Morgunblaðið - 05.11.1985, Qupperneq 38

38
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 5. NÓVEMBER1985
Hjónaminning:
Guðrún Eyjólfsdóttir
Þorsteinn Þórðarson
Guðrún
Fædd 18. október 1894.
Dáin 22. september 1985.
Þorsteinn
Fæddur 12. mars 1899.
Dáinn 27. febrúar 1985.
síðar kom hann í Hólminn. Var
að kveðja Snæfelsnesið og láta jörð
sína í góðar hendur. Ég fann strax
að hann var ekki sáttur við að
yfirgefa heimabyggð, en atvikin
höfðu hagað því svo að hann taldi
þann einan kost að flytja suður.
Guðrún og Þorsteinn bjuggu á
Stakkhamri í Miklaholtshreppi
þegar ég kom hingað á Snæfellsnes
1942. Þeim kynntist ég lítið þá en
hafði af þeim góða afspurn. Hitti
Þorstein fyrst á manntalsþingi og
fannst hann athygli verður og sér-
staklega hve spurningar hans og
viðhorf höfðuðu til minna viðhorfa
á lífinu. Ég fann strax að hann
vildi heiður bænda sem mestan og
ekki var hann í vafa um að svo sem
sáð væri, yrði uppskeran. Ekki
ræddum við margt saman þá en
Þorsteinn var hagur maður og
því auðvelt að fá næg verkefni. I
byggingarvinnu vann hann um
skeið, en aðal starfsvið hans var í
Vélsmiðjunni Héðni. Þar vann
hann langan dag hjá ágætum
manni og Sveini í Héðni. Guð og
gæfan hafði leitt hann þangað.
Árið 1981 fluttu þau hjón af
Hringbraut 115, en þar hafði heim-
ili þeirra staðið í Reykjavík, og á
Elliheimilið Grund við sömu götu.
Þar hitti ég þau svo, því oft kem
ég á Grund og á þar indælar stund-
t
Tengdafaöir minn,
GUONI JÓHANNSSON,
skipstjóri
frá Sæfelli Seltjarnarnesi,
andaöist 2. nóvember. Jarðsett veröur frá Neskirkju fimmtudaginn
7. nóvemberkl. 13.30. Blómafþökkuö.
Fyrir hönd vandamanna,
Oddný Jónsdóttir.
t
Eiginmaöur minn,
SIGURÐUR G.Í. GUÐMUNDSSON,
Hamarsbraut 17,
Hafnarfirói,
lóst í Borgarspitalanum 3. nóv.
Kristjana Hannesdóttir.
t
Eiginmaöur minn,
ÞÓROUR SIGURBJÖRNSSON,
yfirtollvöróur,
veröur jarösettur miövikudaginn 6. nóvember kl. 15.00 e.h. frá
Fossvogskirkju.
Ragnhíldur Einarsdóttir.
Legsteinar
Ýmsar gerðir
Marmorex
Steinefnaverksmiöjan
Helluhrauni 14 sími 54034
222 Hafnarfjöröur.
ir. Þótt elli og lasleiki væru þá
farin að segja til sín var gleðin
sönn og þakklætið, eins og áður.
Þökk guðs fyrir góða handleiðslu
á löngum æfi og starfsferli. Þetta
bilaði ekki og hélst til hinnstu
stundar. Þorsteini var orðið erfitt
um gang, en Guðrún sótti morgun-
bænir ætíð og guðsþjónustur. Þar
hittumst við og ég fór síðan með
henni til herbergis þeirra Þor-
steins og þar voru rifjuð upp fyrri
kynni. Þetta var mér dýrmæt
stund. Ég var nýkominn af fundi,
þar sem að flestu var fundið og
engum fannst hann hafa nóg, en
þarna mætti ég hjónum sem með
hörðum höndum höfðu háð sína
baráttu. Þakklát alls, jafnvel þótt
heilsan hefði ekki alltaf verið upp
á marga fiska, þakklát og ánægð
með sitt hlutskipti. Hvílíkur mun-
ur. Við vorum ekki í vafa um að
ef þakklætið og nægjusemin væri
meiri meðal fólks því betur gengi
okkarþjóðfélag.
Guðrún var fædd að Syðra Lága-
felli í Miklahotlshreppi og voru
Kveðja
Hafliði
Fæddur 11. aprfl 1961
Dáinn 20. október 1985
Sunnudaginn 20. október sl.
barst okkur sú harmafregn að
Hafliði vinur okkar hefði dáið af
slysförum fyrr um daginn. Aðeins
24 ára gamall var hann kallaður
burt frá fjölskyldu sinni og vinum
sem sakna hans sárt. Á unglings-
árum vorum við mikið saman og
alltaf var gaman að tala við hann,
það var sama hvað gekk á, hann
gat slegið öllu upp í grín.
