Morgunblaðið - 10.12.1987, Side 66

66
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 10. DESEMBER 1987
t
Eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir og amma,
KARLOTTA KARLSDÓTTIR,
Hvassaleiti 56,
(áður Nökkvavogi 54),
andaðist í Landspítalanum 8. desember.
Einar Ásgeirsson,
Ásgeir Einarsson, Elín Eliasardóttir,
Sigurveig Einarsdóttir, Þórir Gunnlaugsson,
Guðrún Einarsdóttir, Sölvi Egilsson,
EinarK. Einarsson, Hólmfríður Jónsdóttir,
Magnús St. Einarsson, Dana Lind Lúthersdóttir
og barnabörn.
t
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
VALGERÐUR PÉTURSDÓTTIR BORDENICK
frá Stuðlum i Reyðarfiröi,
lést þann 7. desember í Greensburg, Pennsylvania, U.S.A.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á Hjartavernd.
Fyrir hönd vandamanna,
Rakel Malmquist, Elsa Magnúsdóttir,
Gunnar Magnússon, Sigrún Magnúsdóttir.
t
Fósturmóðir okkar,
JÓRUNN JÓNSDÓTTIR
frá Hlíðarenda,
Grettisgötu 63,
andaðist á öldrunardeild Borgarspítalans þriðjudaginn 8. desember.
Gunnvör Gísladóttir,
Sigrún Gisladóttir.
t
GUÐRUN GUÐNADÓTTIR
frá Eyjum i Kjós,
andaðist í Landspítalanum aðfaranótt 4. desember.
Útför hennar fer fram frá Bústaðakirkju mánudaginn 14. desember
kl. 13.30.
Andrós Ingibergsson,
Sigurður Ingi Andrésson, Soffía Sigurðardóttir,
Gunnar Andrésson, Guðbjörg Stefánsdóttir,
Einar Andrésson, Hólmfríður Gröndal
og barnabörn.
t
Eiskuleg dóttir okkar, systir, mágkona og unnusta mín,
GUNNHILDUR SIF GYLFADÓTTIR,
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni laugardaginn 12. desember
kl. 14.00.
Þuriður Jónsdóttir, Gylfi Baldursson,
Arngunnur Ýr Gylfadóttir, Lawrence Andrews,
Bryndís Halla Gylfadóttir,
Baldur Gylfason,
Yrsa Þöll Gylfadóttir,
Warren Goldblatt.
t
Frændi okkar,
GUÐMUNDUR ÓLAFSSON,
Miðsandi,
Hvalfjarðarströnd,
verður jarðsunginn frá Hallgrímskirkju í Saurbæ laugardaginn 12.
desember kl. 14.00.
Gísli Magnússon,
Jón Magnússon,
Jórunn Magnúsdóttir.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og
útför móður minnar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
ALDNÝJAR MAGNÚSDÓTTUR,
Norðurbrún 1,
Reykjavík.
Örn Árnason,
Árni Arnarson,
Gunnar Arnarson,
Aldís Arnardóttir,
Sigríður Árnadóttir,
Þórdis Erla Gunnarsdóttir.
Erla Jónsdóttir,
Borghildur Vigfúsdóttir,
Kristbjörg Eyvindsdóttir,
Örn Árnason,
Hans K. Matthíasson,
Orrahóli - Minning
Hans Kristján Matthíasson, fyrr-
verandi bóndi á Orrahóli í Dala-
sýslu, andaðist þriðja þessa
mánaðar, eftir erfíð veikindi um
nokkurt skeið, annars var hann
yfírleitt hraustur maður og frár á
fæti.
Foreldrar Hans Kristjáns voru
Matthías Ólafsson á Orrahóli og
kona hans, Pálính Dagsdóttir, sem
var dóttir Dags Jónssonar bónda í
Litla-Galtardal. Matthías, faðir
Hans Kristjáns, var sonur Ólafs
Bjömssonar og Ingibjargar Jóns-
dóttur í Stóra-Galtardal, en þau
fluttust á Fellsströndina norðan úr
Hrútafírði. Ólafur, afí Hans Krist-
jáns, var talinn góður hagyrðingur
og mikill fjörmaður og mun oft
hafa verið glatt á hjalla í kring um
hann.
