Morgunblaðið - 15.01.1989, Blaðsíða 34

34 C
MORGUNBLAÐIÐ VELVAKANDl SUNNUDAGUR 15. JANÚAR 1989
„ petta. er EiríKur fraendú. Hcrnn \siU-fcL
UXv\oJb&x 5000 Kr6nufn.oi.fSem pú sKuldar
m'er znnþá.."
Það eina sem þú hefur
sagt í kvöld er æi...
HÖGNI HREKKVÍSI
^ vSv'O VERí>A STUTTAÍ?
UMRÆ.OUR. "
Á FÖRNUM VEGI
Mannbroddarnir
eru áreiöanlega
hagkvœmastir
fyrlr þjóöarbúiö
því þeir koma í veg
fyrir marga slœma
byltu.
Guðjón Andrésson og Ásta Guðjónsdóttir í afgreiðslunni hjá B.S.R.
I krapi o g hálku
EÐURFARIÐ hefiir sett
strik í reikninginn þessa vik-
una. Krapaelgur var á gangstétt-
unum og götum og víða erfitt
að komast leiðar sinnar. Þegar
fi-aus tók svo hálkan við og þá
var eins gott að hafa jafnvægis-
skynið í lagi. Þó hljóta þeir að
vera til sem hagnast á slíku veð-
urfari. Hvað um skósmiði til
dæmis? Við iitum inn í Skóvinnu-
stofu Gísla Ferdinandssonar,
Lækjargötu 6 A, og hittum Gisla
að máli. Hann var sem vænta
mátti önnum kafinn í afgreiðsl-
unni en gaf sér þó tíma til að
spjalla þegar hlé varð á.
„Þetta hefur nú ekki verið neinn
vetur enn þá, þetta hafa eiginlega-
verið sumardagar þangað til hann
skellti sér í hundslappardrífu í gær
og síðan hefur færðin verið slæm,
sagði Gísli.
Skóhirða og mannbroddar
Já, það er rétt að þetta tíðarfar
fer ekki vel með skófatnaðinn hjá
fólki. Þegar bleytan er svona mikil
er nauðsynlegt að bera reglulega á
leðurskó og við reynum að benda
fólki á það. Við erum t.d. með efni
á úðabrúsum sem kemur í veg fyr-
ir að vatnið komist inn í leðrið en
Þessa mannbrodda má leggja
niður þegar þeirra er ekki þörf.
ég er ekki viss um að fólk noti það
nógu reglulega. Það dugir ekki að
úða öllu úr brúsanum á skóna og
halda að það dugi meðan skómir
endast - skynsamlegast erað nota
lítið í hvert sinn en gera þetta þeim
mun oftar.
- En hvað um mannbroddana,
hefur verið einhver hreyfing í sölu
á þeim?
Ja, það er eins og ég sagði, vetur
inn er fyrst að koma núna. Þegar
Gísli Ferdinandsson skósmiður.
Þetta telur hann bestu mann-
broddana.
gerir mikla hálku seljum við mikið
af mannbroddum og það eru sann-
kallaðir bolludagar fyrir okkur skó-
smiði. Mannbroddamir em samt
áreiðanlega hagkvæmastir fyrir
þjóðarbúið því þeir koma í veg fyr-
ir marga slæma byltu en hver dag-
ur á sjúkrahúsi er ríkissjóði dýr,
að ég tali nú ekki um óþægindin
sem fólk verður fyrir ef það dettur
og beinbrotnar.
- Hvað kostar að koma sér upp
Víkverji skrifar
Víkveiji sér og heyrir í fréttum
fjölmiðla að förmenn stjómar-
flokkanna leggja land undir fót
næstu vikur, eftir að hafa sent þjóð-
kjörið þing í nokkurra vikna frí.
Fyrst var frá því greint að for-
menn A-flokka, Ólafur Ragnar
Grímsson og Jón Baldvin Hanni-
balsson, fæm á „rauðu ljósi“ um
landið endilangt með lúðrablæstri
og söng, flugeldum og húllumhæi.
