Morgunblaðið - 11.12.1983, Page 36

84
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 11. DESEMBER 1983
Rætt við Asgeir Jónsson, söngvara BARA-FIokksins:
Þessi plata tók okkur langan tíma í vinnslu. Fyrst vorum við úti
í heilan mánuð og tókum þá upp alla grunna og „overdub".
Siðan fór óg sjálfur og var 13 vikur. Söng þá inn á öll lögin. Loks fór
Tómas Tómasson út og hljóðblandaöi allt saman. Þetta var enda
rándýrt „próject“,“ sagði Asgeir Jónsson, söngvari BARA-Flokksins
frá Akureyri, er Járnsíðan ræddi við hann á sunnudag.
Sumar: BARA-Flokkurinn að kvöldlagi.
„Hver tónn grandskoð-
aður áður en honum var
Vetur: BARA-Flokkurinn skálar fyrir nýrri plötu.
Léttara yfirbragð
— Hver finnst þér vera helsti
munurinn á þessari plötu og Lizt?
„Ég held aö það sé fyrst og fremst
miklu léttara yfir þessari plötu. Mér
fannst hin svo þung. Munurinn liggur
annars fyrst og fremst í því aö viö
vorum miklu hressari sjálfir á meöan
á upptökunum stóö. Reyndar erum
viö hressari núna en viö höfum veriö
lengi. Þaö hefur vafalítiö hjálpaö upp
á sakirnar aö fara út og taka plötuna
upp i Englandi. Maöur hefur alltaf
gott af því aö skipta um umhverfi og
sjá ný andlit. Lizt var tekin upp á 8
rásir í Grettisgati og viö vorum miklu
aöþrengdari á allan hátt viö vinnslu
þeirrar plötu en þessarar. Auk þess
var ég hálfslappur og á pensillínkúr
þegar Lizt var tekin upp og því ekk-
ert allt of kátur sjálfur eins og e.t.v.
gefur að skilja. Núna gáfum viö
okkur geysilega góöan tíma og eig-
inlega má segja, aö hver tónn hafi
verið grandskoöaöur áöur en honum
var sleppt."
— Þú segir að BARA-Flokkurinn
sé hressari en um langt skeiö þrátt
fyrir aö aösókn að tónleikum t.d.
veriö ákaflega upp og ofan, ekki síst
í heimabænum, Akureyri. Hvaö veld-
ur?
„Það er bara mjög góöur mórall i
hljómsveitinni. Okkur fannst t.d.
þrælgaman aö spila í Tónabæ um
daginn. Þar var fólk komið til aö
hlusta. Annars hefur þaö líka hjálpaö
mikiö upp á sakirnar, aö viö höfum
oröiö varir viö þaö aö hljómsveitin á
vissan fylgismannakjarna, sem ég
held aö fari stööugt stækkandi. Þaö
er skemmtilegt að veröa vitni aö
slíku. Þó að okkur hafi kannski
gengiö illa á Akureyri, þ.e. tónleikar
okkar verið illa sóttir, held ég aö þaö
kunni aö vera aö breytast núna. Við
höfum ekkert spilað þar i langan
tima og ég held aö liöiö sé fariö aö
langa til aö heyra í okkur. Annars er
þaö gömul saga og ný, aö enginn er
Sþámaöur í sínu fööurlandi og þaö
virðist eiga viö okkur á Akureyri eins
og svo marga. Veigamikill þáttur í
því aö halda okkur hressum hefur
verið óbilandi trú útgefandans,
Steinars Berg, á hljómsveitinni."
Undrabarnið" í sveitinni, Sigfús
íttarsson trommari.
Flytjum ekki
— Sá orðrómur komst á kreik
fyrir nokkru, aö þiö væruö e.t.v. á
leiðinni i höfuðborgina, þ.e. ætluöuð
aö flytja búferlum. Stendur þaö enn
til?
„Nei, ég held aö viö séum ekki
lengur á þeim buxunum. Þetta var
hugmynd á sínum tíma, en ég býst
ekki við aö nokkuö veröi úr henni í
bráö. Ég held nefnilega, aö ein meg-
inskýring þess hversu vel þessi
hljómsveit hefur dafnaö og þroskast
sé sú aö viö búum ekki í Reykjavík.
