Morgunblaðið - 21.08.1984, Blaðsíða 44

52
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 21. ÁGÚST 1984
t
Astkær eiginkona mín,
GUÐRÍÐUR ÁRNADÓTTIR,
Kársnesbraut 55,
andaöist 19. ágúst.
Minning:
Kristín. Halldórs-
dóttir Öndverðarnesi
Guðjón Jónatansson
og aðrír aóstandendur.
Eiginkona mín,
MÓEIÐUR MARGRÉT GUDJÓNSDÓTTIR,
Reynimel 57,
andaöist í Landakotsspítala aöfaranótt laugardagsins 18. ágúst.
Kristján Kristjánsson.
Eiginkona mín,
MARÍA ELÍSABET HELGADÓTTIR,
sem lést í Borgarspítalanum 15. ágúst, veröur jarösungin frá
Fossvogskirkju föstudaginn 24. ágúst kl. 10.30.
Fyrir mína hönd og annarra vandamanna,
Haraldur A. Einarsson.
+
Eiginmaður minn,
VILHJÁLMUR ANGANTÝSSON,
Vesturbergi 78,
lést þann 16. ágúst í Landspitalanum.
Fyrir hönd barna, tengdabarna og barnabarna,
Aöalbjörg Júlíusdóttir.
+
Eiginmaður minn, faöir okkar, tengdafaöir og afi,
ÓLAFUR SIGURÐSSON,
Framnesvegi 15,
lóst í Landspítalanum 19. ágúst.
Guðrún Jónsdóttir,
Jón Ólafsson, Elín Markan, .
Viktoría Ólafsdóttir, Guðmundur Ármannsson,
Jóhanna Ólafsdóttir, Guöni Ottósson
og barnabörn.
+
Eiginmaöur minn, faðir, tengdafaöir og afi,
JÓN G. GUÐJÓNSSON,
fyrrv. kennari,
Hátúni 10B, Reykjavík,
lést í Borgarspítalanum 18. ágúst.
Kristján Jónsson,
Elín Jónsdóttir,
Ólafía Jónsdóttir,
Kristey Jónsdóttir,
Jónína Kristjánsdóttir,
Gudrun B. Jónsson,
Hannes H. Haraldsson,
Sveinn B. Aöalsteinsson,
Steinar Guðmundsson
og barnabörn.
+
Eiginmaöur minn og faðir,
PÉTUR KRISTINSSON,
blikksmiöur,
Granaskjóli 6,
lést í Landspítalanum 19. ágúst.
Steinunn Guðmundsdóttir og dætur.
+
Faöir okkar og tengdafaðir,
EINAR KRISTJÁNSSON,
Míövangi 41, Hafnarfiröi,
lést í Borgarspítalanum sunnudaginn 19. ágúst.
Haraldur Einarsson, Margrét Magnúsdóttir,
Magnús Einarsson, Guörún Jóhannsdóttir,
Kristinn Einarsson, Hanna Siguröardóttir.
Fædd 25. maí 1890
Dáin 7. ágúst 1984
Útför Kristínar Halldórsdóttir,
fyrrum húsfreyja í Öndverðarnesi
í Grímsnesi, verður gerð í dag frá
Selfosskirkju. Hún andaðist á
hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð
þann 7. þ.m., 94 ára að aldri.
Kristín fæddist 25. maí 1890 á
Litlu-Reykjum í Hraungerðis-
hreppi, einkadóttir hjónanna Þór-
unnar Isleifsdóttur og Halldórs
Stígssonar, sem þar bjuggu. Árið
1900 fluttist hún með foreldrum
sínum að öndverðarnesi í Gríms-
nesi og þar ólst hún upp. Ung að
aldri fór hún til Reykjavíkur að
læra að sauma og var einnig í vist
á vel metnu heimili þar í borg og
má segja að það hafi verið hennar
skólaganga fyrir utan barnaskóla-
nám. Þetta nýttist vel hinni
dugmiklu og glæsilegu stúlku sem
Kristín var.
