Morgunblaðið - 31.07.1985, Blaðsíða 23

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 31. JÚLÍ 1985
23 ’
vernda hið vistfræðilega jafnvægi.
Þær eru orðnar valdastofnanir
sem þjóna sjálfum sér og hagnýta
sér þekkingarskort þjóða í stað
þess að stuðla að skilningi á vist-
fræðilegu jafnvægi. Upphaflega
var markmiðið að vernda villi-
dýrastofna til hags fyrir komandi
kynslóðir, en nú er aðalatriðið
eitthvert tilfinningamál þess efnis
hvort drepa eigi þessi dýr eða
ekki.
Frá mínu sjónarmiði horfa mál-
in þannig við: Eftir að umhverfis-
verndarmönnum hafði orðið nokk-
uð ágengt að því er snertir vernd
dýrategunda sem eru í hættu, —
vildu þeir halda áfram, hvað sem
það kostaði. Þessir menn höfðu
fengið mikinn stuðning, mikil
pólitísk áhrif, og gífurlegar per-
sónulegar tekjur. Til þess að þjóna
eigin hagsmunum og fjárhag, urðu
þeir að benda á viðbótartegundir
dýra, sem þeir gátu gabbað heim-
inn til að trúa að þyrftu verndar
þeirra. Þeir urðu krossferðaridd-
arar. Þessum mönnum er nokkuð
sama hvort hlutaðeigandi dýra-
tegundir eru í hættu eða ekki.
Þessir atvinnunáttúruverndar-
menn hafa komist að því, að þjóðir
Evrópu og Ameríku vita svo ósköp
lítið um menningu annarra, og um
fjarlægar dýrategundir, að lítill
vandi er að blekkja þær. Þeir gæta
þess vel að nefna ekki neinar
dýrategundir sem hafðar eru í
máltíðir fyrir þá sem styðja þá
fjárhagslega. Þeir leiða frétta-
menn ekki inn í sláturhús, þar
sem blóðið rennur. Nei, þeir fara
með sjónvarpsmenn á óvenjulega
staði, og fréttamenn eru fúsir til
að láta nota sig til þess að skýra
frá því sem er kitlandi, kemur á
óvart, er dramatískt eða óþekkt.
Umhverfisverndarmenn eru nú að
reyna að blekkja milljónir sak-
lausra og velmeinandi Evrópu-
manna og Ameríkumanna með því
að þykjast vera að berjast til hags
fyrir heim náttúrunnar og villtra
dýra. — Við sem lifum á þessum
dýrum erum sýndir sem grimmd-
arseggir — allt að því villimenn.
Ég get fullyrt, að Grænland
mun hafa samvinnu við hvern
þann hóp umhverfisverndar-
manna sem vinnur að jafnvægi í
náttúrunni. En við höfum alls
enga virðingu fyrir hinum steikar-
étandi háttlaunuðu dýra-trúboð-
um, sem eru að ferðast um heim-
inn á allskonar ráðstefnur, til þess
að leggja veiðar okkar í rúst.
Fyrir okkur er um líf og dauða
að tefla, — hvorki meira né
minna, — og við erum ákveðnir í
því, að berjast fyrir lífi okkar.
Kannski höfum við verið of
kurteisir. Kannski höfum við
treyst um of á skynsamlegar rök-
semdir, jafnvel þótt við sjáum
fyrir okkur risaöfl sem eru orðin
þáttur í stjórnmálunum hjá mörg-
um stórþjóðum. Stjórnmálamenn
sem hafa aldrei séð sel eru nú
kosnir af fólki sem líka hefir aldr-
ei séð sel.
Við ráðumst ekki á þær aðferðir
sem fólk á Vesturlöndum hefir til
að afla sér fæðu — kjúklingaverk-
smiðjur, stríðaldir nautgripir,
„iðnaðar“-svín, — þetta ræður
ferðinni, en ekki næringarnauð-
syn. Það sem við erum að mót-
mæla, eru utanaðkomandi aðilar,
sem ógna tilveru okkar með
verndarráðstöfunum gagnvart
dýrum sem alls ekki eru í neinni
útrýmingarhættu. Kannski ættum
við að fara að framleiða glæsileg
veggblöð með stórum biðjandi
augum inúitbarna, þar sem text-
inn er þessi: „Verndið eskimóa frá
útrýmingu"!