Þar sem viö höfum búið á Akureyri
höfum viö sloppiö viö þann skringi-
lega og leiðinlega móral, sem viröist
rikja á milli hljómsveita i Reykjavík.
Ég veit ekki almennilega hvaö veldur
þessu, en viö höfum alltaf rekið
okkur á þetta í hvert sinn, sem viö
höfum komið suöur. Þetta er vægast
sagt undarleg upplifun og viö erum
alltaf á milli tveggja elda þegar viö
spilum hér. Ég held aö þessi mórall
eigi sinn þátt í því hvernig komiö er
fyrir sumum hljómsveitum höfuð-
borgarinnar.”
— Þiö eruö því ekki á leiö í höf-
uöborgina. Ætliö þiö þá aö efna til
tónleika á Akureyri á næstunni?
„Já, ég á ekki von á ööru.
Skemmtilegast væri aö fá aðra
hljómsveit, einhverja góöa, til þess
aö spila meö okkur og gera úr þessu
gott „sjó“. „Sjó" er hvort sem er
óaðskiljanlegur hluti af rokktónlist."
Ný vinnubrögð
— Þú sagöir áöan, að helsti mun-
urinn á þessari nýju plötu og Lizt
væri aö þínu mati sá, aö yfirbragöið
væri allt mun léttara en heföi veriö.
Varð kannski einhver hugarfars-
breyting hjá hljómsveitinni?
„Kannski ekki beinlínis hugarfars-
breyting, en vissulega breyting á
vinnubrögðum. Við settumst niöur í
fyrrahaust og lögöum okkur
ákveöna línu, sem viö einsettum
okkur aö vinna eftir. j staö þess aö
vinna lögin okkar meö gamla laginu
ákváöum viö aö breyta til. Byrjuöum
á grunninum, þ.e. bassa- og
trommulínum, og bættum síöan ofan
á. Slíkt er á allan hátt miklu auöveld-
ara og þar aö auki þægilegra í
vinnslu."
Nýja breiöskífan, Gas, hefur hlotiö
mjög góöar viötökur nú þessa fyrstu
daga eftir aö hún kom út, enda e.t.v.
ekki aö furöa, þar sem poppunnend-
um hefur í æ ríkari mæli oröið þaö
Ijóst, að BARA-Flokkurinn er
hljómsveit, sem menn geta ekki meö
góöu móti látiö afskipta. Lizt, sem
kom út í fyrra, seldist í rúmum 2000
eintökum og veröur að telja þaö
mjög góöa sölu í Ijósi tregöunnar,
sem einkenndi markaöinn þá. Ef
gæöin ein eru höfö í huga ætti ekk-
ert aö vera þvi til fyrirstööu, að Gas
seldist í mun stærra upplagi en Lizt.
En enginn er spámaöur í sínu fööur-
landi, svo mikiö er víst, hvorki
BARA-Flokkurinn í heimabæ sínum,
Akureyri, né umsjónarmaöur Járn-
síöunnar í höfuðstaönum Reykjavík.
Ég spuröi Ásgeir hvað tæki viö hjá
hljómsveitinni á næstunni.
„Hugmyndin er sú að fara i hljóö-
ver fljótlega upp úr áramótum og
taka upp demó. Þá er ekki loku fyrir
það skotiö, aö við tökum upp ein-
sleppt"
hver af eldri lögunum okkar í nýjum
búningi. Ég gæti vel hugsaö mér aö
nota 1—2 slík á næstu plötu okkar.“
— Hvað meö tónleika erlendis?
„Þaö er nokkuð, sem ekki liggur
Ijóst fyrir ennþá, en vissulega höfum
við hug á að fara í tónleikaferö um
Noröurlöndin og jafnvel Bretland.
Þetta á þó allt saman eftir aö skýrast
á næstu mánuöum. Þá skýrist um
leið hvernig staöiö veröur aö kynn-
ingu á tónlist okkar erlendis. Viö vit-
um, aö áhugi hefur reynst fyrir okkur
m.a. í Astralíu, en þaö á eftir aö
kanna allt slíkt betur."
í startholunum
— Hvernig telur þú BARA-Flokk-
inn t stakk búinn til aö fara út í slík
ævintýri, sem tónleikaferöir erlendis
eru?
