Morgunblaðið - 19.04.1986, Síða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR19. APRÍL1986
Langholtskórinn og íslenska hljómsveitin flytja Messías eftir Handel:
„Stórkostlegt samspil radda“
Sungið á Akranesi, Selfossi, Keflavík og í Reykjavík
„Halelúja“ hljómar sterkt og þróttmikið úr sextíu
röddum við undirleik hljóðfæraleikara. „Halle-lúja,
halle-lúja“. Stjórnandinn sveiflar sprota sínum auðsjáan-
lega ánægður með árangurinn á æfingunni. „Það er svo
sem ekkert að marka þetta,“ segir formaður Kórs
Langholtskirkju samt sem áður. „Þetta er lokaæfing og
fólkið er nokkuð spennt. Þetta verður mjög gott á tón-
leikuniim."
Þetta er óþarfa lítillæti hjá formanninum. Kórnum
tekst vel upp ekki síður en hljóðfæraleikurunum, Is-
lensku hljómsveitinni. Kórinn og hljómsveitin eru að
æfa hina stórkostlegu óratóríu Messías eftir Hándel.
Verkið verður frumflutt á Akranesi laugardaginn 20.
apríl klukkan 14, því næst verður farið á Selfoss og
sungið þar á þriðjudaginn, í Keflavík verður sungið á
miðvikudaginn og á sumardaginn fyrsta verður loks
sungið í Reykjavík.
Erna Þórarinsdóttir, Guðmundur Gunnarsson og Sigurlaug
Bragadóttir.
Messías er hluti af áskriftartón-
leikum Islensku hljómsveitarinnar
og er þetta í fyrsta sinn, sem hún
9g Langholtskórinn starfa saman.
íslenska hljómsveitin á veg og
vanda af skipulagningu tónleik-
anna í þetta sinn. Langholtskórinn
hefur tvívegis áður flutt Messías.
í bæði skiptin hefur Jón Stefáns-
son stjómar kómum og mun Jón
einnig stjóma flutningi verksins í
þetta sinn.
Einsöngvarar á tónleikunum
eru Ólöf Kolbrún Harðardóttir,
Sólveig Björling, Garðar Cortes
og Halldór Vilhelmsson. Úr kóm-
um syngja einsöng Harpa Harðar-
dóttir og Ragnheiður Fjeldsted.
Islenska hljómsveitin hefur nú
starfað í rúm fjögur ár og hefur
að mati þeirra sem til þekkja
sannað tilverurétt sinn svo ekki
verði um villst. Hljómsveitin nýtur
lítilsháttar ríkisstyrkja, sem nema
um það bil 10% af rekstrarkostn-
aði hljómsveitarinnar á ári. Rekst-
ur hennar kostar tíu milljónir á
ári, svo sjá má að hér er ekki um
neitt smáfyrirtæki að ræða.
Langholtskórinn
Langholtsprestakall var stofn-
að 1952 og hefur síðan verið
starfandi söngkór við prestakallið
frá því ári. Kirkjukór Langholts-
prestakalls var stofnaður árið
eftir. Árið 1973 var starfsemi
kirkjukórsins breytt um leið og
hann var nefndur Kór Langholts-
kirkju. Fjölgað var í kómum og
hann fór út í meiriháttar söng-
flutning. Um leið vom meiri kröf-
ur gerðar til kórfélaga.
Kórinn hefur fyrir löngu skipað
sér í hóp betri kóra landsins og
hefur haldið fjölmarga tónleika
hér á landi og erlendis. Árið 1973
var farið í tónleikaferð til Svíþjóð-
ar, til F'innlands 1978, Kanada
1981 og til Þýskalands, Austur-
ríkis og Italíu 1985.
„Ahættusamur
rekstur“
„Við höfum í ár haldið helmingi
fleiri tónleika en í fyrra. Það segir
sína sögu um hljómsveitina. Hún
er í stöðugum vexti,“ sagði Jón
Baldur Lorange, aðstoðarfram-
kvæmdastjóri Islensku hljóm-
sveitarinnar, í samtali við blaða-
mann í tilefni af tónleikunum.
„Islenska hljómsveitin er stórt
fyrirtæki, miklu stærra en fólk
gerir sér grein fyrir. Við stefnum
að því að reka hana án taps og
það hefur tekist nokkum veginn.
Hins vegar veldur það því, að við
eigum enn í talsverðum vandræð-
um vegna stofnkostnaðarins, sem
við eigum erfitt með að vinna
upp. Þetta er áhættusamur rekst-
ur og það má ekkert bregða út
af til þess að illa fari.
Okkur líst mjög vel á samstarf-
ið við Kór Langholtskirkju. Jón
Stefánsson stjórnar tónleikunum
og við teljum hann vera mjög
færan og vel til þess fallinn. Við
ráðumst í þetta verkefni til þess
að kórinn geti notið sín í svona
viðamiklu verki. Fólk ætti að
kunna vel við þetta verk, enda er
þaðvel þekkt.“
„Liðsheildin skiptir
öllu máli“
„Það var rosalegt áfall fyrir
mig að koma inn í þennan kór. Eg
var sett inn í kórinn með söngbók
og sagt að syngja. Öðrum virtist
þetta mjög auðvelt, en ekki mér.
