Morgunblaðið - 04.03.1987, Page 53

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 4. MARZ 1987
53
Seftína Jóhanns-
dóttir — Minning
Fædd 28. febrúar 1919
Dáin 11. febrúar 1987
Þegar Hjúkrunarskóli íslands var
lagður niður á síðastliðnu vori hlaut
sá atburður að kalla á ýmiskonar
viðbrögð og tilfinningar, tilfinning-
ar saknaðar og eftirsjár hinna ýmsu
aðila, allt eftir því hver átti í hlut,
hvert var haldið og hversu djúpar
rætur þessi skóli átti í huga og
hjarta.
Fyrir mitt leyti fann ég til mikils
saknaðar og væntumþykju til þeirra
kvenna sem sáu um kaffistofu, ljós-
ritun, símavörslu og ræstingu.
Þetta kom til af svo mörgu, meðal
annars af því að þessar konur voru
sofandi og vakandi í allri sinni
umhyggju fyrir okkur sem ýmist
vorum að nema við skólann eða að
miðla fræðslu.
Oft hnaut af vörum þessara
kvenna speki sem ekki verður num-
in af bókum, miklu fremur lærð í
skóla lífsins af þeim sem ennþá
geta og mega vera að því að hugsa,
ekki bara með höfðinu heldu hjart-
anu líka. Ein þessara kvenna var
Seftína Jóhannsdóttir, sem nú er
horfin nokkrum skrefum á undan
okkur hinum til æðri máttaivalda,
eflaust á æðra skólastig að nema
merkilega hluti þar sem allir standa
jöfnum fótum til mennta, og þroski
fær notið sín.
Um uppruna og ævi Seftínu veit
ég harla lítið, það sem gerir mig
þess umkomna að minnast hennar
hér á kveðjustund eru einlæg kynni
af þessari hjartaprúðu litlu konu
sem þó var svo stór og gjafmild í
öllu sínu lítillæti.
í okkar harðsnúna þjóðfélagi
gleymist oft það góða og notalega
í samskiptum manna á milli svo
ekki sé talað um viðurkennandi
hugsanir og orð. Ég minnist Seftínu
þar sem hún stansaði mitt í verki
með kústinn í hendinni og sagði
eitthvað svo fallegt og ofurhlýtt,
eitthvað sem kom svo beint frá
Gústafs á þann hát.t að ég sé hér
eins og að tala við sjálfan mig og
ég er þakklátur fyrir að hafa þekkt
þennan mann og eignast hann að
vini. Ég dreg enga dul á að ég bar
virðingu fyrir tengdaföður mínum,
raunar bæði fyrir okkar kynni og
þá af afspur'n, en ekki síður er ég
naut samvista hans, félagsskapar,
og ráðlegginga í ýmsum málum.
Það verða án efa aðrir, mér
hæfari og kunnugri, til þess að
tíunda feril Gústafs Ólafssonar, sem
lögmanns, þó ekki fari hjá því að
ég hafi veitt athygli þeirri miklu
virðingu sem hann naut sem slíkur
og ófáum hefi ég kynnst, skjólstæð-
ingum hans, sem töldu málum
sínum vel borgið í hans höndum.
Satt að segja hef ég aldrei heyrt
einum lögmanni borið þvílíkt orð,
bæði sem afburða snjöllum lög-
manni og umfram allt traustum og
heiðarlegum, og vegna persónu-
legra kynna okkar skil ég betur
hans glæsilega og farsæla starfs-
feril.
Það hefur verið fjölskyldunni
þungbært að horfa uppá langvar-
andi veikindi Gústafs heitins.
Barátta hans var hörð, og vonin
sterk, allt til endalokanna. Það mál
hlaut þó að tapast um síðir.
Ég kynntist Gústafi fyrst og
fremst sem manni, í daglegu lífi,
síður sem lögmanni. Gústaf Ólafs-
son var í mínum augum sannur
heiðursmaður. Það eru stór orð, en
sönn. Hann var óbifanlega fastur
fyrir þegar það átti við. Loforð
hans voru fullgild. Handsal hans
var jafngott og ritað væri. Hann
skóp sjálfur sín eigin meðmæli og
þurfti ekki önnur. Hann var glæsi-
legur fulltrúi þeirra sem ekki mega
vamm sitt vita. Það eru menn af
þessu tagi sem ég tel sanna heiðurs-
menn. Ég sakna Gústafs Ólafssonar
sem manns og sem vinar.
Skúli Guðmundsson
hjartanu að maður stoppaði og
staldraði við eins og sá sem skyndi-
lega upplifir náttúruundur og
hugsar sem svo, þetta verð ég að
skoða betur.
