Morgunblaðið - 27.03.1985, Blaðsíða 58

58
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 27. MARZ 1985
-r
„\lir\ur m'inn, þe.ss\ ein-p£xlo/i sjirbútur
Ó efkir ub gerbylia. ■fcdrxi^r\abir)umí
Hvert á ég að taka stefnuna á
næstu krá?
HÖGNI HREKKVÍSI
. þú l/Aissr VAUOK. AE> íÍ£TA HKlEPPT HENNJl "
Aukum íslenska framleiðslu
Um daginn sagði vinur minn og
vinnufélagi við mig; „Þetta er nú
meiri andskotinn." Hvað er nú að,
spurði ég. „Þetta er ljótt maður,"
sagði sá gamli. „Sjáðu til,“ hélt
hann áfram. „Það er sama hvað
maður vinnu lengi og mikið, og
lætur lítið eftir sér, maður er allt-
af i mínus, þegar maður er búinn
að fá útborgað, já, í minus, þetta
er nú meiri andskotinn. Óli, sko,
sjáðu til — er nokkuð stand á því
að puða í þessari fiskvinnu og ná
aldrei upp nokkrum tekjum vegna
einhverra starfshópa, sem alltaf
eru að stoppa okkur af? Sko, svo
er kaupið svo ömurlegt, að maður
nær aldrei saman endum í þessu
helvíti, sama hvað reynt er. Svo
eru það bankar og stofnanir, sem
hóta dráttarvöxtum, lokunum og
fjárnámi, og standa við það, eins
og viða má sjá.
Eins og heiðarlegir menn vilji
ekki standa í skilum?"
Ég varð að viðurkenna, að þessi
heimspeki vinar mins féll í góðan
jarðveg. Ég vissi að þetta var stað-
reynd. Hann var ekki einn um
þessa skoðun, efnahagsmálin eru
tóm tjara hjá okkur íslendingm.
Verst er að ekki skuli allir hafa
sömu kjör og laun, bara til þess að
finna, hvað það er að ná ekki end-
um saman.
En það má margt um launamál-
in skrifa, og um þær aðferðir og
brögð sem beitt er. Meðulin eru
sko ekki spöruð, kennarar hafa
hætt störfum, með þeim afleiðing-
um sem öllum er kunnugt um, sem
ungmenni eiga.
Læknadeila er i uppsiglingu, og
fleiri og fleiri koma á eftir. Hvað
varðar þá, okkur um verkafólkið,
hornsteina okkar þjóðlega skipu-
lags? Hvað varðar okkur um lög
og reglur, sem brotnar eru þvers
og kruss af mönnum, sem heimta
betri kjör og meiri peninga, já,
hvað varðar okkur um dyggð og
trúmennsku? Hvað varðar okkur
um trúrækni og þjóðina þegar
þeir, sem mest launin hafa, og
mest hafa lært og styrkja notið,
t.d. læknar og kennarar og aðrir
langskólamenn telja það sæmandi,
nauðsynlegt og sjálfsagt, að knýja
fram meiri og meiri laun og kjör,
með því að þjappa sér saman í
þrýstihópa og beita bðrn, unglinga
og sjúkt fólk brögðum og deilum,
til að ná sínum markmiðum. Og
hrifsa miklu meira af þjóðarkök-
unni en þeim í raun ber.
Þrýstihópar er ljótasta pólitik,
sem rekin er á íslandi í dag, for-
kastanleg í litlu lýðræðisríki, sem
vinnur að rótum þess, áhrifarík
aðferð til að skapa glundroða, lít-
ilmannleg, og með öllu siðlaus. Ef
til vill er þrýstihópur lína frá Al-
þýðubandalaginu, eða frá ein-
hverjum öðrum hvítflibba-öfga-
hópi. Sama hvaðan fordæmið
kemur, þetta á ekki að líðast hér á
landi. Hvar eru nú vor-menn ís-
lands með rétta hugsun og réttar
ákvarðanir? Er ekki komið nóg af
óróa-öfgum, á að stefna öllu í glöt-
un skulda og eyðslu? Þurfa ekki
allir sem einn að taka sér tak? —
Auðvitað varðar okkur um þjóð-
ina, heimilin, börnin og frelsið, og
alla manndáð, auðvitað verður að
lagfæra kaupmátt fólksins í land-
inu, ekki aðeins þeirra lærðu,
heldur miklu frekar þeirra sem
starfa hljóðir, við undirstöðuat-
vinnugreinarnar, og sem fá sífellt
minna og minna af þjóðarkökunni.