Ung giftist hún Bjarna Jónssyni
frá Alviðru, miklum myndar- og
dugnaðarmanni. Ungu hjónin tóku
við búi í Öndverðarnesi af foreldr-
um Kristínar, en þau voru áfram á
heimilinu til dauðadags. Kristín
og Bjarni voru samhent og sátu
þessa fallegu jörð með miklum
myndarbrag. Börnin voru orðin
átta, frísk og dugleg. Bjarni fór oft
á vertíð á vetrum og þá kom til
kasta húsmóðurinnar að stjórna
búi sínu ásamt börnunum. En árið
1925 barði sorgin að dyrum, er
Bjarni lést af slysförum, er hann
var á leið í kaupstað að sækja jóla-
varning. Hann var þá aðeins 43
ára gamall og varð mikill harm-
dauði öllum er hann þekktu.
Kristín var barnshafandi er bóndi
hennar lést og hún eignaðist sitt 9.
barn, Unni, 17. ágúst 1927. Kristín
var kjörkuð og þróttmikil og hún
ákvað að halda áfram búskap með
hjálp barna sinna og naut þar
mest aðstoðar tveggja elstu sona
sinna, Ragnars og Jóns. Það út-
heimti mikla vinnu og ráðdeild að
leiða þetta stóra heimili af þeim
myndarskap sem Kristín gerði og
koma barnahópnum til mennta
svo sem auðið varð.
Kristín hlaut marga góöa eig-
inleika í vöggugjöf. Hún var falleg
kona og vel greind. Hún fylgdist
vel með þjóðmálum og tók þátt i
félagsmálum sveitar sinnar, var
lengi í stjórn kvenfélags Gríms-
neshrepps. Hún var mjög vinmörg
og höfðingi heim að sækja. Hún
hafði gaman af garðrækt og mörg
vorkvöldin hirti hún um garðinn
sinn austan fjalls og sunnan, svo
vel að eftir var tekið. Allt lék í
höndum hennar. Hún var myndar-
leg við saumaskap og prjón og
óteljandi eru peysurnar, sjölin og
vöggupokarnir, sem hún gaf börn-
um, barnabörnum og öðrum vin-
um.
Kristín brá búi 1955 og fluttist
til Reykjavíkur þar sem hún festi
kaup á húsinu við Hólsveg 11 og
þar hefur hún búið síðan. Hún
naut umhyggju barna sinna og
barnabarna og átti góða elli. Um
helgar dvaldi hún á heimilum
þeirra, bæði hér í Reykjavík og
austan fjalls. Barnabörnin kynnt-
ust því ömmu sinni vel og þótti
mjög vænt um hana, dáðu hana og
virtu, enda sýndi hún þeim mikla
+
Maöurinn minn og faöir okkar,
RÚTUR KRISTINN HANNESSON,
hijóöfæraleikari,
Óldugötu 42, Hafnarfiröi,
lést í Landspítalanum aö morgni hins 18. ágúst.
Fyrir hönd annarra vandamanna,
Ragnheiöur Benediktsdóttir
og börn.
+
Maöurinn minn,
JÓN B. JÓNSSON
fró Sveinsstööum, Vestmannaeyjum,
andaðist sunnudaginn 19. ágúst.
Veronika Ólafsdóttir.
+
Útför eiginkonu minnar, móöur, tengdamóöur og ömmu,
INGIBJARGAR ÁSGEIRSDÓTTUR,
Lokastig 23,
fer fram frá Fríkirkjunnl í Reykjavík fimmtudaginn 23. ágúst kl.
13.30.
Þeir sem vildu minnast hinnar látnu eru beönir aö láta líknarfélög
njóta þess.
Óskar Gissurarson og fjölskylda.
+
Eiginmaður minn og faöir okkar,
VILHJÁLMUR SIGTRYGGSSON,
Túngötu 14, Húsavfk,
veröur jarösunginn frá Fossvogskirkju miövikudaginn 22. ágúst kl.
10.30.
Þeim sem vildu minnast hans er bent á björgunarsveitina Vopna,
Vopnafiröi.
Kristrún Jóhannsdóttir
og börn.
+
Hugheilar þakkir fyrir hjálp í veikindum
ÁSU STEINUNNAR SVERRISDÓTTUR,
og fyrir samúð og hluttekningu viö andlát hennar.
