Morgunblaðið - 05.11.1985, Blaðsíða 47

Morgunblaðið - 05.11.1985, Blaðsíða 47
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 5. NÓVEMBER1985 47 þangað í veiðiferð með mági sínum og svila. Halldór var skipsfélagi minn eina vertíð, þá 17 ára, og þá kynnt- ist ég honum best sem vini og fé- laga. 18 ára gamall fór hann að læra múraraiðn og tók sveinspróf og síðan meistarapróf í þeirri iðn 23 ára gamall. Hann var mjög góður námsmaður og stefndi á áframhaldandi nám. Til merkis um dugnað hans má geta þess að þegar hann lauk sveinsprófi var hann búinn að koma sér upp sinni eigin íbúð svo til skuldlausri. Hann var fljótur að ávinna sér athygli og hylli fólks. Hann var alltaf síkátur og geislandi af lífs- gleði. Sem unglingur var hann mikið á heimili okkar Steinunnar, alltaf hress og með afbrigðum glaður og kátur og það smituðust allir af glaðværð hans og dillandi hlátri. Það var ekki hægt annað. Hann kom öllum í gott skap. Eftir að við Steinunn fluttum norður á Skagaströnd þá kom hann til okkar með fjölskyldu sína á hverju sumri og stoppaði í lengri eða 3kemmri tíma og alltaf var tilhlökkun hjá okkur öllum að fá hann og Hörpu með krakkana í heimsókn. En Hörpu giftist hann 6. júní 1981 og eiga þau tvö börn, Aðalheiði 7 ára og Arnór 3 ára. Halldór var mikill og góður pabbi og það hændust öll börn að honum. Þá var hann ekki síður góður og blíður eiginmaður og þau Harpa voru alltaf mjög samrýnd og samhent enda ber heimili þeirra þess glöggt merki. Kvöldið sem hann lést, kom hann til móður sinnar og ömmu, sem þar býr núna, en þau voru einstakir vinir alla tíð. Hann var geislandi kátur eins og hann var alltaf og var kominn til að sækja Tedda bróður sinn sem ætlaði að passa fyrir hann, því hann og Harpa voru að fara í 25 ára afmæli besta vinar hans. Hann tók dans- spor geislandi af kátínu og sagði við móður sínar: „ó mamma, mig hlakkar svo til að fara í afmælið. Það er eins og við séum að fara út í fyrsta skipti." Þá hafði hann ekki farið út að skemmta sér síðan pabbi hans dó. Nú er þessi góði og tryggi vinur okkar burtkallaður aðeins 26 ára gamall. Það er óskiljanlegt en við trúum því að hann sé hjá pabba sínum núna og þeim líði báðum vel. Elsku tengdamamma, Harpa mín, Aðalheiður og Arnór, megi góður Guð leiða ykkur og styrkja. Öllum aðstandendum og öllum mörgu vinunum sendi ég mínar innilegustu samúðarkveðjur. Kalli í mannlífsins skógi vaxa upp mörg og fögur tré og sérhvert þeirra gegnir sínu hlutverki. Það vex upp, veitir umhverfinu skjól, birtir því fegurð sína og hjá því vaxa upp lítil og falleg blóm sem opna krónu sína og brosa mót hækkandi sól. Á köldum vetri veit- ir hið stóra tré hinum smærri vörn og styrk móti hörðum hretviðrum. í lundinum okkar hefur nú fallið stór og traustur hlynur, því næða um okkur kaldir vindar, lítil blóm drúpa höfði. Skjól hins kraftmikla hlyns sem veitti umhverfi sínu hlýju, er horfið. Er stórt og stofn- mikið tré fellur svo snöggt, verður eftir sár í lundinum, sár sem okkur ber að græða eftir fremsta megni. Við þessar aðstæður glata orðin gildi sínu, hugurinn fetar ókunnar brautir og eftir stendur minning um góðan dreng, fjörmikinn, hraustan og óvílgjarnan, minning um samverustundir og hjálpfýsi. Þökkin, gæfan og gleðin yfir því að hafa átt hann að vini léttir okkur skammdegið. Kórfélagar og vinir Það setti margan hljóðan sunnu- dagsmorguninn 27. október sl. þegar það fréttist að dauðaslys hefði orðið í borginni í umferðinni. Þrátt fyrir að Þessi umferðarslys séu orðin alltof algeng snertir það margan. Fólk bíður frekari frétta og allir vonast eftir því að það snerti þá ekki. Þessa dimmu og vætusömu nótt var burt kallaður fyrirvaralaust vinur minn Halldór Carl Stein- þórsson. Okkar mannlega skilningi er það ofvaxið að sætta sig við hin grimmu örlög, þegar tuttugu og sex ára maður er frá okkur tekin sem að okkar dómi á margt hér ógert, og hefur aðeins lokið hluta af því sem hann hafði fyrirhugað, en hans bíða örugglega mörg verk- efni á ókunnugum ströndum og til þeirra hefur hann verið kallaður. Halldór Carl var sonur heiðurs- hjónanna