Morgunblaðið - 05.07.1985, Síða 40

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 5. JÚLÍ 1985
40
Minning:
Steinn Jóhann
Randversson
Fæddur 8. ágúst 1936
Dáinn 26. mars 1985
Það hefur ríkt djúp sorg yfir
íbúum ólafsvikur síðan fregnin
kom svo snöggt, svo óvænt, Berg-
vík SH 43 hvarf skyndilega á
heimsiglingunni úr fiskiróðri með
fimm vöskum sjómönnum á besta
aldri innanborðs. Byggðarlag eins
og Ólafsvík, þar sem öll afkoma
íbúanna hefur ávallt byggst á sjó-
sókn og aflabrögðum, hefur orðið
að sjá á bak fjölda sjómanna á
liðnum áratugum í hafið. Slík
blóðtaka var oft árlegur viðburður
þegar farkosturlnn var litlir opnir
árabátar, en þegar vélbúin traust
skip eru komin til sögunnar, er
eins og allir séu óviðbúnir slfkum
atburðum, og áhrifin verða jafnvel
enn sárari.
Sjómenn í Ólafsvík hafa ávallt
verið í fremstu röð, miklir afla-
menn, sem með starfi sínu hafa
lagt grunninn að uppbyggingu
byggðarlagsins öðrum fremur,
sem m.a. hefur orðið til þess að
fátæka sjávarplássið Ólafsvík er
nú orðið að myndarlegum bæ, þar
sem velmegun ríkir.
Að missa heila skipshöfn, eins
og hér hefur gerst, er mikið áfall
fyrir byggðarlagið, sem aldrei
verður bætt. Það ríkir því djúp
sorg í Ólafsvík.
í dag eru jarðsettir i Ólafsvík
tveir af þeim vösku sjómönnum er
fórust með ms. Bergvík. Lík
þriggja félaga þeirra fundust
skömmu eftir slysið, en lík þeirra
tveggja sem í dag eru jarðsettir
fundust með stuttu millibili um
síðustu helgi. Var það mikil Guðs-
blessun að lík allra skipverjanna
er fórust f þessu hörmulega sjó-
slysi skyldu finnast, er það mikil
harmabót fyrir alla ástvini og vini
hinna látnu. Leit hefur staðið
óslitið síðan slysið varð, fyrirbæn-
ir og vonin um árangur hefur ræst
sem gerir sorgina léttbærari.
Steinn Jóhann Randversson var
fæddur í Ólafsvík 8. ágúst 1936.
Foreldrar hans voru Gyða Gunn-
arsdóttir og Randver Kristjáns-
son, sjómaður í Ólafsvík. Randver
lést af slysförum er Steinn Jóhann
var aðeins 9 mánaða gamall, stóð
Gyða þá ein uppi með 4 ung börn.
— Saga Gyðu Gunnarsdóttur er
hetjusaga, eins og hægt er að
segja um svo margar, ekki sfst
sjómannskonur á þessu tímaskeiði
þjóðarinnar, þegar fátækt og
atvinnuleysi voru allsráðandi. Þá
voru ekki almannatryggingarnar,
en Gyða var ung og hraust, trúði á
lífið og var staðráðin í að komast
áfram með barnahópinn. Elfas
Þórarinsson, sjómaður f Ólafsvík,
varð seinni eiginmaður Gyðu,
gekk hann börnum hennar í föð-
urstað og reyndist þeim góður og
umhyggjusamur f alla staði, ekki
síst hafði hann miklar mætur á
Steini Jóhanni gegnum árin. Gyða
og Elías eignuðust 6 börn. Þeim
tókst með einstökum dugnaði og
samstilltum vilja að koma þessum
stóra barnahópi upp, sem öll urðu
myndarfólk og traustir þjóðfé-
lagsborgarar. Elías og Gyða eru
látin fyrir nokkrum árum. Ávallt
hefur verið hlý vinátta og sam-
band milli þessa stóra systkina-
hóps og afkomenda þeirra þótt
þau búi víðsvegar um landið.
