Morgunblaðið - 15.01.1989, Blaðsíða 36

36 C
MORGUNBLAÐIÐ MINNINGAR SUNNUDAGUR 15. JANÚAR 1989
t RANNVHIG GUÐMUNDSDÓTTIR, áðurtil heimilis á Hrefnugötu 4, , Reykjavík, lóst á Hrafnistu í Hafnarfirði þann 13. þ.m. Fyrir hönd vandamanna, Rannveig Matthi'asdóttir.

t Bróðir minn, SIGURÐUR HELGASON, lést á Hjúkrunarheimilinu Skjóli aðfaranótt 13. júní sl. Fyrir hönd okkar systkinanna, Valgerður Helgadóttir, Miklubraut 50.

t Fósturfaðir minn, HALLGRÍMUR OTTÓSSON frá Bfidudal, lóst 12. þ.m. Jaröarförin auglýst síðar. Fyrir hönd aðstandenda, Jón Kr. Ólafsson.

t Hjartkær móðir min, tengdamóöir og amma, SÓLRÚN EIRÍKSDÓTTIR, lést í Sjúkrahúsi Vestmannaeyja 10. janúar sl. Jarösett verður frá Landakirkju í Vestmannaeyjum föstudaginn 20. janúar kl. 14.00. Fyrir hönd vandamanna, Fanney Ármannsdóttir, Sigurður Jóelsson, Jóel Eyjólfsson.

t Útför STEINÞÓRU CHRISTENSEN, Gnoðarvogi 70, Reykjavfk, verður gerð frá Fossvogskirkju þriðjudaginn 17. janúar kl. 13.30. Fyrir hönd aöstandenda, Hallfríður Böðvarsdóttir, Sigurlaug Kristjánsdóttir.

t Útför GUNNARS HANSSONAR, Sólheimum 5, fer fram frá Dómkirkjunni þriðjudaginn 17. janúar kl. 13.30. Þeim sem vildu minnast hans er vinsamlegast bent á Krabbameins- félag íslands. Hulda Valtýsdóttir, Kristfn Gunnarsdóttir, Stefán Pótur Eggertsson, Helga Gunnarsdóttir, Michael Dal, Hildigunnur Gunnarsdóttir, Ásgeir Haraídsson og barnabörn.

t Faðir okkar, JÓHANNJÓNSSON fyrrverandi kennari, Tröllanesl, Neskaupstað, verður jarðsunginn frá Norðfjarðarkirkju þriðjudaginn 17. janúar kl. 14.00. Halldór Jóhannsson, Lilja Jóhannsdóttir, Sólveig Jóhannsdóttir.

