Morgunblaðið - 11.12.1983, Blaðsíða 17

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 11. DESEMBER 1983
65
Vigdís Grímsdóttir.
semi og tilfinningar," segir Vigdís
af mikílli tilfinningu. „Ein af
stærstu ranghugmyndum karl-
anna er nefnilega sú að skynsemi
og tilfinningar eigi ekki saman.
Mér hefur oft heyrst á körlum, að
þeim hafi verið úthlutað allri
skynseminni og okkur öllum til-
finningunum, og því sé ástandið
óumbreytanlegt."
Við vendum kvæðinu í kross og
víkjum aftur að myndunum tíu.
„Þær eru ekki skrifaðar fyrir
neinn sérstakan," segir hún,
„þetta er um mig, eða þig, smbr.
titilinn, eins og við gætum verið
án grímunnar. Ég geri mér engar
hugmyndir um viðtökurnar. Einu
sinni ætlaði ég að gefa út ljóða-
bók, en þegar mér var sagt að
þetta væri reglulega snoturt,
hætti ég snarlega við. En þetta
lýsingarorð er dæmigert fyrir við-
tökurnar, sem margar konur fá.
Snoturt, hræðilegt orð,“ segir
Vigdís og dregur seiminn í þessu
vonda orði.
„Ég hef gripið í „Tíu myndir úr
lífi þínu“ af og til sl. þrjú ár. Ég
hef líka verið að skrifa barnasög-
ur, ljóð og aðrar smásögur. Ég á
bara eitt skrifborð svo eitthvað
varð að komast frá.
Vinir og kunningjar hvöttu mig
líka til þess að gefa þetta út og svo
ráðgaðist ég við „hina konuna", —
þá sem þorir. Það var hún, sem tók
ákvörðun um að taka áhættuna.
Sögurnar eru allar sagðar í
fyrstu persónu og einn kunningi
minn sagði við mig: — Hvernig
þorir þú að gefa svona af þér
manneskja? Ég, ég, ég, allsstaðar!
En mig langaði að gera tilraun
með þetta form, það er opið og
einlægt. Ljóðin í stað heita á sög-
unum vísa inn i þær og geta verið
til aðstoðar, ef menn vilja túlka
sögurnar, komið þeim á sporið
sem það vilja þó að þess gerist
ekki endilega þörf. Ég held að með
Ljósm. Mbl. Kristján Einareson.
því að skrifa í fyrstu persónu sé
síður hætta á því að maður fari að
nota gegnumlýsandi orð og mis-
muna þannig eigin sögupersónum.
Ég er mishrifin af þessum konum,
en þykir vænt um þær allar, sér-
staklega það sem þær vilja vera,
drauma þeirra. Þetta gætu verið
sögur um tíu konur eða bara eina,“
segir Vigdís en tekur sig á, „nei,
annars, ekki eina, það væri fjar-
stæða."
„Þyrnirósir og
Oskubuskur“
— Það er minnst á drauma-
prinsinn og þær stöllur Þyrnirósu
og Öskubusku á fleiri en einum
stað í bókinni?
„Já, þær hefðu betur látið það
ógert að saga af sér tær og ha*la,“
segir Vigdís og á að sjálfsögðu við
ljótu systurnar hennar Öskubusu.
„Engin kona ætti að eiga sér
draumaprins, sem fær hana til að
fremja alls kyns afbrot á sjálfri
sér. Skórinn á að eiga við fótinn,
ekki öfugt, og fólk á að fá viður-
kenningu fyrir það sem það er,
ekki það sem það vildi vera.“
— Það þykir tilheyra að spyrja
fólk, sem skrifar, um áhrifavalda.
Vigdís svarar því til að þar hafi _
bara lífið sjálft í öllurn sínum
margbreytileik verið á ferðinni.
„Ég las svo sem ekkert sérstakt í
æsku, fór alla línuna í þessum
venjulegu stelpubókum og svo
eina og eina íslendingasögu í
bland, en þó las maður meira þá
en krakkar gera núna eftir að
sjónvarpið kom til sögunnar," seg-
ir hún. „Ef ég ætti að nefna ein-
hvern einstakling þá dettur mér
fyrst í hug maður, sem heitir
Sveinbjörn Markússon. Hann bjó í
sama húsi og ég, þegar ég var lítil,
og hafði ofan af fyrir okkur krökk-
unum í blokkinni. Það var hann
sem kenndi mér að meta listina að
segja sögu. Sveinbjörn kenndi í
Austurbæjarskólanum um svipað
leyti og Vilborg Dagbjartsdóttir
og Stefán Jónsson, en ég held að
hann hafi ekki skrifað sjálfur, því
miður. En hann var listamaður í
orðinu og gat líka sagt sögu með
öllum líkamanum.
Mér finnst voðalega gaman að
lesa bækur, helst ljóð, en sjálfri
finnst mér skemmtilegast að fást
við smásöguformið og skrifa mest
af þeim. Smásögur eru svo
skemmtilega knappar. Ég ætla að
halda áfram að skrifa svona
„myndir", þó að mér detti ekki í
hug að ég breyti heiminum með
því. Ég er ennþá svolítið bundin af
þessum tíu, en fer bráðum að
losna við þær og get farið að fást
við eitthvað nýtt. Ég er að reyna
að skrifa leikrit og svo er ég með
langa sögu í höfðinu," segir Vigdís
og verður fjarræn í augunum.
„Mig dreymir svo margt...“
H.H.S.
Aðalstræti 4 — Bankastræti
t Kcmc SchurvtMll
Glæsilegur
karlmannafatnaður
frá Danmörku, Belgíu
og Vestur-Þýskalandi.
aibe