Morgunblaðið - 17.04.1988, Qupperneq 24

24
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGJJR 17. APRÍL 1988
DORGVEIÐI
Ný tegund sportveiði
að ryðja sér til rúms á íslandi
hávetur. Miklir dellukarlar eru fam-
ir að dekra ánamaðka í upphituðum
bflskúrum í svartasta skammdeginu.
Það næst besta er rækja, en sá er
galli á gjöf Njarðar, að erfitt er að
fá hana til að tolla á önglinum og
mætti skilja það betur ef hún væri
lifandi. Þetta hefst þó allt með lagni.
Sumir beita sfld og fá á hana, ekki
síst urriðann, en hann er ekkert
nema græðgin þótt vatnið kólni. Svo
má auðvitað nota hvort heldur er
sþón eða spinner, slíkt gefur góða
raun og sumir nota slíkt ekki síður
til að lokka fiska að vökinni, en
demba svo út rækju eða maðki.
Þegar sá er þetta ritar var að
stelast í Vffilsstaðavatnið í gamla
daga varð þess vart, að við kalda:
vermslisvakir í norðausturhlutanum
voru oft vænar bleikjur innan um
smáfísk. ísinn í kringum vakir þess-
ar var ævinlega ótraustur, þannig
að við félagamir tókum það til
Veiði niður um ís á vaxandi
vinsældum að fagna hér á
landi og er það raunar rökrétt
þróun, en fjöldi þeirra sem
stunda stangveiði hefur aukist
gífurlega síðustu árin og
dorgið getur talist hliðargrein.
Þó er það ekki einhlítt, því
þótt margir dorgarar í dag séu
stangveiðimenn sem eru að ná
úr sér veiðiskjálftanum og
stytta biðtímann þar til ný
vertíð hefst, þá er dorgið
einnig með gamla hefð á bak
við sig. Áratugum saman
hefur það verið stundað, hvort
heldur í Mývatnssveit eða
Borgarfírði, og einstaklingar
náð gífurlegri leikni með
mikilli ásturidun. Svo eru þeir
til sem eru forfallnir dorgarar,
en hvorki stunda stangveiði
né hafa áhuga á því að taka
upp þá íþrótt. Þannig séð er
fráleitt að tala um of um dorg
og stangveiði í sömu andránni.
Það er vel til í dæminu að
marga sem ekki hafa prófað
dorgveiði fýsi að gera það, en
viti ekki almennilega hvemig
þeir eigi að snúa sér í málinu.
Hvemig verkfæri ber að físka
með, hvemig útbúnaður er ■
notaður. Hvar er veitt og á f
hvað? Og þannig mætti áfram
telja. Hér verður leitast við að
svara einhveijum spumingum,
en annars er það þannig með
dorgið eins og svo margan
veiðiskap, að það er blessuð
reynslan sem skiptir sköpum.
Það er aldrei hægt að kenna
neinum til hlítar, rétt að leiða
menn af stað og svo taka eigin
sérviska, siðir og greind við
stjóminni og þá kemur í Ijós
hversu megnugir menn em.
Það ætti e.t.v. að segja fjallavötnin fagurgrá við þessi tækifceri. Hvað um það, það er ekki síður fagurt
við silungsvötn okkar á vetrum eða sumrum. Myndín er frá Geitabergsvatni.
Veiðitækin eru svo sem
margvísleg. Til eru sér-
stakar dorgveiðistangir
sem eru auðvitað ör-
stuttar með þar til gerð-
um veiðihjólum. Sumir nota hand-
færi, aðrir skafthlutann á stuttum
kaststöngum með hefðbundnum
hjólum, eða jafnvel heilar kaststang-
ir, en þurfa þá að standa svolítið frá
vökinni. Það sviptir menn hluta af
sportinu, því það ku senda adrena-
línflæði um kroppinn að geta
skyggnst ofan í holumar á ísnum
og sjá stóra skuggana hnusa af bei-
tunni.
Til þess að geta dorgað, þarf veiði-
vatn, ísi lagt, veiðitæki og útbúnað.
Einnig áhuga á málefninu og sjálfs-
aga, því dorgveiði getur verið köld
athöfn, sérstaklega þegar lítið eða
ekkert veiðist, en það kemur fyrir í
þessum veiðiskap ekki síður en öðr-
um. Það þarf að verða sér úti um
vök. Hægt er að kroppa holumar
með frumstæðum en öruggum að-
ferðum eins og með exi eða jám-
stöng. Miklu betra er að nota sér-
stakan ísbor sem fæst í sportveiði-
verslunum og vinnur verkið fljótt og
vel. Við hendina þarf oft einnig að
hafa væna sleif, því krapi á það til
að myndast í vökinni.
Besta agnið er ánamaðkur, en það
er kunnara "fen frá þurfí að segja,
að þeir eru ekki á hverju strái um
Því fylgir
kyrrlátur friður að dorga frjáls
í ijallasal á kyrrum vetrardegi.
Svo má fá í soðið í leiðinni. Mynd-
in er frá Geitabergsvatni.

Morgunblaðið/GB.
Aðstoðarmaðurinn búinn að bora
gatið og veiðimaður rennir.
Skömmu sfðar er sá fyrsti ko-
minn„á land“.
Kuldalegur
dorgari neðst
á Norðurá.