t Elskulegi faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi, HANNES HAFSTEIN AGNARSSON, Álfheimum 72, verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju mánudaginn-16. janúar kl. 10.30. Þeim sem vildu minnast hins látna er bent á Hjartavernd. Gunnar Hannesson, Sigurjóna Sfmonardóttir, Edda Hannesdóttir, Garðar Sölvason, Guðrún Hannesdóttir, Hrafn Sigurðsson, Agnar Hannesson, Anna Helgadóttir, barnabörn og barnabarnabörn.
Minning:
Ragnheiður Magn-
úsdóttirfrá Söndum
Fædd 16. apríl 1920
Dáin 5. janúar 1989
Ragnheiður Magnúsdóttir, móð-
ursystir mín, til heimilis á Lauga-
vegi 98, Reykjavík, lést aðfaranótt
5. janúar og verður jarðsungin á
morgun, mánudaginn 16. janúar.
Hún hafði átt við erfíð veikindi að
stríða í vetur en hafði ekki látið
bugast. Ósérhlífin og án þess að
kvarta við nokkum mann hafði hún
náð sér ótrúlega vel á strik. Við
héldum að nú gæti hún loks fengið
að hugsa um sjálfa sig og njóta eftir-
launatilverunnar. En svo kom
síðasta áfallið, sem tók hana skyndi-
lega í burtu frá okkur.
Ragnheiður fæddist á Söndum
þann 16. apríl 1920, dóttir Magnús-
ar Magnússonar, skipasmiðs og Guð-
rúnar Símonardóttur, konu hans.
Þau hjónin eignuðust 13 böm.
Systkinin em: Magnús, skipasmiður
á Akranesi; Ragnhildur Sigríður og
Aðalheiður sem dóu ungar, Helga,
ekkja, búsett á Sauðárkróki; Guð-
björg, húsfreyja að Söndum, Akra-
nesi; Ragnheiður var næst í röðinni;
Eggert, vélstjóri á Akranesi, lést 25.
júlí 1988; Margrét, dvelur nú á
Sjúkrahúsi Akraness; Hallgrímur,
yfirverkstjóri í skipasmíðastöð á
Akranesi; Ásta, húsmóðir í Banda-
ríkjunum, Aðalheiður, kennari í
Mosfellsbæ; Sigurður, skipasmiður á
Akranesi og Ragnar Símon, vélstjóri
á Akranesi.
Ragnheiður gekk í bamaskóla á
Akranesi, en þá tók brauðstritið við.
Hún hafði þó tækifæri til að fara í
Húsmæðraskólann á ísafírði einn
vetur 16 ára gömul og átti hún góð-
ar minningar þaðan. Ragga hlýtur
að hafa vanist því snemma að stunda
erfíðsvinnu og taka hressilega til
verka. Hún vann frá bamsaldri þar
til henni fannst hún geta leyft sér
að láta af störfum komin á ellilíf-
eyri. Um ævina stundaði hún margv-
ísleg verkamannastörf. Ragga var á
síldarvertíð á Siglufírði nokkur sum-
ur, þess á milli var hún í vist. Hún
vann á saumastofu og við físk-
vinnslu, var á ýmsum verkstöðvum
og á síld á Austfjörðum. Hún af-
greiddi í mjólkurbúð í nokkur ár og
einnig í versiun, en um tíma var hún
ráðskona í byggingarvinnu. Hún
starfaði um tíma í Noregi og seinna
í Bandaríkjunum og hún var þema
á nokrsu skipi sem sigldi um Mið-
jarðarhaf.
Hún dvaldi á heimili okkar á Berg-
þómgötunni frá því að bróðir minn
fæddist þegar ég var tveggja ára
og var hjá okkur næstu fjóra vetur.
Hún kom svo aftur til okkar tvíveg-
is þegar yngri systkinin fæddust.
Við systkinin eigum henni því margt
að J)akka.
I mörg ár starfaði Ragga við
umönnun þeirra er sjúkir voru eða
vanheilir. Hún var ekki faglærð en
það kom ekki að sök. Dugnaður
hennar, samviskusemi, hlýlegt og
glaðlegt viðmót gerðu henni kleift
að leggja fram stærri skerf til vinnu,
t.d. á sjúkrastofnunum, en margur
fagmaðurinn. Persónuleiki hennar
hafði góð áhrif á skjólstæðinga og
samstarfsmenn og þar með á árang-
ur starfsins. Hún starfaði á mörgum
stofnunum og vistheimilum, m.a.
