Morgunblaðið - 09.08.1986, Blaðsíða 42

42
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 9. ÁGÚST 1986
© 1986 Universal Press Syndicate
Jf ja/í miður, ...skyndtmynd cpJ' þé.r \j\8 j(
Gullfoss nxg'\rddc\ szm pcnsónuétdlriVi "
.. .eins og himnaríki ájörð
TM Reg. U.S. Pat Ofl.-all rlghts reserved
e 1986 Los Angeles Times Syndicate
Ég verð að nota kontakt-
linsur, útigangsmenn með
gleraugu þykja ekki
traustvekjandi.
HÖGNIHREKKVÍSI
-mnTV
Hvalveiðar:
AH/!>tNK) £C?yVteB> 4F5L/XTTAP2iV1lE>ANA AF
KAT TAM ATN U/V\. "
Bandaríkjamenn og íslend-
ingar mætast á miðri leið
Sigurður G. Haraldsson skrif-
ar
„Bandaríkin eru óneitanlega
merk þjóð með merka sögu. Eftir
að Bandaríkjamenn slitu sig úr
tengslum við Englendinga og stofn-
uðu sjálfstætt ríki 1776 og Testríðið
svonefnda hófst með því að ungir
menn íklæddir indíánabúningum
vörpuðu teförmum úr enskum skip-
um í sjóinn vegna deilna um skatt
sem lagður var á teið tók við tíma-
bil landnáms og uppbyggingar.
Eftir að George Washington sem
síðar varð fyrsti forseti Banda-
ríkjanna gerðist yfirhershöfðingi
uppreisnarmanna tók baráttan
síðan að ganga betur uns henni
lauk með fullum sigri og uppgjöf
Englendinga 1783.
Því er þetta rifjað hér upp að
þjóð sem gengið hefur í gegnum
ýmis skeið á ferli sínum kann að
líta evrópsk málefni nokkuð öðrum
augum en Evrópuþjóðum kann að
þykja eðlilegast. Minnt skal á að
Bandaríkin standa undir mestum
hluta þeirra útgjalda sem Atlants-
hafsbandalagið þarf á að halda til
starfsemi sinnar.
Evrópuríkjum kann sjálfsagt að
finnast að Bandaríkin taki ekki allt-
af nægilegt tillit til þeirra. Eitthvað
kann hugsanlega að vera til í þessu
þó ekkert skuli um það hér fullyrt.
Bandaríkin hafa verið okkar besti
og tryggasti bandamaður árum og
áratugum saman, tóku við hervemd
landsins af Bretum 1941 og urðu
fyrsta ríkið til að viðurkenna sjálf-
stæði okkar við lýðveldisstofnun 17.
júní 1944.
Því er þetta allt nefnt hér að
ekki skal því að óreyndu trúað að
ágreiningur um hvalveiðar sé látinn
spilla góðri sambúð tveggja vina-
þjóða. Það er gamalkunn regla að
Sigurður segir að Bandaríkjamenn kunni að líta evrópsk málefni
öðrum augum en Evrópuþjóðum þykir eðlilegast.
minni hagsmunum þarf oft að fóma
fyrir meiri hagsmuni. Ekki skal
efað að Bandaríkjamönnum sé ekki
ljóst mikilvægi sjávarútvegs okkar.
Bestu fiskmarkaðir okkar eru í
Bandaríkjunum.
Þessar tvær vinaþjóðir, íslend-
ingar og Bandaríkjamenn, hljóta
að geta mæst á miðri leið og fund-
ið lausn á þessu máli þannig að
báðir aðilar geti vel við unað. Er
þá vel.“
Víkverji skrifar
Nýlega var sagt frá því í útvarp-
inu, að mikil aðsókn væri að
heimavistarskólanum á Reykjanesi
við ísafjarðardjúp. í samtalinu kom
fram, að meðal þess, sem staðurinn
hefði að bjóða, væri góð aðstaða
til að iðka íþróttir. Þá binda heima-
menn einnig vonir við að geta
sérhæft sig í kennslu í fiskirækt.
Þegar Víkvetji var þar á ferð í sum-
ar, kom það fram í samtali við
hótelhaldarann, að gestir hans væm
fleiri en hann hefði átt von á. Þama
voru til dæmis menn að þjálfa sig
í köfun á Reykjanesi undir stjóm
Elíasar Jónssonar. Sögðu þeir, að
á þessum slóðum væri einstaklega
gott að leggja stund á köfun bæði
vegna sundlaugarinnar á Reykja-
nesi og eins vegna aðstæðna í
sjónum. Þar væri heill undraheimur
undir yfirborðinu.
