Morgunblaðið - 23.06.1985, Blaðsíða 38

38
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 23. JÚNl 1985
Sýnir og gamlir
gripir
í Dómkirkjunni
mu hrekkur upp og það gengur illa
að kveikja. Loks kemur ljós og
Krla ýtir mér á undan inn. Þegar
inn kemur færi ég mig frá dyrun-
um og Erla gengur inn loftið. Þeg-
ar innar dregur verður henni þó
sýnilega um og ó. „Það er einhver
kona að þrífa þarna," hvíslar hún.
„Það er ekki gott að festast hérna
inni. Hér myndi ég ekki vilja vera
ein. Hér er líka allt svo óþrifalegt.
Hér er eitthvað frá Suðurlöndum,"
heldur hún áfram, „eitthvað gam-
alt, frá Ítalíu, eitthvað sem hefur
yfir sér hallaráhrif." Nú lítur hún
á mig, hallar sér að mér og segir:
„Þegar við komum að kirkjunni
veistu,“ segir hún, „heyrði ég í
ur þrjár sólir. Þegar Kristján
Bldjárn gekk inn sá ég að það voru
yfir honum þrír einsog ljóslausir
kúplar en það var ekkert yfir
Vigdísi. Það var hins vegar ljós-
geisli yfir og í kringum forseta-
stólinn. En þegar Vigdís var kom-
in út í Alþingishús var hún komin
með þessar ljóslausu sólir yfir sig
en þá var ekkert lengur yfir Krist-
jáni.“ Hún segir mér einnig að yfir
lútherskum biskupi sé blár bátur,
sama hugform og sé yfir kirkjum.
Hún kveður fleiri hafa séð þetta
og skrifað um þetta.
Við stöndum upp og höldum
niður í skrúðhús á fund séra Þóris
Stephensen. Á leiðinni segir hún
við hlið mér en hún hopaði á hæl,
bandaði frá sér annarleg á svip.
Loks settist hún og hvíslaði að
okkur hljóðlega að það hafi maður
setið á stólnum svo hún hafi ekki
komist að honum strax.
Meðan við spjöllum við séra
Þóri verður Erla svolítið annars
hugar og nokkru seinna spyr hún
séra Þóri hvort einhverntíma hafi
komið upp eldur í Dómkirkjunni.
Hann tekur því víðsfjarri. Hún
segir þá að hún hafi séð fólk þyrp-
ast út um glugga og dyr með mik-
inn skelfingarsvip á andlitunum.
Því hafi hún haldið að um elds-
voða hafi einhverntíma verið að
ræða.
Séra Þóri leikur forvitni á að
vita hvort Erla hafi nokkuð séð
Matthíasi Þórðarsyni bregða
fyrir. Hún kemur með greinargóða
lýsingu á öldruðum manni með
háan hatt og gat sú lýsing vel átt
við hinn látna þjóðminjavörð. Nú
fórum við Erla að tygja okkur til
farar, kvöddum séra Þóri og geng-
um saman út i erilinn í Kirkju-
stræti. Vorgolan ýfði hár okkar og
sólin skein á Alþingishúsið, við
stóðum aftur báðum fótum í ver-
öldinni hér og nú.
Daginn eftir þegar ég sat við að
skrifa þessa grein hringdi Erla í
mig og sagði mér að hún hafi ekki
gert sig ánægða með þá skýringu
að aldrei hefði kviknað í Dóm-
kirkjunni, sýnin hafi verið alltof
sterk til þess. Hún hafi því farið
að leita að skýringu og fundið í
bókinni „Landið þitt — ísland“ að
á hvítasunnudag 1825 hafi brotist
Séð inn
háaloft
Dómkirkjunnsr.
Sigurverk
Dómkirkju-
klukknanna.
hestum.“ Hún þagnar og heldur
svo áfram eftir svolitla stund:
„Hér á þessu lofti hefur einhvern-
tíma einhver verið hræddur. Æ
komdu héðan ég fæ hausverk
hérna.“
Ég gef gömlu kertasúlunum sem
áður voru notaðar við jarðarfarir
auga, lít yfir allt þetta gamla og
rykfallna dót sem kúrir í skotum
sínum undir óhreinni súðinni og
flýti mér að slökkva og læsa.
Á leiðinni niður segir Erla: „Það
hefur verið mest um að vera á
neðra loftinu." Við höldum rak-
leiðis niður og setjumst á bekkina
sem áður voru í uppáhaldi hjá
skólapiltum í Menntaskólanum.