Ég hugsaði mér, Guð minn góður,
hvað er ég að gera hér?“ segir
Sigurlaug Bragadóttir, altrödd,
en hún gekk í Langholtskórinn
síðasta haust.
„En þetta var bara fyrst. Eldri
félagar í kómum buðu okkur heim
til sín til að kynna okkur starfsem-
ina og þar fékk maður haldgóð
ráð. Ég komst að því, að þama
vom aðrir nýir kórfélagar og þeim
leið nákvæmlega eins og mér.
Smám saman fór ég að átta mig
á málinu og nú líður mér ákaflega
vel í kómum.“
„Þetta er annað árið mitt. Ég
hef sungið í kór frá því ég var
krakki á Akureyri. Bróðir minn
var í kórnum og þegar hann hætti
kom ég inn í staðinn," sagði Ema
Þórarinsdóttir, sópran í Lang-
holtskómum.
„Þetta er ákaflega spennandi
Sýningarbás Flugleiða og annarra íslenskra fyrirtækja á sýningunni.
Talið frá vinstri: Karl Byström og Jan Nilsson hjá Flugleiðum, Pétur
J. Eiriksson forstöðumaður Flugleiðaskrifstofunnar i Stokkhólmi,
Þór Rögnvaldsson hjá Guðmundi Jónassyni og Bryndis Óskarsdóttir
hjá Ferðamálaráði.
Árleg ferðakaupstefna
haldin í Gautaborg
ALÞJÓÐLEG ferðakaupstefna,
„Tur ’86“, var haldin þriðja árið
í röð í Gautaborg dagana 20.—23.
mars sl. Auk Ferðamálaráðs og
Flugleiða tóku þátt af íslands
hálfu Samvinnuferðir-Landsýn,
Ferðaskrifstofa ríkisins og
Ferðaskrifstofa Guðmundar Jón-
assonar.
Alls voru sýningarbásar 800 tals-
ins frá 62 löndum. Yfír 50.000
manns komu á sýninguna, bæði
fagfóik og annar almenningur, en
í fyrra á sömu sýningu, komu um
47.000 manns.
Færri útlendingar komu til
Iandsins í mars en í fyrra
Astæðan hækkun á flugvallarskatti seg-
ir Sigurður Helgason forstjóri Flugleiða
ERLENDIR ferðamenn sem
komu til íslands í mars voru 5,2%
færri en á sama tíma í fyrra.
Þá komu 4032 erlendir ferða-
menn til íslands, en 3.822 í mars
siðastliðnum.
Sigurður Helgason forstjóri
Flugleiða sagði að hann teldi ástæð-
una fyrir þessari fækkun ferða-
manna vera þá að flugvallarskattur
var hækkaður þann 1. mars síðast-
liðinn úr 250 krónum í 750 krónur.
Hann sagði að það virtist sem
svo að flugvallarskatturinn hefði
frekar áhrif á ferðalög útlendinga
því íslendingar sem komu til lands-
ins í mars eru nú 17% fleiri en í
sama mánuði í fyrra.
Þórir S. Gröndal skrifar frá Flórída:
GATAN
Flestir eru fegnir, þegar lokið er
dagsverkinu og hægt er að halda
heim á leið. Framundan er af-
slöppun og ánægja kvöldsins, og
svo kemur meðvitundarleysi næt-
urinnar. Ef allt er eðlilegt, vaknar
maður upp að tnorgni, sprækur
og hress, tilbúinn að takast á við
verkefni nýs dags.
Áður en hægt er að komast í
ánægju kvöldsins, þarf að koma
sér alla leið heim. Það er hálftíma
bílferð og umferðin er mikil, sér-
staklega um há ferðamannatím-
ann. Margs ber-’að'gæta og var-
lega verður að aka. Loks er beygt
inn í hverfíð og yfirgefínn þys og
hávaði þjóðvegarins. Samferða-
mennimir halda þar áfram að
þjóta í bílum sínum, hver í sína
áttina, sneyddir þolinmæði og til-
litssemi, en ákveðnir í því að
stytta ferðatíma sinn um nokkrar
mínútur. Einu sinni enn er maður
sloppinn inn í sitt friðland, og loks
er beygt inn í götuna.
Götumar héma í henni Amer-
íku eru eins og gengur og gerist
annars staðar. í Flórída er mjög
algengt að númera þær til að
gera fólki auðveldara að rata. Er
þá viðkomandi borgum og bæjum
skift í ijóra hluta, þ.e. norð-vestur,
suð-vestur o.s.frv. Strætin liggja
öll í norður og suður en götumar
í austur og vestur. Ætli maður
til dæmis að fínna hús númer
1820 SV 72 stræti, leitar maður
í suð-vestur hluta bæjaríns á 72.
stræti milli 17. og 18. götu. Gefst
þetta kerfí mjög vel og hafa flest-
ir komist upp á lagið með að rata
á tiltölulega skömmum tíma nema
bréfritari ykkar. Það tók hann
heldur lengri tíma.
