Morgunblaðið - 12.06.1988, Blaðsíða 62

62
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 12. JÚNÍ 1988

STOPP
GRÍPTII
SMÁHLUTINA
MEÐ í NÆSTA
SHELL-STOPPI
Útigrill kr. 850.-
20 I bensínbrúsi úr járni
kr. 870,-
Blue Coral Superwax
bílabón kr. 150,-
Klar Sikt rúðubón
kr. 150.-
Fjölnotabox með
bílahreinsiefnum
kr. 890,-
Rallýbílar kr. 385,-
Ísland-Ferðaleiðir
kr. 500.-
W • •
BENSINSTOÐVAR
SKEUUNGS
Helga Arngríms-
dóttir —
Fædd 7. apríl 1926
Dáin 30. maí 1988
„Sé ég af Sólarfjöllum
svip hinna miklu djúpa.
Svipt er á brott blæjum,
sem blikandi flrð hjúpa.
Síungar sólir brenna,
saman veraldir renna.
í dögun skal duft jarðar
dýrð himnanna kenna.“
(Davið Stefánsson, frá Fagraskógi)
Á morgun, mánudaginn 13. júní,
verður til moldar borin frá FosS-
vogskirkju frú Helga Arngríms-
dóttir, Bergstaðastræti 64 hér í
borg.
Hún fæddist í Bolungavík og
gekk þar sín fyrstu spor. Helga var
dóttir hjónanna Ástu Eggertsdóttur
Fjeldsted og Amgríms Friðriks
Bjamasonar, sem á þeim tíma var
póstmeistari og kaupmaður í Bol-
ungavík.
Foreldrar Arngríms voru Bjarni
Helgason, sjómaður, ísafirði og
kona hans, Mikkalína Friðriksdótt-
ir, dóttir Friðriks Axels Axelssonar,
bónda í Álftafirði og Skálavík, en
foreldrar hans voru Axel Friðrik
Þórólfsson, bóndi í Múla, Skálma-
nesi, og kona hans, Ástríður Sveins-
dóttir, bónda og hreppstjóra, Ein-
arssonar í Hergilsey. En þetta ætt-
arkyn Helgu er síðan rakið til
Múla-, Haga-, Reykhóla- og
Skarðsættar og þar á meðal til
merkiskonunnar, Olafar Loftsdótt-
ur ríku og til Bjöms Þorleifssonar,
hirðstjóra.
Helgu-nafnið hlaut hún í skírn.
En það var nafn langömmu hennar
í móðurætt, frú Helgu Bjamadóttur
frá Hagakoti í Ögurhreppi, eigin-
konu Jóns Jóhannessonar frá Blá-
mýmm í Ögurhreppi, en síðar bónda
í Skálavík.
Helga var því í báðar ættir af
Amardalsætt, en í móðurætt var
hún komin af Jóni Indíafara. En
það kyn er stundum nefnt Kirkju-
bólsætt og oft er formóðir þeirrar
ættar talin vera Þuríður Jónsdóttir,
sem fræg er nú orðin í sögu okkar
fyrir það að standa ein og yfírgefin
gegn mörgum ranglátum valds-
mönnum þeirra tíma og séra Jóni
Magnússyni, presti á Eyri við Skut-
ulsfjörð, eins og frægt er af Píslar-
sögu hans. En hann og fleiri munu
hafa ásælst eigur Kirkjubólsættar-
Minning
innar og til að ná þeim undir sig
fundu þeir það ráð að láta brenna
bræður hennar og föður á báli. En
þetta var á þeim tímum. Helga taldi
þó, að enn væru menn við sama
heygarðshomið, en með breyttar
aðferðir til að geta aðlagað rang-
læti sitt nútíma þjóðfélagi.
I föðurætt móður sinnar átti
Helga einnig kyn að telja til Einars
Ólafssonar í Rauðseyjum. En það
er ætt Haraldar Böðvarssonar og
þeirra frænda, því langamma
Helgu, María, móðir Eggerts
Fjeldsted, og Sturlaugur, afi Har-
aldar, vora systkini.