Síðar var frá því sagt að Steingrím-
ur Hermannsson, formaður Fram-
sóknarflokksins, héldi í fótspor
þeirra. Hann bíður hins „græna
ljóss", að eigin sögn; fer fetið með
þjóðlegu göngulagi fomu.
Það er ekki nýtt í þjóðarsögunni
að fömmenn fari byggð úr byggð
og hafí sögur á takteinum, þótt
blöðin, útvarpið og sjónvarpið hafí
tekið yfír hlutverk þeirra að mestu.
Víkveija fínnst það engu að síður
af hinu góða að landsfeður gefi sér
tíma til að heilsa upp á skattþegna
sína, sem axla nú þyngri byrðar en
fyrr, og bjóði þeim í nefið eða að
minnsta kbsti gleðilegt nýtt skatt-
ár. Þeir em a.m.k. ekki að safna
skuldum utanlands á meðan.
Víkveiji teldi hinsvegar hagræð-
ingu í því að þeir þremenningar
hafi samflot um byggðir landsins.
En máske hafa þeir ekki orðið sam-
mála um hvort ferðast ætti réttsæl-
is eða rangsælis. Það verður þó
væntanlega góðra vina fundur þeg-
ar og ef þeir „herferðar“-menn hitt-
ast einhvers staðar á fömum vetrar-
vegi í stijálbýli til-að ræða rekstrar-
stöðu undirstöðugreina í þjóðarbú-
skapnum, landbúnaðar og sjávarút-
vegs, eða bara næstu stjálbýlis-
verzlunar.
XXX
Víkveiji sá, sem hér situr við
skjá, flaug um loftin blá til
Vesturheims í síðasta mánuði og
dvaldi þar fáeina daga við sól og
sand.
Það sem kom honum mest á óvart
í því „höfuðvígi auðvaldsins", sem
róttækir vinstri menn telja Banda-
ríkin vera, var hve neyzluvara og
nauðþurftir fólks em þar miklu
ódýrari en hér heima. Verðbilið er
breiðara en tiltæk rök skýra. Gildir
einu, hvort um er að ræða fatnað
eða matvæli. Og hægt er að fá lang-
ieiðina í fjóra lftra af benzíni fyrir
sama verð og einn hér heima.
Hver er skýringin?
Ef við höldum okkur við benzín-
verðið þá em ríkisskattar, þar með
talið benzíngjald og söluskattur,
meir en helmingur f endanlegu verði
til notenda hér á landi. Svipaða
sögu er að segja um verð bifreiða.
Hluti hins háa vömverðs, sem hér
viðgengst, era tollar, vömgjöld og
söluskattur til ríkisins. Benzíngjald,
sem var kr. 12,60 á hvem lítra í
desember sl., var hækkað um kr.
4,10 upp í kr. 16,70 með nýju ári,
samhliða því sem innflutningsgjald
á bíla var hækkað um 11%.
Þegar við tölum um kaupmátt
launa, sem er „vinsælt" umræðu-
efni hér á landi, vega skattar til
ríkisins, sem sóttir em um vöm-
verð, þungt í heildardæminu. Og
vömgjöld vóm hækkuð allnokkuð
nú um áramótin.
Víkveiji telur þó að neyzluskattar
hér á landi skýri hvergi nærri til
fulls verðmismun nauðþurfta hér
og erlendis. Vemlega hærri fram-
leiðslu- og jafnvel dreifíngarkostn-
aður búvöm (kjöts, mjólkurvara og
osta) spannar dijúgan hluta skýr-
ingarinnar. Aðhaldsáhrif sam-
keppni í verðmyndun kunna og að
vera minni hér en víða erlendis. Env
hver er hlutur verzlunarinnar sjálfr-*
ar? Er þar einþver pottur brotinn,
þrátt fyrir það að ýmsar verzlanir
— bæði kaupfélög og kaupmenn —
leggi nú upp laupana í taprekstri?
Neytendasamtökin ættu að hafa
verk að vinna á þessum tímum
síhækkandi skatta í verði vöm og
þjónustu. t
noe
ivaæi9