Morgunblaðið - 17.05.1987, Side 40

40
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 17. MAÍ 1987
LEGSTEINAR
OrnólfurM. Orn-
MOSAIK H.F.
Hamarshöfða 4- — Sími 681960
ólfsson rafvirkja-
meistari - Minning
Legsteinar
Framleiðum allar stærðir og gerðir af legsteinum.
Veitum fúslega upplýsingar og ráðgjöf
______um gerð og val legsteina._
M l
S.HELGASON HF
STEINSMIÐJA
SKHMMLVEGI 48-SfMI 76677
Fæddur 23. mars 1917
Dáinn 2. maí 1987
„Glaður og reifur
skyli gumna hver,
uns sinn bíður bana.“
Þessar ljóðlínur úr Hávamálum
koma okkur í hug þegar við kveðj-
um Ömólf Ömólfsson, rafvirkja-
meistara. Hann andaðist 2. maí
suður á Mallorka, en þar ætlaði
hann að eiga mánaðarsumarfrí
ásamt konu sinni. Þau fóm frá
Reykjavík 27. apríl og áttu fimm
yndislega sólskinsdaga á þessari
suðrænu eyju.
Ömólfur fæddist 23. mars 1917
á Suðureyri við Súgandafjörð. For-
eldrar hans vom hjónin Margrét
Þ. Guðnadóttir og Ömólfur Jóhann-
esson. Hann ólst upp í stómm
systkinahópi, því þrettán af bömum
BLOMANÆRING
Ný tilbúici áburðarblanda sem hentar öll-
um stofublómum, útiblómum og gróður-
húsajurtum.
Blómanæring gefur kröftugan vöxt og
stuðlar að heilbrigði plantnanna, blómgun
verður betri og útlitið fallegra.
Blómanæring er fáanleg um allt land í
0,5 og 5 lítra brúsum.
Blómanæring er framleidd undir stöð-
ugu gæðaeftirliti eigin rannsóknarstofu.
Prófaðu Blómanæringuna og það rennur
upp nýtt blómaskeið.
ÁBURÐARVERKSMIfXJA RÍKISINS
Heildsöludreifing S: 673200
Margrétar og Ömólfs komust til
fullorðinsára, en af þeim em nú
aðeins sex á lífi.
Það liggur í augum uppi að á
þeim tíma urðu unglingamir að sjá
fyrir sér sjálfir eins fljótt og þeir
gátu, ekki síst í bammörgum fjöl-
skyldum. Það varð og hlutskipti
'Ömólfs. Ungur að ámm hleypti
hann heimdraganum, fór til
Reykjavíkur og lærði rafvirkjun hjá
Eiríki Hjartarsyni. Eftir það starf-
aði hann við þá iðn.
11. maí 1940 gekk hann að eiga
Stefaníu Guðmundsdóttur frá
ísafirði og settust þau að í
Reykjavík. Fullyrða má að þá hafi
þau bæði stigið heillaspor því hjóna-
band þeirra var framúrskarandi
gott. Þau bám einlæga umhyggju
hvort fyrir öðm og gagnkvæma
virðingu.
Fjölskyldan stækkaði fljótt, böm-
in urðu sjö. Elst er Ingileif, útibús-
stjóri Samvinnubankans í
Höfðabakka, þá Margrét, einkarit-
ari hjá Olíuverslun fslands, Örnólf-
ur, kaupfélagsstjóri í Mosfellssveit,
Sóley, húsfreyja í Hafnarfirði, Eva,
deildarstjóri í Samvinnubankanum,
Ólöf, handmenntakennari og hús-
freyja í Mosfellssveit, og Aðal-
steinn, prentsmiðjustjóri. Óll eiga
þau fjölskyldur svo ættmeiðurinn
ber margar greinar og öll em þau
vel gefið sómafólk, svo fullyrða má
að bamalán hafl þau Ömólfur og
Stefanía haft. Bömin fæddust á
ámnum 1940—1953. Heimilið var
stórt og það þurfti hyggindi og
dugnað til að láta kaup húsbóndans
endast svo stórri fjölskyldu. Stef-
anía var hagsýn með afbrigðum,
dugleg og framúrskarandi hög í
höndum svo henni tókst auðveld-
lega að gera það sem mörgum
öðmm konum hefði reynst torvelt.
Hópurinn þeirra komst vel af og
óx upp í skjóli góðra foreldra.
Árið 1945 fluttu þau hjónin til
Húsavíkur og þar varð Örnólfur
rafveitustjóri. Þá vom þijú elstu
bömin fædd. Þarna beið hans mikið
starf og má segja að hann hafí
byggt þar upp nýtt rafveitukerfi. Á
Húsavík dvöldu þau til ársins 1952
og undu vel hag sínum. Ömólfur
tók þátt í ýmsum félagsstörfum.
Hann var sönghneigður og gerðist
félagi í karlakómum Þrym. Það var
margt sem aflaði honum vinsælda.
Hann var glaðlyndur, greindur og
skemmtilegur og manna hjálpfús-
astur. Auk þess átti hann jeppa og
nutu margir góðs af því og ófáar
ferðir fór hann endurgjaldslaust í
þágu sjúklinga og annarra ef mikið
lá við. Á þessum ámm bættust í
bamahópinn þijár dætur en yngri
sonurinn fæddist ekki fyrr en eftir
að þau fluttu frá Húsavík.
