Morgunblaðið - 16.08.1984, Qupperneq 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 16. ÁGÚST 1984
Verk Atla Heimis Sveinssonar „Japönsk ljóð“ frumflutt í tónleikasal Uedaborgar. Einleikari i gítar er Pétur Jónasson sem tók þitt í ferðinni með kórnum.
Draumur breytist í Japans-
ferð Hamrahlíðarkórsins
Allir eiga sér drauma, stóra og litla. Við
köllum þá dagdrauma og vitum jafn-
framt að fæstir verða þeirrar gæfu að-
njótandi að sjá drauma sína rætast.
Ferð Hamrahlíðarkórsins til Japans
byrjaði einmitt sem slíkur draumur
fyrir tveimur árum. „Eiginlega frekar
sem brandari,“ varð einum kórfélaga
að orði, „brandarinn um Japansferð-
ina.“ En það hlaut öllum að vera Ijóst
sem staddir voru í morgunsárið þann
16. júlí sl. við Hamrahlíðarskólann að
brandarinn var nú fyrst orðinn
skemmtilegur. Þorgerður kórstjóri hóf
tónkvíslina á loft, tónarnir í „Hver á
sér fegra föðurland“ rufu kyrrðina í
Hlíðahverfinu þennan friðsæla mánu-
dagsmorgun, og eftir innileg faðmlög og
kossa var rútan farin og Japansfórin
hafin — með Vestfjarðaleið. Framund-
an var langt og krefjandi ferðalag. Leið-
in lá fyrst frá Keflavík til Lundúna,
þaðan yfír Atlantsála, ísland, Grænland
og Norðurskautið til Tókíó í Japan með
millilendingu í Anchorage í Alaska. Og
öll þessi leið var flogin í vesturátt, þrátt
fyrir að gamla barnaskólalandafræðin
kenndi að Japan lægi í austri.
Frá ▼eislunni sem Uedaborg hélt gestum sínum. Kórinn þakkar fyrir sig meó söng.
eftir Benedikt
Stefánsson
Kórfélagar eru margir orðnir
þaulvanir ferðalögum, þótt þetta
sé hið lengsta til þessa. Kórinn var
stofnaður árið 1967 eða ári eftir að
skólinn sem hann er kenndur við
tók til starfa. Fjórum árum síðar
fór hann í sitt fyrsta ferðalag út
fyrir landsteinana, á alþjóðlega
söngvahátíð í Wales. Sennilega er
kórinn orðinn víðförlastur ís-
lenskra kóra, en auk söngferða-
laga í ýmsum iöndum, hefur hann
margoft tekið þátt í söngvahátíð-
um, eins og t.d. Europa Cantat
(Evrópa syngur), en það er kóra-
hátíð fyrir söngfólk frá öllum
heimshornum sem haldin er í ein-
hverju Evrópulandi þriðja hvert
ár. Fyrir nokkrum árum kviknaði
sú hugmynd hjá forráðamönnum
Japanska kórasambandsins, en
Japanir eiga sér mjög ríka söng-
hefð og gífurlegan fjölda starfandi
kóra, að búa til svokallað „Asia
Cantat“ að fyrirmynd hins evr-
ópska. Og jafnvel þótt aðeins rúm-
ur hálfur áratugur sé liðinn frá
því að hugmynd þessi skaut rót-
um, hlaut hún svo góðan hljóm-
grunn að henni var hrint í fram-
kvæmd af fullum þunga og með
skjótum árangri.
Strembinn
undirbúningur
Það var snemma á síðastliðnum
vetri sem ljóst varð að Hamra-
hlíðarkórnum væri boðið að taka
þátt í Asia Cantat sem fulltrúa
Norðurlandanna ásamt fjórum
öðrum kórum frá Evrópu. Þetta
var ekki aðeins heiður fyrir kórinn
og stjórnanda hans, heldur mikil
viðurkenning fyrir íslenskt lista-
líf. Til mikils var því að vinna, en
eitt stórt Ijón var í veginum, sem
var hinn gífurlegi ferðakostnaður.
Kórinn er þó svo gæfusamur að
eiga marga velunnara, auk þess
sem hann hefur á að skipa dug-
miklu fólki og dulitlu fjármálaviti.
Það tókst því með þrotlausri vinnu
og fyrir velvilja tuga fyrirtækja
og þúsunda einstaklinga, auk hins
opinbera, að búa svo í haginn að
fararkostnaðurinn varð pyngjum
fátækra námsmanna og nýslopp-
inna ekki um megn. óvæntasti
glaðningurinn kom síðan aðeins
tveimur vikum fyrir brottför þeg-
ar norræni Menningarmálasjóður-
inn ákvað á fundi sínum sem hald-
inn var hér á landi, að styrkja kór-
inn til fararinnar með 150 þúsund
dönskum krónum. Þarf ekki að
spyrja að því að margir kórfélaga
sem fórnað höfðu mestallri
sumarhýrunni í ferðalagið mátu
þennan styrk mikils.
