Morgunblaðið - 07.04.1987, Blaðsíða 40

40
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 7. APRÍL 1987
Staðreyndir um mennt-
unarkröfur brunavarða
eftir Hrólf Jónsson
Ágætur heimspekingur hélt því
fram, að meðan við mennirnir hefð-
um aðeins tungumálið til að tjá
hver öðrum hugsanir okkar yrði
stöðugt um að ræða misskilning
okkar í milli vegna ófullkomleika
þess. Það er jú alkunna að menn
leggja oft mismunandi skilning í
orð og hugtök. Er þetta staðreynd
sem við verðum sjálfsagt að búa
við um aldur og ævi.
Önnur er sú staðreynd að oft
mistúlka menn orð annarra vilj-
andi, slíta þau úr samhengi og
umhverfa þeim þá máli sínu til
stuðnings og þykir það frekar löstur
en hitt.
Þá kemur það einnig fyrir að
menn beita fyrir sig ósannindum,
rangfærslum og dylgjum, málstað
sínum til framdráttar. Ekki vil ég
ásaka 1. fulltrúa vagnstjóra SVR
um slíkt, þó svo álykta megi svo
við lestur greinar hans, sem birtist
hér á síðum Morgunblaðsins þann
1. apríl sl., heldur tel ég greinina
skrifaða í heilagri reiði, reiði sem
byggist á misskilningi, en þó fyrst
og fremst vanþekkingu um málefni
slökkviliðs Reykjavíkur og starfs-
menn þess. Sjálfsagt er reiði
mannsins sprottin af ummælum
eftir Guðmund Vigni
Oskarsson
Með gjörbreyttu og flóknara
þjóðfélagi hafa kröfur til starfa
ýmist aukist eða minnkað.
Sem dæmi um auknar kröfur til
starfa má nefna ýmsa starfshópa
innan heilbrigðisgeirans, t.d. hjúkr-
unarfræðinga, sjúkraliða, meina-
tækna og nú síðast sjúkraflutninga-
menn, sbr. reglugerð frá 18. nóv.
1986 sem fjallar ummenntun,
skyldur og ábyrgð þeirra.
Flestir brunaverðir í Reykjavík
starfa jafnhliða sem sjúkra- og
neyðarflutningsmenn. Samanburð-
ur á innbyrðisvægi starfa frá fyrri
tíð á þar af leiðandi ekki við í dag.
Það mat á störfum strætisvagnabíl-
stjóra og brunavarða sem lá til
grundvallar launakjörum þeirra árið
1956 og Hannes talar um í grein
sinni hlýtur að hafa tekið breyting-
um.
Gildi menntunar og
sérhæfni til starfa
Sú viðurkenning sem felst í form-
legum kröfum um menntun og/eða
sérhæfni til starfa er dýrmæt. Sú
hvatning sem af henni hlýst leiðir
til markvissrar þróunar og þroska
innan starfanna og hefur í för með
sér aukna ábyrgð. Hver sá sem
tekur að sér trúnaðarstörf í verka-
lýðshreyfingunni ætti ekki að þurfa
að fara í grafgötur um mikilvægi
þessara sanninda. Það er mikil
þröngsýni sem kemur fram í grein
Hannesar til ofangreindra þátta og
birtist í fullyrðingum eins og rök-
leysa, dulbúnar launagreiðslur
og besti brandari seinni ára. Þessi
afstaða hans virðist beinast gegn
borgaryfirvöldum sem um áratuga-
skeið hafa ráðið til brunavarðar-
starfa menn með þá iðnmenntun
eða sambærilega menntun og
reynslu sem sannarlega hefur nýst
þeim í starfi. Borgarstjórn staðfesti
sem höfð eru eftir mér í sunnudags-
blaði Morgunblaðsins, að bruna-
vörðum finnist það lítilsvirðing af
hálfu starfsmannafélags Reykjavík-
ur, að viðurkenna ekki launakröfur
þeirra fram yfir vagnstjóra SVR.