Húsin eru svo auðvitað í röðum
við götuna, og í hverju þeirra er
lítill heimur þeirra íjölskyldu, sem
þar lifír lífí sínu. Eftir því, sem ég
bezt veit er þetta allt ágætis fólk,
og kannast ég vel við sumt.
Samgangur var meiri, þegar
hverfíð var nýbyggt á meðan allir
vom að kynnast. Núna sjást menn
skjótast upp eða niður götuna í
bílum sínum, og er þá látið nægja
að veifa. Oðru hveiju gómar
maður einn og einn á fæti og er
þá tekið tal saman. Kíkt er á
náungann til að sjá, hvort hann
hafí elzt frá því í fyrra, eða var
það kannske í hitteðfyrra? Hefír
hárum fækkað og bumban stækk-
að?
Það búa augnlæknar sitt hvoru
megin við okkar hús. Þeim var
tilkynnt af bréfritaranum, þegar
inn var flutt, að ekki yrði gert
upp á milli þeirra. Ef lækna þyrfti
vinstra augað, myndi verða leitað
til Davíðs augnlæknis, sem býr
vinstra megin, en til Haraldar
augnlæknis, sem hægra megin
býr, ef eitthvað bjátaði á með
hægra augað.
Þetta eru skínandi náungar.
Það hefír þó háð Davíð dálítið,
að konan hans er sífellt að eignast
böm. Þau voru orðin fímm, síðast
þegar ég taldi, og enn ekki fyrir
endann á því séð. Hann er feiki-
lega flínkur augnlæknir og sker
upp gömul og biluð augu á degi
hverjum. Hann er mjög hræddur
við innbrotsþjófa, og lét því setja
upp feikilega dýrt og fínt þjófa-
bjöllukerfi í hús sitt. Það er svo
viðkvæmt, að allt fer í gang, ef
blámaður svo mikið sem ekur um
götuna!
Siðferðislega séð held ég, að
ástandið sé ekki svo slæmt í göt-
unni hjá okkur. Aðeins hefir orðið
einn skilnaður, svo vitað er. Jim
tók sig allt í einu upp og flutti
að heiman. Líf hans skorti fyll-
ingu, var sagt, og það var ekki
einu sinni önnur kona í spilinu.
Svoleiðis er afar niðurlægjandi
fyrir makann, sem eftir situr. Þau
eru víst skilin að borði og sæng
en ekki garði, því Jim kemur heim
aðra hveija helgi og slær grasið
og hugsar um garðinn.
Silla og Pétur búa hér hinum
megin við götuna. Hún er okkar
Gróa á Leiti og fylgist með öllu,
sem fram fer, og gefur nágrönn-
um sínum reglulega skýrslu. Hún
var dyggilega á vakt í haust er
leið, og uppgötvaði þá, að frú
Frost var búin að fá sér ástmann.
Herra Frost var við vinnu í Jack-
sonville og kom ekki heim nema
um helgar. Elskhuginn heimsótti
vinkonu sína tvisvar í viku, þriðju-
daga og fimmtudaga, milli 1.30
og 4.15 á daginn. Voru lýsingar
Sillu á þessu mjög hjartnæmar.
Nú er herra Frost hættur að vinna
í Jacksonville og allt búið gaman
hjá frú Frost og Sillu.
Fyrst búið er að minnast að
Sillu, verður að gera örlítið betur
grein fyrir hennar högum. Það tók
okkur langan tíma að fínna út,
hvemig Pétur færi að því að sjá
fyrir þeim, því hann gekk ekki til
vinnu eins og allir aðrir. í ljós
kom, að hann átti mikið af alls
kyns hlutabréfum og lifa þau góðu
lífí af arðinum. Situr hann heima
allan daginn og klippir arðmiðana
af bréfunum og sendir til inn-
heimtu. Að kveldi hlýtur hann að
vera dauð uppgefínn í þumlinum
eftir allar klippingamar.
Það fer lítið fyrir Sillu bak við
gluggatjöldin, því hún er horuð
eins og strik. Það er eitt af mark-
miðum hennar í lífínu að sjá svo
um, að hún fái aldrei almennilega
máltíð. Hún trúir því, að næstum
allur matur sé mjög slæmur fyrir
skrokkinn, og þess vegna vill hún
ekki leggja það á sitt lítilfjörlega
boddý að láta það innbyrða og
melta fæðu.
Undanfarið hefir allt verið með
kyrrum kjömm í götunni. Ef eitt-
hvað æsandi gerist, fáið þið að
fylgjast með.
Höfundur er ræðismaður ís-
lands í Flórida og framkvæmda-
stjóri hjá fisksölufyrirtæki á
Miami.