Morgunblaðið - 23.03.1988, Side 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 23. MARZ 1988
Minninff:
Gunnar Þorkell
Jónsson sjómaður
Fæddur 25. október 1964
Dáinn 14. mars 1988
í dag er til grafar borinn frá
Víðistaðakirkju vinur okkar, Gunn-
ar Þorkell Jónsson. Hann andaðist
af slysförum í Rotterdam mánudag-
inn 14. þ.m. aðeins 23 ára að aldri.
Upp á síðkastið hafði hann stundað
sjómennsku sem farmaður hjá Eim-
skipafélagi íslands og skip hans var
í slipp í Rotterdam þegar hann féll
af landgangi skipsins fimmtán
metra fall niður í skipakvína og
mun hafa látist samstundis.
Gunnar hafði verið vinur okkar
í mörg ár. Við kynntumst honum
fyrst, sumir okkar, í bamæsku þeg-
ar hann bjó í sama fjölbýlishúsi og
tveir af okkur. Eftir skamma dvöl
þar fluttist hann í annað borgar-
hverfí og skildu þá leiðir um sinn
uns við, nokkrum árum síðar, tók-
um upp þráðinn aftur. Þá vomm
við komnir á unglingsaldur og eftir
það skildu aldrei leiðir. Gunnar kom
í hópinn sem einn af okkur og urð-
um við sex félagar upp frá því nær
óaðskiljanlegir þótt við byggjum
ekki lengur í sama borgarhverfinu
og leiðir okkar lægju ekki saman í
námi og vinnu.
Þótt ævi Gunnars hafi ekki verið
löng hafði hann mætt mörgum erf-
iðleikum. Komungur hafði hann
lent í alvarlegu slysi í annarri
heimsálfu. Þá var honum ekki hug-
að líf en með hreysti sinni og bjart-
sýni tókst honum að sigrast á þeim
erfiðleikum. Fyrir röskum tveimur
ámm síðan lenti Gunnar ásamt ein-
um öðmm úr okkar hópi í miklum
hrakningum á Mýrdalssandi. Á leið
frá Höfn þar sem við höfðum verið
á vertíð skall á okkur aftakaveður
á Mýrdalssandi þar sem við vomm
í bíl á leið til Reykjavíkur. Bifreiðin
festist í snjó og ófærð og eftir að
hafa dvalist í kulda og vosbúð í
bifreiðinni um nokkra klukkustunda
skeið lögðum við ásamt félaga okk-
ar, sem með okkur var, af stað fót-
gangandi í hríðinni áleiðis til Víkur.
Þangað komumst við við illan leik
eftir erfíða vegferð og mátti þá
ekki miklu muna að verr færi. í
þessum hrakningum, sem sagt var
frá í fjölmiðlum, bar Gunnar sig
best af okkur. Hann hvatti okkur
áfram í ófærðinni og storminum og
tók að sér að bijóta okkur braut í
snjónum þegar við hinir vomm að
niðurlotum komnir. Þannig hafði
Gunnar náð mikilli líkamshreysti
þrátt fyrir slysið, sem hann hafði
orðið fyrir sem bam.
Hið þriðja slysið, sem máttar-
völdin lögðu Gunnari á herðar, var
þeirra mest og frá því slysi slapp
hann ekki lífs.
Minningin um Gunnar er fersk í
vitund okkar og verður það. Hann
var einstaklega ljúfur og góður fé-
lagi. Hann var ávallt glaður og
kátur og skipti aldrei skapi. Öll þau
ár, sem hann var í vinahópnum,
sáum við hann aldrei reiðast og
önuglyndi átti hann ekki til. Gunnar
var hvers manns hugljúfí.
Á sinni stuttu ævi hafði Gunnar
víða haft viðkomu. Ungur byrjaði
hann að vinna og hafði víða unnið.
Á malbikunarstöð Reykjavíkur-
borgar vann hann einna lengst, en
einnig hafði hann starfað á
Keflavíkurflugvelli, í Stálvík, við
fískveiðar, við fískverkun á vertíð,
sem dyravörður á skemmtistöðum
með námi og víðar en nú síðast
hafði hann stundað farmennsku og
kunni því vel. Á öllum þessum
vinnustöðum kom Gunnar sér mjög
vel og var vel látinn enda átti hann
fjölmarga vini og kunningja þótt
tengslin við okkur félagana hafí
mest verið.
Fyrir nokkrum vikum höfðum við
félagamir bundist fastmælum um
að fara saman til útlanda í sumar.
Við höfðum áformað að fara saman
til Suður-Frakklands, leigja okkur
þar bíl og bát og dveljast þar sam-
an um nokkrra vikna skeið. Síðast,
þegar Gunnar var heima — áður
en hann lagði út í sína síðustu ferð
— höfðum við gengið frá okkar
málum í sambandi við ferðina og
allir lagt fram þá fjármuni sem
þurfti til þess að festa okkur ferð-
ina. Gunnar var einna mestur
hvatamaður okkar að þessari ferð
og sagði, að þetta væri áreiðanlega
okkar síðasta tækifæri til þess að
fara saman til útlanda áður en við
héldum hver í sína áttina. Nú er
hann farinn í miklu lengri ferð —
og fer einn.