Ég skil ekki hvernig ummæli eins
manns geta gefið tilefni til að ráð-
ast á eina stétt innan St. RVK eins
og hún leggur sig, með skömmum
og fullyrðingum um vafasamt inn-
ræti. Það sem ég er fyrst og fremst
að skýra frá í viðtali við blaðamann
Morgunblaðsins er hversu alvarlegt
ástand skapist í borginni ef ekki
tekst að fullmanna vakt á slökkvi-
stöðinni. Og þeirri bláköldu stað-
reynd að fjórðungur varðliðsins
hefur hætt á Stöðinni og horfið í
önnur störf, á tæpum tveimur árum.
Höfuðorsök þess er óánægja með
laun. Er þetta stjórnendum slökkvi-
stöðvarinnar mikið áhyggjuefni. Ég
taldi hins vegar rétt að geta þess,
að ekki er eingöngu við borgaryfir-
völd að sakast í þessu efni, heldur
einnig Starfsmannafélag Reykja-
víkur, af áðurgreindum ástæðum.
Ég hef enga skoðun á því hvað
vagnstjórar SVR eigi að hafa í laun.
Þeir hljóta að rökstyðja kröfur sínar
á sannverðugan hátt. A.m.k. voru
þeir meðal þeirra stétta sem fengu
leiðréttingu í síðustu samningum,
sem reyndar voru svo felldir, en 1.
gildi þess í raun með samþykkt um
slökkvilið Reykjavíkur frá árinu
1985, þar sem iðnmenntunar er
formlega krafist. Orð Hannesar eru
því dapurlegur og alvarlegur dómur
sem varðar ekki aðeins brunaverði
heldur alla félaga í St.Rv. sem hafa
menntun til starfa. Þau störf sem
unnin eru af ófaglærðu fólki krefj-
ast oft sérhæfni. Þau eru oft
áhættusöm, starfsskilyrði eru mun
lakari og þeim fylgir oft ábyrgð sem
lítt er metin neðst í launastiganum.
Þetta getur m.a. átt við starf stræt-
isvagnabílstjóra, en þar fer saman
akstur við erfið skilyrði jafnhliða
ábyrgð á fjölda fólks.
Af framansögðu má sjá að aukn-
ar kröfur til menntunar og/eða
sérhæfni ættu að nýtast ólíkum
starfshópum og varða veg þeirra
hvers um sig, og þar með veg okk-
ar allra, til' bættra starfshátta og
kjarabóta.
„Hin umdeildu
mannréttindi“
Hannes segir í grein sinni: „Sum-
ir hópar níðast á öðrum vegna
sérhagsmuna og sérstöðu sjálfum
sér til framdráttar og á ég við hin
umdeildu mannréttindi, að sumir
hópar geta sent aðra í verkfall fyr-
ir sig.“
Þarna á hann við þá sem skyld-
aðir eru til vinnu í verkfalli en það
eru allir heilbrigðishópar innan fé-
lagsins og þeir sem sinna öryggis-
vörslu, en þeir voru u.þ.b. 900
manns af 2.600 í verkfallinu 1984.
Ástæða er til að taka fram að
þessir hópar styrktu hvað mest
verkfallsbaráttu félagsins 1984 og
stóðu verkfallsvaktir, þrátt fyrir
langan vinnudag. Þeir sérhagsmun-
ir og sérstaða sem Hannes eignar
þessum starfshópum koma hvergi
fram í innröðun starfsheita þeirra
í launastiganum. Varla getur hann
átt við þau gleðitíðindi að félagar
okkar, þ.e. sjúkraliðar, hafa náð
markvissum árangri til leiðréttingar
launa sinna á síðustu dögum.
fulltrúi SVR hafði sætt Sig við. í
mínum huga eru það ekki rök, að
vagnstjórar hafi verið í sama launa-
flokki og brunaverðir í 30 ár og því
skuli svo vera áfram. Það hefur
margt breyst á Slökkvistöðinni á
undanförnum árum, þó ekki væri
farið nema 15 ár aftur í tímann.