Matthías og Pálína, foreldrar
Hans Kristjáns, hófu sinn búskap
í Litlu-Tungu á Fellsströnd, en sú
jörð var hálfgert kot út úr Stóru-
Tungu, sem ýmist var í eyði eða
þar hokrað, eins og kallað var. Þau
fluttust síðan að 0rrahólit í sömu
sveit, sem talin var stór og góð jörð.
Þar áttu þau heima til æviloka.
Hans Kristján var næstyngstur
9 bama Matthíasar og Pálínu. Sumt
af systkinunum ólst upp hjá vinum
og vandamönnum þeirra hjóna, eða
fór snemma að heiman.
Tvítugur missti Hans Kristján
móður sína, en hún andaðist 1921
þá aðeins 58 ára gömul og mun
móðurmissirinn hafa markað viss
reynsluspor í líf unga mannsins.
Eftir lát móður hans, mun Sigríð-
ur, systir hans hafa haft forstöðu
heimilisins á Orrahóli, fyrst í þijú
ár bjó hún þar með föður sínum,
en þá voru þeir heima jmgstu bræð-
umir, Hans Kristján og Konráð.
1924 tóku þeir bræður við búskapn-
um á Orrahóli og stóð Sigríður þá
áfram fyrir framan hjá þeim, eins
og kallað var í þá daga um ráðskon-
ur, eða þar til þeir giftu sig.
Hans Kristján og Konráð, bróðir
hans, voru hagleiksmenn og góðir
smiðir frá náttúrunnar hendi. Eftir
að þeir hófu búskap á Orrahóli
byggðu þeir þar tveggja hæða stein-
hús, sem búið er í ennþá. Húsið
formuðu þeir sjálfir og voru yfír-
smiðir. Eftir að þeir giftu sig bjuggu
þeir þar í sambýli með konur sínar
og böm og deildu jörðinni á milli
sín. Konur þeirra vom systkinaböm
og í mörgu líkar með myndarskap.
Hans Kristján giftist Sigríði
Halldórsdóttur, dóttur hjónanna
Halldórs Guðmundssonar og Ingi-
bjargar Sigríðar Jensdóttur í
Magnússkógum.
Hans Kristján og Sigríður voru
gefín saman á hörðum brúðarbekk
í stofunni í gamla torfbænum í
Magnússkógum. Presturinn sem
Minning:
Guðrún Ólafsdótt-
irfrá Unaðsdal
Fædd 3. júlí 1897
Dáin 24. nóvember 1987
Hvar byrjar maður að segja frá
ömmu? Líf hennar var svo stórbrot-
ið, persónan svo djúp, að fáein orð
í minningargrein virðast máttlaus
og magnvana, jafnvel þótt maður
hefði sama tungutak og amma heit-
in.
Frá því ég var gutti og svaf fyr-
ir ofan hana í innsta herberginu í
Unaðsdal, var amma alltaf nálæg.
Hún var hin alltumlykjandi rammís-
lenska mannúð með rímur og
húsganga á hraðbergi, fulltrúi
margra alda dyggða og hefða í
síbreytilegu æðandi þjóðfélagi nú-
tímans. Hún var kona með óreikult
gildismat, kona sem vissi hvað sneri
raunverulega upp og hvað niður í
henni veröld. Það fannst mér að
minnsta kosti. Mér, ungum og ráð-
villtum háskólastúdent, var íbúðin
hennar litla, full af íslenskum þjóð-
ararfí, ævinlega öruggt afdrep. Þar
var skjól frá hremmingum nútím-
ans, þar gat maður sest niður í friði
og horft á tilveruna frá öðru sjónar-
homi. Já, þar var maður í öruggum
höndum og hlýjum; hendur hennar
vom alltaf hlýjar, handtakið hlaðið
þeim djúpa mannskilningi sem hið
langa og oft erfíða líf hennar hafði
fært henni. Það eitt sagði meira en
mörg orð.
Hjá konu sem fæðst hefur í torf-
bæ, alið 16 böm í harðbýlli sveit,
misst manninn sinn frá þeim og lif-
að svo iðn- og tölvubyltingu, hjá
slíkri konu er maður lítill og ólærð-
ur, sama hvað öllum prófgráðum
líður. Samt hafði amma þann eigin-
leika að láta öllum líða vel í kringum
sig, ungum sem öldnum. Fólk var
hennar helsta áhugamál. Henni var
því umhugað um að halda hinni
feikistóru fjölskyldu sinni saman.