Það þarf að byggja upp fleiri at-
vinnugreinar, sem gefa af sér
gjaldeyri, og það þarf að stjórna
landinu.
Að eyða peningum á báðar
hendur, eins og nú á sér stað, gera
ekki þjóðir sem státa sig af
menntun, ráðamönnum og emb-
ættismönnum. Það er frekar
heimskulegt að heimta 30—40%
hærra kaup í hagvexti upp á Vi %,
það gera ekki siðaðir menntamenn
hjá öðrum þjóðum. Enda eiga þeir
að vita manna best á hverju þjóð-
in lifir.
Nei, við þurfum að spara þorsk,
já, spara þann gula. Það er hægt
með því að vera sjálfum okkur
nógir, borða íslenskan mat og
landbúnaðarvörur og stilla verði
þeirra í hóf, framleiða fatnað, hús
og húsgögn hér heima, og skapa
með því störf fyrir fleiri vinnufús-
ar hendur. Þá mun innflutningur
á erlendu drasli minnka, sem þýð-
ir betri peningastöðu fyrir ís-
lensku þjóðina. Að lokum: Það er
enginn verðugur fimmfaldra upp í
tífaldra verkamannalauna nema
ef vera skyldi Davíð nokkur
Oddsson, sem ber höfuð og herðar
yfir öll íslensk mikilmenni.
Ó.T.E. Akranesi.
Spuminga-
keppnin
verði sýnd
Tvær að norðan hringdu:
Er hægt að sýna í sjónvarpinu
spurningakeppnina sem sýnd var í
BBC fyrir stuttu milli Duran Dur-
an og Spandau Ballet?
Öðruvísi
Cocoa-puffs
Stelpa hringdi:
Hvað er eiginlega orðið af
gamla, góða Cocoa-puffinu? Nú
fæst það með allt öðru bragði og
sykurhúðin sem var svo góð er
ekki lengur á því.
Ég hef farið búð úr búð og
spurst fyrir um þetta en enginn
virðist vita neitt. Vonandi getur
einhver svarað mér.
Góður þáttur
hjá Hermanni
Jóhann Þórólfsson hringdi:
Ég vil þakka Hermanni Ragnari
Stefánssyni fyrir þátt hans í út-
varpinu, hann er það besta sem
Ríkisútvarpið hefur uppá að
bjóða. Greinilegt er að Hermann
kann að meta íslenskt efni því
hann flytur alltaf íslenskt. Takk
fyrir það.
Kinn af starfsmönnum Esso við störf.
Afbragðsgóð þjónusta
Lára skrifar:
Ég ek mikið og kem því skiljan-
lega oft við á bensínstöðvum bæj-
arins. Fyrir stuttu tók ég bensín
hjá Esso við Nesti í Fossvogi.
Eitthvert ólag var á þurrkunum
og vissi ég ekki hvað væri til ráða.
Kom þá aðvífandi afar almenni-
legur starfsmaður Esso, lét mig
hafa bensín og kippti þurrkunum í
lag, þó hann hefði í mörgu öðru að
snúast.
Mig langaði svo til að geta þessa
því venjulega eru menn svo upp-
teknir af öllum sköpuðum hlutum
og allir að flýta sér. Það var því
óvænt ánægja að fá aðstoð frá
þessum elskulega manni hjá Esso.
Takk fyrir það.