Steinn Jóhann lærði strax sem
drengur að vinnusemi var mikil-
vægust i lífinu, hann kynntist
strax harðri lífsbaráttu og tók
þátt í henni þegar á barnsaldri,
hann studdi móður sína og syst-
kini af alefli. Hann byrjaði að
stunda sjó aðeins 14 ára gamall,
siðan nær óslitið til dauðadags.
Hann var með traustustu sjó-
mönnum, jafnvígur á öll störf, en
sérgrein hans var matreiðsla, var
hann oftast matsveinn á fiskibát-
um. Þótti hann afbragð annarra í
þessari grein, kunni að laga sig
eftir aðstæðum, vinsæll meðal sjó-
manna, hann var glaðlyndur og
frjálslyndur i skoðunum, barðist
ötullega fyrir réttindamálum
verkamanna og sjómanna, sagði
umbúðalaust skoðun sina á þeim
málum. Hann var virkur f verka-
lýðsfélagi sinu og f Sjómanna-
dagsráði Ólafsvíkur, sótti fundi,
þing og ráðstefnur um málefni
verkalýðs og sjómanna og átti
traust og vináttu samferðamanna.
Eiginkona Steins Jóhanns er
Kristjana Kristjónsdóttir frá
Ytri-Bug. Þau stofnuðu heimili f
Ólafsvík í janúar 1956 og giftu sig
1964. Þau eignuðust 4 börn, þau
eru Guðlaug Jóhanna, gift Guð-
mundi Gísla Egilssyni, Leydi Kar-
en, gift Jóhanni Magna Sverris-
syni, Randver Ágúst, giftur Krist-
ínu Ingibjörgu Rögnvaldsdóttur,
Ragnheiður Guðmunda, sambýlis-
maður Gunnar Björn Gfslason.
Heimili Kristjönu og Steins Jó-
hanns hefur ávallt einkennst af
dugnaði þeirra og samstilltum
vilja. Kristjana er hamhleypa til
verka, eiginlega jafnvíg á hvað
sem hún tekur sér fyrir hendur.
Þau hjónin ráku um tímabil
Sjóbúðir hf. í ólafsvfk með mikl-
um myndarskap.
Steinn Jóhann Randversson var
um margt eftirminnilegur maður,
hann var lffsglaður að eðlisfari,
hann átti til að bera vináttuþel
sem er fágætt, þess vegna var svo
gott að eiga hann að vini. Milli
okkar var gagnkvæmt traust
gegnum öll samferðarárin, ég
mætti ávallt glaðlegu og hlýju við-
móti sem ég mat mikils.
Ólafsvík hefur misst mikið við
fráfall Steins Jóhanns og félaga.
Guð blessi minningu þeirra.
Við hjónin sendum Kristjönu og
börnum þeirra og öðrum ástvinum
einlægar samúðarkveðjur. Við
biðjum góðan Guð að blessa þeim
minninguna um góðan og traustan
vin.
Minningin um Stein Jóhann
mun lifa.
Alexander Stefánsson
Mig langar að minnast mfns
elskulega bróður, Steins Jóhanns,
sem fórst með mb. Bervík SH frá
ólafsvík. Þó maður viti að ein-
hverntíma verði allir menn að
deyja, þá er það alltaf svo sárt að
sjá á eftir ástvinum sfnum.
Steini eins og hann var ávallt
kallaður er mér svo minnisstæður
sem góður drengur er öllum vildi
gott gera. Einstakur húmoristi
var hann og hreif með sér alla sem
í kringum hann voru. Hann hafði
alltaf tíma til að heimsækja kunn-
ingjana, hvort heldur þeir voru
skyldir eða ekki. Hans er sáít
saknað af þeim. Giftur var hann
Kristbjörgu K. Kristjónsdóttur,
góðri, dugmikilli konu, sem aldrei
hefur fallið verk úr hendi. Þeim
varð fjögurra barna auðið. Þau
eru: Guðlaug Jóhanna, Karen,
Randver og Ragnheiður. öll hafa
þau stofnað eigið heimili og eru
barnabörnin orðin 7 talsins og
eins og aðrir f fjölskyldunni sakna
þau afa sins mikið.