Landakoti, Skálatúni, Reykjalundi,
Lækjarási, Bjarkarási og síðustu
árin á Oldrunarlækningadeild
Landspítalans í Hátúni 10B. Þar
vann hún með eiginkonu minni, sem
á margar góðar minningar frá sam-
starfi þeirra, enda var Ragga vel
liðin og virt af vinnufélögum sínum,
sem héldu sambandinu eftir að hún
lét af störfum.
Ætíð hlaut hún lág veraldleg laun
fyrir störf sín, en ekki kvartaði hún
um kaupið frekar en heilsuna. Ekki
er hægt að skrifa minningargrein
um Röggu án þess að minnast á
stjómmálaskoðanir hennar, svo mik-
ilvægur þáttur voru þær í lífí henn-
ar. Þessi hlédræga kona var ófeimin
við að leggja orð í belg ef bryddað
var upp á umræðum um það hvem-
ig okkur og landinu okkar er stjóm-
að. Þá skipti hana ekki máli hveijir
eða hversu margir væru andstæðrar
skoðunar, hún lét sína skoðun í ljós
hispurslaust og lét okkur hafa það
óþvegið. við Ragga vomm ekki allt-
af sammála en ég öfundaði hana
fyrir staðfestuna og öryggið sem
kom fram þegar hún sagði sína
meiningu. Hún var dyggur lesandi
þessa blaðs og fylgjandi skoðunum
þeim sem hér eru gjaman fram sett-
Minning:
Magnús Jónsson
Vestmannaeyjum
Fæddur 7. ágúst 1909
Dáinn 12. desember 1988
Maggi frændi fæddist á Seljavöll-
um, A-Eyjafjöllum, sonur Jóns Jóns-
sonar bónda frá Lambafelli og seinni
konu hans, Sigríðar Magnúsdóttur.
Var hún ekkja og átti ungan son,
Jón Ó.E. Jónsson, en mann sinn
missti hún í hörmulegu sjóslysi við
Vestmannaeyjar 16. maí 1901, einn-
ig missti hún móður sína í sama
slysi, en þama dmkknuðu 27 manns
úr sveitinni. Var sonur Sigríðar ekki
fæddur þegar slysið varð. Jón var
ekkjumaður, kona hans var Ragn-
hildur Sigurðardóttir frá Hvammi,
en hún dó ung frá fjórum bömum,
en þau vom: Guðjón, jámsmiður
stofnandi vélsm. Magna í Vest-
mannaeyjum, Dýrfínna, húsmóðir á
Eyvindarhólum, Guðrún móðir mín,
húsmóðir i Reykjavík og Sigurður
jámsmiður í Vestmannaeyjum og
síðar í Reykjavík.
Þannig hófu Jón og Sigríður sinn
búskap með fímm böm á fagurri
jörð en harðbýlli. Þau eignuðust sjö
böm saman. Ragnhildi, húsmóður í
Vestmannaeyjum, Magnús, vélstjóra
í Vestmannaeyjum, Vigfús, jámsmið
í Vestmannaeyjum, Astu, húsmóður
í Vestmannaeyjum, Ágúst, blikksmið
í Hafnarfírði, Önnu, húsmóður á
Seljavöllum og Þorstein, bónda í
Sólheimum í Mýrdal. Eru tvö þau
síðastnefndu einu eftirlifandi systk-
inin.
Þegar við systkinin vomm að al-
ast upp á kreppu- og stríðsámnum
var Maggi frændi hetjan okkar.
Hann var í fjölda mörg ár vélstjóri
á Helga VE. og seinna á Helga
Helgasyni VE, og sigldi til Englands
öll stríðsárin. Það var alltaf hátíð
heima þegar hann bar að garði. Oft
lagði hann gjafir í litla lófa, eða
smápeninga á handofinn borðdúkinn
til að hylja blettina eftir okkur litlu
frændsystkinin; en þá vom engar
þvottavélar. Það væri endalaust
hægt að telja upp góðverk Magga.
Hann kvæntist Lilju Sigurðardótt-
ur frá Vestmannaeyjum þ. 20 júlí
1945. Allir glöddust með honum,
hann eignaðist góða konu og líka
yndislega dóttur, Guðnýju, sjö ára,
sem Lilja átti áður. Kom hún eins
og sólargeisli inn í líf hans.
Guðný er gift Ríkharði Sighvats-
syni og eiga þau sex böm. Maggi
og Lilja eignuðust þijú böm, Sigríði,
sem er gift Braga Steingrímssyni og
eiga þau þijá syni, Amgrím, sem
kvæntur er Þóra Egilsdóttur og eiga
þau þijú böm, Sigurður var yngstur,