Sama má sjálfsagt segja um starf
vagnstjóra. Allt er breytingum und-
irorpið, t.d. voru brunaverðir í sama
launaflokki og lögreglumenn fyrir
nokkrum árum. Nú eru lögreglu-
menn hærra launaðir en brunaverð-
ir í Reykjavík sem nemur 7 til 11
launaflokkum.
1. fulltrúi vagnstjóra SVR hefur
mörg orð um það að krafist sé iðn-
menntunar af brunavörðum. Telur
hann þetta stórkostlegan brandara.
Það er í sjálfu sér ágætt fyrir hans
hönd að geta skemmt sér yfir van-
þekkingu sinni. Það er nefnilega
ekki nema hálfur sannleikur að
krafist sé iðnmenntunar til starfs-
ins, og iðnmentunin ein sér alls
ekki nægileg. í samþykkt um
slökkviliðið, sem gerð var í borgar-
stjórn fyrir allnokkru, segir:
„Brunaverðir skulu hafa iðnmennt-
un, sem nýtist þeim í starfi, eða
sambærilega menntun og reynslu
að mati borgarráðs."
Þessi samþykkt sem hér er vitnað
til var samþykkt í borgarstjórn fyr-
Guðmundur Vignir Óskarsson
„Það samningaform
sem við búum við í dag
krefst þess að hinir
ólíkustu starfshópar
deili innbyrðis litlum
bita úr hendi viðsemj-
andans og er kveikjan
að þeirri sundrung sem
því miður hefur ríkt að
undanförnu.“
Starf smannaf élag
á krossgötum
Það samningaform sem við búum
við í dag krefst þess að hinir ólík-
ustu starfshópar deili innbyrðis
litlum bita úr hendi viðsemjandans
og er kveikjan að þeirri sundrung
sem því miður hefur ríkt að undan-
förnu.
Sú þörf starfshópa í dag til að
sitja augliti til auglitis við viðsemj-
andann og skiptast þannig á
skoðunum um eðli og mikilvægi
starfanna er sjálfsögð.
Félagar innan Starfsmannafé-
lags Reykjavíkur standa nú á
krossgötum þar sem þeir verða að
hugleiða stöðu sína innan félags-
heildarinnar og meta hvernig
hagsmunum þeirra verður best
borgið í framtíðinni í kjölfar nýrra
samningsréttarlaga.
Með von um málefnalega um-
fjöllun á félagsvettvangi.
Höfundur situr í stjórn Starfs-
mannafélags Reykjavíkur. Starfar
sem brunavöröur.
Hrólfur Jónsson
„ Allt er breytingnm
undirorpið, t.d. voru
brunaverðir í sama
launaf lokki og lög-
reglumenn fyrir nokkr-
um árum. Nú eru
lögreglumenn hærra
launaðir en brunaverð-
ir í Reykjavík sem
nemur 7 til 11 launa-
flokkum."
ir u.þ.b. 2 árum (með meginþorra
atkvæða). Ég dreg stórlega í efa
að borgarfulltrúar hafi verið að
FERÐASKRIFSTOFAN Úrval
býður í sumar upp á ferðir til
Englands í svokallaðar Beaum-
ont-sumarbúðir fyrir börn á
aldrinum 8 til 17 ára. Börnin
munu dvelja á heimavistum og
geta þau vaiið um tuttugu staði
víðsvegar um Bretland.
Áhersla verður lögð á að kenna
börnunum ensku og er gert ráð
fyrir í stundaskrám að enska verði
kennd í tvo og hálfan tíma á dag.
Þá verða á dagskrá ýmsir leikir
eins og sumarbúðum tilheyrir. Leið-
beinendur verða lærðir íþróttakenn-
arar og annað fagfólk, sem starfað
hefur að æskulýðsmálum. Einnig
gefst íslenskum kennurum tækifæri
á að starfa við búðirnar í fjórar til
sex vikur í sumar á meðan þær eru
opnar. Starfsfólk Beaumont-sumar-
búðanna er um 600 manns og
sagðist Damien Medine, aðstoðar-
framkvæmdastjóri Beaumont, hafa
mikinn áhuga á að fá íslenska leið-
beinendur til liðs við sig. Á kynning-
arfundi á Hótel Loftleiðum sl.
laugardag kynnti Medine sumar-
búða- og skólastarfið.
