Morgunblaðið - 01.08.1989, Blaðsíða 44

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 1. ÁGÚST 1989
44
LEIKFIMI FYRIR ALLA
§i
iff

l'i 'pr,
þig með!
Skráðu þig strax
í síma 65 22 12
HRFSS
IJKÁMSRÆKT ()(; IJÓS
BÆJARHRAUNI 4
V/KEFLAVÍKURVEG
NU ER TÆKIFÆRIÐ!
Tilboðsverð á örfáum
CATERPILLAR
F60 DSA
3ja tonna rafmagnslyfturum
Búnaður: Hliðarfærsla — Möguleiki á snúningi
Kvoðufyllt breið dekk — Vinnuljósabúnaður
Gámagengt mastur — 855 amperstunda raf-
geymir — Tölvustýrt hleðslutæki — o.fl. o.fl.
VERÐ AÐEINS KR. 1.980.000
HEKLA
Laugavegi 170-174 Sín
HF
Sími 695500
Þessir hringdu . .
Forræði feðra
Faðir hringdi:
„Hinn 28. júlí birtist viðtals-
grein í Morgunblaðinu sem bar
fyrirsögnina Þegar faðirinn fær
forræðið. Þar er talað við þrjár
konur sem hafa misst eða afsalað
sér forræði yfir börnum sínum.
Nú eru það venjulega feðurnir
sem missa forræðið við skilnað
eða sambúðarslit en tilfinningarn-
'ar hljóta að vera hinar sömu hvort
sem um karl eða konu er að ræða.
Hvers vegna er ekki talað við ein-
hveija feður sem misst hafa for-
ræði yfir börnum sínum?“
Betri lausn
Lesandi hringdi:
„Húsmóðir í Garðabæ segir í
Velvakanda á dögunum að hún
sé í vandræðum með bílskúrs-
gólfið hjá sér vegna þess að vetr-
ardekkin skemmi lakkið. Ég leysti
þetta vandamál fyrir löngu með
því að fá mér gamalt færibanda-
gúmí og sneið úr því hæfílega
renninga sem ég lagði á bílskúrs-
gólfið. Þetta er miklu betri lausn
en að leggja hellur í bílskúrsgólf-
ið.“
Ókeypis garðvinna
Geir hringdi:
„Fyrir nokkru var borin auglýs-
ing í hús hér í Hlíðunum frá mönn-
um sem vildu snyrta garða fyrir
fólk því að kostnaðarlausu. Állir
virðast hafa hent þessum miðum
en nú þarf ég einmitt á svona
aðstoð að halda. Bið ég þessa
aðila að hringja í mig í síma
619896.
Ekki til sóma fyrir Hótel
Sögu
Hanna Andrea Guðmundsdótt-
ir hringdi:
„Við áttum pantaða brúaðrs-
vítu á Hotel Sögu en þegar við
komum þangað á brúðkaupsdag-
inn var okkur sagt að svítan sem
við höfðum pantað væri því miður
upptekin. Þessi brúðarsvíta er í
nýju álmunni þar sem eru þijár
slíkar svítur. Okkur var hins veg-
ar vísað í gömlu álmuna og þar
fengum við venjulegt hótelher-
bergi. Engin blóm voru þar til
staðar eins og lofað hafði verið
þegar við pöntuðum og ekki held-
ur kampavín eins og lofað hafði
verið. Við spurðum starfsfólkið
hvort ekki væri hægt að gera
betur en fátt varð um svör og
vísaði hver á annan. Loks gáf-
umst við upp og yfirgáfum hótelið
en þetta voru mikil vonbrigði. Ég
hélt að annað eins og þetta gæti
ekki komið fyrir á virtu hóteli og
finnst mér að þetta sé Hótel Sögu
ekki til sóma.“
Myndavél
Myndavél, merkt „Jóhannes“,
fannst við Goðafoss 24. júlí. Upp-
lýsingar í síma 53506.
Hamingja og óhamingja
Ágæti Velvakandi.
„Svíður í sáram.
Sorg laugar tárum“.
Þýtt: Huayno danstexti úr Qu-
echua, allur textinn, allt og sumt.
Þjáningin hefur fylgt mannkyni
frá upphafi, um hana hefur verið
ort, sungið og dansað, en stundum
hefur sá siður legið í landi að af-
farasælast sé, að dylja hana sem
mest.
Sigurður Þórarinsson orti og
söng um „land eitt langt og mjótt“.