Það er e.t.v. táknrænt, að tveim-
ur dögum áður en hann dó hringdi
hann í okkur frá útlöndum og sagð-
ist hlakka til að taka sér frí í næsta
túr til þess að vera með okkur.
Þannig kvaddi hann okkur. Svo
undarlega sem það er mun hann
einnig hafa hringt í aðra vini sína
og ættingja um sama leyti, þ. á m.
fólk sem hann hafði ekki hitt að
máli lengi þannig að hann talaði
við flesta þá, sem honum þótti
vænst um og þótti vænst um hann
rétt áður en hann dó.
Nú er Gunnar vinur okkar horf-
inn úr hópnum. Við sendum honum
okkar bestu kveðjur og þakkir fyrir
samfylgdina og sendum móður
hans, systur, föður og öðrum ætt-
ingjum og þá ekki sízt ömmu hans,
sem hann talaði mikið um, okkar
einlægustu samúðarkveðjur.
Björgvin, Óskar, Stefán,
Ólafur og Guðmundur.
Það er ekki hægt að segja annað
en dauðinn sé nálægt okkur.
Ungur, yndislegur drengur í
blóma lífsins, nýbúinn að festa kaup
á lítilli snoturri íbúð í miðbænum
er kvaddur skyndilega á braut.
Mig langar til, um leið og ég
þakka honum fyrir yndislega vin-
áttu, að segja frá kynnum okkar.
t
Eiginkona mín, móðir okkar og tengdamóðir,
SIGRÍÐUR ÞÓRÐARDÓTTIR,
Bárugötu 37,
lést í Landspítalanum 22. mars.
Karvel Sigurgeirsson,
Sigriður Karvelsdóttir, Jón Hilmar Jónsson,
Þór Magnússon, Maria Heiðdal.

t
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
SIGRÍÐUR GUÐJÓNSDÓTTIR,
Kleppsvegi 68,
Reykjavík,
andaðist í Landakotsspítala 17. þessa mánaðar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Bára Norðfjörð Guðmundsdóttir,
Alda Guðmundsdóttir,
Ægir Guðmundsson,
Guðjón Guðmundsson, Sigurður Leifsson,
Svanhildur Erlingsdóttir,
tengdabörn og barnabörn.
+
Ástkær móöir okkar, amma og tengdamóðir,
STEINUNN ÁGÚSTA JÓNSDÓTTIR,
Bólstaðarhlíð 40,
lést á heimili sinu 14. mars.
Útförin hefur farið fram i kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Nina H. Hjaltadóttir, Páll Stefánsson,
Jón Hjaltason,
Anna M. Arnold, Ágústa I. Arnold.
____»
+
Móðir okkar, stjúpmóðir, tengdamóðir og amma,
ÓLÖF KRISTBJÖRG GUÐBRANDSDÓTTIR,
Keldulandi 17,
Reykjavík,
andaðist á heimili sínu mánudaginn 21. mars siöastliöinn.
Útförin fer fram frá Bústaðakirkju föstudaginn 25. mars kl. 13.30.
Jóhanna Dóra Þorgilsdóttir,
Eyþór Haraldur Ólafsson, Unnur Kjartansdóttlr,
Guðrún Ólafsdóttlr, Hersir Oddsson,
Einar Ólafsson, Guðrún Stefánsdóttir,
Agnar Ólafsson, Erla Ásmundsdóttir
og barnabörn.
+
GEORG SKÆRINGSSON,
Skólavegi 32,
Vestmannaeyjum,
andaðist í Vífilsstaðaspítala miðvikudaginn 16. mars.
Fyrir mína hönd og annarra aðstandenda.
Sigurbára Sigurðardóttir.
Útför
+
MARÍU JÓNSDÓTTUR
fer fram frá Fossvogskirkju fimmtudaginn 24. mars kl. 13.30.
Fyrir hönda vandamanna.
Gréta S. Jónsdóttir,
Þorgeir Jónsson,
Bergur Felixson.
+
EYJÓLFUR BJARNASON,
Langholtsvegi 79,
verður jarðsunginn frá Langholtskirkju fimmtudaginn 24. mars
kl. 15.00.
Fyrir hönd aðstandenda.
Anna Pálsdóttir.
+
Frænka mín,
HRAFNHILDUR HARALDSDÓTTIR BRIEM,
er látin.
Útförin fer fram frá nýju kapellunni, Fossvogi, fimmtudaginn 24.
mars kl. 15.00.
Fyrir hönd ættingja,
Andrés Reynir Kristjánsson.