Má segja að það hafi verið ærið
starf, því afkomendur Guðrúnar og
Helga eru nú orðnir hálft annað
hundrað. Og allt fram undir það
síðasta kunni amma nöfn þeirra
allra og gott ef hún mundi ekki
afmælisdaga flestra líka. Minni
hennar var með ólíkindum. Þannig
gat hún rakið ættartölur lengi dags
og vísur og spakmæli kunni hún
fyrir hvert tækifæri.
Ég spyr mig hvernig ég vilji
muna eftir ömmu. Ósjálfrátt hættir
mér til að leita að tilviki sem lýsi
gömlu konunni vel. Auðvitað væri
slíkt gróf einföldun á jafn marg-
brotinni persónu, sem var svo margt
t
Ástkær eiginkona min, móðir, fósturdóttir og systir,
GUNNHILDUR ÁRNADÓTTIR,
Bólstaðarhlíð 5, Reykjavík,
sem andaðist 29. nóvember verður jarösungin frá Fossvogskirkju
föstudaginn 11. desember kl. 15.00.
Guðbjörn Þorsteinsson, Sigurbjörn Guðbjörnsson,
Ragnheiður Kristjánsdóttir,
María Árnadóttir, Hörður Árnason,
Elisabet Árnadóttir, Bolli Árnason,
Vera Björk Einarsdóttir, fris Huld Einarsdóttir.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð við andlát og útför,
GUÐNÝJAR MARGRÉTAR JÓHANNESDÓTTUR
frá Þorgrímsstöðum.
Ásbjörn Kristófersson, Sigríður Guðmannsdóttir,
Birna Ásbjörnsdóttir.
gifti þau var séra Ásgeir Ásgeirs-
son, prófastur í Hvammi í Dölum.
Brúðkaupið fór ekki fram fyrr
en síðla dags, vegna þess að þegar
átti að fara að gifta og presturinn
var kominn kom það í ljós að tilvon-
andi brúðgumi var hvorki skírður
né fermdur og óleyfílegt að gifta
hann, nema hann færi í Búðardal
og keypti sér til þess leyfisbréf hjá
sýslumanninum þar, og það tókst.
Faðir Hans Kristjáns hafði verið
í sértrúarsöfnuði, sem bannaði bæði
skím og fermingu, og af þeim
ástæðum var Hans Kristján hvorki
skírður eða fermdur.
Hans Kristján og Sigríður áttu
saman fímm böm. Þau eru Matt-
hías Páll, starfsmaður á Póststof-
unni í Reykjavík; Lára Sigurveig
fyrir svo marga. Núna koma nokkr-
ar myndir af gömlu konunni upp í
hugann.
Eg sé hana fyrir mér í íbúðinni
í Hátúninu, berandi ýmislegt góð-
gæti á borð fyrir okkur Bjössa
heitinn. Þar var íslensk gestrisni
upp á sitt besta, gestrisni sem
maður lærir enn betur að meta eft-
ir dvöl erlendis. Það var mér líka
sönn unun að hlusta á þau mæðgin-
in, svo margvís og vel mælt voru
þau.
Ég sé ömmu líka koma vestur
fyrir rúmum tveimur árum. Ég sé
hana sitjandi á veröndinni heima á
ísafirði, hlæjandi ásamt henni
< Guðrúnu minni. Það var sól þá og
amma lék við hvurn sinn fingur.
Samt sagðist hún vera að kveðja
æskuslóðimar. Það reyndist því
miður rétt; hún átti ekki eftir að
koma aftur á ísafjörð og í Unaðs-
dal. í þessari ferð veiktist hún illa
og henni fór að hraka upp frá því.
Ég sé ömmu líka á níræðisaf-
mælinu sínu á Hótel Sögu síðastliðið
sumar. Þar sat hún samánsigin í
hjólastól og tók á móti mörgum
tugum gesta. Þá gat hún enn bros-
að sínu góðlátiega brosi og þrýst
hendur hlýlega, jafnvel þótt henni
væri orðið síkalt á höndunum. En
þótt 'hún segðist þá tilbúin að
kveðja, var hún með hugann við
ættartalið, sem við höfðum skráð
saman í stílabók, þegar ég sá hana
síðast.
Þeir eru ófáir sem eiga góðar
minningar um ömmu. Hún bjó yfir
mörgu sem við hin yngri komum
aldrei til með að búa yfir. Ég gleðst
yfír því sem hún miðlaði mér.
Rúnar Helgi Vignisson,
Bandaríkjunum.