Morgunblaðið - 16.03.1986, Qupperneq 35

MÓEÍGUNÍBLkÍ)&; SUNNÍJDÁGm ÍtÍ'lilARzWe
St5,
„Stundum hvarflar að mér að
Guð hafl ofmetið svolítið hæfileika
sína þegar hann var að skapa
manninn," er haft eftir Oscari
Wilde. Hvað sem um það má segja
þá hefur Gáruhöfundur að
minnsta kosti ofmetið skilning
sinn á mannlegu eðli og bardúsi
— og það líklega í þijátíu ár. En
rannsóknablaðamennska útvarps-
ins, sem varð til þess að þessari
speki Oscars Wilde skaut upp í
hugann, ætti að minnsta kosti að
rétta af þann ranga kúrs.
Fram að þeim tíma eða frá
fyrstu kynnum af erlendum stór-
borgum, komst inn sú vitneskja
að gjaman eru þar einhvers staðar
á búllum hálfberar stelpur er dilla
sér framan í fólk, sem vill að
kvöldi eða næturlagi borga fyrir
að fá að glápa. Og stelpumar nýta
sér þörfína og fá fyrir þetta aur
þegar markaðurinn er fyrir hendi,
gjaman i hjáverkum. Hefur raun-
ar ekki þótt neitt sérstakt frétta-
efni á slóðum með langa hefð í
atvinnugreininni. En svo sá ís-
lendingur einn að hér hefur
„markaðurinn verið í svelti frá
landnámi" að því er hann fullyrti
í blaðagrein. Kveðst hafa upp-
götvað þetta með því að koma í
sexsjoppu í London og byija að
flytja inn til íslands eitthvað sem
heitir „hjálpartæki ástarlífsins" —
svipur og þessháttar gripi — og
ákvað, eins og hann orðar það,
að færa sig upp á skaftið og gera
innrás í skemmtanalíf borgarinn-
ar. Hefur nú hafíð sýningar á
stelpum í gegnsæjum næmm og
strákum í mest litlu á skemmti-
stað í borginni — enda hafði hann
rekið lqotverslun og segir að
ekkert sé upp úr því að hafa. Þar
gekk hann um klappandi stelpun-
um á rassinn þegar blaðamaður
Tímans var þar á æfíngu og átti
tilgreint viðtal við hann. Svo
kannski er ekki fjarri lagi að nota
góða gamla orðið, sem sjóaramir
íslensku notuðu í erlendum höfn-
um „berrassasýningar", þótt ekki
sé það að vísu nákvæm lýsing.
Þetta þykja hin mestu tíðindi á
Islandi. Og útvarpið sendi snar-
lega út mann til að rannsaka
málið. Það var eins gott, því þegar
konuröddin barst úr tækinu einn
morguninn, kom í ljós að það
hafði þá allan tímann bara verið
misskilningur um hvað málið
snerist. Með rannsóknablaða-
mennsku hafði hún semsagt
komist því að svona stelpur og
stráka mætti alveg eins sjá á
sundstöðum og baðströndum —
það sæist oft alveg eins mikið af
fólkinu sem færi til að synda og
baða sig. Sundstaður og sýning á
síðkvöldi er þá víst ekki aldeilis
sitt hvað.
Og ég sem hafði alltaf haldið
að fólk færi úr fötum þegar það
stingi sér til sunds af því að það
verður óhjákvæmilega svo and-
styggilega blautt í öllum fötunum.
Og raunar að menn bleyttu sig
af illri nauðsyn, af því að vatnið
sem synt er í, er svo vott. Það
sé semsagt af öðrum toga að
verða hundblautur af að synda í
vatni en þegar staðið er á sviði
og látið skvetta á sig vatni til að
fötin klessist að og gaman sé að
glápa á. En sú list mun líka vera
að halda innreið sína í borgina.
Nú eftir rannsóknina, þar sem
„okkar maður" fór á staðinn,
kemur í ljós að þetta er greinilega
misskilningur. Það sem gildir er
hve mikið sést af holdi og hve
gegnsæir litlu bleðlamir eru, lík-
lega mælt í sentimetrum eða
kannski millimetrum og skyggðir.
Hvort þeir eru bara gagnsæir
þegar haldið er á þeim en ekkert
sést í gegnum þá, nema horft sé
í gegnum þá, eins og stúlkan út-
skýrði svo skilmerkilega á sjón-
varpsskerminum. Þama sá sendi-
boði útvarpsins semsagt ekkert
meira af holdi en hann kvaðst
geta séð á ströndinni. Og hver er
að fárast í því?
