Morgunblaðið - 12.10.1988, Blaðsíða 42

* 42
-MORGIJNBfiAtHÐ, MÍÐVHCURA6LIR 12. OKTÓBER 1988
mmmn
, pah et varb merkjonlegt
ab ut&n."
p
—%
Ást er...
... að eiga hvort annað.
TM Reg. U. S. Pat Off. — all rights reserved
® 1988 Los Angeles Times Syndicate
Hann vill ógjarnan láta við scgjum pabba að við
leggja sig í rúmið, þú lætur séum jafnklárir mömmum
hann skilja hver ræður ... á bílinn ...
HÖGNI HREKKVISI
01987
McNaufhl Synd.. Inc.
MÆTTI BS UKA FA AV HEVRA BRAWPARANKl?!u
Velheppnað ættarmót
Til Velvakanda.
Sunnudaginn 8. október sl. kom
saman hópur fólks í Hótel Örk í
Hveragerði. Veður var hið bezta,
sól og blíðviðri. Þama voru á ferð
afkomendur og venzlamenn Maríu
Kristjándsdóttur og Sigfúsar Guð-
finnssonar, en hún fæddist að Bæj-
um á Snæíjallaströnd þann 8. októ-
ber 1896 og hefði því orðið 92 ára
gömul þennan dag.
Sigfús Guðfjnnsson fæddist að
Hvítanesi við ís'afjarðardjúp þann
9. ágúst 1895. Áður fyrr var hann
þekktur vestra undir nafninu „Fúsi
á djúpbátnum", en hann var skip-
stjóri djúpbátsins um árabil.
Tilefni þessa tilskrifs er ekki
beinlínis vegna samkomunnar,
heldur hve móttökur starfsfólks
Hótel Arkar vom góðar. Frá and-
dyri hússins var okkur vísað á aðra
hæð hússins. Gengið var gegnum
Blómasalinn, sem einnig var nefnd-
ur Vetrargarðurinn. Þarna var mik-
ið af blómum og bjart yfir. Þar inn
af gengum við inn í sjálfa Örkina,
en svo nefnist sá salur, og er hann
hafður fyrir minni samsæti.
Gluggar em á þaki salarins, þrátt
fyrir að við væmm stödd á 2. hæð
og önnur fyrir ofan. Því fékk sólin
tækifæri til að stafa geislum sínum
að vild inn í þennan hlýlega sam-
komustað afkomenda þeirra Maríu
og Sigfúsar. Meðlætið með kaffínu
var af því tagi, sem konungbomu
væri vel samboðið og framreitt á
speglum.
Okkur fannst því hálft í hvom
að við væmm konungborin er við
kvöddum hina ágætu gestgjafa
okkar í Hótel Örk í Hveragerði.
Mér var falið að senda á prenti
kveðjur og þakkir til starfsfólks
Hótel Arkar og geri ég það hér
með fyrir hönd yngri sem eldri af
ættarmótsgestum.
Er það við hæfi á erfíðleikatímum
þessa staðar að vel sé virt sem vel
er gert.
Gylfi Guðjónsson
Harkalegar aðfarir tollvarða
Til Velvakanda.
Ég kom frá Ameríku laugardag-
inn 10. september, sem ekki væri
í frásögur færandi ef eftirköstin
hefðu ekki orðið slík sem hér segir.
Ég var búin að vera í Ameríku í
tvo og hálfan mánuð og var vitan-
Notuð
leikfong
Til Velvakanda.
Hvert ætli sé hægt að snúa sér
til að gefa notuð leikföng einhveij-
um bömum sem ekki eiga mikið
fyrir og gætu haft gaman af?
Gömul mamma í Garðabæ
Víkverji
Fyrir þá sem starfa á blöðum
getur oft reynst ómögulegt að
skýra villur sem koma fyrir augu
lesenda. Fæstir þeirra geta líklega
gert sér í hugarlund reiðina og oft
vanmáttarkenndina sem grípur þá,
sem standa frammi fyrir einhverri
herfilegri villu eða mistökum í blað-
inu sínu. Virðast hinir ótrúlegustu
hlutir geta gerst í því efni, svo sem
eins og þegar sama forystugreinin
birtist tvisvar hér í blaðinu.
í Japan gerðist það fyrir
skömmu, að í enskri útgáfu eins
af stærstu blöðunum þar birtist
forystugrein í tilefni af því að Jap-
anskeisari væri látinn, þótt hann
lægi enn með lífsmarki á sjúkra-
beði. Þótti þetta slík reginskyssa,
að æðstu menn ritstjómar blaðsins
létu allir af störfum. Fannst enginn
haldbær skýring á því, hvemig
þetta gat gerst.
Fyrir nokkrum mánuðum birtist
á forsíðu Parísarblaðsins Inter-
national Herald Tribune sama frétt
og komið hafði í blaðinu nokkmm
mánuðum áður. Ritstjómin baðst
afsökunar og sagðist ekki geta
skýrt það út fyrir lesendum, hvem-
ig þetta gat gerst.
