Morgunblaðið - 16.06.1987, Blaðsíða 50

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 16. JÚNÍ 1987
50
Minning:
Stefán Þröstur
Sigurðsson
llfcrS:

Fæddur 11. júni 1930
Dáinn 6. júní 1987
Stefán var fæddur á Ingveldar-
stöðum á Reykjaströnd, en þar
bjuggu föðurforeldrar hans. Ungur
fluttist hann til Sauðárkróks þar
sem hann dvaldi öll sín æsku- og
unglingsár hjá foreldrum sínum.
Stefán lauk iðnskólanámi og tók
sveinspróf í múraraiðn á Sauðár-
króki og vann þar að þeirri iðn eftir
því sem atvinna bauðst, en stund-
aði gjaman sjóinn í hjáverkum.
Stefán kvæntist árið 1954 Sesselju
Vilborgu Jónsdóttur frá Ingólfsfirði
á Ströndum og stofnuðu þau heim-
ili á Sauðárkróki. Böm þeirra eru
fimm: Siguijón, vinnur við bflavið-
gerðir í Svíþjóð, Kristján, stýrimað-
ur í Noregi, Bjöm, lærður múrari
og bókbindari, Elísabet, húsmóðir,
og Stefán, matsveinn. Allt er þetta
mannvænlegt fólk og nýtir borgar-
ar. Og bamaböm Stefáns eru níu.
Árið 1963 er orðið svo þröngt
um vinnu á Sauðárkróki að Stefán
ákveður að flytja búferlum til Suð-
urnesja og freista þess að tryggja
Qölskyldunni örugga afkomu.
Fyrstu ár sín á Suðumesjum bjó
Stefán á Þórustíg 5 í Njarðvíkum
en flutti þaðan í Keflavík og bjó
nú síðast á Vesturgötu 4, þar sem
hann hafði búið um ijölskyldu sína
af þeirri smekkvísi, sem honum var
lagin. Hér hefir aðeins verið stiklað
á nokkrum nöfnum og ártölum en
það vita þeir sem þekktu Stefán
að þar má miklu bæta við, ef gefa
á lýsingu á manninum.
Ég varð þeirrar gæfu aðnjótandi
að kynnast Stefáni mjög fljótlega
eftir að hann fluttist í Njarðvíkur
1963. Hrein tilviljun réði því, að ég
kynntist honum, ég þurfti að fá
múrverk unnið í væntanlegu íbúðar-
húsi mínu og einhver benti mér á
að hafa samband við þennan
múrara, sem væri nýfluttur frá
Sauðárkróki. Þetta var fyrsta verk
Stefáns á Suðumesjum og hann
kastaði ekki höndum til þess. Ég
minnist þess ennþá hversu frábæra
natni hann sýndi við hvert handtak
og engu var líkara en hann ætlaði
sjálfum sér að búa í húsinu, hvergi
mátti vera misfella, eða hugsanlegt
væri að gera betur — en þannig
voru öll hans vinnubrögð. Fljótlega
varð Stefán eftirsóttur múrari, ekki
síst við nákvæmnisvinnu, svo sem
flísalagnir. Meðal stórra verka sem
hann tók að sér má nefna íþrótta-
hús Njarðvíkur, og þar mun hann
hafa lagt mest allar flfsar innan á
sundlaugina, en það eru nokkur
hundruð fermetrar og þar lofar
verkið meistarann.
Allt frá þeim tíma er við fyrst
hittumst hefir haldist með okkur
vinskapur, enda þótt leiðir lægju
ekki mikið saman. Það er ekki fyrr
en 1982 að við verðum samstarfs-
menn þegar Stefán er ráðinn til
Hitaveitu Suðumesja til viðhalds á
mannvirkjum. Ég er ekki í vafa um
að þetta starf var honum mjög
hugleikið enda var hann vakinn og
sofinn í því að leita uppi þá bresti,
sem þurftu endurbóta við. Enginn
þurfti að segja Stefáni hvaða verk
lægju fyrir, hann fann þau sjálfur
og oft á tíðum var hann búinn að
gera við bilun áður en menn áttuðu
sig á því að þess hefði þurft. Ljóst
var að allir hlutir léku í höndum
hans, skipti þá ekki máli hvort hann
vann með múr, tré eða jám. En sú
umhyggja og natni, sem var honum
í blóð borin, bauð honum að leita
uppi veðrun eða skemmdir og gera
við þær áður en tími gæfist til
meiri og jafnvel mun alvarlegri
skemmda. Það sem mér þótti eink-
um athyglisvert og skemmtilegt við
vinnulag Stefáns, var hversu vel
hann hugsaði verkið til enda. Það
var aldrei byijað fyrr en vandaður
undirbúningur leyfði og aldrei valið
efni til neinna framkvæmda án
undangenginnar fullvissu um að
það væri það besta. Þess munu lengi
sjást merki í Svartsengi að Stefán
hefir lagt þar hönd að verki.
