Morgunblaðið - 02.02.1984, Blaðsíða 45

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 2. FEBRÚAR 1984
45
VELVAKANDI
SVARAR í SÍMA
10100 KL. 11—12
FRÁ MÁNUDEGI
TIL FÖSTUDAGS
,V „MUIM-Utnrva
Hver þekkir kvæðin?
l»óra Jóhannsdóttir skrifar frá
Sauðárkróki:
„Velvakandi minn!
Enn einu sinni skrifa ég þér og
nú er ég farin að færa mig upp á
skaftið því ég sendi tvö kvæði,
eða brot úr tveimur kvæðum.
Mig langar mikið til að fá fram-
haldið af þeim og eins langar
mig til að vita um höfunda.
Kvæðin eru svona:
Móðir, ó hjartans móðir sól
mýktu nú tárin sem falla.
Huggaðu, huggaðu alla
harmþrungnu raddirnar kalia.
Almættis kraftur þinn undrasól
eldur á fórnarstalla
leiði nú kærleikans lífsflóð um alla.
Gleddu nú barnið þitt góða sól
grætur það hjartaþrá sína
blómunum búið að týna
brosin á vörunum dvína.
Gef mér því gullkrónu þína.
Ljómaðu kæra liknarsól
lýstu upp brautina mína
mig langar að horfa á Ijósið þitt
skina.
Síðara kvæðið er þannig:
Vér rísum, vér hnígum með hverfleikans
sögum
og hjörtu vor byltast í rastanna flaumi.
En er það þá dauðlegt sem býr oss i brjósti
í björtustu vöku í sælasta draumi?
Vér rísum með vorinu í heiðblámans hæð
með haustinu bliknaðir drjúpum vér.
AlJt heilsar og kveður með kossi og tárum.
Það kemur, það kemur, það fer, það fer.
Hve sárt verður ekki er sumrinu hallar
og söngvarinn hörpuna þagna lætur.
Ó Guð minn að skammdegisbyljirnir
breyttust
í bjartar og þögular Jónsmessunætur.
Ó Guð minn að kraftur hins lifanda lífs
oss lyfti yfir kuldans og myrkursins þraut
að stunurnar breyttust í hátíðahljóma
og haustfölvans svipir í júnískraut“.
og aðrir.
Við greiðum mikla peninga í
menntakerfi landsins og við ætl-
umst til að fá fólk sem er vel hæft
til að takast á við þau verkefni
sem það hefur verið mörg ár að
læra um í háskólum bæði hér og
erlendis.
Er ekki nokkuð einkennilegt að
við skulum samt halda aftur af
þessum nemendum allan grunn-
skólann út?
Það virðist vera feimnismál að
sumir nemendurnir séu betur
gefnir en menntakerfið gerir ráð
fyrir.
í raun og veru finnst mér margt
þyrfti umbóta þó ég taki fyrir
vandamálið með afþurðagreinda
nemendur. Verkleg fög í skólunum
eru t.d. alltof sjaldan og alltof lágt
metin. Meginþorri okkar vinnur
verkleg fög og því þarf að þroska
þessa hlið í börnunum og hefja
hana til vegs og virðingar.
Þessi hræðsla við hinn afburða-
greinda nemanda endurspeglar að
mörgu leyti eitt það vandamál
sem við erum núna að berjast
fyrir og það eru launamál þeirra
sem eru í lægst metnu störfunum.
Það er félagslegt vandamál sem
við höfum skapað okkur sjálf með
því að vanmeta sum störf og upp-
hefja önnur.
Þetta mætti koma í veg fyrir í
framtíðinni ef undirstrikað væri í
skólunum og á heimilunum hvern-
ig við tengjumst öll saman með
okkar störfum og hvernig við
þurfum því á hvert öðru að halda í
því samfélagi sem við lifum í.
Ég held að þetta væri verðugt
samfélagsfræðiverkefni fyrir
grunnskólana að takast á við.
Síðustu árin vinna í flestum til-
vikum báðir foreldrarnir úti til að
geta framfleytt fjölskyldunni.
Þannig að fjöldi barna er fyrstu
árin í dagvistun, síðan þegar þau
stækka oftast meira og minna
sjálfala á daginn fyrir utan skól-
ann. Því kemur mikið af því vega-
nesti sem þau hafa með sér út í
lífið úr skólunum.
Öll viljum við börnunum okkar
það besta. Við viljum að þau hljóti
góða menntun fyrir framtíðina,
hvort sem hún er bókleg eða verk-
leg, þeirra vegna sem einstaklinga
og vegna þjóðarinnar í heild.
Skólarnir eru ríkisreknir og við
erum ríkið. Okkur koma því skól-
arnir við.
Þetta eru okkar börn, hvert og
eitt þeirra, börn íslands, sem
munu taka við eftir nokkur ár
stjórnun og atvinnurekstri lands-
ins.
Því þurfum við að gera það sem
við getum svo þau verði sem best
undirbúin undir lífið."
