Morgunblaðið - 27.03.1985, Blaðsíða 42

42
MORGUNBLAÐID, MIÐVIKUDAGUR 27. MARZ 1985
ÞJONUSTA
M0NUS1A
MEB
Við höfum ávallt Kappkostað að veita MAZDA eig-
endum sem fjölbreyttasta og besta þjónustu á
verkstæði okkar. Fullkominn tækjakostur og
þrautþjálfaðir starfemenn okkar gera okkur kleift
að veita ábyrgð á allri verkstæðisþjónustu. Fá
bílaverkstæði geta nú veitt fjölþættari þjónustu:
© Almennar mótor- og gírkassaviðgerðlr
© Reglubundnar skoðanir.....................
© Uélastillingar ...........................
© Hjólastillingar ..........................
© Púströraviðgerðir ........................
© Boddíviðgerðir ...........................
(7) Slípun á hemladiskum (allar tegundir
bifreiða)...................................
© Smurþjónusta
© Ljósastillingar.
0) Asetning á sílsalistum og
grjótgrindum................
ii> Upphækkanir .............
12) Og það nýjasta hjá okkur:
Framrúðuviðgerðir á öllum gerðum bifreiða,
meðan beðið er.
MAZDA eigendur: Látið okkur annast skoðanir og
viðhald bíteins, það margborgar sig.
BILABORG HF
Smiðshöföa 23 sími 81225
Sé ég eftir sauöunum
— eftir Reyni
Bergsveinsson
Á liðnu ári var tekin sú ákvörð-
un að skera niður allt fé í Barð-
astrandarhreppi, einnig á Pat-
reksfirði og nærliggjandi bæjum,
þar sem talin var hætta á smitun
eða samgangi.
Þessi ákvörðun var tekin vegna
þess að ljóst var að riðuveiki hafði
breiðst verulega út á síðustu árum
og að erfitt væri að búa til fram-
búðar við þann illvíga sjúkdóm.
Vonast er til þess, að eftir ná-
kvæma sótthreinsun og endurbæt-
ur á húsum og umhverfi, takist að
koma aftur upp heilbrigðum fjár-
stofni.
Bændur á svæðinu stóðu all-
flestir að þessari erfiðu ákvörðun
um niðurskurð. Hlutskipti þeirra
er ekki öfundsvert, þeir mega ekki
hafa sauðfé í tvö ár.
Sumir misstu þar að verulegu
leyti tekjur sínar og starf.
Einnig missti fjölskyldan öll,
konan, börnin, unglingarnir og
bóndinn, stóran hóp vina sinna.
Þau urðu auk heldur sjálf að
handsama þá og afhenda til af-
töku.
í hverri sauðahjörð eru alltaf
nokkrar kindur sem ávinna sér að-
dáun og tryggð þeirra er umgang-
ast féð og verður oft úr því gagn-
kvæm vinátta sem byrjar lambs-
veturinn og endist meðan báðir
lifa. Þeir sem eiga góðan hund að
félaga þekkja þetta, og trúlega
hafa þeir og margir aðrir samúð
með því fólki og fé sem á þennan
hátt varð að skilja.
Þegar leið á sláturtíð í haust
kom fram að ekki voru alveg allir
jafnfúsir að leyfa slátrun. Gunnar
á Skjaldvararfossi vildi ekki
slátra sínu fé, hann hefði svo gam-
an að kindum. En það var trúlega
ekki gagnkvæmt. Kindurnar, sem
árum saman háðu sitt stríð á eigin
spýtur, eftir að bóndinn var flutt-
ur í burtu, og áttu allt undir því að
þær kæmust án aðstoðar upp fyrir
móðinn úr fjörunni áður en sjór
félli að. Þær eiga nú vafalaust
betri tíð á hinum sægrænu engj-
um handan við móðuna miklu.
Kristján á Lambeyri við
Tálknafjörð vildi heldur ekki
slátra. Trúlega þykir honum vænt
um féð sitt, en líklega ekki allt féð,
(kannski eru það svörtu sauðirn-
ir).
Ég minnist þess líklega alla tið
með hryllingi, þegar ég sumarið
1982 fór í gönguferð út með
Tálknafirði að sunnan og kom út i
svonefnda Suðureyrardali. Þar á
leið minni rakst ég á hvert kind-
arhræið af öðru. Flest virtust þau
frá fyrra ári og voru öll í þrem
reyfunum. Þetta hlaut að hafa
drepist á útigangi, en þó ekki úr
hor því hér myndi nær alltaf vera
beit. En ég fann aðra skýringu;
þær hafa lagst niður og frosið
fastar á ullardyngjunni. En þá
kom annað, af hverju voru hræin
heil, óupprifin, öll bein á sínum
stað? Hér var fullt af ref sem ekki
ætti að fúlsa við nýju kindakjöti
um hávetur, og þá dregur hann
beinin út um allt, hrafninn líka.