„Ég held aö viö séum allir meira
og minna reiðubúnir. Eins og staöan
hefur veriö undanfariö veröum viö
alltaf aö vera tilbúnir, í startholunum
ef hægt er aö oröa það svo.“
— Þaö fréttist um daginn, aö þiö
heföuð ætlaö aö skipta um nafn, en
siöan hætt viö á síöustu stundu.
Hvað geröist?
„Þetta var reyndar allt dálítill mis-
skilningur. Jú, jú, mikiö rétt. Hug-
myndin kom upp og er ekki ný af
nálinni. Viö gerum okkur þaö fylli-
lega Ijóst, aö nafniö BARA-Flokkur-
inn er ákaflega óþjált fari svo aö viö
Af tónleikum
í Gamla Bíói
Fyrstu tónleikarnir til styrktar Sól-
heimum voru haldnir í Gamla Bíói á
fímmtudag í fyrri viku aó viðstödd-
um 90 gestum. Fámennt, en e.t.v.
góðmennt var á kvöldi sem bar yfir-
skriftina Alþýðutónlist. Sjálfur var
umsjónarmaður Járnsíöunnar yfír
sig ánægður með þessa tónleika, en
menn, sem meira vit hafa á þessari
tónlist, tjáðu mér aö sumt á tónleik-
unum heföi mátt betur fara. Hvaö
um það, fólk skemmti sér alltjent
vel.
Það var Hrím-flokkurinn sem reiö á
vaðið. Reyndar er hér um aö ræða
tríó, sem hefur á skipa fiölu, kassagít-
ar og svo rafbassa, búsúkí og þver-
flautu. Þrennt þaö síöastnefnda lék
allt í höndum sama manns. Hrím náði
strax upp góöri stemmningu meö
tveimur finnskum þjóölögum, þá
hænsnavísum, laginu Flowers of
Edinborough, sem þýtt var Njólarnir í
Glasgow af kimni, og fleiri lögum. Yf-
irleitt var leikur Hrims ágætur, en til-
finnanlega vantar tríóið betri söng-
mann.
Stuö-Rúnar
Rúnar Júlíusson tróö því næst upp
í fylgd Þóris Baldurssonar. Fluttu þeir
lög af nýútkominni plötu til minningar
um Tim Hardin. Ekki veit ég hvernig
þetta hefði allt saman endaö ef Þóris
hefði ekki notiö viö. Rúnar skilaöi
söngnum reyndar ágætlega, en gítar-
leikurinn var svakalegur (neikvæö
merking aö þessu sinni) og iðulega
sat Þórir einn meö allan undirleik á
herðunum. Leysti þaö verk prýöilega
af hendi, þótt maöur heföi á tilfinning-
unni að prógrammiö væri meö öllu
óæft.
Lengi vel virtust áhorfendur í vafa
hvernig bæri að taka Rúnari með öll-
um sínum frábæru rokktöktum inn í
miðju prógrammi undir heitinu Al-
þýöutónlist, en þaö gleymdist allt i
hita leiksins þegar á leiö. Rúnar náöi
upp þrumustemmningu, sem náði há-
marki í laginu Smugglin’ Man. Þeir
félagar voru klappaöir upp og ég
saknaöi þess þá, aö þeir skyldu ekki
taka If I Were a Carpenter. Eftir á aö
hyggja held ég að lög Hardins hljómi
betur í þeirri einföldu umgjörö, sem
var um þau á fimmtudag, en í útsetn-
ingunum á plötunni sjálfri.
Þegar Rúnar Júl. hleypti
stuði í
Bubbi Morthens
Bubbi Morthens gekk næstur á
sviö, með sólgleraugu og í leöur-
jakka. „Cool“ er eina oröiö sem nær
yfir framkomu hans í byrjun. Sam-
band hans við áheyrendur var
skringilegt framan af, rétt eins og gjá
væri á milli. Þaö breyttist fljótlega
þótt ekki sætti ég mig viö töffara-
skapinn sem einkenndi hann í byrjun.
Bubbi sannaöi þarna rétt eina ferö-
ina, aö enginn trúbador hérlendis
kemst með tærnar, þar sem hann
hefur hælana. Fumlaust keyröi hann í
gegn lög eins og 1. des., þar sem
hann dregur upp dökka mynd og þaö
ekki í fyrsta sinn og þá lagið um
hommana aö afloknum löngum inn-
gangi.
í síöari hluta prógrammsins fékk
hann þá Pálma Gunnarsson á bassa
og Guömund Ingólfsson á harmon-