Tfmaferdalag yfir pólinn
Þegar Frónfari Flugleiða skilaði
farþegum sínum i heila höfn á
Heathrow-flugvelli í Lundúnum
þennan títtnefnda dag, bar bresk-
um klukkum saman um það að
klukkan væri laust eftir eitt eftir
hádegi, að sumartíma. Þegar
Boeing 747-breiðþota British
Airways flugfélagsins hafði síðan
borið farþega sína til flugvallarins
í Anchorage á norðurhjara verald-
ar, höfðu þarlendar klukkur einn-
ig nýlokið við að slá eitt eftir há-
degi sama dags. Líkamar ferða-
langanna kunnu hinsvegar ekki
við þennan leik tímans því nú var
áliðið kvölds á í sland og þeir búnir
að sitja um borð í flugvél í nærri
hálfan sóiarhring. Ferðin var þó
rúmlega hálfnuð og það sem eftir
var ferðarinnar sveif flugvélin í
tæplega 12 km hæð yfir Kyrrahaf-
inu með suðvestlægri stefnu. Nótt-
in sem byrjað hafði ferð sína yfir
jarðarkringluna einmitt á þeim
slóðum náði aldrei að hitta far-
þega vélarinnar, sem flugu inn í
morguninn, og lifðu því nætur-
lausan sólarhring. Það var því að
vonum þreyttur og slæptur hópur
sem þrammaði gegnum vega-
bréfsskoðunina á Narita-flugvelli
laust eftir eitt (eins og venjulega)
þriðjudaginn 17. júll. Úti fyrir
reyndist 35 stiga hiti á celsius og
mikill raki. Loftið var því þungt,
en rakinn reyndist síðar hafa
ýmsa kosti. Nú tók við tveggja
tíma ferðalag með rútu þá 60 km
sem skilja alþjóðaflugvöllinn í
Narita og Tókýó að. Umferðaröng-
þveitið fór fram úr „björtustu"
vonum, sannarlega ósvikið jap-
anskt. Fyrsti áfangastaðurinn
reyndist vera við rætur Tókýó-
turnsins sk. en hann er hæsta
mannvirki sinnar tegundar, 333
metrar á hæð. Turninn er raunar
fjarskiptamastur, en líkist Eiffel-
turninum í París og var byggður
til þess að sýna mátt japansks iðn-
aðar. í grunni hans er fimm hæða
bygging sem hýsir meðal annars
visindasafn, sædýrasafn og veit-
ingastaði. Það mun ekki vera orð-
um aukið að margir ferðafé-
laganna voru orðnir framlágir,
enda 26 tímar liðnir frá því lagt
var af stað. Fyrsta máltíð hópsins
á japanskri grund fékk þvi ekki þá
afgreiðslu sem skyldi. Skoðunar-
ferð um turninn beið betri tíma og
var haldið á langþráðan gististað.
Sá var raunar ekki af verri endan-
um, heldur eitt af bestu hótelum í
veröldinni, Hótel Okura. Eftir að
raðað hafði verið niður á herbergi
gengu menn til hvílu.
í stærstu borg heims
Að loknum morgunverði daginn
eftir, á einum af 12 veitingastöð-
um hótelsins, gafst kórfélögum
tækifæri til þess að spóka sig á
strætum Tókýó. Næsti nágranni
reyndist vera bandaríska sendi-
ráðið, stórt háhýsi úr gleri og
steinsteypu, vandlega víggirt og
verndað. Höfuðstöðvar margra
stórfyrirtækja voru á næsta leiti,
og spölkorn undan lá það svæði er
næst kemst því að vera miðbær
þessarar stóru borgar. Þar er keis-
arahöllin með viðáttumiklum
garði, auk þinghússins, hæstarétt-
ar og fleiri opinberra bygginga.
Tókýó telur um þessar mundir lið-
lega 12 milljónir íbúa en frá
mánudegi til föstudags hækkar
þessi tala að mun þegar 6 til 7
millj. manna úr nágrannabyggð-
unum koma inn i borgina til
vinnu. Þá er hinn raunverulegi
fjöldi borgarbúa um 19 milljónir.
Um eftirmiðdaginn var siðan
haldin æfing í öðrum hluta borg-
arinnar. Á efnisskrá kórsins var
mikið af nýjum og krefjandi tón-
verkum, þar á meðal nýtt tónverk
eftir Atla Heimi Sveinsson sem
samið er við japönsk Ijóð i þýðingu
Helga Hálfdanarsonar. Þetta verk
beið þess að verða frumflutt dag-
inn eftir í tónhöllinni í Ueda, en
þangað var ferðinni heitið næst.
Veisluhöld og
teseremóníur
Morguninn eftir rigndi eins og
hellt væri úr fötu. Kórinn var
mættur i rútuna klukkan fögur, og
ekið var með stuttu stansi af og til
fram til hádegis er komið var til
Ueda. Móttökunefnd beið okkar á
tröppum ráðhúss bæjarins, og vis-
aði með brosi og bendingum til
samkomusalar á efstu hæð þar
sem máltíð hafði verið borin á
borð. Auk íslenska kórsins var þar
einnig kominn barnakór frá Hong
Kong, og voru erlendu gestirnir
boðnir velkomnir með ræðuhöld-
um borgarstjórans og móttöku-
nefndarinnar, en þau fóru fram
bæði á japönsku og ensku. Eins og