Morgunblaðið - 07.02.1984, Page 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 7. FEBRÚAR 1984
ílCEAAIin
veit art þú munt venjast þessu.
þig núna, ég held að
grauturinn sé kominn á borðið!
HÖGNI HREKKVlSI
Skrif um hávaða á vmnustöðum:
Eru margir orðnir
heyrnarlausir?
008 skrifar:
„Velvakandi.
Mig langar til að taka undir
orð þeirra og um leið þakka
þeim, sem skrifað hafa um há-
vaða á vinnustöðum. Meirihlut-
inn vill yfirleitt stilla allt á
mesta styrk, er tilfellið kannski
það að margir séu orðnir heyrn-
askertir?
Ekki skal haft á móti léttri
tónlist á hæfilegum hljóðstyrk
og skemmtilegri kynningu á lög-
um, það er allt saman ágætt, en
þó væri allra best að losna við
alla ástarvellu í dægurlagatext-
unum (sem er auðvitað ekki
hægt).
Mörg af lögunum eru ágæt, ef
maður bara neyddist ekki til að
hlusta á þessa væmnu texta um
eitthvað sem fyrirfinnst einna
helst í rómantískum kerlinga-
bókmenntum og því um líku.
Sem sagt, til að maður geti notið
sín og skilað af sér góðri vinnu
og einbeitt sér, er létt og upplífg-
andi tónlist á hæfilegum hljóð-
styrk ágæt. En stanslaus tónlist
til dæmis alveg frá hádegi, er
einum of mikið.
Fannaveturinn
mikli var 1920
— en ekki 1919
Sigurjón Sigurbjörnson skrifar:
„Það stefnir í óefni og villu fyrir
framtíðina, þegar liðnir atburðir
eru rangt tímasettir. Svo hefir
nýlega orðið í sambandi við snjóa-
lög. Þrástagast hefur verið á því í
dagblöðum og útvarpi að mikill
snjóþungi undanfarið, á Snæfells-
nesi og víðar, sé sá mesti síðan
veturinn 1919.
Þarna er farið áravillt. Einn
hinn mesti fannavetur á þessari
öld um allt land var 1920, frá ára-
mótum til vors.
í Morgunblaðinu 18. mars 1920
er þessi frétt:
„í simtali við Stykkishólm í gær
fréttum vér að margir bæir (svo)
þarna á Snæfellsnesi væru þrotnir
að heyjum og væru farnir að fella
og skéra. Og margir bæir væru að
leita hjálpar hreppsnefndanna. Og
á einum bæ á Skógarströnd kvað
-
hafa haldið lífinu nú um alllangan
tíma í nokkrum hrossum á tómum
harðfiski."
Veturinn 1919 var aftur á móti
snjóléttur, að minnsta kosti á
Suð-Vesturlandi.“
Skrif um dýravernd
eru mjög nauðsynleg
Dýravinur hringdi og hafði eftir-
farandi að segja:
Nú þegar harður vetur ríkir með
frosti og snjó er ill líðan úti-
gangsdýra sem vantar mat og
skjól, til dæmis hesta, hreindýra
og smáfugla.
Margt gott fólk gefur smáfugl-
um korn og hefur gleði af góð-
verkinu. Nýlega var í Morgunblað-
inu ágæt grein eftir herra Erling
Þorsteinsson um Sólskríkjusjóð-
inn sem hin yndislega kona, frú
Guðrún Erlingsson, stofnaði. (En
um samúð hennar og eiginmanns
hennar, Þorsteins Erlingssonar
skálds, til allra smælingja, er al-
þjóð kunnugt.) Þar mátti lesa
leiðbeiningar um fuglafóður og
fleira.
Svo var annar pistill í DV 11.
janúar þar sem lýst var hræðilegri
líðan útigangshests og rætt um
meðferð á útigangshrossum sem
oft ber vott um „furðulegt af-
skiptaleysi og grimmd".
Þessir hringdu . . .
öll skrif og ábendingar um
dýravernd eru af því góða og
nauðsynleg, og á höfundur pistils-
ins þakkir skildar. í þessum sama
pistli er minnst á „kattahótelið",
en það er athvarf fyrir ketti og
önnur smádýr sem dýravinir í
Kattavinafélaginu eru að byggja
af dugnaði og bjartsýni. Þessi fé-
lagsskapur hefur af alúð unnið
gott starf fyrir kisu og fleiri dýr.
Margir voru útigangskettirnir á
árum áður, sem áttu bága ævi, en
nú eru þeir sjaldséðir.