Morgunblaðið - 22.05.1984, Blaðsíða 34

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 22. MAÍ 1984
Minning:
Davíö Guðjóns-
son trésmiður
Fæddur 16. september 1902
Dáinn 12. maí 1984
Davíð fæddist 16. september
1902 á Arnarstöðum í Hraungerð-
ishreppi — og var því tæplega 82
ára gamall. Foreldrar hans voru
Elín Bjarnadðttir frá Klömbru og
Guðjón Guðmundsson, smiður.
Þau bjuggu lengi í Vestmannaeyj-
um og stundaði Guðjón þar báta-
smíðar og mun Davíð hafa lært
handtökin á smíðatólunum þar
hjá föður sínum.
Davíð ólst upp á Eyrarbakka
hjá foreldrum sínum, og fluttist
með þeim út í Vestmannaeyjar
fyrir 1920. Á báðum stöðum mun
hann hafa gengið í öll störf eins og
þá var títt með unglinga og unga
menn. í Vestmannaeyjum tók
hann þátt í útgerð með föður sín-
um, jafnframt smíðum og vinnu í
verstöðvum fyrir norðan og aust-
an á sumrum og haustum.
Konu sinni, Kristjönu Árna-
dóttur, kynntist Davíð þegar hann
var við störf á Siglufirði og opinb-
eruðu þau trúlofun sína í október
1927 og giftu sig 27. maí 1929. Þau
bjuggu fyrst á Siglufirði og þar
fæddist þeim dóttirin Ólöf 6. ágúst
1930. Það ár fluttu þau hjón til
Reykjavíkur og reistu hús í
Skerjafirði með systur Davíðs og
mági og bjuggu þar að Fáfnisnesi
11 sem nú er, þar til þau fluttu
með dóttur sinni og tengdasyni í
nýtt og stærra hús, Fáfnisnes 8,
1961, þar sem þau bjuggu það sem
þau áttu eftir ólifað.
Árið 1936 eignuðust þau annað
barn, dreng, en hann lést skömmu
eftir fæðingu.
Konu sína, Kristjönu, missti
Davíð 21. september 1970 eftir
langvarandi veikindi.
Davíð vann við trésmíðar eftir
að hann flutti til Reykjavíkur —
húsasmíðar fyrst en varð svo
verkstjóri hjá Trésmiðju rlkisins
um 1947—1952, eftir það vann
hann nokkur ár við byggingar og
byggði meðal annars húsið Fáfn-
isnes 8. Síðustu árin vann hann
einkum við smíðar á verkstæði —
smíðaði innréttingar og gerði við
tréverk allskonar.
Davíð var maður dagfarsprúður
og jafnlyndur. Hann flíkaði ekki
tilfinningum sínum, en hann hafði
alla tíð gaman af félagsskap og
samræðum við fólk, enda maður-
inn víðlesinn og mjög minnugur.
Ferðalög og náttúruskoðun voru
auk lesturs góðra bóka hans upp-
áhaldstómstundagaman.
Veikindi bæði hans og konu
hans drógu þó úr möguleikum á
ferðalögum. Um eins árs skeið
1954 og 1955 vann ég með Davíð
við húsbyggingar og kynntist hon-
um þá betur og meir en áður. Það
sem einkenndi alla hans vinnu var
vandvirkni og góður undirbúning-
ur verka. Áður en verk var hafið
voru öll verkfæri undirbúin og
ákveðið hvernig að hverju og einu
skyldi staðið — fannst mér stund-
um vegna reynsluleysis að hægt
væri að rjúka í verkið fyrr — en
niðurstaðan var að Davíð þurfti
nánast aldrei að taka neitt upp
eða endurtaka það sem hann var
einu sinni búinn með, því var lokið
þegar síðasti naglinn var negldur.
Þessi vandvirkni, trúmennska og
virðing fyrir vinnu sinni og orðstír
einkenndu manninn, bæði í vinnu
og öllu dagfari.
Þetta kom vel fram þau ár sem
kona hans var sjúklingur, en um 4
ára skeið voru möguleikar hennar
til að gera sig skiljanlega harla
litlir — stundaði Davíð hana af
slíkri nærfærni og sjálfsafneitun,
að undravert var — hann nánast
bar hana á höndum sér. Þessi ár
voru erfið en aldrei heyrði ég Dav-
íð á það minnast heldur fremur
hvernig hefði mátt bregðast við á
annan veg og gera betur.
Svo sem áður var nefnt naut
Davíð ferðalaga þó tækifærin
hefðu ekki verið mörg. Þá má
segja að upphaf þess að njóta
þeirra hafi verið þegar hann
ásamt fjölskyldu dótturinnar fór í
fyrstu siglinguna með Gullfossi í
næstsíðustu ferð þess skips 1972,
árið sem Davíð var sjötugur. Síð-
an komu ferðir til ýmissa staða í
heiminum, svo sem fsrael,
Egyptaland, Mexíkó, Spánar, ítal-
íu og fleiri. Margar ferðanna í
hópi sem sóknarpresturinn, séra
Frank M. Halldórsson, stýrði.