Við nánari athugun skynjaði
maður það fallega sem bjó í þess-
ari látlausu alþýðukonu, svo heilt
og einlægt að hún stakk í stúf við
umhverfið. Seftína vissi lengra en
nef hennar náði, hún virtist geyma
með sér hið sjaldséða sjötta skiln-
ingarvit sem svo rækilega hefur
skolast burt úr tæknivæddum nú-
tímamanninum.
Seftína var engin almannagjá
sem allir gátu troðið í gegnum eða
vaðið yfir, hún kunni að spyrna
fast gegn því sem henni líkaði ekki,
ef ekki á hinn hefðbundna máta,
þá með bamslegum tárum sem
bara runnu af sjálfu sér og töluðu
sínu kynngimagnaða máli án orða.
Tilfinningar á réttum stað og réttri
stundu er kannski það sem heimska
umhverfisins fær ekki staðist.
Nokkru áður en leiðir skildi í HSÍ
hafði Seftína keypt sér sumarbú-
stað ásamt jarðskika, á þessum
köldu útmánuðum tjáði hún svo
skemmtilega tilhlökkun þess að fást
við eigin mold og gróður á komandi
sumri, að manni fannst maður
skynja langþráð vorið oggróandann
í öllum vitum sínum.
Ég vissi að Seftína átti marga
ástvini og þó ég þekki þetta fólk
ekki í raun finnst mér ég þekki það
samt, öllu þessu fólki sendi ég inni-
legar samúðarkveðjur.
Seftínu sé ég fyrir mér í annarri
veröld hlúandi að einhveiju, mönn-
um, dýrum eða plöntum, eða bara
gerandi hreint í einhverri mynd á
þeim stað þar sem mannanna verk
eru metin eftir annarri mælistiku
en þessa heims.
Mér finnst viðeigandi að kveðja
Seftínu með orðum úr fjallræðunni:
Sælir eru hjartahreinir því þeir
munu guð sjá.
Hrönn Jónsdóttir,
fyrrv. kennari HSÍ.
Seftína systir þín er dáin.
Þessi orð bárust mér að eyrum
svo óvænt. Þó okkur sé kunnugt
um að enginn veit hvenær kallið
kemur hugsum við alltaf svo
skammt og vonumst eftir framhaldi
á samverustundum.
Ég vissi að Seftína var á sjúkra-
húsi, hafði þurft í aðgerð sem
nánustu skyldmenni og vinir töldu
ekki hættulega. Við væntum hennar
heim eftir stuttan tíma. Mig setti
því hljóðan. Sorgin og söknuðurinn
fylltu bijóst mitt. Seftína hafði ver-
ið mér svo hjálpleg og góð systir.
Það var eins og hún fyndi að ég
þyrfti þess við að eiga hana að á
margan hátt. Hugsun hennar var
svo næm til mín að vita hvernig
mér liði, þar sem hún vissi að ég
bjó einn í íbúð, og þess þurfti ég
oft. Þá varð mér á að leita til henn-
ar. Seftína var þannig gerð að hún
var alltaf létt í huga og sinni, svo
hægt var að smitast af glaðværð
hennar. Hún lét sjaldan í ljósi neinn
kvíða en gerði gott úr öllu með
áberandi glaðværð sem henni var í
blóð borin. Við systkinin vorum sex
og ólumst upp á Kálfsárkoti í Ólafs-
firði. Þar var oft þröngt í búi því
faðir okkar féll snemma frá. Móðir
okkar, Sigríður Júlíusdóttir, varð
að annast barnahópinn sinn ein og
sjá um afkomu heimilisins. Þá var
ekki farið að veita neinn styrk til
hjálpar, ekki annað en að leita til
hrepps ef vandræði steðjuðu að og
það var ekki í huga móður okkar.
Fjölskyldan varð sjálf að vinna sér
fyrir brauði án þess að leita á náð-
ir annarra og allt hjálpaðist að með
dugnaði og Guðs hjálp.
Eftir að Seftína giftist fyrri
manni sínum bjuggu þau nokkur
ár í Ólafsfirði. Þau eignuðust eina
dóttur, Guðrúnu Helgu Pálsdóttur.
Seinni maður Seftínu er Gísli Jó-
hannesson. Þau bjuggu í Reykjavík,
voru mjög samrýnd og áttu sér ind-
ælt heimili þar sem skyldfólki og
vinum var ljúft að koma í heimsókn
ásamt svo mörgum sem þar þekktu
til. Oft munu hafa verið glaðværar
stundir yfir kaffibollum.
Seftína var gestrisin og þar að
auki hafði hún þá sérgáfu að lesa
í bolla eftir að kaffið hafði verið
tæmt úr honum. Spannst þá upp
glaðværð og glens úr öllu saman.