Guðrúnar Halldórsdótt- ur ættaðri frá Blönduósi og Stein- þórs Carls ólafssonar frá Skaga- strönd. Steinþór starfaði lengst af hjá Pósti og síma, sem stöðvar- stjóri á Skagaströnd og síðan sem eftirlitsmaður með sérleyfishöfum og póstflutningum frá 1963 og flytur þá til Reykjavíkur. Hann andaðist 18. september sl., lar.gt um aldur fram, og eru því stór skörð höggvin í fjölskylduhópinn með skömmu millibili, og er fjöl- skyldunni sendar hér með hlýjar samúðarkveðjur. Halldór Carl var mjög hand- genginn foreldrum sinum og systk- inum og var mikil hjálparhella móður sinnar eftir að faðir hans lést. Halldór ólst upp í foreldra- húsum ásamt fjórum systkinum sínum. Hann var ákaflega vinnu- samur og duglegur við alla vinnu og vann mikið. Hann fór í iðnnám og lauk námi í múraraiðn og síðan meistaraskólanum. Hann vildi vera sjálfstæður og var þegar byrjaður að taka að sér verk, og var hann eftirsóttur starfsmaður. Fyrir rúmum fjórum árum gekk hann í hjónaband með Hörpu Harðardóttur. Ég held að þau hafi þá bundist það traustum og ein- lægum böndum að fátt hefði getað slitið þau nema dauðinn. Halldór reyndist Hörpu alveg frábær eigin- maður og börnum þeirra góður faðir. Hann var heimakær og nærgætinn og hafði flesta kosti sem prýða ungan mann, glaður í vinahópi og hrókur alls fagnaðar. Hann var ásamt konu sinni búinn að lyfta því grettistaki að koma sér upp mjög góðri íbúð, þar sem allt var vel frá gengið og snyrti- legt. Allt virtist leika í lyndi fyrir ungu hjónunum, framtíðin blasti við og enga skugga bar fyrir þeirra framtíðardrauma. Enginn tekur með í reikninginn að dauðinn getur verið við næsta götuhorn og enginn veit hvenær kallið kemur. Jarð- vistardagar Halldórs voru taldir, hans hlutverki hér var lokið, það var dómur hins hæsta og fyrir því verður hver og einn að beygja sig. Eftir sitja kona og börn, ættingjar og vinir drjúpa höfði í lotningu og segja aðeins: „Verði þinn vilji." Við sem eftir stöndum þökkum þessum burt kallaða vini okkar fyrir þá stuttu samfylgd sem við áttum hér, fyrir gleðina sem ávallt var í kringum Dóra og þau traustu vinabönd sem hann átti hér hlut að. Við óskum honum velfarnaðar á nýrri vegferð og vitum að honum verða falin vandasöm störf sem hann mun leysa með stakri prýði. Elsku Harpa mín ég bið guð að gefa þér styrk í raunum þínum, þú hefur mist mest en vertu minn- ug þess, að þú átt mikið eftir, tvö indæl og efnileg óskabörn sem hafa veitt þér mikla gleði og munu verða þér stoð og stytta í framtíð- inni. Guð er hjá þér, já meira en nærri. Hann er lífið sjálft í brjósti þínu, aðeins að þú gerir sjálfri þér þann greiða að muna eftir því lífi og hlynna að því. Skúli Jónasson. Halldór Carl Steinþórsson, bróð- ir minn hvarf mér, af jarðsviði, 27. október 1985. Eftir lát pabba, 18. september sl. var hann mér ekki aðeins kær bróðir, heldur minn besti vinur, leiðandi faðir. Hann gaf mér fyrirmynd sem ég mun kappkosta að varðveita og breyta eftir. Þökkin fyrir að hafa átt hann mýkir söknuð minn nú. Megi hann og pabbi hvíla í friði. Theodór Carl Steinþórsson Gæöakaffi sem gnæfir upp ú r „ „ Ný kaff itegund hefur veríð að vinna á hér á landi. Þótt þú sért ánægður með það sem þú hefur, skaltu ekki fara á mis við Merrild kaffið. Það svíkur engann. Því verður vart lýst með orðum hvernig Merríld kaffi bragðast, það verður hver að að reyna sjálfur. En við getum samt nefnt það sem Merrild hefur helst sér til ágætis: nefnilega þennan mikla en ljúfa keim sem situr lengur á tungunni en þú átt að venjast. Kaffið er drjúgt og bragðmikið, en aldrei rammt. I því eru aðeins heimsins bestu kaffitegundir frá Kolombíu, Brasilíu og Mið-Ameríku, en ekkert „Robusta". Merrild kaffið er í loftþettum umbuðum. sem varðveita vel ferskt bragð og ilm í allt að einu ári. Ef þú geymir kaffipokann eftir að hann hefur verið opnaður í kaffibaukn- um, er kaffið alltaf eins og nýtt. Þú getur því hvenær sem þú óskar notið bragðs af eðal-kaffi, sem hefur hlötið með- ferð sem því hæfir. En sem sagt, reynið gæðin og njótið bragðs- ins.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.