Morgunblaðið - 22.02.1986, Blaðsíða 45

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 22. FEBRÚAR1986
46
VELVAKANDI
SVARAR {SÍMA
10100 KL. 14—15
FRÁMÁNUDEGI
TIL FÖSTUDAGS
fínmm'UMw
Ókurteis blaðamaður
Guðrún Sveinsdóttir hringdi:
„Ég kvarta yfir ágengni og
ókurteisi Eiríks Jónssonar blaða-
manns á dagblaðinu DV, vegna
leiðindamáls hér á Eskifírði.
Landslýður hefur líklega heyrt
af þremur stúlkum sem komu með
togaranum Óskari Halldórssyni til
hafnar í Eskifirði. Skipið var vænt-
anlegt um fímmleytið og var ég þá
við vinnu í frystihúsinu. 12 ára
sonur minn kom til mín og sagði
að komnir væru menn til að tala
við mig. Ég gekk til þeirra (annar
var Eiríkur Jónsson, hinn ljósmynd-
ari) og nefna þeir mig með gælu-
nafni. Ég er beðin um viðtal og er
innt eftir því hvemig mér lítist á
veru „gleðikvennanna“ eins og þeir
orðuðu það — um borð en ég er
móðir yngsta skipveijans. Ég hljóti
manna best að vita af hveiju þær
séu um borð. Ég neitaði að ræða
við þá en þeir ætluðu sér auðsjáan-
lega ekki að gefast upp. Þeir gengu
á eftir drengnum og spurðu hann
hvort bróðir hans væri að koma og
hvort kvenfólk væri um borð. Við
þetta reiddist ég og skipaði þeim
að fara en það var engu tauti við
þá komandi.
Mér sámaði mjög framganga
þessara manna því þeir virtust alls
ekki gera sér grein fyrir því að hér
væri um tilfinningamál að ræða.
Þeir höfðu stór orð um málið fyrir
framan vinnufélaga mína, sem
höfðu það í flimtingum og vegna
þessa hef ég ekki treyst mér í vinnu
undanfama daga. Það hefði verið
mun tillitssamara af þeim að fylgja
mér heim þar sem ég hefði getað
vísað þeim á dyr.
Einnig langar mig að minnast á
hversu lítilmannlega var staðið að
komu skipsins til hafnar. Eiturlyfja-
lögreglan var á bryggjunni og leit-
aði í skipinu en fann vitanleg ekkert
og almennt var gefíð frí á vinnu-
stöðum til að fólk gæti fylgst með
þegar skipið legði að. Sonur minn
er eini Eskfirðingurinn um borð og
hafa háðsglósur fólks og flimtingar
komið illa við fjölskyldu mína, allt
frá því að fréttist um vem stúlkn-
anna um borð. Mér fínnst að blaða-
menn ættu að taka tillit til tilfinn-
inga fólks. Þótt þeir kalli sig blaða-
menn geta þeir ekki leyft sér hvers
konar framkomu sem þá lystir.
Að lokum langar mig að þakka
lögreglunni hér á Eskifírði. Þeir
hafa komið mjög vel fram í þessu
máli, hvað varðar íjölskyldu mína."
Svar við grein Ómars
í þriðju og ijórðu grein Ómars
Sveinbjömssonar, sem hann beinir
til mín, (Velv. 13.—14. febr.) reynir
hann að misskilja það, að sum dæmi
um samband við framliðna líkjast
mjög flestum þeim dæmum sem
endurburðarsinnar hafa talið vott
um endurburð. En úr því að hvom-
tveggja dæmin virðast mjög eðlislík,
og með mörgum sameiginlegum
einkennum, er ástæða til að að-
gæta, hvort ekki beri að skýra þau
á einn og sama veg. Virðist mér
það skortur vísindamennsku, að
vera mótfallinn slíkum samanburði.
Koma árekstrar bfla og ljósastaura
því máli harla lítið við.
