Morgunblaðið - 23.03.1988, Blaðsíða 41

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 23. MARZ 1988
41
„Gilda skal meira
Drottins boð“
eftir Gunnar
Þorsteinsson
Sjá til, mín sál, að siðvaninn
síst megi villa huga þinn,
forðast honum að fylgja hér
framar en Guðs orð leyfir þér.
Góð minning enga gerir stoð,
gilda skal meira Drottins boð.
(Hallgtfmur Pétursson.)
Sálmar Hallgríms Péturssonar
eru með dýrustu perlum þeirrar arf-
leifðar er íslensk kristni ber okkur.
Það fer saman boðun sem er hrein,
einlæg og ómenguð og listrænt inn-
sæi sem á sér vart hliðstæðu.
Ég get með heilum huga tekið
undir þær hendingar úr sálmum
Hallgríms er hér eru tilfærðar, sem
og annað er segir í sálmum
Hallgríms. En ekki eru allir á sama
máli.
Illt er að byggja líf sitt á bók sem
hefur ekki sterkari rök um tilveruna
en þau sem eru „ævinlega í besta
falli mikið álitamál". Þessi tilvitnun
er einkunn sem sr. Heimir Steinsson
gefur ritningunni í grein í Lesbók
Morgunblaðsins þann tólfta marz sl.
Ég hlýt að andmæla þessum
málflutningþ, þó ég ætli mér ekki
þá dul að hjálpa Guði að veija orð
sín og helga bók, en ég get ekki
orða bundist þegar vegið er að
grunni kristninnar með slíkum
hætti.
Orðið eða arfleifðin
Sr. Heimir Steinsson etur saman
í grein sinni kenningum ritningar-
innar og arfleifð okkar og dregur
þar taum arfleifðarinnar.
Við stöndum frammi fyrir því að
þurfa að velja á milli erfikenningar
manna og orðs Guðs. Fyrir mörgum
er hér mikill vandi á ferðum, en ég
tel að menn eigi hiklaust að velja
það er sannara reynist.
Erfikenningar manna geta ógilt
ráð Guðs. í fimmtánda kaflanum í
Matteusi er Jesú á tali við fræði-
menn og farisea og er umræðuefnið
einmitt þetta. Þar tekur Drottinn
afar hart á þeirri áherslu að velja
erfíkenningarnar framar orðinu.
Hann gengur svo langt að segja
þeim að dýrkun þeirra sé til einskis
vegna þessa.
U ngbar naskí r n
Enn er það ungbarnaskírnin sem
er í brennidepli og til vamar henni
hrapa menn að því að álykta að
fremur beri að hafa í heiðri erfíkenn-
ingar fyrri tíðar manna, en sjálft
orð Guðs.
í stað þess að taka rökum hverfa
menn til óheillaráða. í öðru orðinu
fagna menn yfír breyttum viðhorf-
um og að áherslur og efnistök hafí
tekið hamskiptum, en í hinu orðinu
vilja menn læsa skímarskilningnum
við_ þekkingarstig miðalda.
íslenskt þjóðfélag hefur tekið
miklum stakkaskiptum á þessari öld
og margt er það í arfí aldanna, sem
menn fagna yfír á tyllidögum, að
liðið er undir lok. Hugsunarháttur,
þekking og almennur skilningur er
ekki hinn sami og var og hafa flest-
ir tekið því með hinni mestu karl-
mennsku, en skímarskilningurinn
situr eftir.
Það má til sanns vegar færa að
deila um skímarskilning sé tilgangs-
lítil, sér í lagi ef við höfum ekkert
til að festa hendur á annað en það
sem er. Hér eru menn fremur að
þræta en deila.
Frelsi eða fordómar
Opinská umræða um trúmál hlýt-
ur að vera af hinu góða. í slfkri
umræðu er þess vænst að menn
leggi spilin á borðið og málin séu
skoðuð með opnum huga. Sú af-
staða að hrópa að það sé vitlaust
gefið og ekki sé hægt að byggja
nema á hefðinni einni saman er til
óþurftar.
„í öllum tilvikum sker arfleifð
hlutaðeigandi kirkju úr um niður-
stöðu ritningarlestursins — hvort
heldur rætt er um skímina eða önn-
ur efni.“ Þessi klausa er fengin úr
grein sr. Heimis. Svo mörg voru þau
orð.
Ef menn lesa ritningarnar með
arfleifð sína eina í huga hlýtur það
að bera með sér mikinn skort á ein-
lægni og leiða til stöðnunar.
Eg fæ ekki séð annað en að
mönnum beri að nálgast ritningarn-
ar með opnum huga og fofdóma-
„Það má til sanns vegar
færa að deila um
skírnarskilning’ sé til-
gangslítil, sér í lagi ef
við höfum ekkert til að
festa hendur á annað
en það sem er. Hér eru
menn fremur að þræta
en deila.“
Gunnar Þorsteinsson
leysi. Við megum ekki láta siðvan-
ann blinda hugi okkar og valda því
að við höndlum ekki meir af borði
Drottins.
Vitnisburður Páls
Mig langar til að Páll postuli ljúki
þessu fyrir mína hönd, en hann seg-
ir: „Ég fór lengra í gyðingdóminum
en margir jafnaldrar mínir meðal
þjóðar minnar og var miklu vand-
lætingasamari um erfikenningu for-
feðra minna. En þegar Guð, sem
hafði útvalið mig frá móðurlífi og
af náð sinni kallað, þóknaðist að
opinbera mér son sinn til þess að
ég boðaði fagnaðarerindið um hann
meðal heiðingjanna, þá ráðgaðist
ég ekki við neinn mann, ekki fór
ég heldur upp til Jerúsalem til þeirra
sem voru postular á undan mér.“
Páll yfirsté alla fordóma og erfi-
kenningar. og hélt óbundinn á vit
fyrirheita Guðs. Það er ætlan mín
að hans traust á bjargi aldanna
geti verið okkur til eftirbreytni í dag.
Höfundur er forstöðumaður
Krossins í Kópavogi.
ad imm
mmim
úmu
v?sa
I mUHBHUU
Opid frá ki12m18
Laugardaga tré kl.10 tit16
IÐNADARMANNAHÚSINU
HALLVEIGARSTÍG 1