Jana mín. Ég og fjölskylda mfn
biðjum algóðan Guð að styrkja þig
og fjölskyldu þína í sorg ykkar.
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesú, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfir mér. (H.P)
Rósa
í dag, föstudaginn 5. júli, verður
gerð frá Ólafsvfkurkirkju útför
Steins Jóhanns Randverssonar frá
ólafsvík sem fórst með m/b Ber-
vík SH 43 frá ólafsvfk 27. apríl
síðastliðinn.
27. apríl verður lengi grópaður í
vitund flestra hér á Hellissandi og
gleymist sennilega aldrei íbúum
ðlafsvíkur. Dagurinn byrjaði sem
venjulegur dagur fyrir okkur sjó-
mennina. Allir bátar á sjó. Veðrið
eins og gengur, norðan þræsingur
þegar líða tók á daginn. Þegar við
erum nýlagðir af stað í land um
kvöldið kemur kall frá bát, sem
nálgast Rif, að fundist hafi
gúmmíbátur á floti. Þegar svona
frétt heyrist í talstöðvum bátanna
táknar það alltaf eða oftast nær
eitthvað skelfilegt, enda kom það
nær samstundis að hún hefði átt
að vera lent fyrir hálftfma.
Já, hún, hver var þessi hún?
Kannski skipti það ekki máli. (
mínum huga var bara eitt nafn
sem kom til greina. Og þó. Það var
varla mögulegt í ekki verra veðri,
jafn stór bátur, og kominn því sem
næst inn í höfn. Nafnið kom svo
skýrt fram í huga minn, Bervfk, þó
að það væri ómögulegt að trúa því.
Samt var það staðreynd eftir ör-
fáar mfnútur. Bervíkin hafði far-
ist með allri áhöfn, 5 mönnum,
rétt við innsiglinguna f Rifi. Bát-
urinn átti ekki að komast til hafn-
ar, dagar þeirra taldir sem um
borð voru.
Eftir þetta slys verður ekki öðru
trúað en hver og einn eigi sinn
skamma ævitíma. Þessir menn á
þessum bát voru eins og einn mað-
ur. Þeir voru búnir að vera á sjó í
áraraðir og höfðu farið þessa leið f
öllum veðrum án þess að brotnaði
svo mikið sem ein fjöl. En nú var
kallið komið.
Með hjálp kafara og manna úr
slysavarnadeildum á Nesinu hafa
lík þriggja manna fundist, bróður
okkar, Úlfars, sonar hans, Jó-
hanns óttars, og Sveins Hlyns
Þórssonar. Steinn heitinn fannst
rekinn skammt frá slysstað 28.
þessa mánaðar. Ófundinn var þá
Freyr Hafþór Guðmundsson, en
nú hefur lík hans einnig fundist.
Góður guð hefur bænheyrt þá
mörgu sem báðu þess að jarðnesk-
ar leifar hans mættu finnast svo
að ekki yrði gert upp á milli vin-
anna og þá ekki síst mismunað
ástvinum sem eftir lifa. Þótt það
séu mikil og ljót sár sem myndast
á sálu hvers og eins þegar ástvin-
irnir hverfa svona snögglega þá er
það mikil huggun að fá að hlúa að
jarðneskum leifum hinna látnu.
Slysavarnadeildum og köfurum og
öllum, sem tekið hafa þátt f leit-
inni að mönnunum í þrjá mánuði,
viljum við bræðurnir færa okkar
innilegustu þakkir. Það er með
ólíkindum hvað sumir eru búnir
að leggja á sig við leitina.