en hann dmkknaði tuttugu ára gam-
all við Vestmannaeyjar. Hann var í
6. bekk Menntaskólans á ísafírði, en
skrapp heim í stutt leyfi. Þetta var
mikið áfall, Sigurður var mikill efnis-
maður, afbragðs námsmaður, iist-
fengur og góður íþróttamaður.
Kæran vin sinn og frænda, Tómas
Sveinsson frá Selkoti, missti Maggi
fyrir átta mánuðum. Vom þeir
ar. Hinsvegar mótuðust viðhorf
hennar fremur af reynslu en af skrif-
um annarra. Hún taldi reynslu sína
meðal annars hafa kennt sér að
kaupið væri jafnlágt sama hveijir
stjómi.
Ragga hafði yndi af því að ferð-
ast, og einhvem veginn tókst henni
alltaf að skrapa saman fé fyrir far-
seðli til íjarlægra landa á sumrin.
Ferðalögin vom eini munaðurinn
sem hún leyfði sér. Hins vegar var
hún ekki spör á fé sitt þegar aðrir
áttu í hlut, og gjafír hennar vom
höfðinglegar á jólum og aftnælum,
sérstaklega til bamanna.
Ragga var í KFUM frá unga aldri
og þar átti hún góðar og tryggar
vinkonur, sem henni þótti mjög vænt
um. Þær og KFUK vom stór þáttur
í lífi hennar og henni mikils virði.
Ragnheiður giftist aldrei og var
bamlaus. Síðustu árin bjó hún í eig-
in íbúð við Laugaveginn. Hun undi
sér best nálægt miðbænum. Heimili
hennar var einnig miðpunktur fyrir
fjölmarga ættingja og vini sem komu
í bæinn og nutu góðs af gestrisni
hennar. Hún hafði náið og gott sam-
band við systkini sín, böm þeirra
og bamabörn. Hennar er sárt saknað
af móður minni, því þær vom ekki
aðeins systur, heldur ríkti milli þeirra
náin vinátta. Við sáum að þær nutu
báðar þessara vináttubanda, og
móðir mín var systur sinni til halds
og trausts í veikindum hennar. Á
mínu heimili er einnig mikill söknuð-
ur, því okkur Önnu og bömunum
þótti öllum vænt um hana. Hún var
dætmm mínum góð vinkona og þær
kunnu vel að meta það að koma við
hjá Röggu á Laugaveginum.
Sorgin hegðar sér undarlega og
brýst fram á ýmsum tímum: Þegar
hugsað er til þess hversu lítil úrræði
læknavísindin höfðu uppá að bjóða
fyrir þessa konu sem helgaði kröft-
um sínum Umönnun sjúkra. En hún
vildi hvort eð er varla leyfa heilbrigð-
isþjónustunni að veita sér aðstoð,
því aðrir gætu þurft meira á hjálp-
inni að halda, að hennar mati._ Loks
var svo of seint að hjálpa. Ég vil
þó koma á framfæri þökkum til
starfsfólks gjörgæsludeildar Borg-
arspítala og þeirra lækna sem önn-
uðust hana þær fáu klukkustundir
frá því að hún veiktist þar til hún
dó. Þótt hún gæti ekki notið þess
sjálf var umönnunin veitt af slíkri
alúð að við ættingjar hennar urðum
þess aðnjótandi fyrir hennar hönd.
Henni var sýnd sú virðing sem hún
átti skilið.
Sorgin brýst fram við að beija
bræðrasynir og ólust upp á samliggj-
andi býlum, vom þeir vinir frá unga
aJdri og var Tommi stoð og stytta
Magga og Lilju, einkum seinni árin
og söknuðu þau hans mjög, og er
þessa góða frænda ljúft að minnast.
Maggi vann <við vélavörslu hjá
Fiskiðjunni í Vestmannaeyjum í 30
ár og undi hann hag sínum mjög vel
hjá góðum húsbændum, allt lék f
höndum hans eins og allra hans
systkina.
Nú em minningamar einar eftir
og allar góðar. Maggi var jarðsettur
í Vestmannaeyjum 17. des. sl., var
veður slæmt og stór hópur ættingja
og vina af fastalandinu komst ekki
út í Eyjar til að fylgja honum til
grafar.
Ég, flölskylda mín og systkinin
vottum Lilju og bömunum innilega
samúð.
Ágústa K. Siguijónsdóttir