Nú er því lokið. Samverustundir við
Seftínu systur mína verða ekki
fleiri. Ég bið Guð að styrkja eftirlif-
andi eiginmann hennar og einka-
dóttur, Guðrúnu Helgu, og
barnabörn. Við eftirlifandi systkini
hennar þökkum allar liðnar sam-
veru- og gleðistundir sem við áttum
með henni og vonum að hún finni
frið og gleði á ströndinni hinumeg-
in.
Eg þakka góðvild þína er gladdi huga minn
varminn vill þó dvína er vissi ég missi þinn.
En minningin hún lifir og mýkir hrellda lund,
því Ijúft var alltaf yfir, að leita á þinn fund.
A.K.
Sigurjón Jóhannesson
Birting afmælis- og
minningargreina
Morgunblaðið tekur afmælis- og minningargreinar til birting-
ar endurgjaldslaust. Tekið er við greinum á ritstjórn blaðsins á
2. hæð í Aðalstræti G, Reykjavík og á skrifstofu blaðsins í Hafn-
arstræti 85, Akureyri.
Athygli skal á því vakin, að greinar verða að berast með góðum
fyrirvara. Þannig verður grein, sem birtast á í miðvikudagsblaði að
berast síðdegis á mánudegi og hliðstætt er með greinar aðra daga.
í minningargreinum skal hinn látni ekki ávarpaður. Ekki eru tek-
in til birtingar frumort ljóð um hinn látna. Leyfilegt er að birta ljóð
eftir þekkt skáld, 1—3 erindi og skal þá höfundar getið. Sama gildir
ef sálmur er birtur. Meginregla er sú, að minningargreinar birtist
undir fullu nafni höfundar.
Við birtingu afmælisgreina gildir sú regla, að aðeins eru birtar
greinar um fólk sem er 70 ára eða eldra. Hins vegar eru birtar af-
mælisfréttir með mynd í dagbók um fólk sem er 50 ára eða eldra.
Mikil áhersla er á það iögð að handrit séu vel frá gengin, vélrituð
og með góðu línubili.
t
Innilegar þakkir færum við öllum þeim sem sýndu okkur samúð
og hlýhug við andlát og jarðarför littla drengsins okkar og bróður,
ELVARS LÁRUSAR HALLDÓRSSONAR.
Sérstakar þakkir til starfsfólks vökudeildar Barnaspítala Hringsins
fyrir góð umönnun.
Halldór J. Harðarson,
Halla Thorarensen
og systur.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og
útför mannsins míns, föður okkar, tengdaföður, afa og langafa
GUÐNA SVEINSSONAR,
Suðurgötu 23,
Keflavík.
Guðriður Jónsdóttir
og aðrir aðstandendur.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur hlýhug og vináttu
við andlát og útför fræriku okkar
GUNNFRIÐAR RÖGNVALDSDÓTTUR,
frá Uppsölum.
Sérstakar þakkir til þeirra sem glöddu hana síðustu æviárin. Ekki
síst hjúkrunar- og starfsfólki deildar A-3, Hrafnistu Reykjavík, fyr-
ir einstaka hjúkrun og umönnun.
Hrefna,
Kristin,
Sveinborg,
Guðrún
og aðrir ættingjar.
t
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur hlýhug og vináttu vegna
andláts og útfarar móður okkar, tengdamóöur og ömmu,
INGIGERÐAR GUÐMUNDSDÓTTUR,
fró Hofstöðum,
Skagafirði.
Guð blessi ykkur öll.
Stefán Stefánsson, Eyrún Jónsdóttir,
Geirfinnur Stefánsson, Guðrún Gunnarsdóttir
og barnabörn.
t
Við þökkum af heilum hug ykkur öllum sem heiðruðu minningu
ÓLAFAR INGIMUNDARDÓTTUR
og sýnduð okkur hluttekningu við andlát hennar.
Ólafur Helgason,
Sigríður, Martha,
Ingibjörg, Hildigunnur,
tengdasynirog barnabörn.
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur samúð og hlýhug
við andlát og útför
TRYGGVA FRÍMANS TRYGGVASONAR
kennara.
Sérstakar þakkir til allra þeirra sem önnuöust hann í hans veikindum.
Guðný Níelsdóttir,
Kristján Tryggvason, Sólveig Eyjólfsdóttir,
Elín Tryggvadóttir, Örn Jónsson,
Kristín Tryggvadóttir, Sigurjón Heiðarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Lokað
Lögfræðistofa mín verður lokuð eftir hádegi miðviku-
daginn 4. marz vegna jarðarfarar.
Ólafur Gústafsson hrl.
Húsi verzlunarinnar, Reykjavík.