Morgunblaðið - 04.03.1987, Blaðsíða 32

32
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 4. MARZ 1987
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 4. MARZ 1987
33

Útgefandi
Framkvæmdastjóri
Ritstjórar
Aðstoðarritstjóri
Fulltrúar ritstjóra
Fréttastjórar
Auglýsingastjóri
Árvakur, Reykjavík
Haraldur Sveinsson.
Matthías Johannessen,
Styrmir Gunnarsson.
Björn Bjarnason.
Þorbjörn Guömundsson,
Björn Jóhannsson,
Árni Jörgensen.
Freysteinn Jóhannsson,
Magnús Finnsson,
Sigtryggur Sigtryggsson,
Ágúst Ingi Jónsson.
Baldvin Jónsson.
Ritstjórn og skrifstofur: Aðalstræti 6, sími 691100. Auglýsingar:
Aðalstræti 6, sími 22480. Afgreiðsla: Kringlan 1, sími 83033.
Áskriftargjald 500 kr. á mánuöi innanlands. í lausasölu 50 kr. eintakið.
Heilbrigðisstéttir
off kennarar
Skipting vinnandi íslendinga
í starfsgreinar hefur breytzt
ótrúlega mikið á tiltölulega
skömmum tíma. Hlutdeild
hverskonar þjónustustarfa í
þeirri helft þjóðarinnar, sem
vinnu stundar, hefur vaxið óð-
fluga síðustu áratugi. Á hálfum
öðrumáratug, 1963-1979, jókst
þessi hlutdeild úr 10.000
mannárum í 23.500, eða um
134%. Árið 1979 vann langleið-
ina í fjórðungur vinnandi manna
ýmiskonar þjónustustörf. Hlut-
ur þjónustunnar hefur enn vaxið
á níunda áratugnum.
Þær starfsstéttir á þjónustu-
sviði, sem mestur vöxtur var í
á fyrrgreindum hálfum öðrum
áratug (1963-1979), vóru á
vettvangi heilbrigðisþjónustu og
fræðslukerfis. 1.650 mannár
vóru í í heilbrigðisþjónustunni
árið 1963 en 5.757 árið 1979.
Heilbrigðisgeirinn rúmlega þre-
faldaðist að starfsfólki á þessu
árabili. Vöxtur kennarastéttar-
innar var og mjög ör. Árið 1963
vóru rúmlega 2.000 mannár í
kennslu en 5.150 árið 1979.
Þetta er rúmlega tvöföldun.
Sá vöxtur hvers konar þjón-
ustustarfa, sem hér hefur orðið
á næstliðnum áratugum, er í
samræmi við svipaða þróun
annarra þjóða á hliðstæðu skeiði
hagþróunar. Hröð framvinda í
þekkingu, starfsaðstöðu og
tæknibúnaði í heilbrigðisþjón-
ustu hefur kallað á fjölgun
sérhæfðs starfsliðs — og dregið
til sín stækkandi hlut þjóðar-
tekna. Framvindan í þjóðfélag-
inu almennt, sem verður
fjölbreytilegra og flóknara með
ári hverju, hefur og krafizt hlið-
stæðrar þróunar í fræðslukerf-
inu. Hverskonar menntun er,
eða getur verið, fjárfesting, sem
skilar arði, bæði í þjóðarbú-
skapnum og velferð og ham-
ingju fólks.
Hitt er svo annað mál að
vöxtur ríkisbúskaparins og
ríkisumsvifa — heilbrigðismál
og fræðslumál ekki undanskilin
— verður að vera innan þeirra
marka sem verðmætasköpun,
efnahagur og greiðslugeta þjóð-
arinnar, þ.e. skattborgaranna,
setur hverju sinni. Ríkisbúskap-
urinn má ekki á heildina litið
vaxa lítilli þjóð, einstaklingum
og atvinnulífí, yfír höfuð; ekki
draga mátt úr þeirri verðmæta-
sköpun, sem ber uppi lífskjör
þjóðarinnar, þar á meðal félags-
lega þjónustu hverskonar,
heilbrigðis- og fræðslukerfí,
þegar grannt er gáð.