+
Ástkær eiginmaður minn,
SVEINN GUÐMUNDSSON
fyrrverandi forstjóri,
lést í Landakotsspítala 21. mars. Útförin verður auglýst síðar.
Fyrir hönd barna, tengdabarna og barnabarna.
Anna Erlendsdóttir.
Fyrst sá ég Gunnar þegar við byrj-
uðum í félagsfræðitímum í Iðnskól-
anum á vorönn ’87. Allir voru
feimnir, eins og gengur og gerist,
en þegar líða tók á veturinn tókust
góð tengsl milli kennarans, vinkonu
minnar, Gunnars og mín. Urðu oft
fjörugar og skemmtilegar umræður
í þessum tímum. Er mér minnis-
stæður einn tími er Gunnar sagði
sögur frá Ástralíu, en þar bjó hann
á sínum yngri árum, með foreldrum
sínum og Þóreyju systur sinni. Þá
vissi ég ekki að ég ætti eftir að
heyra fleiri ævintýri þaðan, sem og
frá fleiri stöðum. En þær stundir
komu, þegar líða tók á vorið, að
ég kynntist Gunnari mínum sem
persónu og vini. Þá komst ég að
því hversu mikill íþróttamaður hann
væri og líka mikill göngugarpur.
Man ég eftir því þegar þeir félag-
amir fóru í miklar gönguferðir,
síðasta sumar, um óbyggðir Is-
lands. Við Gunnar gengum líka
mikið saman og þá hér um borg-
ina, var hann óþreytandi að segja
mér frá ýmsu sem fyrir augu bar.
Ósjaldan lá leiðin niður að höfn, til
að skoða lífið þar og bara til að
fínna sjávarlyktina, þar var hann í
essinu sínu. Það var líka alltaf gam-
an að skoða gömul hús, og almennt
hafði Gunnar gaman af að spá í
og skoða hlutina. Þessir ánægju-
legu göngutúrar enduðu oftast á
einhveiju kaffíhúsinu, þar sem
lífsins málum var velt fyrir sér. Svo
það var margt sem við sáum, og
eflaust væri ég ekki enn búin að
sjá Landakotskirkju að innan, ef
Gunnar vinur minn hefði ekki sýnt
mér hana af sínum ákafa og hlýhug.
En nú er Gunnar farinn í annan
heim þar sem eru nýir hlutir til að
skoða og spá í.
Enn og aftur langar mig til að
þakka honum fyrir allar yndislegar
stundir sem hann gaf mér hlutdeild
í.
Eg votta foreldrum hans og
systrum, svo og öðrum aðstandend-
um mína dýpstu samúð.
Erla vinkona
Ég vil með þér, Jesús, fæðast,
ég vil þiggja líf og sátt,
ég vil feginn fátækt klæðast,
frelsari minn, og eiga bágt.
Ég vil með þér, Jesús, fæðast,
ég er bam og kann svo fátt.
Ég vil með þér, Jesús, deyja.
Ég? Ó, hvað er allt mitt hrós?
Æ, ég vil mig bljúgur beygja,
breysk og kalin vetrarrós.
Ég vil með þér, Jesús, þreyja,
ég er strá, en þú ert ljós.
(Matth. Joc.)
Með þessum ljóðlínum, kveðjum
við vin okkar, Gunnar Þorkel Jóns-
son, í hinsta sinn. Og viljum við
votta foreldrum, systrum, ættingj-
um og vinum hans okkar dýpstu
samúð og vona að Guð gefí þeim
styrk á þessum erfiðu tímamótum.
Ingunn og Erla
Gunnar og Hreiðar pabbi hans
urðu hluti af lífí okkar fyrir u.þ.b.
Qórum árum, þegar foreldrar okkar
gengu í hjónaband.
Við systumar áttum ekki mjög
náið samband við Gunnar þó svo
að við ættum sameiginlegt heimili.
Bæði var að hann hafði búið í
Reykjvík og átti þar sína vini og
kunningja og var hann því ekki
mikið hér heima í frítímum.
Það var greinilegt að Gunnar
lagði mikla rækt við vini sína, og
var tilbúinn til að gefa af sér. Hann
lagði oft mikið á sjálfan sig til að
aðstoða þá sem áttu erfitt, og tók
upp hanskann fyrir þá sem minna
máttu sín.
Okkur er sérstaklega minnis-
stætt fyrsta árið eftir að þeir feðg-
ar fluttust til okkar. Gunnar var
lengi framan af mjög hlédrægur
og vildi sem minnst láta fyrir sér
fara. En það breyttist nú smátt og
smátt og hann fór að hafa meiri
samskipti við okkur.
Gunnar var einstaklega blíðlynd-
ur og einlægur, hann gat líka hrif-
ist svo innilega, af hugmyndum,
atburðum og fólki.
í nóvember sl. urðu tímamót í
lífi Gunnars, hann keypti sér litla