Davíð naut þessara ferða mjög vel
og hafði gaman af að segja frá því
sem fyrir augun bar, þegar aftur
var komið heim.
Frá þeirri ferð sem nú er hafin
verða engar sagnir en heimferð er
það og honum góð. Frá fjölskyld-
unni fylgja innilegustu kveðjur og
þakkir til föður, tengdaföður, afa
og langafa fyrir góð ár saman og
innilega ómetanlega vináttu.
Egill Skúli Ingibergsson
í dag verður Davíð Guðjónsson,
trésmiður, Fáfnisnesi 8, Reykja-
vík, lagður til hinstu hvíldar,
kvaddur af dóttur, tengdasyni,
barnabörnum, systkinum og vin-
um. Nú þegar leiðir skilur langar
mig að kveðja hann með nokkrum
orðum og þakka honum fyrir
mikla tryggð og vináttu við mig og
mína um áratugi.
Davíð var fæddur Árnesingur,
ólst upp mikið til á Eyrarbakka
hjá foreldrum sínum, Elínu
Bjarnadóttur og Guðjóni Guð-
mundssyni. Hann gekk þar í
barnaskóla og kom fljótt í ljós að
hann var vel gefinn og hefði getað
gengið í fleiri skóla, ef aðstæður
hefðu leyft. En á þeim árum voru
erfiðir tímar og þurfti því vinnan
að sitja í fyrirrúmi hjá mörgum.
Varð Davíð fljótt mikill bókamað-
ur og átti hann orðið talsvert
bókasafn. Oft tók hann sér bók í
hönd í frístundum sínum. Ekki
var hægt að gefa honum neitt
betra en góða bók.
Þegar leiðir okkar Davíðs lágu
fyrst saman var ég ung að árum.
Var ég þá stödd úti í Vestmanna-
eyjum, en þar átti Davíð heima.
Þá vildi svo til að þar var annar
maður, Gunnar Sigurðsson, sem
var kunningi minn og vinur, sem
ég giftist svo síðar, en þeir Davíð
og Gunnar voru hinir bestu kunn-
ingjar og vinir um langan tíma.
t
Eiginkona mín, móöir, tengdamóöir og amma,
GUDMUNDA ERLENDSDÓTTIR,
Smáratúni 36, Keflavík,
andaöist i Borgarspítalanum aö kvöldi 15. maí.
Jaröarförin fer fram frá Keflavíkurkirkju laugardaginn 26. maí kl.
14.00. Blóm og kransar afbeönir. Þeim sem vildu minnast hinnar
látnu er bent á Hjartavernd.
Júlíus F. Óskarsson,
börn, tengdabörn og barnabörn.
t
Móöir okkar. tengdamóöir og amma,
HELGA GUÐMUNDSDÓTTIR,
Þórufelli 4,
lést á heimili sínu 18. maí.
Síguröur Hauksson, Ása Krístjánsdóttir,
Sigrún Hauksdóttir, Steinþór Júliusson,
María Hauksdóttir, Leifur isaksson,
GuArún Hauksdóttir, Sigurbergur Sigsteinsson,
Ásrún Hauksdóttir, Einar Hafsteinsson
og barnabörn.

1 Faðir minn, tengdafaðir og afi. ■
ÁGÚST SIGURDSSON,
lést í Landakotsspítala 18. maí.
Óskar Tómas Ágústason, Lára GuAmunda Óskarsd., Sigríóur GuArún Jónsdóttir, Vilhelmína Óskarsdóttir,
Ágúst Jón Óskarsson.
t
Konan mín.
ODDRÚN F. GUÐMUNDSDÓTTIR,
veröur jarösungin frá Fossvogskirkju miövikudaginn 23. maí kl.
13.30.
Fyrir hönd barna, tengdabarna og barnabarna,
Jónas Grétar Þorvaldsson,
Valdís Ósk Jónasdóttir,
Þórír Karl Jónasson,
Þorvaldur Jónasson.
t
Eiginmaöur mlnn, faöir okkar, sonur og tengdasonur,
AÐALSTEINN ÁSGEIRSSON,
heilsugæslulæknir,
Þórshöfn,
andaðist á heimili sinu aö morgni 19. maí sl.
Marta Hildur Richter,
Auóur Aöalsteinsdóttir,
Þórdís AAalsteinsdóttir,
Auður Aðalsteinsdóttir,
Ásgeir Valdimarsson
og fjölskylda.
Margrét Richter,
Ulrich Richter
og fjölskylda.
t
Maöurinn minn og faöir okkar,
JÓNAS HALLGRlMSSON,
húsgagnasmíðameistari,
veröur jarösunginn frá Hafnarfjaröarkirkju miövikudaginn 23. maí
kl. 15.00.
Þórunn Jóhannsdóttir og börn.
t
Viö þökkum af alhug auösynda vináttu og hluttekningu viö andlát
og útför
HERMANNS ÞORVALDSSONAR
frá Þórshöfn.
Eiginkona, börn, tengdabörn og barnabörn.