Af þessum sökum er viðvar-
andi aðhald og hagræðing
nauðsynlegt, ekki sízt í þeim
þjónustugreinum, sem vaxa
hraðast að mannafla og kostn-
aði. Spurningin er, hvort ekki
megi nýta fjármagn skattborg-
aranna betur með hagræðingu,
þann veg, að veita megi sömu
þjónustu og nú er, jafnvel betri,
með minni kostnaði. Spurningin
er ekki síður sú, hvort hagræð-
ing, t.d. í mannahaldi, getur
íeitt til betri launakjara í starfs-
greinunum.
Það vekur athygli að á sama
tíma og friður hefur í aðalatrið-
um ríkt á íslenzkum vinnumark-
aði misserum saman — og
mikilvægur árangur er í hendi
í hjöðnum verðbólgu, jafnvægi
og stöðugleika í þjóðarbúskapn-
um, auknum kaupmætti og
peningaspamaði — gætir ítrek-
aðs óróa í opinbera geiranum,
ekki sízt meðal heilbrigðisstétta
og kennara.
Talsmenn opinberra starfs-
manna halda því fram að þeir
hafi dregizt kjaralega aftur úr
starfsfólki á „frjálsum markaði“
síðustu tvo áratugi eða svo, þ.e.
á tímabili sem fjórir helztu
stjómmálaflokkar þjóðarinnar
deila ríkisstjórnarsögu. Þetta er
sjálfsagt að hluta til rétt, þótt
í mismiklum mæli sé eftir
starfsgreinum — og tína megi
til dæmi um hið gagnstæða,
eins og í vinnuöryggi og verð-
tryggðum lífeyrisrétti.. Arangur
gerðrar kjarasáttar í þjóðfélag-
inu kom og opinberum starfs-
mönnum til góða, eins og
öðmm, og Þjóðhagsstofnun
staðhæfír, að atvinnutekjur op-
inberra starfsmanna hafi
hækkað á sl. ári umfram meðal-
tal, sem var 35%, eða um 37%
á mann að jafnaði.
Heilbrigðisstéttir, sumar
hverjar, og kennarar standa nú
bæði í uppsögnum og verkfalls-
boðun, sem bitnað getur verst
á þeim er sízt skyldi, sjúkum
og námsmönnum. Vonandi
tekst að fínna viðunandi sátta-
leið, innan ramma þeirrar
efnahagsstefnu, sem er að leiða
þjóðarbúið út úr verðbólgu- og
kreppuvandanum, það er innan
ramma heildarhagsmuna, sem
verða að ráða ferð. Þessar
starfsstéttir, sem gegna veiga-
miklu ábyrgðarhlutverki, eiga
að njóta sama réttar og aðrar.
Þær verða hinsvegar að halda
sátt skynsemi og tillitssemi við
þjóðfélagslegt umhverfí sitt.
SKÝRSLA TOWER-NEFNDARINNAR
Aðstoðin við Contra-skæruliða:
Haft í hótunum
við vinveitt ríki?
í skýrslu Tower-nefndarinnar
kemur fram að starfslið Hvíta
hússins hafi nokkrum sinnum
beðið ríki háð Bandaríkjunum
um aðstoð í tilraunum þess til
að skipuleggja aðstoð einkaaðila
við Contra-skæruliða í Nic-
aragua og stundum haft i
hótunum við þessi ríki.
Þannig ræddu starfsmennirnir
um að hóta forseta Costa Rica,
Oscar Arias Sánchez, því að svipta
stjóm hans bandarískri aðstoð, ef
hann segði opinberlega frá gerð
leyniflugvallar handa Contra-
skæruliðum í landinu.
Nefndin fann engin rök fyrir því
að Ronald Reagan forseti hefði
samþykkt heildaráætlunina um að-
stoðina við Contra-skæruliða, en
vitnar í nokkur innanhússskjöl, sem
gefa til kynna að hann hafi vitað
um a.m.k. hluta þess sem fór fram.
í einu skjalinu sagði að Reagan
hefði verið sagt frá fyrirætlunum
um að tryggja lögfræðilega aðstoð
handa bandaríska flugmanninum,
sem var skotinn niður þegar hann
flutti birgðir til skæruliða í haust.
Önnur helztu atriðin um aðstoð-
ina við Contra-skæruliða í skýrslun
Tower-nefndarinnar vom þessi að
sögn New York Times:
— John M. Poindexter öryggis-
ráðgjafi og aðrir háttsettir embætt-
ismenn fengu nákvæmar upplýsing-
ar frá Oliver North undiroftirsta um
tilraunir hans til að hjálpa Contra-
skæruliðum á tveggja ára tímabili
þegar þingið takmarkaði aðstoð
Bandaríkjamanna við þá. Afstaða
er ekki tekin til þess í skýrslunni
hvort aðstoðin við skæruliða hafi
brotið í bága við bann þingsins við
hemaðaraðstoð, en tekið er fram
Oliver North
að háttsettir starfsmenn Hvíta
hússins hafi villt um fyrir þinginu.
