Fyrst hittum við fyrir hjónin
Kristínu Traustadóttur og Jón
Ingimarsson, sem eru að byggja
einbýlishús við Reynihlíð.
„Það var orðið tímabært að
stofna samtök um þessi mál og
fundurinn í Sígtúni var allur hinn
gagnlegasti. Framsögumennirnir
vissu líka nákvæmlega hvað þeir
voru að tala um,“ sagði Kristín, en
hún hafði sótt hinn fjöimenna
fund áhugasamtakanna í Sigtúni
sl. miðvikudag.
„Við erum ekki komin á flot í
skuldasúpunni ennþá, en við sjá-
um fram á að þurfa að taka lán,
önnur en lífeyrissjóðslán, sem við
höfum bæði tekið,“ sagði Jón, en
bætti því við að hlutfallið væri
lágt sem þau fengju i húsnæðis-
málalánum. „Við erum ekki að
fara fram á neinar gjafir, heldur
einungis að geta tekið lán sem
hægt er að ráða við, og það er
engin ástæða fyrir húsbyggjendur
að vera að barma sér sí og æ, því
það ætti hver að vita við hverju er
að búast þegar farið er út í hús-
byggingar," sagði Kristín, og Jón
bætti við: „Það er allt í lagi að
taka verðtryggð lán, en þegar
grundvellinum fyrir afborgunar-
getu er kippt undan manni, er ekki
nema von að hlutirnir gangi ekki
upp.“
Kristín og Jón vinna sjálf við
byggingu hússins eins mikið og
þeim er unnt, og sögðust þau fá
mikla hjálp frá fjölskyldunni og
að því leytinu til kannski betur
stödd en margir aðrir.
— Eruð þið bjartsýn á framtíð-
ina?
„Ja, við erum hæfilega bjartsýn,
en alveg örugglega ekki eins
bjartsýn og við vorum.“
„Hlýtur að vera erfiðara
að byggja í dag“
Vernharður Gunnarsson var
einn þeirra sem var við vinnu í
hálfkláruðu húsi sínu í Suðurhlíð-
unum, þegar Mbl. menn bar að
garði.
— Hvernig gengur að byggja?
„Þetta rétt skríður, en það er nú
ekki langt síðan ég byrjaði að
byggja hér. Maður þorir varla að
gera nokkrar áætlanir þegar kerf-
ið er eins og það er í dag. Ég er
búinn að taka lífeyrissjóðslán og
auk þess einhver bankalán. Það er
auðvitað ekkert réttlæti í því að
þeir sem hafa völdin í dag, gátu
byggt ódýrt og á hagstæðum kjör-
um, og svo er okkur gert erfitt
fyrir, en maður verður að gera sér
grein fyrir því áður en farið er af
stað við að byggja. Ég vissi fyrir-
fram að þetta yrði basl.“
— Á að lengja afborgunartíma
lána?
„Já, mér finnst að afborgunar-
tíminn eigi að miðast við meðal-
starfsævi manna, og þessi fundur
sem haldinn var í Sigtúni var
þarft framtak, en maður á eftir að
sjá hvað gerist í þessum málum."
— Ertu bjartsýnn á að þetta
gangi upp hjá þér?
„Já, já, verður maður ekki að
vera það? Það þýðir ekkert annað.
„Sé fjölskylduna
ákaflega sjaldan“
„Ég byrjaði að byggja hér í maí,
og ætlaði að ljúka við húsið á
næsta ári,“ sagði Arnór Þórhalls-
son, en blm. Mbl. náði tali af hon-
um uppi á þaki á ófullgerðu húsi í
Suðurhlíðunum. „Maður vinnur
hér öllum stundum, eftir að fastri
vinnu er lokið, og sér því fjölskyld-
una ákaflega sjaldan."
— Hvernig líst þér á nýstofnuð
áhugamannasamtök?
„Mér líst mjög vel á þau, og á
fundi þeirra kom fram að ráða-
menn fengu á sínum tíma stóran
Nokkrar sýningar
Myndlíst
Bragi Ásgeirsson
Úr fórum safnsins.
Jón Þór Císlason.
Stúdentakjallarinn.
í Bogasal Þjóðminjasafnsins
stendur nú yfir sýning, sem lítið
fer fyrir og ég vissi ekkert um
fyrr en nú nýlega. Sýningin var
opnuð á meðan ég var erlendis
og ég hef hvergi séð hennar að
neinu getið í tiltækum dagblöð-
um. Er hér um að ræða ýmsar
markverðar gjafir er safninu
hafa hlotnast á undanfömum
árum og einstakir merkisgripir
er safnið hefur sjálft fest kaup á.
Það er efni í langa grein að geta
þessarar sýningar, en vegna þess
að henni er að ljúka vil ég ein-
ungis vekja athygli á fram-
kvæmdinni.
Sýningin minnir okkur á, að
safnið er stöðugt að verða viða-
meira og merkari heimild um
fortíðina og um leið eykst þörfin
á því að breyta hönnun þess í
nútímalegra horf.
Á sýningunni má sjá teikn-
ingar, málverk, eftirgerðir af
frummyndum, átjándu aldar
kirkjubekk úr Dýrafirði, útskurð
hvers konar og smærri verk ým-
issa íslenzkra hagleiksmanna.
Satt að segja lifnaði ég allur
við er ég skoðaði sýningargrip-
ina, því að þeir eru óræk sönnun
um listfengi íslendinga í ald-
anna rás og einungis aðstæðurn-
ar gerðu það að verkum, að
bókmenntirnar skiluðu mestu
fjársjóðunum. Einmitt þess
vegna höfum við ríkum skyldum
að gegna við að draga fram sem
flest tiltækt af þvi sem aðstæður
leyfðu ekki að þróast sem skyldi.
Sýningin í Bogasalnum er spor
í þá átt og vil ég hvetja sem
flesta til að leggja leið sína
þangað — þeim tíma er vel var-
ið, sem eytt er innan veggja
Þjóðminjasafnsins.
Jón Þór Gíslason
í Djúpinu við Hafnarstræti
sýnir Jón Þór Gíslason frá Hafn-
arfirði nokkur ný málverk eftir
sig. Jón er einn af þeim ungu
mönnum er lokið hafa námi úr
málunardeild Myndlista- og
handíðaskóla íslands. Myndir stæða tækni sem honum tekst
eftir hann hafa vakið athygli á misvel að beisla. Sennilega voru
ýmsum sýningum fyrir allsér- myndir hans á sýningu ungra