Enn man ég vel þegar ég tók fyrst
í hönd Davíðs hvað handtak hans
var hlýtt og traust og þvað brosið
hans var blítt.
Hitti svo Davíð unga og glæsi-
lega stúlku, Kristjönu Árnadóttur,
ættaða frá Hofsósi. Felldu þau
hugi saman ng giftu sig skömmu
seinna. Urðum við svo öll hinir
bestu vinir alla tíð. Fluttust þau
Davíð og Kristjana til Siglufjarð-
ar og byrjuðu þar búskap sinn.
Þar eignuðust þau dóttur, sem
heitir Olöf Elín, nú gift Agli Skúla
Ingibergssyni, rafmagnsverkfræð-
ingi. Eftir þrjú ár á Siglufirði, eða
1932 fluttust þau til Reykjavíkur
og bjuggu þau hér allan sinn bú-
skap eftirleiðis. Ekki leið langur
tími þar til Davíð réðst í að byggja
sér hús á Shellvegi 8b í Skerjafirði
með mági sínum, Júlíusi Jónssyni,
og Rannveigu, systur sinni. Svo
þegar það var fullgert fluttu þau í
það og eignuðust þar sitt hlýja og
fallega heimili, sem bar ljósan
vott um hinn mesta myndarskap.
Átti ég og fjölskylda mín þar
margar góðar ánægjustundir hjá
þeim. Nokkru seinna fæddist þeim
sonur en urðu fyrir því að missa
hann skömmu eftir fæðingu. Dró
þá ský fyrir sólu, en Drottinn
græðir sár og þerrar tár.
Davíð var lærður trésmiður og
vann við þá iðn. Gekk hann í
Trésmíðafélag Reykjavíkur og var
þar traustur og góður félagi eins
og hann var alls staðar. Hann var
hið mesta prúðmenni í allri fram-
komu, hlýr og glaður var hann í
vinahópi, já, margar eru minn-
ingarnar eftir langa og góða vin-
áttu. Minnist ég þeirra mörgu jóla
er þau heimsóttu okkur á jóladag
vestur á Framnesveg 12. Voru þá
tekin spil og mikið hlegið stund-
um. Heilsuðum við svo nýju ári
með því að heimsækja þau á ný-
ársdag og áttum góðar samveru-
stundir, eins og ævinlega þar.
Minningarnar eru margar, sem
verða geymdar sem dýrmætar
perlur. Arin liðu svo hvert af öðru
og hurfu í tímans rás. Árið 1970
missti Davíð konu sína, eftir löng
og ströng veikindi. Bjó Davíð þá
einn í íbúð sinni, í skjóli sinnar
góðu dóttur og tengdasonar sem
bjuggu í sama húsi, húsi sem þau
öll höfðu reist sér að Fáfnisnesi 8
eins og fyrr segir.
Eina ósk hafði Davíð borið í
brjósti sér, en það var að geta
ferðast og skoðað sig um. Þessa
ósk fékk hann uppfyllta og fór
hann nokkuð margar ferðir til út-
landa. Hann ferðaðist einnig mik-
ið hér heima og naut hann þess
alls í ríkum mæli. Hann kom allt-
af til mín, til að segja mér ferða-
sögur sínar og sá ég þá hans hlýja
bros leika um andlit hans, er hann
sagði frá mörgu, sem fyrir hann
hafði borið. En svo kom að því að
hann fór að finna til lasleika, sem
hann varð að lokum að beygja sig
fyrir. Varð hann að fara á sjúkra-
hús og gangast undir uppskurði og
liggja á spítala öðru hvoru eftir
það. Lá hann síðast í St. Jóseps-
spítala í Hafnarfirði, þar sem
hann fékk hina bestu hjúkrun.
Þegar ég heimsótti hann síðast
fannst mér ég sjá, að nú ætti hann
bara eina ferð eftir. Röbbuðum við
saman og minntumst á sumt frá
liðnum tímum. Brosti hann þá að
sumu og er ég tók í hönd hans,
fann ég sama hlýja handtakið eins
og forðum daga.
Nú er leiðir skilur og við sjáum
vini okkar hverfa spyrja kannske
sumir hvaða tilgang þetta líf hafi.
En Jesús sagði: „Ég er upprisan og
lífið, hver sem á mig trúir mun
lifa þótt hann deyi," „Sjá, ég fer á
undan ykkur að búa ykkur stað.“
Ég bið Guð að varðveita sál
Guðjóns og launa honum ríkulega
fyrir allt það góða sem veitti
okkur öllum. Hann leiði hann
heim til sinna nýju bústaða, þar
sem brúður hans kemur á móti
honum, tekur í hönd hans og þau
sjá bjartan og nýjan dag renna
upp.
Dóttur Guðjóns og tengdasyni
og öllum ástvinum sendum við
okkar bestu samúðarkveðjur með
þökk fyrir liðin ár.
Fari kær vinur í friði og hafi
hann þökk fyrir allt og allt.
Blessuð sé minning hans.
Guðbjörg Guðnadóttir