Niðurstaðan varð sú að féð hlaut
að hafa drepist að sumri til, þegar
allt er fullt af eggjum og öðru æti.
Á svipuðum slóðum var fullorð-
ið fé, um 15—20 stk., og virtist að
það hlyti sumt að vera útigengið
því ærnar voru flestar í þrem
reyfum. Það er kallað svo þegar á
kindinni er ullin sem er að vaxa,
reyfið frá í fyrra og reyfið frá ár-
inu þar áður. Lömbin voru all-
mörg ómörkuð og veturgömul kind
var líka ómörkuð. Sú kind vakti
raunar mesta athygli mína því
annað slagið settist hún á rassinn
og dró sig þannig áfram með
framlöppunum. Ég hugsaði, er
hún riðuveik. En daginn eftir kom
alvaran. Glöggur maður kom með
skýringuna. „Nei, hún er ekki
riðuveik, mér finnst líklegast að
hún sé að maðka." Þessi skýring
passaði líka fyrir sumardauðu
hræin. En hryllilegra getur það
tæplega orðið. Orsökin er að þegar
ullin er orðin svona mikil sem
kindin þarf að burðast með sígur
hún niður og saur og þvag sest þar
í, húðin brennur undan og verður
blóðrisa og flugan lætur ekki sitt
eftir liggja. Hvað tíminn er langur
veit enginn en vísast er að bara
beinin séu eftir í lærinu þegar yfir
lýkur.
Mér skilst að landbúnaðarráð-
herra hafi frestað niðurskurði á
Lambeyri, en honum hefur illa yf-
irsést að hann skyldi ekki friðlýsa
blessaðar skepnurnar. Nú nýskeð
urðu þær fyrir ómaklegri árás sem
valdið hefur deilum og misskiln-
ingi.
Patrekshreppur er ekki stórt
landsvæði, mörkin eru á Rakna-
dalshlíð og svo út í Tálkna. 1
hreppnum er engin önnur byggð
en kauptúnið. Eigi að síður er
hreppsnefnd skylt að skipuleggja
og gera fjallskil. Skyldi það vera
að árviss útigangur á fé í Tálknan-
um sé að einhverju leyti van-
ræksla hreppsnefndar Patreks-
hrepps? Gæti skeð að nú nýskeð
Reynir Bergsveinsson
„Þegar fjöldi bænda
fórnar fjárstofni sínum
til að reyna að koma aft-
ur upp heilbrigðu fé er
ekki hægt að líða það að
einn eða tveir menn
eyðileggi ef til vill þá
möguleika.“
þegar sendir voru 4 til að smala
hefðu þeir þurft að vera fleiri?
Eftir ferð mína sem fyrr er lýst
í Suðureyrardali fór ég á fund
sveitarstjóra Patrekshrepps og
spurði þá um fjallskil. Hann sagði
eitthvað á þá leið að ekki kæmi til
mála að íbúar Patreksfjarðar
færu að kosta smölun á fé bænd-
anna.
Það má lengi deila um hvað sé
hverjum að kenna og hvað sé rett
og hvað sé rangt. En það hljóta
flestir að viðurkenna að þegar
fjöldi bænda fórnar fjárstofni sín-
um til að reyna að koma aftur upp
heilbrigðu fé er ekki hægt að líða
það að einn eða tveir menn eyði-
leggi ef til vill þá möguleika.
Rejnir Bergsreinsson er fyrrrer-
andi bóndi í Fremri Gufudal í
A ustur-Barðastrandarsýslu.
Gjafir í Eþíópíusöfnun
Hjálparstofnun kirkjunnar greinir frá því í bréfi til Morgunblaðsins að stöðugt berist fjárframlög til stofnunar-
innar vegna hjálparstarfsins í Eþíópíu. Á myndinni, sem tekin er austur á Flúðum, sést hvar lítil blómarós
afhendir sóknarprestinum, sr. Sveinbirni Sveinbjörnssyni, ágóða barnaskemmtunar, sem þar var haldin, til
styrktar Eþíópíu. Agóðinn nam tíu þúsund krónum.