Ung að áram fluttist Helga með
fjölskyldu sinni að Mýram í Dýra-
firði og þar bjó fjölskyldan í nokkur
ár þar til hún fluttist til ísafjarðar.
En nokkra áður hafði faðir Helgu,
Arngrímur Friðrik, tekið við rit-
stjóm Vesturlands, hlaði vestfírskra
sjálfstæðismanna, sem hann rit-
stýrði um árabil, jafnframt því að
gegna mörgum trúnaðarstörfum
fyrir Sjálfstæðisflokkinn, s.s. for-
mannsstörfum í félaginu á ísafirði
og setu í bæjarstjóm.
Þegar Helga fór að heiman, flutt-
ist hann til Reykjavíkur og bjó þar
uns yfir lauk, fyrir utan nokkur ár
sem hún stundaði nám í nuddi í
Noregi. Og eins bjó hún um tíma
á Englandi og í Litlu-Hlíð í Lýtings-
staðahreppi, Skagafirði.
Eiginmaður Helgu var Ólafur
Guðmundsson, búfræðingur og áð-
ur bóndi í Litlu-Hlíð, sonur sæmdar-
hjónanna Ólínu Sveinsdóttur, ljós-
móður, og Guðmundar Ólafssonar,
óðalsbónda. Þau vora bæði af
Sigurþór Hersir,
bryti - Minning
Fæddur 28. júlí 1914
Dáinn 5. júní 1988
Það er við hæfi að ég kveðji afa
sonar míns, sem rækti ást sína og
uppeldishlutverk af stakri prýði
síðustu sjö árin. En það er um það
bil sá tími sem við þekktumst, og
um leið tíminn eftir að hann hætti
að sigla um viða veröld.
Hann var einn besti uppalandi
sem ég hef kynnst, því hann hafði
fyrirmyndarframkomu. Hann var
iðinn verkamaður, réttvís, hlýr við
samborgara sína og afskaplega
gjafmildur. Þessi persónueinkenni
vora sterk og mótuð af uppbyggi-
legri afstöðu til lífsins og vinnunn-
ar.
Þegar Sigurþór fæddist var
nútímasamfélag að mótast á ís-
landi. Foreldrar hans vora hluti af
ífiausf
BOHGARTUNI 26. SlMI 62 22 62
. ÍV
einm
sPa<?
því. Faðir hans var handverksmaður
og móðir fiskverkakona í Vest-
mannaeyjum. Félagslegar aðstæð-
ur, laun og vinnutími verkakonu
bauð ekki upp á menningaríega
afkomu og bamið ólst upp í sveit
þar sem matur var og aðrar nauð-
synjar. Til móður sinnar kom hann
aftur á unglingsaldri, að vinna fyr-
ir sér. Það var um 1930, þegar
verkafólk stóð í baráttu, sem skipu-
lag verkalýðsstéttarinnar á íslandi
mótaðist af. Móðirin stóð í
víglínunni, en ungi maðurinn tók
upp hjá sér að nema matargerðar-
list.
Mest stundaði hann starf sitt á
sjó. Þegar síðari heimsstyijöldin
leystist úr læðingi var hann í far-
mennsku. Hann lifði stríðið af og
fylgdi breyttum verslunarháttum,
sigldi með olíu, farþega á Gullfossi
og ýmislegt fleira. Hann var heims-
maður því hann lærði erlend tungu-
mál og kynntist annarri menningu,
og hann varð líka ástfanginn til
sjós, því þar hitti hann konuna sína.
Þótt ævi einstaklingsins sé órjúf-
anlegur þáttur í mannkynssögunni,
er hún ekki heppilegur mælikvarði.
Ævin er of persónuleg og stað-
bundin, en ber í sér ótrúlegt um-
breytingaafl og aðlögunarhæfni.
Maðurinn skapar sér umhverfi og
þess vegna er arfurinn svo mikil-
vægur.
Eg hef lofað syni mínum að koma
til skila, að hann hafi verið mikil-
vægur, góður og skilningsríkur, og
að hann muni ekki gleymast. Með
ástarþökk fyrir samverana.
Sigurlaug Gunnlaugsdóttir