„Fátt er þeim óviðkomandi
fréttamönnum sjónvarpsins okkar
og vel virðast þeir á verði ef eitt-
hvað gerist í borginni, jafnt nætur
sem daga,“ varð Ingibjöigu R.
Magnúsdóttur, deildarstjóra í heil-
brigðisráðuneytinu, að orði eftir
að sá miðill blandaði sér f málið.
Og hún bætti við: „Láklega hafa
fleiri kímt fyrir framan skjáinn í
sl. viku, er þeir röktu gamimar úr
einni af Pan-stúlkunum í hálf-
gagnsæju, sem sýna nærfatatísk-
una í einu af öldurhúsum borgar-
innar þessi kvöldin. „Hingað og
ekki lengra," sagði daman, það
ættu kannski fleiri að læra þá
lexíu.“ Og Ingibjörg er ekki ráða-
laus og setur góð ráð fram í ljóði:
Eggjandi nærföt, gegnsæ og góð,
geta þau siðferði spillt?
Mega ekki guttamirgóna á fljóð,
getur það fyrir þeim villt?
Léttklædd var Eva með lítið slör,
er læddi hún syndinniinn,
og blikkaði Adam með bros á vör
og bauð honum faðminn sinn.
En Adam var vitur og viss í trú
og vildi ekki frelsið þrengja.
Hann sagði og horfði á hugrakka frú:
„Hingað og ekki lengra."
Og þeir, sem í Versló eru á verði
og vita af fögrum linum,
geta kynnt sér hvað kappinn gerði
og kennt það drengjunum sinum.
Úr öllu þessu hefur orðið mesta
Qölmiðlafár, sem er út af fyrir sig i
rannsóknarefni. Styður kannski
kenningu innflytjandans um
hungrið. Fyrr í vetur lentu til ís-
lands þijár stúlkukindur. Hafa lík-
lega orðið of seinar í land þegar
togarinn sigldi, sem ku henda í
bestu höfnum. Hafa sennilega
búist við að verða sendar heim
hið snarasta. En viti menn, þeim
var fagnað í dagblöðum og borguð
undir þær ferð til Reykjavíkur og
auglýstar sem aðdráttarafl á veit-
ngastað. Hafa eflaust aldrei gert
ivo góða ferð niður á höfn.
Kollega Flosi lét ekki þessi
skemmtilegheit S Sigtúni fram hjá
sér fara, og var Vikuskammtur
hans í sunnudagsblaði Þjóðviljans
„af eggjandi nærfötum". Þegar
Ingibjörg las þá bráðsmellnu grein
varð henni að orði:
Oft eru fyndin Flosa skrif
um flottheit og verðlausa seðla.
Nú hvessir hann augun á Adamsrif
ogeggjandi nærfatableðla.
Uppákoman er semsagt hin
kostulegasta. Ekki að furða þótt
viðtökur séu góðar ef rétt er að
eftir þessu hafí íslendingar beðið
í þúsund ár. Fatafellumar leynast
líklega víða, ef niðurstaða sendi-
manns útvarpsins er rétt. Þær eru
á hveiju strái, f sundlaugum og
baðströndum. En af hveiju em
menn þá að kaupa sig inn á
skemmtistaði til að glápa? Það
væri efhi í næstu rannsóknaferð.
Greinilega geta verið ýmsar
ástæður til þess að fækkað er
fötum, samanber brandarann sem
gekk í Moskvu um árið: „Það er
alveg víst að Adam og Eva vom
sovésk. Þau lifðu í Paradís en áttu
ekki flík utan á kroppinn á sér.“

íslensk Listmiðlun
Höfum opnað skrifstofu okkar að Suðurlandsbraut 4 og veitum m.a. eftirfarandi þjónustu:
0 UPPBOÐSHALD
0 UMBOÐSSÖLU
0 SÉRFRÆÐIRÁÐGJÖF
0 SKIPULAGNINGU OG UPP-
SETNINGU SÝNINGA
Á skrifstofu íslenskrar Listmiðlunar verða að staðaldri til sölu verk eftir eldri og yngri listamenn.
íslensk Listmiðlun er opin daglega frá kl. 16-18 og á laugardögum
frá kl. 14-16. Upplýsingar eru gefnar í síma 688884 og 688885 á sama tíma.
Gunnar B. Kvaran listfr. Hallgrímur Geirsson hrl. HaraldurJohannessen lögfr. Ólafur Kvaran listfr.