Morgunblaðið - 29.09.1983, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 29. SEPTEMBER 1983
c 196.1 minfnl Prro Syndiciu
vHann- kom'mn. einu Sinni
enn, þcí'Si þA»v«, /"
Ást er ...
... að láta sig
dreyma á hlýju
haustkvöldi.
TM Reg U S Pat Oft —all rights reserved
©1983 Los Angeles Times Syndicate
Nei vinur, ég þarf að lesa hér dálít-
ið í hlaðinu. En leystu á meðan
nokkrar efnafra-ðilausnir, vinur.
Mér virðist þeir setja of mikið gas
á þessar blöðrur sínar þarna í
skemmtigarðinum.
HÖGNI HREKKVlSI
Skriðufljót í Langá.
Ljósm. (>uAm. Giðj.
Helgi Kristjánsson:
Nú veit ég þó hver staða
veiðifélagsins er
Helgi Kristjánsson, Ólafsvík,
skrifar:
„Þegar ég las svar Jóhannesar
Guðmundssonar, formanns Veiði-
félags Langár, við fyrirspurnum
mínum, kom mér í hug það, sem
séra Sigvaldi var látinn segja, er
hann var að ljúka við að semja
ræðu: „Hér mætti hafa amen eftir
efninu.“ Engu að síður þakka ég
Jóhannesi fyrir að svara. Nú veit
ég þó, hver staða veiðifélagsins er
varðandi samskipti veiðimanna
við hina ýmsu landeigendur og
veiðisala við Langá. Þar á greini-
lega ekki að fara í geitarhúsin eft-
ir ullinni.
Raunar skil ég ekki til hvers
verið er að hengja til sýnis úr-
skurði frá hinni hæstvirtu stjórn,
ef henni koma málin ekki við. Mér
virðist þó, að það sé meira gert
vegna veiðisalanna sjálfra en
veiðimannanna. Hitt er svo annað
mál, að stjórn veiðifélagsins er
vorkunn, þótt hún reyni að láta
fara lítið fyrir sér. En þegar járn-
ið er harðara en hamarinn, hlýtur
svo að fara.
Allt bjargast þetta svo vegna
þess, að Langá er eftirsóknarverð
og dásemdir árinnar bæta upp þá
hnökra, sem kunna að verða á
samskiptum veiðimanna við land-
eigendur. Þannig er í mínu tilfelli.
Þrátt fyrir leiðindauppákomu
mun ég freista þess að fá veiðileyfi
aftur. Fari svo, mun ég vissulega
fara í Stangarhyl, þó að stjórn
veiðifélagsins greiði ekki götu
mina þangað.
Hér kemur svo mitt amen um
þetta efni:
Óþarft er að tipla á tám,
titrandi og ragur,
þó að hitti Grettir Glám
og geti orðið slagur.“
I.H. skrifar 21. september:
Ég er þeirrar skoðunar að of lít-
ið sé gert af því að geta þess sem
vel er. Þó eru á því ánægjulegar
undantekningar eins og t.d. „kona
úr Garðabæ" sem sagði um daginn
frá ánægjulegri Eddu-ferð sem
hún fór í nýlega með Hvatarkon-
um (Velvakandi 17. september sl.).
Þá rifjaðist upp fyrir mér ferð
sem ég fór snemma í sumar með
Norröna ásamt konum úr kvenfé-
laginu Vorhvöt. Hvílík ferð! Og
hvílíkar konur! Það eru svo sann-
arlega góðar manneskjur. Hópur-
inn var eins og ósvikið perluband
og á fararstjóri hópsins, hún Sig-
urbjörg Siglaugsdóttir, miklar
þakkir skilið. Hún er kannski ekki
eins skemmtileg og fararstjóri
þeirra Hvatarkvenna, hvorki á sjó
né landi, en hjá henni er kærleik-
ur til alls og allra í fyrirrúmi og
öllum var hún tilbúin að veita að-
stoð af elskusemi sinni.
Ég vona að slík ferð verði farin
aftur næsta sumar og ég fái tæki-
færi til að ferðast með svo ágæt-
um konum aftur. Ég veit að ég
tala hér fyrir fleiri úr hópnum.
Þökk sé Vorhvöt fyrir þetta
góða tækifæri.
P.s. Væri ekki skemmtilegt að
þessi tvö ágætu félög, Hvöt og
Vorhvöt, sameinuðust um ferðir af
þessu tagi í framtíðinni?"