Ef maður spyr umhverfisvernd-
armennina — öll þessi fjölbreyti-
legu umhverfissamtök — myndu
þeir allir segja, að þeir séu alls
ekki á móti okkur, inúitum. Þeir
munu segja, að þeir séu aðeins á
móti því, að við seljum skinnin
okkar. Eigum við þá að fleygja
skinnunum? Það væri mikil sóun
verðmæta. Við verðum að skjóta
selina, og við krefjumst þess að fá
að selja þau skinn sem við notum
ekki sjálfir.
Ég tel að nú eigi öll öfl að sam-
einast gegn vaxandi misnotkun
valds hjá umhverfisverndar-
mönnum. Umhverfisverndarswnv-
tökin ættu líka sjálf að gefa stuðn-
ingsmönnum sínum ítarlega skýr-
ingu á því, hvort þau séu með eða
á móti menningu okkar. Tilvera
menningar okkar er komin undir
því, hvort við fáum að selja skinn-
in okkar. Þar er engin „millileið".
Mig langar til að bæta þvi við,
að það hefir verið dýrmæt reynsla
fyrir mig og grænlensku sendi-
nefndina, að koma hingað til Ný-
fundnalands. Á sunnudaginn var
heimsóttum við útskagabyggð
norðarlega á Nýfundnalandi, þar
sem voru selveiðimenn eins og við.
— Mannlegar verur sem búa við
örðug náttúruskilyrði, — en krefj-
ast þess að fá að lifa í þessu óvin-
samlega umhverfi, þar sem sel-
veiðar eru grundvöllur fæðuöflun-
ar. Þetta fólk er líka smánað á
óréttlátan hátt, og lífsviðurværi
þess er eyðilagt.
Fyrir mér er málið einfalt og
skýrt, — en fáránlegt: út af einni
herferð til að drepa selakópa, sem
alls ekki var á neinn hátt á okkar
vegum og kom okkur ekki við, —
er verið að eyðileggja lífsafkomu
okkar. Við veiðum ekki sel bara
skinnanna vegna. Við fleygjum
ekki selkjötinu. Það eru ekki við
sem höfum fundið upp víðtækar
iðnaðarveiðiferðir.
Við borðum kjötið, við gerum
klæði úr skinnunum, — við seljum
aðeins það sem umfram er, og
veiðar okkar eru einstaklings-
bundnar og með því markmiði, að
við og fjölskyldur okkar geti lifað.
Eins og ég sagði hefi ég enga
samúð með kópadrápi og ég er
ánægður, að bundinn hefir verið
endir á það. En sú staðreynd, að
umhverfisverndarsamtökin halda
nú áfram hinni kaldranalegu her-
ferð gegn okkur, og æsa til árása á
okkur, það kalla ég aftöku án
dóms og laga. Og allir sem styðja
þessa menn eru meðsekir.
Framundan er mikið verkefni:
að fræða almenning. Af hálfu
Grænlands verður allt gert sem
unnt er, og sama er að segja um
ríkisstjórn Danmerkur. Um það er
ég fullviss. Þetta ætti að vera
sameiginleg skylda allra, og ég
þykist viss um, að almenningur í
heiminum muni styðja okkur, þeg-
ar menn vita sannleikann.
ISUZU
TROOPER
1986
á alvöru bílasýningu að Höfðabakka 9,
föstudag og laugardag
Isuzu Trooper sómir sér alls staðar vel.
Hvort sem þú átt leið um þjóðvegi, fjallvegi
eða öræfaslóðir, þá er hann sniðinn fyrir
þínar þarfir.
Þú kynnist Isuzu Trooper á glæsilegri
bílasýningu að Höfðabakka 9 föstudag og
laugardag, skoðar, reynsluekur og færð
svör við öllum þínum spurningum. Þú ættir
að nota tækifærið og kynna þér þennan
magnaða bil - hann bregst þér ekki.
6
Sjáumst á alvöru bílasýningu
BÍLVANGUR Sf=
HÖFÐABAKKA 9 5ÍMI 687300