— Stjórn Reagans bað ríkis-
stjórn ónefnds lands að útvega
Contra-skæruliðum brezkar loft-
varnaflaugar. Heimildarmenn N.Y.
Times segja að þetta land hafi ve-
rið Chile. Þetta gerðist nokkrum
mánuðum áður en bandaríska ut-
anríkisráðuneytið gagnrýndi stjóm
landsins fyrir mannréttindabrot.
— Forseti ónefnds Mið-Amerík-
uríkis og einn æðsti maður herafla
þess veittu „sérstaka aðstoð" við
að útvega vopn að verðmætti átta
milljóna Bandaríkjadala handa
Contra-skæruliðum 1985 sam-
kvæmt skýrslu frá North ofursta.
Heimildarmenn N.Y. Times segja
að þetta land hafi verið Guatemala
og að skömmu áður en umræddur
hershöfðingi undirritaði fölsuð skjöl
um vopnin hafi stjórn Reagans
reynt að auka aðstoðina við Guate-
mala úr 300,000 dala í 35 milljónir.
— North ofursti skrifaði Po-
indexter yfirmanni sínum um
meinta ógnun við forseta Costa
Rica að hann „hefði ekki umboð til
að koma þannig fram við þjóð-
höfðingja, þ.e. að hafa í hótunum
og gera tilboð, sem ókleift kynni
að reynast að standa við.“ Sendi-
herra Costa Rica telur ekki að
hringt hafi verið í forsetann og
Elliott Abrams, aðstoðarutanríkis-
ráðherra sem fer með með málefni
Vesturheims, tók í sama strang í
yfirheyrslum nefndarinnar. Po-
indexter skrifaði North á umrædd-
um tíma: „Þú gerðir rétt, en reynum
að hafa hljótt um þetta.“
— Staðfestar eru fyrri fréttir um
að aðalerindreki CIA í Costa Rica
hafi beinlínis verið viðriðinn aðstoð-
ina við skæruliða. Einnig er skýrt
frá því að Poindexter hafi tjáð Ro-
bert M. Gates, næstæðsta manni
CIA, að Þjóðaröryggisráðið hygðist
smám saman leggja niður net
einkaaðila, sem veitti skæruliðum
stuðning, og þau ummæli benda til
þess að hann hafi vitað um þetta
kerfi og tengsl þess við Hvíta húsið.
Contra-skæruliðum voru útveg-
aðar um 30 millj. dala 1984 og
1985 úr „einkasjóðum“ erlends
embættismanns samkvæmt fram-
burði Robert McFarlanes fv.
öryggisráðgjafa og tveggja annarra
bandarískra embættismanna.
Heimildarmaður N.Y. Times segir
að féð hafi komið frá konungsfíöl-
skyldunni í Saudi-Arabíu.
Uppnám í Hvíta húsinii:
Nancy barðist fyrir
brottrekstri Regans
DONALD REGAN, yfirmaður
starfsliðs Hvíta hússins, varð að
vikja vegna skýrslu Tower-
nefndarinnar og fetar þar með
í fótspor John M. Poindexters fv.
þjóðaröryggisráðgjafa og Olivier
Norths undirofursta, aðstoðar-
manns hans, sem einnig urðu að
víkja vegna vopnasölunnar til
írans. í skýrslunni segir að Reg-
an „hljóti að bera þyngstu
ábyrgðina á ringulreiðinni, sem
hófst í Hvíta húsinu" þegar skýrt
var frá hergagnasölunni.
í bréfí, sem Ronald Reagan for-
seti sendi Tower-nefndinni skömmu
áður skýrsla hennar var birt, breytti
hann fyrri framburði og kvaðst
ekki muna hvenær hann hefði fyrst
heimilað leynilega sölu 500 gagn-
skriðdrekaflauga til írans, en
viðurkenndi að „aðrir “kynnu að
hafa haft áhrif á hugsanir hans.