Heita vatnið sprettur alls staðar
upp úr jörðinni á Reykjanesi. Til
dæmis lentu Víkveiji og ferðafélag-
ar hans í þvf að gista í herbergjum,
þar sem hver var undir, svo að hit-
inn var meiri um nóttina en góðu
hófí gegndi. 011 ferðaþreyta var fljót
að líða úr okkur í lauginni, sem er
rúmir 50 metrar á lengd. Handan
við ísafiörðinn séð frá Reykjanesi
er Nauteyri, þar sem starfrækt er
seiðaeldis- og laxaræktarstöð íslax
hf. Þar hittum við Engilbert Ingv-
arsson, bónda á Tyrðilmýri á
Snæfjallaströnd, og Jón Gunnar
Schram, stöðvarstjóra. Engilbert
hefur haft forystu um smíði stöðv-
arinnar á Nauteyri, sem er að hefja
sölu á framleiðslu sinni, en starf-
semin hófst í september 1985.
Meðal þess, sem þeir sýndu okk-
ur í stöðinni, var tölva frá Pólnum
á ísafirði, sem á að sjá um allt
það, er máli skiptir til að eldið gangi
snurðulaust og gera viðvart, ef eitt-
hvað fer úrskeiðis. Hátæknin ryður
sér að sjálfsögðu rúms í þessum
atvinnurekstri eins og annars stað-
ar.
Undir ágætri leiðsögn Engil-
berts ókum við síðan út eftir
ísafjarðardjúpi að norðanverðu, en
Tyrðilmýri er ysti bærinn í þessum
hluta landsins; fyrir utan hann taka
síðan við Jökulfirðimir og Hom-
strandir. Fyrir tilstilli Engilberts
komumst við út í Æðey. Jónas
Helgason, bóndi þar, sótti okkur á
bát sínum. Heimafólk var við dún-
tekju, þegar við gengum um eyjuna
og nutum einstakrar náttúmfeg-
urðar í veðurblíðunni.
Jónas í Æðey leggur stund á
flestar greinar búskapar, ef þannig
má orða það. Hann rær til fiskjar,
stundar æðarrækt og andarækt að
auki, þá er hann með kvikfé og þar
með svín. Æðarkollumar vom svo
spakar á hreiðrum sínum, að við
máttum gæta þess að stíga ekki
ofan á þær. í steinvegg við íbúðar-
húsið vom teistuhreiður í holum og
steinsnar frá bænum gargaði krían
yfir hreiðmm sínum.
Eftir ógleymanlegan dag á Snæ-
fjallaströnd og úti í Æðey ók
Víkveiji síðan með ferðafélögum
sínum sem leið lá yfir Steingríms-
fjarðarheiði til Hólmavíkur. Vega-
gerð yfir heiðina er ekki lokið. Deilt
er um þessar framkvæmdir eins og
flest annað í okkar ágæta landi.
Þeir, sem búa vestur á flörðum,
eins og þeir orða það þama, telja,
að vegurinn yfir heiðina eigi eftir
að draga úr ferðum fólks um sínar
slóðir.
Víkveiji ætlar ekki að blanda sér
í þær umræður en fagnar þessari
samgöngubót. Á ferð okkar frá
ísafirði að Reykjanesi áðum við í
Djúpmannabúð innst í Mjóafírði.
Þar mættum við rútu Vestfjarða-
leiðar, sem var að koma frá
Reykjavík. Þá var klukkan fimm
síðdegis, en rútan lagði af stað
klukkan átta um morguninn. Hún
hefur stutta viðdvöl í Borgamesi,
Búðardal og Bjarkarlundi, fer síðan
ÞorskaQarðar- og Steingrímsíjarð-
arheiðar yfír í Isafjarðardjúp. Er
áætlað að rútan s£ 10 tíma til ísa-
fjarðar yfir Steingríms^arðarheiði
en 12 tíma, ef hún fer vesturleiðina.
Uppi á Steingrímsfjarðarheiði
skiptast sem sé leiðir og liggur
önnur niður í Þorskafjörð en hin
yfir í Strandasýslu og er greiðfarið
til Hólmavíkur. Vegvísar vom ekki
áberandi á heiðinni, en við kom-
umst rétta leið og heilu og höldnu
heim úr ógleymanlegri ferð.