Morgunblaðið - 04.03.1987, Blaðsíða 29

Morgunblaðið - 04.03.1987, Blaðsíða 29
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 4. MARZ 1987 29 SKÝRSLA TOWER-NEFNDARINNAR Eftirlitslaust stjóm- kerfi á villigötum Reagan tekur við Tower-skýrslunni úr hendi Johns Tower, formanns nefndarinnar. Á vinstri hönd Reagan er Edinund Muskie en þriðja nefndarmanninn, Brent Scowcroft, vantar á myndina. INN á borð Bandaríkjafor- seta berast mörg hundruð skýrslur. Sumar, sem krefjast vandlegs yfirlestr- ar, aðrar, sem afgreiddar eru í samantekt á einni síðu. Innanum eru svo allt- af einhveijar, sem enginn gaumur er gefinn. I síðustu viku barst inn á borðið til hans skýrsla, sem hann gat ekki látið fram hjá sér fara, skýrsla Tower-nefnd- arinnar um vopnasölumál- ið og vinnulag forsetans. Einkunnirnar, sem Tower- nefndin gaf Ronald Reagan fyrir afskipti hans eða afskiptaleysi af vopnasölumálinu, voru lágar. Hljóðaði dómurinn í raun á þá leið, svo vitnað sé í eitt bresku dagblaðanna, að forsetinn hefði verið „sekur - en að vísu sof- andi“. Um tvo aðra menn var farið enn harðari orðum, Donaid T. Regan, starfsmannastjóra Hvíta hússins, og John Poindext- er, yfirmann þjóðaröryggisráðs- ins; í skýrslunni sagði, að Regan „bæri meginábyrgðina á klúðrinu og ringulreiðinni, sem ríkti í Hvíta húsinu“ og hafi einhver vafi leik- ið á um það áður, var nú ljóst, að Regan yrði að segja af sér. Það gerði hann daginn eftir að skýrslan var birt og Howard Ba- ker, fyrrum öldungadeildarþing- maður fyrir Repúblikanaflokkinn, féllst á að taka við starfí Regans sem starfsmannastjóri. Var þeim mannaskiptum ekki síst fagnað af Nancy Reagan, sem hafði illan bifur á Regan og hafði lagt hart að manni sínum að láta hann víkja. John Poindexter, aðmíráll og yfirmaður þjóðaröryggisráðs- ins, hafði þá sagt af sér fyrir allnokkru en án þess að vilja nokkuð segja um vopnasölumálið. Tower-nefndin segir í skýrslu sinni, að með afskiptaleysi sínu af þjóðaröryggisráðinu hafi Re- agan leyft mönnum, sem hafa mikil áhrif á mótun utanríkis- stefnunnar, að fara sínu fram, eftirlitslaust og án þess að þurfa að gera grein fyrir verkum sínum. Eðlilegar starfsreglur þjóðarör- yggisráðsins, umfangsmiklar athuganir og nákvæmt mat á hugsanlegum leiðum, voru snið- gengnar og án þess að nokkur fylgdist með, segir í skýrslunni, fór þjóðaröryggisráðið út fyrir istaprests, starfaði um tíma sem íþróttaþulur í útvarpi og sölu- maður tryggingafyrirtækis, en lagði því næst stund á stjórnvís- indi í Lundúnum. Síðan var hann prófessor í stjórnvísindum unz hann var kjörinn í öldungadeild- ina 1961. valdsvið sitt með því að selja írön- um vopn og koma fé í hendur skæruliða í Nicaragua. Það er háttur Reagans, eins og kunnugt er, að dreifa valdinu, láta aðstoðarmenn sína axla ábyrgðina með sér, en í skýrsl- unni segir, að vopnasalan til Irans hafi verið svo áhættusöm, að for- setinn hefði átt að fylgjast sjálfur með henni. „Hann krafðist þess aldrei, að starfsmenn þjóðarör- yggisráðsins gerðu grein fyrir Edmund Muskie, sem einnig átti sæti í Tower-nefndinni, er 73 ára að aldri og var utanríkis- ráðherra í níu mánuði í lok embættistíma Jimmy Carters for- seta. Fyrr á árum var hann ríkisstjóri í Maine og síðan öld- ungadeildarmaður og varafor- störfum sínum,“ segir Tower- nefndin, „en hefði hann sjálfur ákveðið að stjóma ráðinu, hefði niðurstiðan hugsanlega orðið önnur." I skýrslunni er gangur vopna- sölumálsins rakinn lið fyrir lið og stuðst við framburð manna þar að lútandi og skjöl en ekki við vitnisburð þeirra tveggja, sem komu hvað mest við sögu, Johns Poindexter og aðstoðarmanns hans, Olivers North, ofursta. Hvorugur þeirra vill tjá sig um málið fyrr en þeir hafa verið und- anþegnir málshöfðun. Um Poindexter segir í skýrsl- unni, að hann hafi vitað, að andvirði vopnanna hefði að hluta verið láta renna til skæruliða í Nicaragua en þrátt fyrir það „skildi hann augljóslega ekki eða skeytti ekki um þá alvarlegu áhættu, lagalega og stjórnmála- lega, sem þetta hafði í för með sér. Honum bar skýr skylda til að kanna málið eða bera það undir forsetann en hann gerði hvorugt“. Skýrsluhöfundar segja, að William Casey, fyrrum yfirmaður