Morgunblaðið - 27.03.1985, Blaðsíða 17

MORGUNBLAÐIÐ, MIDVIKUDAGUR 27. MARZ 1985
17
í hefndarhug, eða mann-
réttindi fótum troðin?
— eftir Ingólf
Guðbrandsson
Hr. riLstjóri.
Vegna þess að Helgarpóstur-
inn hefur enn einu sinni reynt
að ráðast með rógi og niði að
Ferðaskrifstofunni Utsýn og
forstjóra hennar, finn ég mig
knúinn til að biðja blað yðar að
birta eftirfarandi um uppsögn
Ingibjargar Guðmundsdóttur,
eins af forsvarsmönnum
„Flokks Mannsins", sem hefur
nú hætt störfum hjá Útsýn.
Ferðaskrifstofan Útsýn hef-
ur nú starfað í 30 ár og átt því
láni að fagna að hafa hæfu og
vönduðu starfsfólki á að skipa.
Það er ekki ofmælt, að eftirsótt
hafi verið að vinna í nafni
fyrirtækisins og jafnan margir
um hvert starf sem losnaði eða
þegar aukning varð vegna vax-
andi viðskipta. Þeir nálgast
þúsundið sem unnið hafa hjá
fyrirtækinu einhverntíma á
þessum 30 árum, sumir í
10—20 ár. í svo stórum hópi er
eðlilegt að einhverntíma komi
upp skoðanamunur og jafnvel
að starfsmenn sæti ákúrum
fyrir eitthvað sem aflaga fer.
Það heyrir þó til algerra und-
antekninga. Hafi vinnumáti
starfsfólks ekki hentað fyrir-
tækinu, hefur viðkomandi ver-
ið sagt upp með löglegu móti,
enda er sá lýðræðislegi réttur
gagnkvæmur. Það er öllum
kunnugt, sem vilja vita, að
starfsfólk Útsýnar hefur ekki
verð valið eftir pólitískum
skoðunum, enda hefur fólk úr
öllum flokkum unnið fyrir Út-
sýn og gerir enn, meðan það
reynir ekki að misnota vinnu-
aðstöðu sína og vinnutíma til
að þröngva skoðunum sínum
upp á aðra.
Vinnuumsókn Ingibjargar
Guðmundsdóttur hafði legið
hér lengi óafgeidd ásamt um-
sóknum margra hæfra karla og
kvenna, þegar ég á miðju sl.
sumri lét undan þrýstingi
kunningja hennar um tíma-
bundið starf. Hún hafði ekki
unnið fulla 6 mánuði hjá Út-
sýn, þegar ég tilkynnti henni
uppsögn hinn 17. desember sl.
Mánaðar uppsagnarfrestur var
þó löglegur. Uppsögnin var
itrekuð skriflega, samkvæmt
ósk hennar, mánuði síðar.
Lýsti hún við það tækifæri yf-
ir, að hún skyldi koma fram
hefndum á mér og fyrirtæki
mínu. Þrátt fyrir það, að hún
hafi siðan rógborið fyrirtækið í
leit sinni að nýju starfi, hélt
hún áfram óáreitt að vinna í
Útsýn, þar til samstarfsfólk
hennar vísaði henni á dyr án
minna afskipta daginn eftir að
Helgarpósturinn birti umrætt
viðtal við hana.
Vegna þess að ég er ekki
hefnigjarn maður, mun ég að
svo komnu máli ekki sækja
Ingibjörgu til saka fyrir hinar
grófu aðdróttanir, persónunið
og atvinnuróg, eins og orð
hennar í Helgarpóstinum gefa
tilefni til, en mælirinn er
meira en fuUur. Starfsfólk mitt
er þess vel umkomið að svara
fyrir sig sjálft, ef það telur
ástæðu til. Mér er kunnugt, að
þetta er ekki fyrsta starfið,
sem Ingibjörgu Guðmunds-
dóttur er sagt upp. Ég kannast
við hana frá fornu fari og hélt
að þar færi vönduð hugsjóna-
manneskja, þar til ég kynntist
afstöðu hennar til Orgelsjóðs
Hallgrímskirkju, sem hún
vann fyrir hálfan daginn í 14
daga í desember sl. Þá kynntist
ég viðhorfum hennar til krist-
innar trúar og menningar og
Ingólfur Guðbrandsson
tel ekki ástæðu til að rekja það
frekar hér.
Orgelsjóðurinn
Nú er 300 ára afmælis tón-
meistarans Johanns Sebasti-
ans Bachs minnzt um allan
hinn menntaða heim með sér-
stakri virðingu og hátíðahöld-
um, einnig hér á landi, og hef
ég átt nokkurn þátt í því. Svo
er ástatt, að ekkert orgel er til
í landinu, né heldur kirkju, sem
kemur hinum stórfenglegu
orgelverkum hans til skila,
þótt við eigum afbragðsorgan-
ista. Það er ósk mín, að lands-
menn sameinist um að koma
upp orgelinu og láti skoðanir
Ingibjargar Guðmundsdóttur
og andstöðu hennar við það
mikla menningarmálefni sig
engu skipta. Almenningur hef-
ur nokkra dómgreind til að
greina rétt frá röngu og láta
hatursfull skrif engin áhrif
hafa á skoðanir sínar né af-
stöðu.
Ég óska Ingibjörgu alls góðs
í framtíðinni. Vonandi finnur
hún starf við sitt hæfi, en þeim
hugsjónum, sem hún telur sig
berjast fyrir, er enginn greiði
gerður með því að reyna að
slæma níðhöggi á þá, sem
reyna í verki að koma fram til
góðs og vinna að framförum f
þjóðfélaginu.
Að lokum skal þess getið, að
hvorki Sigfinnur Sigurðsson né
aðrir þurfa að ganga úr
Sjálfstæðisflokknum vegna
þess að ég sé þar fyrir neinum.
Ég er óflokksbundinn maður
og hef alltaf verið, en aðhyllist
frjálsa stefnu til sem mestra
framfara og hagsældar fyrir
alla þegna þjóðfélagsins.
Forðizt hefndarhug og reyn-
ið að byggja upp í stað þess að
rífa niður. Látið verkin tala en
varið ykkur á hinum fölsku
ásýndum lýðræðisins, sem
hrópa „vei“ og „svei“ til að
vekja athygli á sjálfum sér, en
hafa ekkert jákvætt til mál-
anna að leggja þegar á reynir.
Keykjavík, 25. marz 1985.
Ingólfur Guóbrandsaon er forstjóri
Ferdaskrifstofuuuar Útsýnar.
Tilvalin fermingargjöf