Ekki þarf lengi að ræða við mið-
aldra ítalska konu, og ævisagan
er opin fyrir: tekjur rýrar, hús-
næði lélegt og leiga hækkandi,
þreyta, lúi og gigt og heilsuleysi
barnabarna. Þetta er harður heim-
ur sem búið er í, og „Mama mia“,
lífið er enginn leikur hjá fátækum
Itölum sem eru ýmist tenór eða
sópran, undir sturtu.
Norðar á hnettinum kunna
menn að bera sig mannalega. „Ég
hef það ágætt,“ er hluti ávarps
manna í millum og gildir þá einu
hvort viðkomandi er handhafi há-
skólavinnings eða á leið til
sjálfsvígs. Þó er venja að hátekju-
fólk barmi sér sáran í kjaradeilum,
og gætu atvinnugrátkonur Aust-
urlanda all nokkuð af lært.
Vísindamenn gera skoðana-
kannanir á magni hamingju sem
öðru, og keppni er þjóða í milli
um efstu sætin. Úrslit eru ráðin
fyrirfram og markast af því hvað
siðvenjur leyfa að satt sé frá sagt
um líðan.
ítalirnir með dapurlega ævisögu
sína í lausmáili tungu, fara illa
út úr hamingjumagnskönnunum,
á meðan eyþjóð með einhveija
hæstu sjálfsmorðstíðni sem um
getur, trónar á toppinum. Mama
mia.
Bjarni Valdimarsson
Víkveiji skrifar
Stundum er sagt, að sundurlyndi
sé mikið hjá okkur íslending-
um. Þó er það svo, að á vissum
sögulegum stundum í lífi þjóðarinn-
ar á hún eina sál. Er skemmst að
minnast hátíðahaldanna á Þingvöll-
um í tiiefni 1100 ára afmælis ís-
lands byggðar fyrir u.þ.b. 15 árum.
Það verður hins vegar ekki sagt
um Frakka, að þeir hafi átt eina
sál, þegar þeir héldu upp á 200 ára
afmæli byltingarinnar fyrir nokkr-
um vikum. Það gat ekki farið fram
hjá nokkrum erlendum ferðamanni,
sem þar var staddur, hve djúpstæð-
ur ágreiningur var með þjóðinni um
þetta hátíðahald. Kjarni hans var
þessi: byltingin 1789 var bylting
fólksins. Hátíðahöldin 200 árum
seinna voru fyrst og fremst fyrir
fína fólkið. M.ö.o. byltingunni var
stolið! (Það er nú víst ekki í fyrsta
skipti, sem það gerist).
Sósíalistarnir, sem stjórna
Frakklandi voru gagnrýndir harð-
lega fyrir það, að hátíðahöldin væru
fyrst og fremst fyrir útvalda og
mikill hiuti miðborgar Parísar var
lokaður af, þannig að almenningur
kæmist alls ekki í námunda við
dagskrá byltingarafmælisins. Mitt-
erand lét sér fátt um finnast og
héit sínu striki. Alþýða manna hélt
í staðinn upp á byltingarafmælið á
Bastillutorginu aðfararnótt 14. júlf.
Um skeið minntu þau hátíðahöld
.Víkveija á heimferð af hestamanna-
mótum í Borgarfirði fyrr á árum -
slík var gleðim En ástandið í París
þá nótt var hins vegar með þeim
hætti, að engu var líkara en bylting
stæði yfir. Fólk út um allt, stöðug-
ar og gífurlegar sprengingar með
svonefndum “kínveijum". Yfir öllu
þessu vakti “stóri bróðir" - loftskip,
sem var á ferð yfir borginni, fór
hljóðlega en sagt var, að tækjabún-
aður þess væri svo fullkominn, að
áhöfnin gæti jafnvel tekið upp núm-
er á grunsamlegum bíl á jörðu niðri.
Vegagjöid eru ótrúlega há í
Frakklandi. Það kostar tæpar
1000 íslenzkar krónur að aka í bíl
frá París tii Lyon. Víkveiji greiddi
um 3000 krónur í vegagjöld fyrir
akstur frá París um Normandí til
Lyon, Nancy og til baka til París-
ar. Þetta greiða menn þegjandi og
hljóðalaust.
Þegar tilraun var gerð með að
innheimta vegagjöld á Reykjanes-
braut fyrst eftir að hún var lögð
gripu reiðir bíleigendur til sinna
ráða og brenndu tollskýlið! Það er
löngu orðið tímabært að leggja aðra
akbraut milli höfuðborgarsvæðisins
og Suðurnesja og krafan um varan-
legt slitlag um allt land verður þeim
mun háværari, sem meira er lagt
af því. Er tímabært að hugleiða
vegagjöid á ný til þess að hraða
þessum framkvæmdum?