Það er hljótt og hátíðlegt and-
rúmsloft í kirkjunni og Erla fer að
segja mér í lágum hljóðum að
henni þyki merkilegt að vera við
jarðarfarir. Hún segir hinn látna
yfirleitt vera viðstaddan, stundum
sitji hann hjá sínum nánustu og
Ieggi jafnvel kinn við kinn í
kveðjuskyni og fari síðan upp í
ljósiö sem sé upp í kórnum, þar
séu menn komnir til að taka á
móti hinum látna og fylgja honum
burtu. En hún segir líka að um
leið og dauðsfallið snerti fólk
verulega þá byrgist sýn. „Maður er
svo fullur af eigingirni," segir hún
og andvarpar.
Hún segir mér einnig að ungur
guðfræðinemi sem hafi verið með í
að undirbúa þegar Vigdís Finn-
bogadóttir forseti var sett inn í
embætti hafi hjálpað sér að kom-
ast inn í kirkjuna og horfa á at-
höfnina. „Mig langaði til að sjá,“
segir hún. „Forsetaembættið hef-
mér að svolítill slæðingur sé i
kirkjunni en það séu bara myndir.
Hún segir mér einnig að sér finn-
ist alltaf hátíðlegt að horfa inn í
kór á kirkjum, þar sé oftast ljós-
bjarmi, hann sé sterkur í Dóm-
kirkjunni og enn sterkari í kirkj-
unni í Skálholti. Þegar inn í
skrúðhúsið kom bauð séra Þórir
okkur sæti. Ég settist strax í stól í
horninu og benti Erlu að setjast
út ofsahræðsla meðal kirkjugesta
þegar braka tók uggvænlega f bita
í loftinu. Menn óttuðust að kirkjan
væri að hrynja og fólkið þusti út
um dyr og glugga í skelfingaræði
og meiddist margt hvert. Þetta
telur Erla að hún hafi séð þegar
við sátum hjá séra Þóri í skrúð-
húsinu
TEXTI: GUÐRÚN GUÐLAUGS-
DÓTTIR. UÓSM. BJARNI MBL
Fimm konur sýna verk
sín í húsgagnaverslun
í VERSLUN „fslensks húsbúnaöar"
á Langholtsvegi 111 hafa fimm nera-
endur Myndlista- og handíðaskólans
opnað sýningu á textflþrykki. Eru
það þær Björk Magnúsdóttir, Fjóla
Arnadóttir, Hrafnhildur Sigurðar-
dóttir, Ingiríður Óðinsdóttir og
Kristrún Agústsdóttir, sem allar
voru á 3. ári í textfldeild skólans sl.
vetur.
„Okkur fannst það vel við hæfi
að sýna verkin innan um húsgögn-
in í versluninni," sagði Fjóla
Árnadóttir, er blm. leit inn á sýn-
ingu þeirra. „Það er einhvern veg-
inn eðlilegra." Aðspurð um hvern-
ig þrykking þessi færi fram sagði
Fjóla aðferðina svipaða þeirri,
sem notuð er við silkiþrykk í graf-
ík. „Tilgangurinn með sýningu
þessari er að reyna að opna augu
fólks fyrir möguleikum þessarar
listgreinar — lyfta tauþrykkinu
upp á hærra plan, ef svo má að
orði komast," sagði Fjóla. „Á sýn-
ingunni er að finna rúmteppi,
gluggatjöld, púða og veggmyndir,
sem gætu allt eins verið málverk
— möguleikarnir eru óþrjótandi,“
sagði Fjóla að lokum.
Sýningin verður opin frá klukk-
an 9—6 alla virka daga og stendur
til 12. júli nk.
IT SKATA R
JALPAR
MorgunblaAið/KrÍBtinn Ólafsson
Þeir hyggjast kffa Naga Parbat, Helgi Benediktsson og Snævarr Guð-
mundsson.
íslensku fjallgöngugarparnir:
Komnir til Pakistan
Fjallgöngumennirnir tveir, Helgi
Benediktsson og Snævarr Guð-
mundsson, sem hyggjast klifa
Naga Parbat, rúmlega 8.000 metra
hátt fjall í Pakistan, eru komnir
þangað. Skv. heimildum Morgun-
blaðsins hefur áætlun staðist
fram að þessu og er reiknað með
að þeir hækki sig bráðlega smám
saman til að venjast hinu þunna
lofti sem jafnan gerir fjallgöngu-
mönnum erfitt fyrir. Félagarnir
taka þátt í stórum leiðangri og eru
ekki væntanlegir til íslands fyrr
en í lok ágúst.
Málverkasýning í Þrastarlundi
Ófeigur Ólafsson opnaói málverkasýningu í Þrastarlundi 16. júní síðastlið-
inn. Sýningin stendur til 30. júní.