Takk fyrir
snjómoksturinn
Öldungur viö Brávallagötu
hringdi og hafði eftirfarandi að
segja:
„Mig langar til að koma á fram-
færi þakklæti til Gísla Sigur-
björnssonar forstjóra Elliheimil-
isins Grundar. Hann lét sig ekki
muna um að hjálpa okkur í gær
(24. janúarj. Fólkið komst ekki út
úr húsunum fyrir snjóþyngslum
og hann kom því til leiðar að mok-
að yrði fyrir okkur. Þetta var fal-
lega gert og ég kann honum bestu
þakkir fyrir.“
„Spreðað“ og „peppað“
Reykvíkingur skrifr:
„Ég hlustaði að hluta á þátt í
Útvarpinu sl. sunnudag þar sem
rætt var um íslenska kvikmynda-
gerð. Eftir þáttinn varð tungutak
eins þátttakandans tilefni eftir-
farandi hugleiðinga:
Ég hugsaði mig um að minnsta
kosti tvisvar áður en ég „tæki
þann sjens" að „spreða" peningum
til þess að „peppa upp“ íslenska
kvikmyndagerð, þó hún fengist að
sjálfsögðu ekki við „pjúra
skemmtimyndir" eða „simpla af-
þreyingarmenningu". Þó er mér
ljóst að þessa listgrein skortir
skotsilfur. En vandræðin eru ekki
aðeins þau að unnið sé „fyrir svo
lítinn kassa“, handritagerðin er í
„sottlum" molum, þar sem „bókin
er snarheilög". Kvikmyndagerðar-
fólki leyfist ekki að ráðskast með
hana að eigin vild. Með frum-
sömdu efni vinnst þó að efni
myndanna getur verið „leyndó" og
ekki rétt um að tala „virkilega
fyrir gang“. En verst er þó ef
áhorfandinn þrátt fyrir allt „dríf-
ur ekki í bíóin".
Þátturinn varð þó til þess að ég
skildi loks þá ákvörðun Reykjavík-
urborgar að gerast aðili að kvik-
myndafyrirtæki. Tæpast er annað
verjandi fyrir borgina en að geta
örugglega haft hönd í bagga með
gerð þess myndefnis, sem hún þarf
á að halda."
Ekki „karrier-kvinde“
Kona úr Hlíðunum skrifar:
„Kæri Velvakandi.
Hvað er að hjá okkur? Ég er ein-
stæð móðir með eitt barn (13 ára
gamla stúlku). Ég bý í u.þ.b. 80 fer-
metra stórri íbúð í verkamanna-
bústöðunum. Laun mín eru um
15.000 krónur á mánuði, ég fæ ekki
meðlag með barninu og tekjur af
aukavinnu hafa mestar verið um
3.000 krónur á mánuði þetta árið.
Persónuuppbót var 3.134 krónur í
desember. Ég er ekki „karrier-
kvinde", draumur minn er hollur
matur, hlýtt og gott húsnæði, fal-
leg föt og notalegt umhverfi. Ég á
Trabant.
Undanfarin þrjú ár hef ég verið
dauð manneskja í janúar til sept-
ember, því allir mínir peningar
fara í mat, tryggingar, fasteigna-
gjöld og föst gjöld (síma, sjónvarp
o.s.frv.). I október til desember hef
ég farið að muna eftir varalitnum,
kaupa falleg föt og það sem mig
langar í: leikhús, bíó, leigubíla og á
dansleiki og pínulítið koníak, vískí
og kampavín.
Nú bregður svo við að húsnæð-
ismálalánið sem ég hef aldrei fund-
ið fyrir er allt í einu orðinn helm-
ingur af föstum launum mínum og
í október get ég bara étið.
Ég er að hugsa um að flytja til
Bólivíu."
Tyrkjaránið
Margrét Arnadóttir hringdi og
hafði eftirfarandi að segja:
„Mig langar til að vita hvort
nokkur leið væri að fá birt kvæðið
„Tyrkjaránið". Ég veit ekki hver
höfundurinn er, en ef einhver
kannaðist við kvæðið, vildi ég
biðja hann að senda þættinum það
svo það fengist birt.“
Magnús Randrup, Steini
Steingríms, Friörik Theodórs og
Skapti Ólafs taka í hljóðfærin að
lokinni sýningu í
in
O)
-i
ffi
<
■
_i
G
D
<
g
z
z
UJ
'<
</)
BCCACWAT
i

-S-
Matseöill
Föstudags- og laugardagskvöld
Rauðvínssoðið léttreykt svínahamborgarlaeri
framreitt með ristuðum ananas, sykurbrún-
uöum jarðeplum, gulrófum, belgbaunum,
hrásalati og rjómasveppasósu. Rjómaís með
heitri rommsósu, perum og þeyttum rjóma.
Miðapantanir í símum
77-500 og 68-73-70
BYRJARI
BROADWAY
14 af vinsælustu söngvurum
landsins rifja upp lög síöustu ára-
tuga föstudags- og laugardags-
kvöld. Undirleik annast hin stór-
góöa stórhljómsveit Gunnars
Þóröarsonar.
Kempurnar
'RF HVERJU ER^
borghilour Komin
J BAJHRVINNUNR?/
ÞÆR HRFH
EINFRLDLEOR
EKKl ÞREKI&
S\G6A V/öGá £ IilveRAW
HELD PFtO VRKI
KRNNBKI RDRLLEGfl
FYRIR HENNI RÐ 8ÝNR
'“MÖNNUM RDKVENFÓLK
^GETIPETTR RETTEINS
O&KRRLRR
9-5
r OTTRLEGT
BRRN 6ETUR
KONRN
LVERIDÍ ^