Steinn Jóhann Randversson var
fæddur 8. ágúst 1936 og var einn
af tíu systkinum sem fæddust og
ólust upp í ólafsvík. Hann missti
ungur föður sinn. Steini, eins og
hann var ávallt kallaður, fékk
fljótt að finna fyrir því að koma
sér áfram á lifsbrautinni. Hann
átti auðvelt með að fá vinnu, ekki
vantaði dugnaðinn, knár á velli,
síbrosandi og elskulegheitin geisl-
uðu af honum.
Eftirlifandi konu sinni, Krist-
jönu Kristjónsdóttur, kynntist
Steini heitinn 1956. Þau stofnuðu
heimili í Ólafsvík og eignuðust
fjögur börn. Þau eru Guðlaug Jó-
hanna, gift Guðmundi Gfsla Egils-
syni; Leidi Karen, gift Jóhanni
Magna Sverrissyni; Randver Agn-
ar, giftur Kristínu Ingibjörgu
Rögnvaldsdóttur og Ragnheiður
Guðmunda, býr með Gunnari
Birni Gfslasyni.
Eitt af því sem lýsir vel hvern
mann Steini hafði að geyma var
umhyggja hans fyrir gamla fólk-
inu. Hann lét sér mjög annt um
móður okkar, Jóhönnu Kristjóns-
dóttur, sem bjó hjá honum. Hvar
er Steini, er Steini kominn af sjón-
um, spurði gamla konan oft. Alla
tíð var hann einstaklega góður við
tengdamóður sína. Hún er nú
vistkona á Dvalarheimili aldraðra
sjómanna f Reykjavík.
Það væri svo mikið hægt að
skrifa um Steina heitinn og alla
þessa góðu drengi sem voru kall-
aðir burtu svo skjótt. Þeir hafa nú
samfylgd áfram, hann og Freyr
Hafþór, útför beggja gerð frá
Ólafsvikurkirkju í dag. Með þess-
um fáu línum viljum við bræðurn-
ir þakka Steina fyrir allt það góða
sem hann lét af sér leiða. Megi
góður guð hugga og styrkja alla þá
sem syrgja vinina fimm. Lifi
minning þeirra um ókomin ár.
Sigurður, Guðmundur, Sigurvin,
Einar og Björn Kristjónssynir.
Minning:
Ólafía Vilborg
Björnsdóttir
Fædd 1. janúar 1914
Dáin 29. júní 1985
í dag, föstudaginn 5. júlí, verður
jarðsungin frá Þjóðkirkjunni f
Hafnarfirði Ólafía Vilborg
Björnsdóttir, en hún lést laugar-
daginn 29. júní sl.
Frænka, en það kölluðum við
systkinin hana ávallt og börnin
okkar lfka, var fædd 1. janúar 1914
í Hafnarfirði. Foreldrar hennar
voru Björn Jóhannsson (dáinn
1942) og Guðný Jónsdóttir (dáin
1977). Tvo bræður átti frænka,
Guðna Vilberg og Jóhann sem er
faðir okkar sem þetta ritum.
Að loknu námi við Flensborg-
arskóla stundaði frænka verslun-
arstörf í verslun Ólafs H. Jónsson-
ar sem var ein af stærri verslun-
, um f Hafnarfirði f þá daga.
Frænka sagði okkur oft frá því
þegar hún vann hjá óla H.
Eftir að bræður hennar stofn-
uðu sin eigin heimili bjó frænka
áfram með ömmu á Austurgötu 5 f
Hafnarfirði. Margar góðar minn-
ingar koma upp í hugann þegar
hugsað er til baka.
Frænka og amma hugsuðu vel
um garðinn sinn og ræktuðu bæði
blóm og matjurtir, af þeim höfum
við mikið lært og margt af því
komið okkur að gagni í lífinu.