CIA, bandarísku leyniþjónustunn- ar, beri einnig nokkra ábyrgð á málinu. „Hann lét það líka ógert að ræða málið við forsetann eins og honum bar þó skylda til,“ stendur í skýrslUnni og jafnvel þeir tveir frammámenn í Banda- ríkjastjórn, sem alla tíð voru andvígir vopnasölunni til írana, George Shultz, utanríkisráðherra, og Caspar Weinberger, varnar- málaráðherra, eru gagnrýndir „fyrir að hafa látið sem þeim kæmi málið ekki við“. Þeir áttu, segir í skýrslunni, „að styðja for- setann og ráða honum heilt í málinu eða skýra honum frá, að þeir vildu samvisku sinnar vegna engin afskipti af því hafa. Þeir tóku hins vegar þann kostinn sjálfra sín vegna að einangra sig frá atburðarásinni". setaefni Hubert Humphreys í forsetakosningunum 1968 þegar Richard Nixon og Spiro Agnew sigruðu þá með litlum mun. Muskie þykir uppstökkur, en frægt er að hann grét í kosninga- baráttunni 1968 vegna napurra ummæla í blaði um hann og konu hans. Muskie er hvorki talinn „hauk- ur“ né „dúfa“ og er sagður opinskár, hugaður og heiðarleg- ur. Nákvæmni hans, hyggindi og góð dómgreind voru nefndinni mikill styrkur. Þriðji maðurinn í nefndinni, Bent Scowcroft, er 62 ára, hæg- látur maður, sem varð þjóðarör- yggisráðgjafi Gerald Fords forseta þegar hann lét af störfum í flughernum, þar sem hann náði tign þriggja stjörnu hershöfð- ingja. Hann hafði einnig verið hemaðarráðuneuatur Nixons for- seta og varð síðan staðgengill Henry Kissingers þjóðarörygg- isráðgjafa. Reynsla Scowcrofts í Þjóðarör- yggisráðinu var Tower-nefndinni mikill ávinningur. Scowcroft er sagður skarpgreindur og íhuguil og nýtur virðingar fijálslyndra manna jafnt sem íhaldsmanna fyrir heiðarleika og sanngimi. Hann er maður fáorður og að því leyti ólíkur Muskie, sem er mælskur vel og hættir við að tala í predikunartón. Nú þegar Richard Gates gefur ekki lengur kost á sér í stöðu yfirmanns CIA í stað William Caseys þykir Scowcroft koma helzt til greina í embættið auk Zbigniew Brzezinskis, fv. örygg- isráðgjafa Carters, og Vemon Walters, sendiherra hjá SÞ. Sjá ennfremur á miðopnu blaðsins. „Vitringarnir þrír“: Tower-nefndin kom á óvart með skýrslunni TOWER-nefndin var ekki talin líkleg til stórræða þegar Ronald Reagan forseti skipaði hana í nóvember. Því var spáð að þessi þriggja manna nefnd forsetans mundi reyna að fegra hlutverk starfsmanna Hvíta hússins í Iransmálinu. En í skýrslu hennar kemur fram skelegg gagnrýni á stefnumótunina í Hvíta húsinu og stjórnarað- ferðir Reagans. Þegar Reagan skipaði nefnd- ina kallaði hann hina þijá fulltrúa hennar „vitringana þijá“ og sagði að þeir væru „stálheiðarlegir og hefðu að baki víðtæka reynslu í utanríkis- og þjóðaröryggismál- um. „Látið hendur standa fram úr ermum,“ sagði hann við þá og þeir létu ekki segja sér það tvisvar. Þeir gengu jafnvel svo langt í rannsóknarstarfi sínu að óánægjuraddir heyrðust frá Hvíta húsinu. Einn af lögfræðiráðunautum forsetans mun hafa stokkið upp á nef sér þegar nefndin bað um aðgang að mikilvægum tölvu- skilaboðum, sem kölluðust PROFS og voru geymd í tölvu- banka Hvíta hússins. Þegar þau voru athuguð komu í ljós grun- samlegar greinargerðir, sem höfðu farið milli tölvuútstöðvar Oliver Norths undirofursta og annarra starfsmanna. Talið hafði verið að þessi skeyti hefðu verið afmáð, en það reyndist ekki rétt og þarna var að finna kjarna upplýsinganna um tilraunir til að hylma yfir vopnasöluna. Tower-skýrslan er um 300 blaðsíður og formaður nefndar- innar er John Tower, fv. öldunga- deildarmaður repúblikana frá Texas, sem er 62 ára gamall og lágur maður vexti. Um hann er sagt að hann sé fastur fyrir en sanngjarn og hann var óþreyt- andi stuðningsmaður öflugra landvarna á fyrra kjörtímabili Reagans, þegar hann var for- maður hermálanefndar öldunga- deildarinnar. Þegar Tower hafði ákveðið að gefa ekki kost á sér í kosningun- um 1984 vann hann að alefli að endurkjöri Reagans og að laun- um var hann skipaður aðalsamn- ingamaður í vígbúnaðarviðræð- unum í Genf. Hann gegndi því starfi í 14 mánuði. Tower, sem er sonur meþód- John Tower (t.h.) ásamt Paul Laxalt, fyrrum öldungadeildar- þingmanni repúblikana.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.