Morgunblaðið - 16.04.1989, Blaðsíða 12

42
MORGUNBLAÐffl. SUNNUQAGUR jfi. ,ApRÍL 1989
GOTTFRIED WAGNER,
AFKOMANDIWAGNERS OG
LISZTS, FER SÍNAR EIGIN
LEIÐIR EN GLEYMIR ÞÓ
EKKIARFLEIEÐSINNI
eftir Kristínu Marju Baldursdóttur
GOTTFRIED HELFERICH WAGNER var alinn
upp á heimili langafa síns Richards Wagners í
villunni Wahnfried í Bayreuth í Þýskalandi.
Andi tónskáldsins mikla sveif yfir vötnum, tónlist
hans hljómaði um ganga og sali og hinn ungi
Wagner var aðeins Qögurra ára gamall þegar
hann hlustaði á óperur langafa síns. Og Franz
Liszt var langalangafí hans, Cosima dóttir Liszts
var seinni kona Wagners, og því má nærri geta
að tónlist hans hafi einnig heyrst í húsinu.
Þótt stórkostlegt væri að alast upp í slíku
andrúmslofti þá var það um leið kreflandi og
erfitt fyrir ungan og sjálfstæðan mann. Hann
var því ekki hár í loftinu þegar hann setti Mozart
á fóninn til að sýna að hann hefði annan smekk
og vilja.
g varð sjálfur að opna dyrnar til
sjálfstæðis,“ segir þessi afkom-
andi snillinganna og kreistir
snöggt sítrónu út í teið sitt sem
hann síðan gefur sér engan tíma
til að drekka. Hreyfingar hans
eru hraðar, hann hugsar hratt,
og meðan á samtali okkar stendur
margbiður hann afsökunar á því
hvað hann tali hratt. Lofar alltaf
að tala hægar en gleymir jafn-
skjótt ásetningi sínum því áhug-
inn og eldmóðurinn er hluti af
skapgerð hans.
Dr. Gottfried Wagner sem er
tónlistarfræðingur og heimspek-
ingur var staddur hér á vegum
Goethe-stofnunarinnar og hélt
fyrirlestur um samband Wagners
og Nietzsches og sýndi mynd sína
Videoclip Ring ’88, sem er Nifl-
ungahringur Wagners styttur úr
840 mínútum í 914. Fyrir þá mynd
hlaut hann fyrstu verðlaun á Biar-
ritz Film Festival 1988.
Leiksvæðið
Hann er rúmlega fertugur og
hefur búið á Italíu síðustu sex árin.
„Konan mín er ítölsk, það er nú
aðalástæðan fyrir því að ég bý þar,“
segir hann. „En einnig er það þetta
létta, glaðværa stjómleysi sem
heillar mig, ekkert land í heiminum
er jafn lifandi og Ítalía. Þar geta
menn fylgst með öllu sem er að
gerast í stjórnmálum, engu er hald-
ið leyndu fyrir almenningi. Þingið
getur orðið eins og vígvöllur, stund-
um hlær maður svo mikið þegar
sjónvarpsútsendingar eru þaðan, að
maður nær sér ekki allt kvöldið.
Og svo em þeir þessir miklu smekk-
menn-á öllum sviðum, ég nýt þess
að borða ítalskan mat, klæðast
ítölskum fötum, eiga svona fallega
ítalska skyrtu!“ segir hann og kipp-
ir í flibbann.
„ítalir segja oft að mennimir séu
bæði englar og djöflar, og það get-
ur nú stundum verið ágætt að vera
sambland af þessu tvennu!"
Svo hlær hann djúpum stríðnis-
hlátri sem maður getur vel ímyndað
sér að hann hafi érft frá þekktum
manni með sama nafni.
— Hvemig er það að vera af-
kornandi Wagners og Liszts?
„Eg varð að sjálfsögðu fyrir mikl-
um menningarlegum áhrifum strax
sem bam. Leiksvæði mitt var Hátíð-
arleikhúsið í Bayreuth sem var
bæði óvenjulegt og fallegt umhverfi
til að alast upp í. Ég fylgdist náið
með vinnu frænda míns Wielands