Með þessu átti hann við Regan, sem
hefur borið að rangt sé að gera ráð
fyrir að forsetinn hafi veitt leyfi til
vopnasölubnnar fyrirfram.
Regan hélt því fram að Robert
McFarlane fv. þjóðaröryggisráð-
gjafi hefði sagt Reagan að ísraels-
menn hefðu selt eldflaugamar til
írans án vitneskju Bandaríkja-
manna. Regan tók þá afstöðu að
heimildin hefði ekki verið veitt fyrr
en fimm mánuðum eftir að vopnin
voru send.
rwr wntrt
r«t,rv»fy T>. t**t
O*0t Ht,
J hortJjy »»•>«<* *• Cbltf to Ut* t»f tj>*
St»t»*.
T. *
ChJ*f oí *l»ft to ttw
eí »h« <Mit*4 St*t»»
tu* rr*»t<J**t
Th* »<m>**
«**J>i«9tPK, J>,c« ISTOfl
Afsagnarbréf Donalds Regan.
Þegar Reagan talaði við Tower-
nefndina í janúar var hann í
aðalatriðum sammála McFarlane,
sem hefur neitað útgáfu Regans
og segir að það gagnstæða hafi
gerzt og forsetinn heimilað vopna-
söluna fyrirfram, munnlega.
Ronald Reagan ásamt Howard Baker, eftirmanni Regans sem starfsmannastjóra.
Viðbrögðin við skýrslunni:
Áhyggjur af stöðu
Reagans í embætti
FYRSTU viðbrögðin við skýrslu Tower-nefndarinnar voru þau meðal
bandarískra þingmanna, jafnt demókrata sem repúblikana, að skella
skuldinni fyrst og fremst á þjóðaröryggisráðið og Donald Regan sérs-
taklega. I bandalagsríkjum Bandaríkjanna einkenndust þau hins vegar
af áhyggjum af, að trúverðugleiki Reagans forseta hefði orðið fyrir
svo miklu áfalli, að hann yrði allt að því óvirkur þann tíma, sem hann
á eftir í embætti.
„Forsetinn lét tilfinningarnar
bera dómgreindina ofurliði," sagði
Paul Trible, öldungadeildarþing-
maður fyrir repúblikana í Virginiu,
og mælti þá fyrir munn margra
samþingsmanna sinna en enginn
þeirra dregur þó dul á, að forsetan-
um hafi orðið alvarlega á í mess-
unni.
í bandalagsríkjum Banda-
ríkjanna hafa frammámenn varast
allar yfirlýsingar um hugsanlegar
afleiðingar Tower-skýrslunnar en
Ijóst er, að þar hafa menn miklar
áhyggjur af stöðu Bandaríkjafor-
seta þau tvö ár, sem hann á eftir
í embætti.
„Enginn getur haft áhuga á að
horfa upp á valdalausan forseta í
Washington, ekki einu sinni þeir
menn í Bandaríkjunum og Evrópu,
sem hafa hundelt hann í mörg ár
með fyrirlitningu og hatri,“ sagði
vestur-þýska blaðið Frankfurter
Nancy Reagan
Þegar forsetinn ræddi við nefnd-
ina öðru sinni breytti hann fram-
burði sínum til að samræma hann
frásögn Regans og kvaðst „undr-
andi“ á því að heyra að ísraelsmenn
hefðu sent vopnin. Nú segir Reagan
að hvorug útgáfan hafi verið ná-
kvæmlega rétt og hann muni ekki
nákvæmlega hvað gerðist.
Kona forsetans, Nancy, hefur
lengi haft hom í síðu Donald Reg-
ans og þessi klípa, sem maður
hennar komst í vegna ráðlegginga
starfsmannastjórans, styrktu hana
í harðri baráttu, sem hún hafði háð
fyrir brottvikningu hans síðan . í
desember.
Nancy hóf baráttu sína með því
að snúa sér til Robert Strauss, sem
tekur þátt í skipulagningu baráttu-
aðferða Demókrataflokksins, og
biðja hann að vera forsetanum inn-
an handar í íransmálinu. Þegar hún
hafði ráðfærzt við hann sannfærðist
hún endanlega um að Regan væri
manni sínum byrði og ákvað að ein-
beita sér að því að bola honum úr
Hvíta húsinu.