Næst lá leiðin til Reykjavíkur og
þá setti hann á stofn rafverktaka-
fyrirtækið Rafneista ásamt Áma
bróður sínum og ráku þeir það í
nokkur ár. Þá réðst Ömólfur til
Rafmagnsveitna ríkisins og starfaði
þar til dánardægurs. Fyrst eftir að
hann hóf þar störf var hann oft
sendur út á land til að annast við-
hald, eftirlit og fleira. Þurfti hann
þá stundum að vera langdvölum
§arri heimili sínu og kom þá í hlut
Stefaníu að annast börn og bú og
tókst henni það vel. Vegna þessara
ferðalaga varð hann víða kunnugur
og öðlaðist mikinn fróðleik um land
og lýð.
Þetta er í stórum dráttum ytri
umgerðin um ævi Örnólfs Ömólfs-
sonar. Hann var dyggur starfsmað-
ur, ósérhlífínn og duglegur og vildi
hvers manns vanda leysa.
Það em næstum 19 ár síðan við
tengdumst Ömólfí og íjölskyldu
hans þegar Eva dóttir þeirra hjóna
varð tengdadóttir okkar. Þá kynnt-
umst við hjálpfýsi þeirra og því
hvemig þau studdu við bakið á
bömum sínum og tengdabörnum
sem vom að koma undir sig fótun-
um. Fjölskyldan var samhent og
samkomulagið gott. Til þeirra var
gott að koma, hjartahlýja og gest-
risni einkenndu heimilislífíð. Böm
áttu stórt rúm í huga Ömólfs og
bamabömum sínum var hann
ástríkur afí. Hann lifði lífinu lif-
andi, gladdist með glöðum en fann
til með sjúkum og sorgmæddum.
Hin síðari ár átti Omólfur við
vanheilsu að stríða og varð fyrir
þungum áföllum en þá kom kjarkur
hans best í ljós. Uppgjöf var honum
fjarri og margur hefði í hans spor-
um dæmt sjálfan sig úr leik en það
gerði Ömólfur ekki. Hann hélt karl-
mennskunni og baráttuviljanum til
hinstu stundar. Ef þessi mál bar á
góma svaraði hann á þá leið, að
hann ætlaði að standa meðan stætt
væri og taka svo hinu.
Áhugamálin voru mörg og ekki
kveið hann iðjuleysi í ellinni. Síðast
þegar fundum okkar bar saman
sagði hann okkur frá því að þegar
hann hætti að vinna færi hann í
ættfræðigrúsk og var hann búinn
að afla sér talsverðra gagna í því
skyni.
Vinmargur var hann og naut
trausts samstarfsmanna sinna. Það
kom best í ljós þegar ijölskyldan
hélt upp á 70 ára afmæli hans 23.
mars sl.
Á morgun verður hann lagður til
hinstu hvílu. Við vottum öllum ást-
vinum hans dýpstu hluttekningu og
kveðjum hann með söknuði og inni-
legri þökk.
Blessuð sé minning hans.
Ingibjörg Björnsdóttir og
Jónas Guðjónsson
Kveðja frá Félagi rafmagns-
eftirlitsmanna, FER
Ömólfur Ömólfsson var einn af
stofnfélögum Félags eftirlitsmanna
með raforkuvirkjum og mjög virkur
félagi til hinsta dags.
Ómólfur sat síðast fræðslufund
FER fyrir rétt rúmum mánuði og
var þá kátur og hress að vanda,
bauð síðan til veislu á sjötugsaf-
mæli sínu með reisn og virðingu.
Það er eins konar lífsfylling, að
fá að kveðja í önn dagsins, og Öm-
ólfi hlotnaðist hún.
Þótt æviágrip Ömólfs verði rakið
á öðrum stað en í þessu greinar-
komi er rétt að staldra við helstu
þættina í starfí hans og lífshlaupi.
Árið 1940 lýkur Ömólfur námi í
rafvirkun og hefur þá þegar raf-
virkjastörf hjá hinu þekkta fyrir-
tæki Eiríks Hjartarsonar í
Reykjavík, þar sem hann hafði einn-
ig verið í námi. Fimm ámm síðar
er Ömólfí boðin rafveitustjórastaða
á Húsavík og gegnir hann því starfí
fram á mitt ár 1952, er hann stofn-
ar eigið fyrirtæki ásamt bróður
sínum, er þeir nefndu „Rafneista".
í júní 1960 gengur Ömólfur úr
fyrirtæki þeirra bræðra og hefur
störf hjá Rafmagnsveitum ríkisins
við rafmagnseftirlit og almenna
veitugæslu, samhliða gerð kostnað-
aráætlana fyrir húsveitur, o.fl.
verkefni á hinum ýmsu veitusvæð-
um rafmagnsveitnanna.
Hin síðari ár var Ömólfur raf-
magnseftirlitsmaður á veitusvæði
Gullbringu- og Kjósarveitu.
Eins og áður sagði var Ömólfur
einn af stofnfélögum Félags eftir-
litsmanna með raforkuvirkjum.
Þetta félag hefur nú starfað sleitu-
laust í nærri 30 ár, og hefur tilgang-
ur þess fyrst og fremst verið
fræðslustarf fyrir rafmagnseftir-
litsmenn og samræming á störfum
þeirra um land allt. Ömólfur hefur
gegnt mörgum trúnaðarstörfum
fyrir félagið, setið í stjóm þess og
nefndum.
Félagið vill með þessum fáu
línum þakka samfylgdina og votta
eiginkonu hans og bömum dýpstu
samúð.
Útför Ömólfs fer fram frá Foss-
vogskapellu mánudaginn 18. maí.
Egill Marteinsson
Á morgun er til moldar borinn
frændi minn, Ömólfur M. Ömólfs-
son, en hann lést á Mallorca að
kvöldi 2. maí sl.
Höggvið hefur verið stórt skarð
í íjölskyldu okkar. Addi, eins og