Úrval hóf fyrst sölu á slíkum
segja borgarbúum brandara með
samþykkt þessari. Heldur hafi vak-
að fyrir þeim að tryggja borgarbú-
um betra slökkvilið. Það er
staðreynd að iðnmenntun og margs
konar sambærileg menntun og
reynsla nýtist slökkviliðum vel. Eft-
ir þessu ákvæði hefur verið farið
af hálfu slökkviliðsstjóra frá því það
tók gildi er hann hefur gert tillögur
um ráðningu manna til borgarráðs.
Greinarhöfundur dylgjar um það
að frændsemi ráði meiru um ráðn-
ingu en hæfni og próf. Staðreynd
málsins er sú að samkvæmt sam-
þykkt um slökkvilið er það borgar-
ráð sem ræður menn endanlega í
slökkvilið Reykjavíkur. Áður hefur
prófanefnd slökkviliðsins sem skip-
uð er slökkviliðsstjóra, borgarhag-
fræðingi og fulltrúa Starfsmanna-
félags Reykjavíkur fjallað um
umsóknirnar. Það er því ansi lang-
sótt að ásaka stjórnendur liðsins
um óeðlileg vinnubrögð við ráðning-
ar. Þeir eru einfaldlega ekki í
aðstöðu til þess.
Að lokum vil ég segja þetta. Ég
taldi mér skylt að leiðrétta sumt
af því sem fram kemur í grein 1.
fulltrúa vagnsstjóra SVR. Eg bendi
honum á að kynna sér samþykkt
um slökkviliðið. Er afskiptum mín-
um af þessu máli hér með lokið.
Ég vona að fljótfærnisleg ummæli
mín í Morgunblaðinu verði ekki til
að flækja frekar hina erfiðu deilu
sem Reykjavíkurborg og starfs-
mannafélagið standa frammi fyrir
og vona að hún leysist sem farsæl-
legast.
Höfundur er varaslökkviliðsstjóri
í Reykjavík.
ferðum í fyrrasumar. Sumarbúðirn-
ar verða opnaðar á öllum stöðum
þann 18. júlí nema í Kingswood-
skólanum, þar sem eru heilsárs-
búðir, og er þar megin áhersla lögð
á tölvukennslu, ásamt ensku og
íþróttaiðkun. Hægt er að dvelja í
búðunum allt frá einni og upp í sex
vikur í senn. Einnar viku ferð kost-
ar til dæmis 18.480 krónur fyrir
börn 8 til 11 ára og 22.810 krónur
fyrir 12 til 17 ára börn. Tveggja
vikna dvöl kostar 29.980 krónur
fyrir yngri krakkana og 34.840
fyrir þá eldri. Innifalið í verði er
flug til og frá London, dvöl á sumar-
búðunum, fullt fæði, kennsla í
ensku og ýmis tómstundastörf.
David Pitt, umboðsmaður Be-
aumont, sagði í samtali við
Morgunblaðið að í ráði væri að
bjóða upp á slíkar ferðir til Kings-
wood yfir vetrartímann þar sem þar
væri opið allan ársins hring. Þá
gætu hópar bama með kennara
sínum tekið sig saman um að dvelja
eina viku eða tvær í búðunum við
leik og fræðslu, bæði ensku- og
tölvukennslu, til dæmis í vetrar- eða
páskafríum sínum.
Morgunblaðið/Emilía
Knútur Óskarsson framkvæmdastjóri Úrvals, Damien Medine aðstoð-
arframkvæmdastjóri Beaumont og David Pitt umboðsmaður
Beaumont.
„Vagiistjóri á
villigötum“
Athugasemdir vegna greinar Hannesar H. Garðarssonar
Ferðaskrifstofan Úrval:
*
Islenskum börnum
býðst sumarbúða-
dvöl á Bretlandi