Minning:
Óskar Halldórs-
t
Eiginkona mín,
SIGRÍÐUR GUÐMUNDSDÓTTIR,
Kleppsvegi 36,
Reykjavík,
lóst á heimili sínu laugardaginn 13. júní.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Ásbjörn Guðjónsson
og fjölskylda.
t
Eiginkona mín, móöir okkar og tengdamóðir,
GEIRÞRÚÐUR HILDUR BERNHÖFT
fv. ellimálafulltrúi Reykjavlkurborgar,
andaðist í gjörgæsludeild Landspítalans 15. júní.
Sverrir Bernhöft,
Hildur Bernhöft, Þórarlnn Sveinsson,
Sverrir V. Bernhöft, Ásta Denise Bernhöft,
Ingibjörg Bernhöft, Bjarnþór Aðalsteinsdóttir.
t
Hjartkær eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
LIUA RANNVEIG BJARNADÓTTIR,
Skúlagötu 76,
lést í gjörgæsludeild Borgarspítalans föstudaginn 12. júni.
Jón Traustason,
börn, tengdabörn og barnabörn.
t
Eiginmaöur minn,
BRYNJÓLFUR ÁGÚST ALBERTSSON,
Hrafnistu Hafnarfiröi,
áöur Sólvallagötu 24, Keflavlk,
andaðist í sjúkradeild Hrafnistu, Hafnarfirði, sunnudaginn 14. júní.
Útförin auglýst síðar.
Guöný Kristfn Halldórsdóttir.
t
Hjartkær eiginkona mín,
SIGRfÐUR J. ÞORMAR,
Barmahlíö 15, Reykjavfk,
er lést 12. þ.m., verður jarösungin frá Fossvogskirkju, föstudag-
inn 19. júní, kl. 13.30.
Blóm og kransar afþakkaðir, en þeim er vildu minnast hinnar
látnu, er bent á minningarsjóð SlBS.
Fyrir hönd aðstandenda,
Gelr P. Þormar.
son stýrimaður
Fæddur 12. júní 1930
Dáinn 5. júní 1987
„Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi.
Hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt“
(Valdimar Briem)
Mig setti hljóða er hringt var í
mig á fostudagsmorguninn 5. júní
og mér tilkynnt að mágur minn,
Oskar Halldórsson, hefði orðið
bráðkvaddur um nóttina. Hann var
á ferð hér í Reykjavík fyrir 5 dög-
um. Ég kvaddi hann á flugvellinum
hressan og glaðan og nú er hann
allur. Já, það er stutt á milli lífs
og dauða. Óskar Halldórsson var
fæddur á Tyrðilsmýri á Snæfyalla-
strönd 12. júní 1930, sonur hjón-
anna Halldórs Borgarssonar og
Svövu Guðmundsdóttur. Þau eign-
uðust 7 böm, tvær dætur, Rann-
veigu og Elísu, sem báðar eru
látnar, 5 syni, Bjama, sem drukkn-
aði 1971, Guðmund og Borgar, búa
báðir á ísafirði, og Sigvarð, sem
býr í Sandgerði og nú kveðjum við
Óskar, sem hefði orðið 57 ára 12
þ.m.
Halldór, faðir Óskars, missti
konu sína þegar Óskar var um
fermingu og þá tvístraðist hópur-
inn. Sigvarður og Óskar fóm í
fóstur til merkishjónanna Jens Guð-
mundssonar og Guðmundu Helga-
dóttur, sem þá bjuggu á Lónseyri,
en nú á Bæjum á Snæfjallaströnd.
óskar mágur sagði mér það oft að
betri foreldra hefði hann ekki getað
fengið, því þau reyndust honum sem
væri hann þeirra eigin sonur. Og
það var gagnkvæmt. Böm Jenna
og Mummu í Bæjum eru 6 og leit
Óskar alltaf á þau sem sín eigin
systkini.
Árið 1963 kynntist Óskar hálf-
systur minni, Sigríði Vigfúsdóttur.
Hún átti þá litla dóttur, Guðnýju.
Bjuggu þau fyrst eitt misseri hér í
Reykjavík en fluttu svo vestur til
ísafjarðar. Þau giftu sig þann 24.
október 1970. Þar fóm hamingju-
söm hjón, Sigga systir og Óskar.
Faðir Óskars naut hlýju og um-
hyggju þeirra hjóna og dó í hárri
elli á ísafírði.