Hún leitaði m.a. til gamalla vina
og fyrrverandi samstarfsmanna
forsetans, m.a. Miehael K. Deavers
og Stuart Spencers, til þess að
kanna hvaða leiðir væru hyggileg-
astar til að fá hann til að reka
Regan. Samkvæmt óstaðfstum
heimildum hafa frú Reagan og
Regan ekki ræðzt við um skeið.
Frú Reagan gramdist ekki aðeins
að Regan fékk mann hennar til að
breyta framburði sínum fyrir Tow-
er-nefndinni. Sjáifsmorðstilraun
Robert McFarlanes fv. öryggisráð-
gjafa fékk mikið á hana og hún
kennir Regan um að hafa flæmt
hann úr starfi. Hún taldi líka að
forsetinn hefði ekki átt að flytja
yfírlitsræðu sína um ástand ríkisins
27.janúar, aðeins þremur vikum
eftir að hann gekkst undir upp-
skurð, og var ósammála Regan um
efni ræðunnar. Hún kenndi Regan
líka um illa undirbúinn blaða-
mannafund forsetans 19. nóvemb-
er.
Sambandi Regans og frú Reag-
ans mun hafa lokið fyrir fullt og
allt þegar þau töluðust við í síma
og hún skellti á hann tólinu. Ágrein-
ingur þeirra mun hafa orðið að
hatrammri deilu, sem ekki reyndist
unnt að leyna, þegar hún reyndi
að ústkýra fyrir honum að maður
hennar þyrfti að hvíla sig í sex vik-
ur eftir uppskurðinn eins og læknar
hans höfðu ráðlagt honum.
Allgemeine Zeitung en í flestum
bresku blaðanna var skýrslan talin
mikill áfellisdómur yfir Reagan. I
ritstjórnargrein í Times sagði t.d.,
að skýrslan væri þungur dómur
yfir utanríkisstefnu forsetans á
síðara kjörtímabili hans og The In-
dependent sagði, að bandamönnum
Bandaríkjanna liði eins og þeir
hefðu orðið vitni að hörmulegu slysi.
I svissneska blaðinu Tages Anz-
eiger var komist þannnig að orði,
að Reagan hefði láðst að draga
rétta lærdóma af Watergate-
hneykslinu, sem sé þá, að Banda-
ríkjamenn væru fúsir til að
fyrirgefa forseta sínum þótt honum
yrðu á mistök en ekki ef hann neit-
aði að viðurkenna þau.
Tass-fréttastofan sovéska hafði
það um skýrsluna að segja, að höf-
undar hennar reyndu að koma
sökinni af Reagan en í ítalska blað-
inu II Giornale gætti nokkurrar
bjartsýni. Þar sagði, að enn væri
tími til að snúa vöm í sókn „ef
Reagan tekur frumkvæðið í sínar
hendur og hristir af sér slenið. Störf
forsetans geta ekki beðið“.
Mikilvægt sjónvarpsá-
varp
í kvöld, miðvikudagskvöld, mun
Reagan flytja sjónvarpsávarp til
þjóðarinnar um Tower-skýrsluna og
þá mun reyna meira á hann en
nokkru sinni fyrr. Ef hann vill
ávinna sér traust Bandaríkjamanna
á nýjan leik verður hann að láta
hendur standa fram úr ermum og
hefur raunar farið vel af stað með
því að láta Donald Regan víkja og
skipa Howard Baker í hans stað.
Meira þarf þó að koma til. Hann
verður að geta sannfært fólk um,
að hann sé raunverulega við stjóm-
völinn.
í Washington efast þó margir
um, að Reagan, sem er 76 ára gam-
all og enn ekki búinn að jafna sig
eftir uppskurðinn fyrir tveimur
mánuðum, sé líkamlega og andlega
fær um að ráða fram úr málunum.
Aðrir em bjartsýnni. „Ég held, að
bandaríska þjóðin vilji hjálpa forset-
anum við að komast yfír þetta,"
sagði einn aðstoðarmanna hans.
„Svo framarlega sem Reagan
spennir ekki bogann of hátt eins
og honum hættir stundum til.“
Bætti hann því við, að framundan
væri vissulæega erfítt verk, að
„endurheimta það trúnaðartraust,
sem við höfum eyðilagt".