Afa okkar fengum við ekki að
kynnast því hann lést af slysför-
um áður en við fæddumst. Eftir að
amma féll frá kom frænka í henn-
ar stað gagnvart yngstu börnun-
um og verður hlýtt viðmót hennar
og örlæti ætíð í huga okkar allra.
Margar gleðistundir áttum við á
Austurgötunni og var frænka
ánægðust ef allir úr fjölskyldunni
gátu komið og verið saman.
Ung að árum tók frænka þá
ákvörðun að helga starfskrafta
sína boðun fagnaðarerindisins um
trú á Jesúm Krist og starfaði við
það meðan kraftar hennar entust.
Við kynntumst að sjálfsögðu trú-
arstarfi hennar og höfum notið
góðs af fyrirbænum og styrk sem
hún veitti fjölskyldum okkar. Þeg-
ar við hugsum um frænku þá
koma Guðrún og Salbjörg upp í
huga okkar en þær störfuðu mjög
náið saman í safnaðarstarfinu og
viljum við þakka þeim fyrir þá
umhyggju og þann hlýhug sem
þær sýndu frænku okkar alla tíð.
Frænka var mjög dugleg í veik-
indum sínum og stóð styrk sem
sönn hetja fram á það síðasta.
Við viljum að lokum þakka því
fólki sem gladdi hana og reyndi að
gera stundimar léttbærari síðustu
vikurnar.
Ósk sína um að fá að vera heima
þar til yfir lauk fékk hún uppfyllta
og drottinn tók hana til sín rólega
og yfirvegaða. Þannig þekktum við
hana og minnumst hennar ætið
slíkrar.
Guð blessi minningu frænku.
Guðný, Björn, Ingibjörg,
Vilborg, Guðbjörg.
Vilborg eða „frænka" eins og
hún var jafnan kölluð var dóttir
hjónanna Björns Jóhannssonar og
Guðnýjar Jónsdóttur. Hún var
elst þriggja systkina, en hin eru
Jóhann og Guðni Viiberg. Ég var
ekki svo heppin að þekkja frænku
á æskuárum hennar, því ég er
fædd 1971 og þá er hún komin á
efri ár. En þær stundir sem við
höfum átt með henni hafa ætíð
verið skemmtilegar. Nú síðast í
mars var ég fermd og var hún þá
mætt í veisluna hress og kát, en
engum datt þá i hug að eftir þrjá
mánuði væri hún öll. Við munum
seint gleyma jólaboðunum sem
hún hélt ætíð á nýársdag sem
jafnframt var afmælisdagurinn
hennar. Var þá alltaf húsfyllir i
litla húsinu við Austurgötu þar
sem hún bjó og börn oft í meiri-
hluta. Það er því mikill söknuður
að missá svo góða konu, en við
eigum minningar sem seint
gleymast.
Ég vil að lokum þakka frænku
samfylgdina og biðja góðan guð að
gefa okkur þann styrk sem hún
hafði.
Guðrún Margrét Björnsdóttir
Mig setti hljóða, þegar Guðrún
Jónsdóttir í Hafnarfirði hringdi í
mig þann 29. júní sl. og tilkynnti
mér lát samstarfskonu sinnar, þá
um morguninn. Guðrún biður
mikið fyrir sjúkum.
Það veit ég, að margir sem
þekktu störf Vilborgar Björns-
dóttur að kristindómsmálum i
sambandi við starfið i Hörgshlið
12, hafa eins og ég, orðið harmi
slegnir. Vilborg var 71 árs er hún
lést.
Nokkur ár eru liðin, síðan ég
kynntist Vilborgu. Þá fór ég að
fara á samkomur i Hörgshlíð 12,
sem er samkomustaður, er Sjálfs-
eignarsöfnuðurinn á. Er það mjög
hlýlegur samkomustaður, sem
Guðrún Jónsdóttir, ásamt konun-
um Salbjörgu og Vilborgu heit-
inni, veittu forstöðu. Á þessar