Leiðir okkar skildi þegar við sem
þetta ritum stofnuðum okkar fjöl-
skyldu, en Hadda hittum við alltaf
foreldrar hennar Sesselja Péturs-
dóttir og Eyjólfur Snæbjörnsson.
Eins og gengur og gerist átti
Guðrún sína æsku án ríkisdæmis
og ung fór hún með foreldrum
sínum í Staðarsveit, þar var hún
á ýmsum bæjum en seinast á
Kirkjuhóli. Snemma tók hún til
hendi og 15 ára fór hún í vinnu-
mennsku bæði til Elíasar í Arnart-
ungu og eins til Finnboga Lárus-
sonar á Búðum, sem þar rak stóran
búskap og verslun á þeirra tíma
mælikvarða. Árslaunin voru 15 kr.
og þótti sæmilegt þá, enda voru
15 kr. meira virði en nú á tímum
þegar peningar sásut varla. Móður
sinni var hún stoð og stytta og
skildu þær ekki.
Þorsteinn var einn af mörgum
Borgarholtssystkinum, barna
þeirra Sesselju Jónsdóttur og
Þórðar Pálssonar. Þar var hann
alinn upp í glöðum hópi, en
snemma varð hann að taka til
hendi. Hann var ekki nema 8 ára
þegar hann fór sem snúninga-
drengur til ólafar og Sveins á
Gísli
af og til og alltaf var hann jafn
glaður.
Árið 1982 eignaðist hann yndis-
lega dóttur með vinkonu sinni,
Arnfríði Tómasdóttur og ánægjan
skein úr augunum á þeim, en það
er sárt að hugsa til þess að hann
skuli hafa verið kallaður burtu
frá litlu barni sem þurfti mikið á
honum að halda. Það er margt í
þessu lífi sem við fáum ekki skilið,
en einhverstaðar er hann og ein-
hverstaðar hljótum við öll að hitta
hann aftur. Erfitt er að sætta sig
við það að svona góður vinur eins
og hann Haddi var, sé farinn.
Við vottum Gunnari, Ásdísi,
Gaul. Þeirra minntist hann með
mikilli virðingu. Ári seinna fór
hann til Gests bróður síns sem þá
bjó að Höfða í Eyjarhreppi, fylgdi
honum síðan að Dal og loks að
Stakkhamri sem varð hans heímili
og þar hóf hann búrekstur síðar.
Guðrún og Þorsteinn gengu í
hjónaband 19. maí 1928. Þau byrj-
uðu að búa í Straumfjarðartungu
og voru þar í 6 ár eða þar til þau
fluttu að Stakkhamri svo sem áður
er sagt.
Fyrsta búskaparárið var Þor-
steini örðugt því þá fékk hann
taugagigt, sem hann losnaði aldrei
við. Mun það hafa flýtt fyrir för
hans til Reykjavíkur og uppgjöf í
búrekstri. Hann sá að þar var hann
nærri læknishjálp og það hefir
sjálfsagt riðið baggamuninn. Þetta
er saga þessara góðu hjóna í stór-
um dráttum. í eyðurnar verða svo
aðriri að geta.Þau lærðu ung að
gera kröfur til sjálfra sín og eiga
þau kaup við lífið sem varð þeim
dýrmætara ennokkur annar fjár-
sjóður. Þau reyndu í lífinu bæði
súrt og sætt. Þau kynni sem ég
hafði af þeim voru einn hlekkur í
hamingju minni sem ég síst hefði
viljaðmissa.
Guðrún og Þorsteinn eignuðust
eina dóttur, Áslaugu húsfreyju í
Böðvarholti, gifta Gunnari
Bjarnasyni, hreppstjóra þar.
Samhent var æfi þeirra og aðskiln-
aður ekki langur. Ég fann strax
eftir að Þorsteinn hafði kvatt
hversu Guðrún hafði misst mikils
og þrá hennar óx með hverjum
degi eftir að mætast aftur á akri
eilífðarinnar. Henni varð iíka að
ósk sinni. Trú hennar var einlæg
og fölskvalaus. Með þessum orðum
vil ég flytja þeim hjónum hjartans
þakkir fyrir stutta en góða sam-
fylgd um leið og ég óska þjóð minni
þeirrar gæfu að eignast sem flesta
þeirra líka. Guð blessi minningu
þeirra.
Árni Helgason.
Nínu, Lindu, Addý og Ásdísi litlu
sem er ykkar sólargeisli okkar
dýpstu samúð. Megi Guð vera með
ykkur í ykkar sorg.
Raggi og Ella
Gunnarsson
Enginn getur hjálpað öllum
— en allir geta hjálpað
einhverjum...
RAGÐIKROSS
ÍSLANDS
HJALPARSJOÐOR
GÍRÓ 90.000-1