Villt um fyrir þinginu:
Dæmi um lygar
og yf irhylmingu
TOWER-nefndin segir í
skýrslu sinni að hún hafi
forðazt að kveða upp dóma
um sekt eða sakleysi, því að
það hafi ekki verið í verka-
hring hennar. En að sögn
„Washington Post“ er þar
að finna merki um lygar,
yfirhylmingu og Iítilsvirð-
ingu fyrir ýmsum lögum,
sem hafi verið Þjóðarörygg-
isráði forsetans Þrándur í
Götu, og rannsóknarnefndir
Lawrence E. Walsh og
beggja deilda Bandaríkja-
þings muni því hafa úr miklu
að moða.
Blaðið segir að samkvæmt
skýrslunni hafi oft verið villt um
fyrir þinginu og almenningi í sam-
bandi við vopnasöluna og stuðn-
inginn við Contra- skæruliða í
Nicaragua með hagnaðinum af
henni. Nokkur helztu dæmi nefnd-
arinnar að sögn blaðsins eru þessi:
— Lagalegur grundvöllur
fyrstu vopnasendingarinnar 1985
var „í hæsta lagi afar vafasam-
ur“, jafnvel þótt Ronald Reagan
hefði veitt munnlegt samþykki
sitt. Reagan hafi samþykkt söluna
fyrirfram, þótt hann muni það
ekki, en ýmis lagaleg vafaatriði
komi til vegna laga um takmark-
anir á vopnaútflutningi, sem kveði
á um úrskurð forseta áður en und-
anþága sé veitt, og svokallaðra
þjóðaröryggislaga, sem einnig
kveði á um slíkt. Með hliðsjón af
þessu telur nefndin vafasamt að
athafnir forsetans eigi sér stoð í
lögum.
— Þegar forsetinn samþykkti
vopnasöluna formlega sem leyni-
aðgerð 1986 samkvæmt þjóðarör-
yggislögunum var ekki reynt að
ganga úr skugga um hvort hún
samrýmdist þeim reglum, sem for-
setinn setti.
— Þegar lögunum um tak-
markanir á hergagnaútflutningi
var breytt 1986 og útflutningur
til landa, sem styðja hryðjuverk,
bannaður var ekki reynt að ganga
úr skugga um hvort þau hefðu
áhrif á heimild til að senda vopn
til írans samkvæmt þjóðaröryggis-
lögunum.
— Þrátt fyrir bann þingsins við
hernaðaraðstoð við Contra-skæru-
liða lagði Oliver North ofursti til
6. febrúar 1985 við Robert
McFarlane þáverandi þjóðarör-
yggisráðgjafa að leitað yrði
hófanna hjá skæruliðaleiðtoga um
möguleika á sökkva kaupskipi frá
Nicaragua, sem grunur lék á að
flytti þangað vopn frá Norður-
Kóreu. North lagði til að sérþjálfuð
sveit frá vinveittu ríki yrði beðin
um aðstoð. John M. Poindexter,
yfirmaður Norths, lýsti sig sam-
þykkan tillögunni, en umrætt
vinaríki vísaði henni á bug. North
hélt þó ótrauður áfram að útvega
skæruliðum fé, vopn og vistir.
— Fyrirspurnum þingmanna
um starfsemi Norths var svarað á
þá leið að enginn beinn eða óbeinn
hernaðarstuðningur við Contra-
skæruliða ætti sér stað, m.a. í
september og október 1985. Þó
segir Tower-nefndin að erlendur
embættismaður hafí boðið McFarl-
ane eina milljón dollara í styrk
handa skæruliðum í maí eða júní
1984 og seinna hafí tilboðið verið
hækkað í tvær milljónir.
— Lög um samsæri, skjalafals,
tilraunir til að hindra framgang
Fawn Hall
Robert McFarlane
John Poindexter
réttvísinnar og óleyfíleg meðferð
ríkiseigna kunna að eiga við í
vopnasölumálinu. Einn sérfræð-
ingur segir að tilfærslan á
hagnaðinum af vopnasölunni til
Contra- skæruliða, þremur millj-
ónum dala 1985 og 20 milljónum
1986 að sögn nefndarinnar, sé
saknæmasta atriðið. Mestallra
þessara fíármuna er saknað og
þeir eru eign Bandaríkjastjórnar.
— Nefndin yfírheyrði ekki fv.
ritara Norths, Fawn Hall, sem
hefur viðurkennt að hafa eytt og
breytt skjölum að beiðni hans, en
nefindin kveðst hafa „fundið
vísbendingar" um að North hafí
verið „viðriðinn tilraun til að fela
eða láta ekki af hendi mikilvægar
upplýsingar."