Árið 1968 hóf Óskar vinnu á
djúpbátnum Fagranesinu og var
síðustu 12 árin stýrimaður. Oskar
var vel liðinn í starfí, ábyggilegur
og traustur. Hann vildi að menn
stæðu fyrir sínu, það gerði hann.
Óskar mágur var bóngóður maður
og hafði hann mikla ánægju af að
gera sveitungum sínum greiða og
ef einhver átti í erfiðleikum var
hann manna fyrstur til.
Óskar átti lítið hús í túninu í
Bæjum, sem hann nefndi Hólhúsið,
og var það honum einkar kær eign.
Stóð til að klára rafmagnið í húsið
nú um hvítasunnuna — en það verð-
ur að bíða.
Óskar, ásamt nokkmm æskufé-
lögum, reistu samkomuhús á
landareign hans og heitír það Dal-
bær. Á síðasta ári stóð Óskar fyrir
því að haldið var ættarmót Mýrar-
ættar en það er föðurætt hans. Var
mótið haldið í Dalbæ með miklum
myndarbrag og komu þar yfiir 100
manns.
Ógleymanlegt atvik gerðist við
fermingu Guðnýjar, sem reyndar
lýsir Óskari betur en mörg orð;
þegar presturinn á ísafirði, séra
Sigurður, var að ferma sóknarböm
sín og röðin komin að Guðnýju og
hann segir: „Guðný Tiyggvadóttir
viltu leitast við...“, en lengra
komst prestur ekki, því inni í kóm-
um, upp yfír alla kirkjugesti, gripur
Guðný fram í og segir. „Ég er ekki
Tryggvadóttir, ég er Oskarsdótt-
ir. . .“ Tveimur og hálfum mánuði
síðar verða þau Guðný og Óskar
fyrir þeirri þungu sorg að missa;
Legsteinar
ýmsar gerðir
Marmorex
Steinefnaverksmiðjan
Helluhrauni 14, sími 54034,
222 Hafnarfjörður
En nú er hann allur, þessi vinur
minn, og kvaddi svo skyndilega að
erfítt var að trúa. Ég veit að allir
sem þekktu Stefán og hans lifnað-
arhætti hafa síst reiknað með svo
skyndilegri brottkvaðningu. Heilsu-
rækt var Stefáni áhugamál og hún
var stunduð, eins og allt annað sem
hann gerði, af samviskusemi og
natni, allt samkvæmt úthugsuðu
keÆ.
Ég veit að samstarfsmenn Stef-
áns allir sakna hans og sú spuming
verður áleitin meðal þeirra, hver
geti komið í hans stað. Ég hygg
að sá maður verði vandfundinn.
Sjálfur minnist ég með þakklæti
ótal heimsókna til Stefáns, þar sem
hann hafði ávallt tiltækar ferskar
hugmyndir eða skemmtilegar
lausnir á verklegum vandamálum.
Ég held auk þess að hann hafi á
hveijum fundi varpað örlitlum sól-
argeisla inn í sálina — slíkir menn
eru vandfundnir.
Ég vil leyfa mér fyrir hönd okkar
samstarfsmanna Stefáns að senda
eiginkonu, bömum og öllum öðrum
vandamönnum innilegar samúðar-
kveðjur með ósk um að bjartar
minningar um þennan hugljúfa
dreng megi verða þeim nokkur
huggun.
Ingólfur Aðalsteinsson
hann sína konu og hún móður sína
og það mjög sviplega, hún veiktist
og var öll að tveimur vikum liðnum.
Við, sem þekktum Óskar, vitum
að í raun náði hann aldrei gleði sinni
eftir að hann missti „sína konu“
eins og hann sjálfur orðaði það.
Fyrir þremur árum kom gleðin á
ný, er Guðný eignaðist soninn Erl-
ing Þór. Síðustu tvö árin bjuggu
þau saman á Pólgötu 6, ásamt sam-
býlismanni Guðnýjar, Jóni Þór
Erlingssyni, rafvirkja.
Óskar mágur naut þess að segja
mér frá því þegar litli afadrengur-
inn kom með gleraugun, blað og
bók svo þeir gætu lagt sig og lesið
saman smá stund.
Óskar stóð vel fyrir þeim orðum
sem Guðný dóttir hans sagði í ísa-
fjarðarkirkju fyrir 12 árum.
Ég þakka alla tiyggð og vináttu
sem hann hefur sýnt mér og minni
fjölskyldu á samleið okkar.
Veri hann kært kvaddur, guði á
hendur falinn.
Það mælir hans mágkona,
Jónína Björnsdóttir
Blómostofa
Friðfinns
Suðurtandsbraut 10
108 Reykjavlk. Sími 31099
Opíð öllkvöld
til kl. 22,- eínnig um helgar.
Skreytingar viö öll tilefni.
Gjafavörur.