Ómar Skúlason og aðstandendur.
ástúð og áhuga allt fram á síðasta
dag.
Síðustu 10 árin naut hún einnig
umhyggju frábærrar konu, frú
Helgu Tryggvadóttur frá Víðikeri.
Helga aðstoðaði hana af einstakri
alúð og vakti yfir hverju hennar
skrefi — ef svo má segja — og
þakkar fjölskyldan henni af heil-
um hug.
Á svo langri ævi átti Kristín
margar hamingjustundir með
börnum sínum og fjölskyldum
þeirra. En sorgin sótti hana oft
heim. Hún var búin að missa 6 af 9
börnum sínum. Þau voru: Ragnar,
húsasmiður, Þórunn, húsfreyja á
Selfossi, Jón bóndi í Öndverðar-
nesi, Hjalti, húsasmiður og kaup-
maður, Gunnar, bifreiðastjóri, og
Unnur, iþróttakennari. Börnin
sem eftir lifa eru: Halldóra, hús-
freyja á Selfossi, Anna, húsfreyja
i Kópavogi, og Bjarni, borgardóm-
ari í Reykjavík.
Er ég nú kveð elskulega tengda-
móður mína sakna ég bæði mikill-
ar mannkostakonu og vinkonu i 30
ár. Hún var grandvör í orðum og
lagði aldrei styggðaryrði til nokk-
urs manns. Hún var fróð og
skemmtileg og miðlaði okkur af
þekkingu sinni og reynslu. Hún
samfagnði á gleðistundum og hún
átti einstaka hugarró og æðruleysi
á sorgarstundum, sem vissulega
voru margar. Hún var sérstaklega
elskulegt gamalmenni, ljúf og
þakklát fyrir hvert lítið viðvik. En
hún hélt virðingu sinni og reisn
allt til dauðadags. Við kveðjum nú
mikilhæfa konu. Blessuð sé minn-
ing hennar.
Ólöf Pálsdóttir
Nú þegar Kristin frá öndverð-
arnesi hefur kvatt kemur mér í
hug þessi sálmur: „Sjá, ljós er þar
yfir, sem lagður var r.ár. Hann lif-
ir, hann lifir og grædd verða sár.“
— Páskasigur yfir dauðanum.
Huggun kristinna manna.
Mér er enn minnisstæð fyrsta
heimsókn sóknarbarna að Mos-
felli. Nokkru fyrir hádegi voru
komnir gestir, tvær konur sunnan
úr Grímsnesi. Þær voru bjartar og
glaðar á svip, Kristín í öndverð-
arnesi og Halldóra í Miðengi. Báð-
ar voru þær tignarlegar konur og
eftirtektarverðar. Enda hefðu þær
ekki dulist, hvor um sig, í mann-
fjölda. Þá voru mér nær allir
Grímsnesingar ókunnir.
Þessi heimsókn var því kær-
komin. — Oftast má sjá það á
manni við fyrstu sýn, ef hann hef-
ur orðið fyrir þungri sorg. — Mér
kom það ekki í hug um Kristínu.
Það var ógleymanlega mikil birta
yfir þessari fríðu og sviptignu
konu. Enda hafði hún sigrað erfið-
leika lífsins og bjó með tveimur
sonum sínum, Jóni og Ragnari.
Fleiri systkini hafa þá enn verið
heima, uppkomnir þá Hjalti,
Gunnar og Bjarni, einnig Unnur
og Rúna.
Kristín Halldórsdóttir fæddist á
Minni-Reykjum í Hraungerðis-
hreppi. Foreldrar hennar keyptu
Öndverðarnes og þar ólst hún upp
frá 10 eða 11 ára aldri.
Kristín giftist ung Bjarna
Jónssyni frá Alviðru. Hann hafði
stundað sjó á togurum. Hann hélt
því nokkuð áfram eftir að þau fóru
að búa á Óndverðarnesi, en kona
hans stjórnaði þá búi og bðrnum á
meðan.
Bjarni hafði verið mikill
búmaður.
Þau voru nýbúin að byggja góð-
an bæ, þegar hann lést. Þá voru