Um ameríska prófessorinn sem
Ómar bendir mér á að lesa, er það
að segja að ég hef fyrir löngu lesið
bók hans um tuttugu dæmin. Ekk-
ert þeirra sannar endurburð, en þau
geta öll skýrst útfrá því, að bömin
og unglingamir hafí fengið endur-
minningasamband við hina fram-
liðnu í framlífí þeirra. Geta má þess
að C.T.K. Chari, prófessor í Madras
á Indlandi, skýrði endurburðardæmi
Stevensons, þegar hann var að
byija að birta þau, á svipaðan hátt
og ég geri, og veit ég ekki til að
Stevenson hafí reynt að svara þeirri
gagnrýni.
Um erfðafræðiþátt Ó.S. (Velv.
14. febr.) segi ég ekki annað en
það, að mig furðar á, að hann skuli
tala eins og erfðafræðingar geri ráð
fyrri að menn erfí eiginleika sína,
heila og óskipta, beint frá foreldrum
sínum, eins og framættin komi þar
ekkert við sögu. Enginn erfðafræð-
ingur mundi taka þannig til orða,
og læt ég nægja að vísa til þess.
Ó.S. hefur eftir mér „þá fullyrð-
ingu“, „að trúin á endurburð er,
eins og svo mörg önnur trú, sprottin
af misskilningi." Því miður er þetta
ekki eftir mig, heldur tók ég þetta
upp, með skýrri tilvitnun, frá rit-
höfuhdi og rannsóknamanni, sem
Ó.S. hefði gott af að kynnast betur
en enn er.
Að því er varðar „Þorstein nokk-
um Jónsson" eða „Þorstein þennan
Jónsson" sem Ó.S. titlar þánnig sitt
á hvað, þá er hann ekki eins ókunn-
ur maður og hinn vill vera láta, og
ástæðulaust að láta eins og bækur
hans séu ekki til. Mig furðar annars
á því, hve reiðilega sumir dulrænu-
menn minnast á „Þorstein þennan
Jónsson". Því ef þessi maður væri
nú aðeins níræður gamall skarfur,
með helzt enga verðleika, hvað
væri þá um það að fást? Varla
ástæða til að níðast á lítilsverðu
gamalmenni, eða hvað? Hitt liggur
því beinast við að ætla, að þeir
dulrænumenn kenni vanmáttar síns
gagnvart honum, og fínni það á sér,
réttilega, að kenning hans um
minningaeðli Iífsins, muni verða að
falli hinum röngu kenningakerfum
þeirra, sem þeir hafa ástundað með
litlum framförum, um þúsundir ára.
Skrifum um þessi mál mætti að
sinni vera lokið af minni hálfu. En
ef vandlegar þyrfti að ræða einstök
atriði, væri tilvalið að gera það I
tímaritum eins og „Morgni" eða
„Lífsgeis|um“ — eða Préttabréfí
Háskóla íslands — þar sem umræð-
ur um mál sem þessi hafa verið tíð-
ar.
Þorsteinn Guðjónsson
Söluferðin
Þetta var svaka söluferð
sýnist mikil gifta.
Fimmtíu krónu kflóverð
— Svo kemur allt til skipta.
Hákur
Fjöltefli MÍR
Sovésku skákmeistararnir Mikhaxl
Tal fyrrum heimsmeistari í skák,
Efím Geller stórmeistari og Valerí
Salov alþjóðlegur meistari tefla fjöl-
tefli á vegum MIR í samkomusalnum
Borgartúni 18 nk. mánudag 24. fe-
brúar kl. 19. Fjölteflið er öllum opið
en skráning þátttakenda fer fram á
sovésku bókasýningunni í húsakynn-
um MÍR, Vatnsstíg 19, í dag, laugardag,
og á morgun, sunnudag, kl. 14—19.
Aðgangur er ókeypis.
MÍR
Nýbýlavegi 12 200 Kópavogur
Sími 44011. Pósthólf 167.
i
Við kynnu
nýjar eldhúsinn
og bjóðum
tilefni 10% kynni
næstu 5
Látið ekki hap
hendi sieppa