XXX
Hinn kunni breski rithöfundur
og blaðamaður Paul Johnson
lega með mikið drasl með, var með
smáglaðning handa 10-15 bama
og bamabörnum og náttúrulega
margt semjnér áskotnaðist, meðal
annars margar gjafír sem ég fékk.
Tollaranum, sem skoðaði hjá mér,
hefur sennilega fundist ég afar
grunsamleg því hann opnaði tö-
skurnar og rótaði í þeim og krafð-
ist skýringa á draslinu. Svo finnur
hann í einni töskunni rósavínsflösku
(Matteus) sem ég keypti í sumar
og ætlaði að gefa vinkonu minni.
Ég var hreinlega búin að gleyma
henni, mér fannst hún eiginlega
ekki flokkast sem brennivín. „Þú
ert bara með ólöglegt áfengi", seg-
ir hann en mér fannst það nú varla.
Og ef það væri lögbrot þá vildi ég
taka flösku af tollinum mínum, en
það fékkst nú ekki. Hann sagði að
ég ætti að fara yfir í annað her-
bergi og standa fyrir máli mínu.
skrifar
gerir villur og mistök í bókum og
blöðum að umræðuefni í grein um
breska fjölmiðla í vikuritinu The
Spectator fyrirskömmu. Hann spyr:
Hvemig gerast svona atburðir? Og
segir síðan hrollvekjusögur fyrir
sérhvem blaðamann:
„The Times sem greiddi stórfé
fyrir bréf T.S. Eliots og ætlaði að
vekja töluvert umrót með birtingu
þeirra, lenti í þeim ósköpum þegar
gerð skyldi grein fyrir málinu í
síðustu viku, að það birtist ekki
teikning af Eliot með bréfunum
heldur James Joyce. Ég hefði viljað
sjá upplitið á Charlie Wilson [rit-
stjóra] þegar hann sá þetta.
Reynsla mín er sú að verstu villum-
ar séu ekki í miklum tengslum við
þær ráðstafanir sem gerðar eru til
að forðast þær. í raun er eitthvað
dularfullt við þær villur sem ganga
alveg fram af mönnum. Fyrsta starf
mitt, fyrir 25 árum, var við tímarit
í París sem taldi það sér til ágætis
að vera tæknilega fullkomið. Á þeim
ámm voru ástæðumar fyrir sér-
hverri villu á prenti rannsakaðar
sérstaklega eftir birtingu, minnti
það helst á rannsóknarréttinn í
hernum, þegar eitthvert fíflanna
hafði týnt áttavita. Skömmu eftir
að ég hóf störf á blaðinu birtum
við glæsilega mynd af nýrri flugvél
Þar var ég látin borga 600 krónur
og hélt að ég fengi nú flöskuna en
það varð ekki af því. Ég var látin
skrifa undir skjal, að ég hafi smygl-
að víni, og er þar með komin á
sakaskrá hjá lögreglunni.
Þó þið tollverðir séuð að gegna
skyldum ykkar, sjálfsagt í fullum
rétti, þá finnst mér þetta mjög
harkalegar aðfarir við fullorðna
konu. Eg vil ráðleggja ykkur að
komi svona lítilfjörlegt smygl aftur
upp hjá ykkur að taka mýkra á
málum. Að vera á sakaskrá hjá lög-
reglu er ekkert grín fyrir gamalt
fólk, sem aldrei hefur komið þar
við sögu áður.
Á mánudaginn fór ég í „Ríkið"
og keypti eins flösku af rósavíni
fyrir 480 krónur.
Marta Tómasdóttir
og var hún birt efst á opnu og náði
yfir hana þvera. Var hver próförkin
á eftir annarri nákvæmlega skoðuð.
Síðan gerðist það þegar heftið allt
var fullprentað að við sáum okkur
til mikillar skelfíngar, að flugvélin
var á hvolfif. Ég minnist enn hins
áhrifamikla reiðidans sem ritstjór-
inn steig, þegar honum var ljóst
hvílík hörmung hafði dunið yfir
okkur. Við komumst aldrei til fulls
að því, hvað hafði gerst.“
XXX
Víkveiji getur vel fallist á það
með Paul Johnson að stundum
sýnist eitthvað yfimáttúrulegt ger-
ast frá því að menn sleppa hendi
af einhveiju sem þeir eru að vinna
að til birtingar og þar til það kem-
ur á prent. Oft er svo eins og athygl-
in beinist fyrst að þessum villum
eða mistökum þegar verkið er kom-
ið fyrir almenningssjónir og þá slær
það strax á ánægjuna yfir því að
þessi lokaáfangi fyrir þann sem að
útgáfunni stóð hafi þó náðst. Þýðir
ekki að lýsa þeirri tilfinningu fyrir
neinum sem ekki hefur kynnst
henni af eigin raun.